ILPB3/423-951/09-2/HS - Rozliczenie kontraktów terminowych zabezpieczających działalność strefową.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 15 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-951/09-2/HS Rozliczenie kontraktów terminowych zabezpieczających działalność strefową.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2009 r. (data wpływu 22 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia rozliczenia kontraktów terminowych zabezpieczających działalność strefową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia rozliczenia kontraktów terminowych zabezpieczających działalność strefową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z tym, iż Spółka uzyskuje przychody w 99% z tytułu sprzedaży do krajów Unii Europejskiej jest narażona na ryzyko kursowe. Celem zabezpieczenia przed zmiennością kursów pary walut EUR / PLN, Spółka zawierała na przełomie lat 2006 / 2009 kontrakty terminowe typu forward lub opcje. Spółka prowadzi działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, wobec tego 99% jej przychodów podlega zwolnieniu z opodatkowania.

W roku 2007 Spółka realizowała kontrakty typu forward. Do kontraktów tych Spółka nie stosowała rachunkowości zabezpieczeń (kontrakty nie spełniały warunków rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metody wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych). Pozycją zabezpieczaną były przyszłe przepływy pieniężne, Spółka na dzień zawarcia kontraktu terminowego nie znała wartości godziwej przyszłego zobowiązania wyrażonego w złotych polskich.

Wykorzystując wiedzę po fakcie stwierdzić należy, że zabezpieczenie to było efektywne. Spółka zrealizowała zysk na kontraktach obliczony jako różnica między kursem zakontraktowanym, a kursem, wg którego otrzymała środki pieniężne za sprzedane produkty. Spółka zaklasyfikowała zysk na tych kontraktach jako odrębną działalność finansową, niezwiązaną z działalnością korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W roku 2008 Spółka realizowała głównie kontrakty typu opcje. Spółka zakupiła opcje typu Put - prawo do sprzedaży określonej ilości waluty w określonym terminie po określonym kursie. Jednocześnie dla sfinansowania wstępnego takiej transakcji, Spółka wystawiała / sprzedała opcje walutowe Call - zobowiązanie do sprzedaży określonej ilości waluty po określonym kursie w określonym terminie. Do kontraktów tych również Spółka nie stosowała rachunkowości zabezpieczeń. Pozycją zabezpieczaną były przyszłe przepływy pieniężne, związane z prognozowaną sprzedażą produktów, Spółka na dzień zawarcia kontraktu nie znała wartości godziwej przyszłego zobowiązania wyrażonego w złotych polskich.

W roku 2008 Spółka wystąpiła z zapytaniem do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu czy zyski / straty na ww. kontraktach podlegają zwolnieniu z tytułu działalności w strefie ekonomicznej. Spółka otrzymała odpowiedź twierdzącą, z zastrzeżeniem, iż po stronie Spółki ciąży udowodnienie faktu, iż zawarte kontrakty służą zabezpieczeniu działalności strefowej. Spółka zaklasyfikowała powyższe zyski jako działalność podlegającą zwolnieniu z tytułu działalności w strefie ekonomicznej.

Na potwierdzenie tego Spółka zebrała następujące dowody:

1.

Głównym celem kierownictwa Spółki było zabezpieczenie przyszłych przychodów Spółki przed znacznym umocnieniem się złotówki. Spółka sprzedaje swoje produkty głównemu odbiorcy (spółka matka) na podstawie umowy o współpracę (umowa wieloletnia). Zawarte opcje miały zabezpieczać przepływy pieniężne związane z przyszłymi dostawami produktów sprzedanych w ramach tej umowy. W aneksie do niniejszej umowy o współpracę została określona prognozowana sprzedaż roczna. Na podstawie tej umowy oraz sporządzanych budżetów, Spółka oczekiwała przyszłych przychodów i przyszłych wpływów pieniężnych związanych z tymi przychodami.

