ILPB3/423-929/09-6/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r. (data wpływu 15 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz kontrahentów:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w biurze Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniach 7 grudnia 2009 r., 8 grudnia 2009 r., 9 grudnia 2009 r. oraz 11 grudnia 2009 r. - o udzielenie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze Spółki oraz wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. w czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, takie jak: ustalenie warunków sprzedaży towarów, przedstawienie aktualnej oferty handlowej, negocjacje postanowień umów zawieranych z kontrahentami itp. Spółka ponosi również opłaty za uczestnictwo w spotkaniu kontrahentów, gdzie omawiany jest rynek sprzedawanych towarów.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze, Spółka w czasie tych spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek.

Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. w restauracji. w takim wypadku Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), lecz spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Organizując spotkanie Spółka chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe.

Z uwagi na pojawiające się orzecznictwo, iż w sytuacji, gdy podczas spotkań z klientami, kiedy spożywane są posiłki, jak np: kawa, herbata, słodycze, drobny poczęstunek oraz podczas spotkań w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt np. lunchu, obiadu, czy kolacji, a spożywany posiłek nie jest "okazały", ani "wykwintny" oraz powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, to wydatki poniesione na taki posiłek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek oraz spotkanie w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), w sytuacji, gdy spożywany posiłek nie jest "okazały", ani "wykwintny", a powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, to wydatki poniesione na taki posiłek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. w art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy, z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały wydatki na reprezentację.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Zdaniem Spółki, o reprezentacji można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby głównym powodem zorganizowania imprezy była chęć pokazania wystawności i okazałości przez Spółkę. Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną. Spotkania takie nie mają na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością, czy wytwornością, gdyż trudno zaimponować kontrahentowi wystawnością czy zasobnością podając podczas spotkań: herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze lub drobny poczęstunek, albo też płacąc w restauracji za kawę i ciastko, czy za "zwykły" obiad lub kolację, gdzie podczas tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, np. warunki sprzedaży towarów, przedstawiana jest aktualna oferta handlowa, negocjuje się postanowienia umów zawieranych z kontrahentami itp. Zatem celem tych spotkań nie jest chęć okazania przez Spółkę przepychu ani wystawności.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydatki te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie mieszczą się w definicji kosztów reprezentacji z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w biurze Spółki,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje okazjonalne spotkania z kontrahentami. Ich celem jest omówienie różnego rodzaju spraw biznesowych. Przykładowo, ustalenie warunków sprzedaży towarów, przedstawienie aktualnej oferty handlowej, negocjacje postanowień umów zawieranych z kontrahentami itp. Spółka ponosi również opłaty za uczestnictwo w spotkaniu kontrahentów, gdzie omawiany jest rynek sprzedawanych towarów.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze, Spółka w czasie tych spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki lub drobny poczęstunek.

Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. w restauracji. w takim wypadku Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji), lecz spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Organizując spotkanie Spółka chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki, które Spółka ponosi na drobny poczęstunek i napoje, podawane podczas spotkań z kontrahentami w Jej biurze, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości), to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast, w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.