ILPB3/423-953/09-2/MC - Możliwość zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2009 r. (data wpływu 22 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, Spółka podlega zwolnieniu z opodatkowania jej dochodów.

Nie podlegają powyższemu zwolnieniu przychody z pozostałej działalności operacyjnej i finansowej (np. sprzedaż środków trwałych oraz materiałów, których Spółka nie wykorzystuje już w działalności produkcyjnej, odsetki z lokat).

Spółka zajmuje się produkcją kierownic i pokryw poduszek powietrznych. Różnice inwentaryzacyjne dotyczą zarówno materiałów, półproduktów, jak i produktów strefowych. Materiały wykorzystywane są do produkcji produktów, których sprzedaż objęta jest zwolnieniem. Działalność Spółki wymaga stosowania wysokich standardów zarówno do dostaw materiałów, jak również wysyłek produktów Spółki, ze względu na wysokie koszty magazynowania Spółka utrzymuje minimalne stany magazynowe. Zapewnienie ciągłości produkcji wiąże się nie tylko z inwentaryzacjami okresowymi, ale również inwentaryzacjami bieżącymi. Dla prawidłowego zarządzania zapasami i produkcją, stany w ewidencji księgowej muszą odzwierciedlać stany faktyczne, dlatego korekta stanów magazynowych w przypadku niezgodności jest dokonywana niemal każdego tygodnia. Różnic tych nie da się uniknąć, mimo, iż w ramach zarządzania zapasami i udoskonalania procesu Spółka dąży do ich minimalizowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ujawnione i niezawinione różnice inwentaryzacyjne będą stanowiły koszy strefowe (przy wystąpieniu niedoborów) albo przychody strefowe (przy wystąpieniu nadwyżek inwentaryzacyjnych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice inwentaryzacyjne będą miały wpływ na ustalenie dochodu strefowego, podlegającego zwolnieniu z tytułu działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Przychody zwolnione to przychody zarówno z działalności określonej w zezwoleniu, jak również przychody z działalności wprawdzie nieokreślonej w zezwoleniu, ale również takiej, która jest skutkiem / następstwem działalności głównej. Kryterium klasyfikacji powinno być, czy danego rodzaju działalność mogłaby być samodzielną działalnością gospodarczą. Powstanie nadwyżek lub niedoborów inwentaryzacyjnych jest następstwem podstawowej działalności operacyjnej. Nikt nie prowadzi działalności z tytułu uzyskiwania różnic inwentaryzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 omawianej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Wśród kosztów wymienionych w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty podatkowe, nie wyszczególniono niedoborów inwentaryzacyjnych. Niemniej każdy przypadek oraz każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

Dlatego też zaliczenie nadwyżek inwentaryzacyjnych do przychodów lub niedoborów inwentaryzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane w aspekcie:

W świetle powyższego, nadwyżkę inwentaryzacyjną wyrobów strefowych (czyli wyrobów pochodzących z działalności gospodarczej objętej zezwoleniem) należy uznać za przychód strefowy, z którego dochód objęty będzie zwolnieniem na podstawie cytowanych na wstępie przepisów.

Stwierdzone niedobory inwentaryzacyjne mogą natomiast zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów z działalności strefowej, jeżeli powstały w toku tej działalności strefowej i niezależnie od woli podatnika. Kosztem uzyskania przychodów mogą być tylko niedobory inwentaryzacyjne, w tej części, w jakiej zostały uznane za niezawinione i których okoliczności powstania oraz przyczyny zostały wyczerpująco udokumentowane. Nie stanowią bowiem kosztu uzyskania przychodów niedobory inwentaryzacyjne będące wynikiem braku staranności bądź nieracjonalnego działania podatnika, nawet jeśli mieszczą się w normach ustalonych przez daną jednostkę gospodarczą.

W związku z powyższym i z tym zastrzeżeniem, niezawinione różnice inwentaryzacyjne materiałów i półproduktów oraz produktów strefowych, ze sprzedaży których dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych będą stanowić odpowiednio przychody i koszty strefowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.