Przychody z tych transakcji Spółka zabezpieczyła przed prognozowaną aprecjacją złotego. Poszczególne transakcje handlowe zostały udokumentowane fakturą w momencie faktycznej dostawy produktów dla odbiorcy. Sprzedaż tych produktów objęta jest zwolnieniem z tytułu działalności w strefie.

2.

Spółka sporządza budżety. Budżety sporządzane przez Spółkę podlegają aktualizacjom i uwzględniają aktualne uwarunkowania gospodarcze. Pierwsza wersja budżetu na rok 2008 została sporządzona w maju 2007 i opiera się w głównej mierze na danych historycznych - budżet roczny. Budżety zatwierdzane przez centralę Spółki - głównego odbiorcę produktów Spółki, sporządzane są na przełomie roku, którego budżet dotyczy (w przypadku budżetu na 2008 miesiącem sporządzenia jest grudzień 2007 / styczeń 2008), w większej mierze uwzględniają przyszłą sytuację finansową Spółki. Zawarte kontrakty miały zapewnić zabezpieczenie części przychodów wykazanych w budżetach (Spółka nie zabezpieczała wszystkich swoich przepływów pieniężnych). Uzyskanie przychodów było wysoce prawdopodobne. Jednakże kontrakty terminowe z bankiem, umowa ramowa w zakresie współpracy na rynku finansowym zawarta z bankiem oraz regulamin bankowy nie odnoszą się do kwestii zabezpieczenia przychodów z umowy o współpracę z głównym odbiorcą spółki.

3.

Wykorzystując wiedzę po fakcie, iż z pary opcji (zakupionej i sprzedanej) dochodziło do realizacji opcji zakupionej (opcja sprzedaży wygasała) Spółka uznała, że zajęcie pozycji długiej (zakup) w kontrakcie opcyjnym samo w sobie posiada cechy zabezpieczające.

4.

Zabezpieczenie to było jak najbardziej efektywne.

5.

Wg polityki rachunkowości Spółka nie ustalała hipotetycznego zysku na zrealizowanych instrumentach finansowych rozumianej jako różnica między kursem z dnia realizacji kontraktu, a kursem umówionym. W przypadku, gdy Spółka sprzedawała walutę na rynku terminowym ewidencjonowała tylko skumulowane zyski / straty wyliczone jako różnice kursowe między kursem faktury sprzedaży, a kursem faktycznie zastosowanym (w tym wypadku wynegocjowanym z bankiem kursem terminowym).

6.

Sposób rozliczenia kontraktów: przez dostawę waluty bazowej. Spółka rzeczywiście dokonywała wymiany walut na rynku terminowym.

7.

W momencie realizacji opcji Spółka potrafi wykazać, iż dostarczona do banku, zgodnie z zawartym kontraktem opcyjnym, waluta EUR pochodziła od odbiorcy produktów Spółki, które objęte są zwolnieniem z tytułu działalności w strefie. Tutaj dowodem są zapisy na kontach bankowych oraz wyciągi bankowe.

8.

Spółka przeznaczyła uzyskaną z tytułu realizacji opcji walutę PLN na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej prowadzonej w strefie (wypłata wynagrodzeń, zapłaty za dostawy materiałów i usług krajowych).

W roku 2009 Spółka realizowała opcje, zawarte w roku 2008 przed krachem na rynkach finansowych.

Ze względu na niemożliwą do przewidzenia znaczną zmianę warunków gospodarczych w skali mikro i makro - drastyczne osłabienie złotego, znaczny spadek zamówień na produkty - Spółka działa w branży motoryzacyjnej, która najdotkliwiej odczuła skutki krachu na rynkach finansowych - Spółka musiała podjąć kroki, aby zapewnić płynność i zabezpieczyć przed dalszymi stratami.

