ILPB3/423-937/09-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących spotkań z kontrahentem w lokalu gastronomicznym - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących spotkań z kontrahentem w lokalu gastronomicznym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest firmą handlową dokonującą sprzedaży oraz serwisowania narzędzi precyzyjnych swojego jedynego wspólnika z Niemiec. Odbiorcami są z reguły producenci samochodów w Polsce.

Przeprowadzane transakcje wymagają zwykle żmudnych przygotowań i stosowania różnych instrumentów marketingowych. Wnioskodawca podejmuje także czynności, które określić można jako reprezentację. Jeżeli np. organizowane są spotkania, recepcje gości, które cechują się pewną wystawnością lub okazałością - w powszechnym tych słów rozumieniu - to są one kwalifikowane przez Wnioskodawcę jako reprezentacja nie stanowiąca kosztów uzyskania przychodów.

W przyszłości jednak Wnioskodawca bardziej niż dotychczas pragnie zaangażować część swoich pracowników, doradców technicznych, do podjęcia czynności organizacyjnych i marketingowych z przedstawicielami kadry technicznej odbiorcy narzędzi.

Byłyby to spotkania planowe i ad hoc, aranżowane w celu omówienia bieżących spraw składających się na gospodarkę narzędziową klienta we współpracy z Wnioskodawcą (tzw. tool management). Przewidywanym miejscem takich spotkań, poza siedzibą klienta, byłyby lokale gastronomiczne (w szczególności restauracje).

Przewiduje się podjęcie - przez doradcę technicznego - gościa (gości) obiadem, lunchem lub kolacją, w zasadzie bez konsumpcji alkoholu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podjęcie przez doradcę technicznego - inżyniera, pracownika Wnioskodawcy na merytorycznym spotkaniu z kadrą techniczną klienta, poświęconym bieżącym problemom wykonania umowy, obiadem, lunchem lub kolacją, pozbawionymi cech wystawności (okazałości) może być kwalifikowane w koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zorganizowania merytorycznego spotkania pracownika Wnioskodawcy, w randze samodzielnego doradcy technicznego, z przedstawicielami kadry technicznej klienta w lokalu gastronomicznym, jeżeli takie spotkania są pozbawione cech wystawności lub okazałości, nie są reprezentacją w rozumieniu ściśle prawno - podatkowym i dlatego mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca bardziej niż dotychczas pragnie zaangażować część swoich pracowników do podjęcia czynności organizacyjnych i marketingowych z przedstawicielami kadry technicznej odbiorcy narzędzi. Byłyby to spotkania w celu omówienia bieżących spraw składających się na gospodarkę narzędziową klienta we współpracy z Wnioskodawcą. Przewidywanym miejscem takich spotkań, poza siedzibą klienta, byłyby lokale gastronomiczne (w szczególności restauracje). Przewiduje się podjęcie gościa (gości) obiadem, lunchem lub kolacją, w zasadzie bez konsumpcji alkoholu.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań merytorycznych z kadrą techniczną klienta w lokalu gastronomicznym, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą być kwalifikowane w koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki są pozbawione cech wystawności lub okazałości, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.