W tym celu Spółka realizowała zawarte kontrakty z terminem na rok 2009 wg następujących sposobów:

1.

tzw. rolowanie opcji - ze względu na drastyczny spadek przepływów pieniężnych (spadek zamówień) Spółka nie była w stanie dostarczyć bankowi umówioną ilość waluty EUR wg kontraktu opcyjnego. Bank zgodził się na przesunięcie terminu realizacji na rok 2010. Operacja przesunięcia terminu dotyczyła obydwóch zawartych opcji (wystawionych Call i zakupionych Put):

a.

sprzedaż bankowi kontraktów wcześniej zakupionych i równocześnie kupno nowego kontraktu w przypadku kontraktów opcyjnych typu Put (zajęta pozycja długa),

b.

kupno kontraktów wcześniej sprzedanych bankowi i równocześnie wystawienie / sprzedaż nowego kontraktu w przypadku kontraktów opcyjnych typu Call (zajęta pozycja krótka). Przesunięcie terminu realizacji nie łączyło się w momencie przesunięcia / rolowania z żadnymi wydatkami. Ceną związaną z przesunięciem terminu / rolowaniem opcji było to, iż zawarte nowe kontrakty na rok 2010 są wystawione na kurs wymiany niższy niż pierwotne opcje. Dla Spółki było to w danym momencie jedynym słusznym i racjonalnym rozwiązaniem. Spółka nie posiadała odpowiedniej ilości waluty, którą zobowiązała się dostarczyć, a brak środków pieniężnych nie pozwalał Spółce również na zmianę sposobu rozliczenia opcji z dostawy rzeczywistej na dostawę nierzeczywistą (poprzez zapłatę tylko premii opcyjnej bankowej). Podejmując decyzję o "zrolowaniu" Spółka brała pod uwagę fakt, iż umowa o współpracy z głównym odbiorcą jest umową wieloletnią i Spółka może oczekiwać przepływów pieniężnych z przychodów również w latach następnych,

2.

innym sposobem realizacji opcji była zmiana sposobu rozliczenia z dostawy rzeczywistej na dostawę nierzeczywistą (poprzez zapłatę premii opcyjnej dla banku) w przypadku, gdy Spółka dysponowała środkami pieniężnymi wystarczającymi tylko na pokrycie premii,

3.

rozliczenie opcji zgodnie z zawartym kontraktem opcyjnym.

Wykorzystując wiedzę po fakcie można stwierdzić, iż zabezpieczenie przychodów w roku 2009 nie było efektywne, Spółka odnotowała na tych kontraktach straty.

Spółce znane są interpretacje organów podatkowych:

1.

ITPB3/423-631/08/PS,

2.

ILPB3/423-85/09-2/EK,

3.

ILPB3/423-811/08-04/HS,

4.

ILPB3/423-608/08-3/ŁM (interpretacja otrzymana przez Spółkę),

zgodnie z którymi Spółka może ww. straty zaklasyfikować do kosztów uzyskania przychodów objętych zwolnieniem z tytułu działalności w strefie. Należy jednak dokonać oceny indywidualnego przypadku, w konkretnym stanie faktycznym oraz, że ciężar dowodu spoczywa na podatniku.

W roku 2009 mnożą się wątpliwości jak zaklasyfikować wyżej opisane straty:

1.

Wykorzystując wiedzę po fakcie, można stwierdzić, iż z pary opcji (zakupionej i sprzedanej / wystawionej) dochodziło do realizacji opcji wystawionej (opcja kupna wygasała). Wg doktryny opcje wystawione mogą stanowić zabezpieczenie, jeżeli zamykają opcje nabyte (w przypadku Spółki para opcji: opcja zakupu Put na wymianę 200.000 EUR i opcja wystawiona Call na wymianę 600.000 EUR - zawieranie opcji w takiej proporcji było w momencie zawierania kontraktów uzasadnione; wg dostępnych publikacji prognozy wskazywały na dalsze umacnianie się złotego oraz dzięki temu Spółka mogła wynegocjować wyższe kursy terminowe), a oczekiwane przychody za sprzedane produkty były wysoce prawdopodobne. Jednakże głównym celem opcji wystawionych przez Spółkę (a więc obecnie realizowanych) była minimalizacja kosztów zawarcia opcji zakupionych typu Put (obecnie wygasłych), które z kolei miały zabezpieczać przychody strefowe Spółki.

2.

Aby uniknąć strat z tytułu utraty płynności, Spółka zmieniła sposób rozliczenia opcji z dostawy rzeczywistej na dostawę nierzeczywistą (poprzez zapłatę premii opcyjnej dla banku). Spółka ma wątpliwości, czy jeżeli nie doszło do faktycznej wymiany waluty, to czy można zarzucić Spółce, iż zawarta opcja nie była związana z działalnością gospodarczą Spółki w strefie (zabezpieczenie przychodów operacyjnych), lecz z działalnością finansową pozastrefową. Czy sam fakt, iż Spółka z obawy o utratę płynności rozliczyła opcję poprzez wypłatę premii dla banku może powodować, iż zmienia to kwalifikację opcji z działalności gospodarczej w strefie na odrębną działalność finansową opodatkowaną, polegającej na spekulacyjnym obrocie kontraktami terminowymi.

W związku z powyższymi wątpliwościami, Spółce nasuwa się następna niewiadoma, czy w związku z tym, iż transakcja mogłaby być uznawana przez organy podatkowe za odrębną działalność finansową, niezwiązaną z działalnością w strefie ekonomicznej, czy straty na opcjach stanowiłby w ogóle koszt uzyskania przychodów.

Celem statutowym Spółki nie jest działalność finansowa, a więc obrót kontraktami terminowymi w celu osiągnięcia zysku. Spółce niemożliwe byłoby określenie, z jakim przychodem pozastrefowym związane byłyby owe straty na kontraktach lub jakie źródło przychodów pozastrefowych zabezpieczały. Spółka może wykazać, iż jedynymi przychodami pozastrefowymi jest sprzedaż środków trwałych i materiałów, których Spółka nie wykorzystuje już w procesie produkcyjnym. W stosunku do głównej działalności strefowej kwoty uzyskiwane z przychodów z działalności pozastrefowej są marginalne.

Gdyby organ podatkowy podważył zebrane dowody i uznał, iż zawarte kontrakty nie służyły zabezpieczeniu działalności strefowej, Spółka musiałaby uznać ww. straty jako koszty niestanowiące uzyskania przychodu, ponieważ w ogóle nie mają związku z działalnością pozastrefową. Spółka sporządza rejestry zawartych instrumentów finansowych, wszystkie zawarte kontrakty dotyczą sprzedaży waluty EUR, w której Spółka osiąga 99% swoich przychodów. Gdyby Spółka rzeczywiście zajmowała się obrotem spekulacyjnym instrumentami finansowymi, posiadałaby znacznie zdywersyfikowany portfel.

Jedynym przychodem, który Spółka osiągnęła w następstwie zawartych opcji są odsetki od depozytu zabezpieczającego (kwota odsetek 39.670,52 zł). Bowiem na wezwanie banku Spółka dopłacała depozyt zabezpieczający przyszłe należności bankowe wygenerowane przez zawarte kontrakty i tutaj również nasuwa się wątpliwość jak zaklasyfikować ww. przychody do działalności strefowej, czy do działalności pozastrefowej. Dotychczas zyski z odsetek w przypadku ulokowania wolnych środków na lokatach bankowych Spółka traktowała jako przychód pozastrefowy podlegający opodatkowaniu.

Ponieważ Spółka stoi na stanowisku, iż wyżej opisane kontrakty dotyczyły przede wszystkim zabezpieczeniu działalności podlegającej zwolnieniu w strefie, dochody z odsetek od depozytu zabezpieczającego również powinny zostać zaklasyfikowane jako przychody z działalności strefowej. Dochód z odsetek od depozytu zabezpieczającego nie stanowi w tym przypadku dochodu z kapitału inwestycyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy zmiana sposobu rozliczenia kontraktu z dostawy rzeczywistej na dostawy nierzeczywiste może mieć wpływ na nie uznanie strat na opcjach (tj. premii zapłaconej bankowi) jako kosztu uzyskania przychodu uzyskiwanego z działalności strefowej...

2.

Czy fakt, iż Spółka przesuwa terminy realizacji opcji ("rolowanie") może dyskwalifikować uznanie ww. opcji jako zabezpieczające jej przychody...

3.

Czy wykorzystując wiedzę ex post, fakt, że zabezpieczenie nie było efektywne dyskwalifikuje straty na tym zabezpieczeniu jako koszt uzyskania przychodu...

4.

Czy fakt realizacji opcji, których głównym celem była minimalizacja kosztów zawarcia opcji zakupionych (wygasłych) może powodować, iż straty na tych opcjach nie można uznać jako koszt uzyskania przychodu...

5.

Czy przychód będący następstwem strat na ww. opcjach - odsetki z depozytu zabezpieczającego bankowe należności z tytułu tych opcji można uznać jako przychód uzyskany z działalności strefowej...

Stanowisko Wnioskodawcy jest następujące.

1.

Spółka stoi na stanowisku, że czynniki wymienione w pytaniach 1 - 4 nie powinny mieć wpływu na sposób kwalifikacji. Spółka zawarła ww. opcje w celach zabezpieczenia i zachowania przychodów z działalności strefowej. Straty na wyżej opisanych opcjach powinny pomniejszyć dochód (strefowy) zwolniony z opodatkowania na podstawie zezwolenia.

2.

Zdaniem Spółki, odsetki od depozytu zabezpieczającego są skutkiem działania Spółki w celach zabezpieczenia przychodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania i jako takie powinny powiększyć dochód (strefowy) zwolniony z opodatkowania na podstawie zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W tym miejscu, podkreślenia wymaga fakt, iż przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), w związku z czym, winny być interpretowane w sposób ścisły, zgodnie z ich wykładnią literalną.

Aby w sposób jednoznaczny stwierdzić, iż transakcja dokonywana przez przedsiębiorcę strefowego na instrumentach pochodnych związana jest z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie strefy w oparciu o zezwolenie, należy dokonać oceny indywidualnego przypadku, w konkretnym stanie faktycznym. Transakcje takie mogą bowiem mieć na celu zabezpieczenie czynności podejmowanych w ramach działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, ale mogą stanowić również odrębną działalność finansową, niezwiązaną z działalnością korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Tak więc, jeśli zawarcie tego typu umów związane jest z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością w strefie, przychody i koszty z tym związane mogą być oceniane jako łączące się z działalnością prowadzoną w strefie. Zawarcie kontraktu niestanowiącego zabezpieczenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, będzie czynnością podjętą w ramach działalności finansowej, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Spółka przedstawiając stan faktyczny wskazała, iż głównym odbiorcą Jej produktów, na podstawie wieloletniej umowy o współpracę, jest spółka - matka. Transakcje te są dokumentowane wystawianymi fakturami, a sprzedaż produktów objęta jest zwolnieniem z tytułu działalności w strefie. Ponadto Spółka sporządza także prognozowane budżety, które są aktualizowane z uwzględnieniem panujących w danym momencie uwarunkowań gospodarczych. Sporządzone prognozy budżetu na dany rok podlegają zatwierdzeniu przez spółkę - matkę. Na podstawie umowy i sporządzanych bilansów, Spółka oczekuje przyszłych przychodów i przyszłych przepływów pieniężnych z nimi związanych, a głównym celem kierownictwa Spółki jest zabezpieczenie jej przychodów przed znacznym umocnieniem złotówki. We wniosku wskazano również, iż w celu tego zabezpieczenia Spółka zawiera kontrakty terminowe. W roku 2008 były to głównie kontrakty typu opcje, których realizacja przypadła na rok 2009. Ze względu na drastyczną zmianę warunków gospodarczych (tj. drastyczne osłabienie złotego oraz zmniejszenie zapotrzebowania na produkty Spółki, która działa w branży motoryzacyjnej), zobowiązana Ona była do podjęcia kroków w celu zapewnienia płynności i zabezpieczenia się przed dalszymi stratami. W związku z tym, że Spółka nie była w stanie dostarczyć bankowi umówionej ilości waluty EUR wynikającej z zawartego kontraktu opcyjnego, termin jego realizacji został przesunięty na rok 2010. Innym sposobem realizacji kontraktów była zmiana sposobu ich realizacji z dostawy rzeczywistej na nierzeczywistą, czyli poprzez zapłatę na rzecz banku premii opcyjnej. Ostatnim sposobem była realizacja opcji zgodnie z zawartym kontraktem.

W związku z powyższym, Spółka wskazała, iż kontrakty terminowe zawarte w roku 2008 z realizacją przypadającą na rok 2009 nie były efektywne i przyniosły straty w postaci zapłaconej na rzecz banku premii opcyjnej. Jedyne przychody, jakie Spółka osiągnęła w następstwie przedmiotowych kontraktów były odsetki od depozytów zabezpieczających przyszłe należności banku.

Wątpliwości Spółki budzi fakt, czy wszystkie podjęte przez Spółkę kroki w celu zrealizowania zawartych kontraktów, które okazały się nieefektywne dyskwalifikują je jako kontrakty zabezpieczające przychody strefowe, a co za tym idzie uznania przychodów (z tytułu odsetek od depozytu bankowego) i kosztów ich uzyskania (strat poniesionych w związku z realizacją tychże kontraktów) za podatkowe przychody i koszty związane bezpośrednio z działalnością strefową podlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę podjętych przez Spółkę działań i zgromadzonych dowodów. Przedmiotem bowiem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jest sam przepis prawa podatkowego.

Warto również wskazać na regulację art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Stosownie natomiast do treści art. 180 § 2 ww. ustawy, jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że skoro kontrakty terminowe zostały zawarte w celu zabezpieczenia przepływów pieniężnych, które są bezpośrednim następstwem uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów z działalności strefowej, z której dochód wolny jest od podatku dochodowego, to zmiana sposobu realizacji przedmiotowych kontraktów (ich "rolowanie", zmiana z dostawy rzeczywistej na nierzeczywistą), jeżeli te działania były racjonalne i gospodarczo uzasadnione oraz podjęte w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, nie wpływają na ich dyskwalifikację jako kontraktów zabezpieczających przepływy pieniężne związane z działalnością strefową. Tym samym, straty poniesione na tych kontraktach oraz uzyskane przychody stanowią koszty i przychody podatkowe działalności strefowej podlegającej zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Reasumując, zmiana sposobu rozliczenia kontraktu z dostawy rzeczywistej na dostawy nierzeczywiste nie ma wpływu na uznanie strat na opcjach (tj. premii zapłaconej bankowi) jako kosztu uzyskania przychodu uzyskiwanego z działalności strefowej. Także fakt, iż Spółka przesuwa terminy realizacji opcji ("rolowanie") nie dyskwalifikuje uznania przedmiotowych opcji jako zabezpieczających przychody Spółki. Podobnie wykorzystując wiedzę ex post, fakt, że zabezpieczenie nie było efektywne, nie dyskwalifikuje to straty na tym zabezpieczeniu jako kosztu uzyskania przychodu. Fakt realizacji opcji, których głównym celem była minimalizacja kosztów zawarcia opcji zakupionych (wygasłych) nie powoduje, iż straty na tych opcjach nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Natomiast przychód będący następstwem strat na ww. opcjach w postaci odsetek z depozytu zabezpieczającego bankowe należności z tytułu tych opcji stanowi przychód uzyskany z działalności strefowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl