ILPB3/423-927/10-4/KS
Pismo z dnia 25 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-927/10-4/KS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.
Wnioskodawca na podstawie umów zawartych z odbiorcami produkowanych przez Niego wyrobów (Partnerzy) wypłaca im premię pieniężną liczoną od zrealizowanego obrotu, przy czym Partner może być zobowiązany do dodatkowych świadczeń, tj. terminowego regulowania zobowiązań wobec Wnioskodawcy, realizowania sprzedaży Produktów zgodnie z prowadzoną przez Wnioskodawcę strategią handlową, czynnego udziału w promocjach organizowanych przez Wnioskodawcę, zapewniania klientom należytego dostępu do przekazanych wraz z Produktami materiałów informacyjnych i instruktażowych (wzorniki, katalogi itp.), przestrzegania zasad rzetelności kupieckiej, właściwego eksponowania zakupionych od Wnioskodawcy Produktów (w miejscach widocznych dla klientów) oraz do utrzymania ciągłej sprzedaży Produktów.
Wskaźnik przysługującej Partnerowi premii pieniężnej jest składany: pierwsza część to tzw. wskaźnik podstawowy, czyli procent od zrealizowanego poziomu obrotów ogółem, druga część to tzw. wskaźnik logistyczny, liczony od wartości zakupów bezpośrednio dostarczonych do miejsca prowadzenia działalności przez Partnera Wnioskodawcy. Jeżeli towar dostarczany jest do miejsca wskazanego przez Partnera, które to miejsce nie jest miejscem prowadzenia działalności przez Partnera, wskaźnik logistyczny Partnerowi nie należy się. Założeniem przyjętej koncepcji stosowania wskaźnika logistycznego jest podział funkcji gospodarczych między stronami transakcji, tj. w przypadku, kiedy dostawa realizowana jest do miejsca prowadzenia działalności przez Partnera, jego rolą jest dalsza dystrybucja produktów do odbiorców Partnera, w oparciu o dostawy realizowane na własny koszt Partnera. Jeżeli jednak Partner zleca dowiezienie produktów bezpośrednio do jego odbiorcy (tj. odbiorcy Partnera), dostawa realizowana jest według schematu przewidzianego w art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a koszty transportu towaru do kontrahenta Partnera pokrywa Wnioskodawca, "uwalniając" Partnera z tego obowiązku. To "uwolnienie" uzasadnia nienaliczanie Partnerowi dodatkowego wynagrodzenia z tytułu wskaźnika logistycznego. Innymi słowy, jeżeli udział dostaw realizowanych do kontrahentów Partnera jest wysoki, niski będzie wskaźnik bonusu logistycznego należnego Partnerowi za dostawy realizowane bezpośrednio do niego.
Zamiarem Wnioskodawcy jest dalsze zintensyfikowanie obecności produkowanych przez Niego wyrobów na rynku chemii budowlanej, tj. Wnioskodawcy zależy nie tylko na tym, aby produkowane przez Niego towary nabywali Partnerzy ale ponadto, aby nasycić rynek towarami już sprzedanymi Partnerom, tj. żeby towary te trafiły do możliwie dużej ilości dalszych szczebli obrotu. Wnioskodawca zamierza zintensyfikować kontakty z kontrahentami Partnerów, informując ich o ofercie handlowej i o wprowadzanych nowych produktach, zachęcając ich w ten sposób do nabywania wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę i poszerzając dostępny na rynku asortyment produktów Wnioskodawcy. Przedstawiciele Wnioskodawców w trakcie wizyt u kontrahentów Partnerów przygotowują Zamówienia, które kontrahent Partnera składa Partnerowi, a w konsekwencji - Partner składa to zamówienie Wnioskodawcy. Istotna jest możliwość oddziaływania w opisany wyżej sposób na kontrahentów Partnera, którzy bardzo często mają wysoki potencjał zakupowy, jednak ze względu na relacje handlowe pomiędzy Partnerem Wnioskodawcy a kontrahentami Partnera nie możliwości zawarcia z nimi bezpośrednich umów handlowych przez Wnioskodawcę, a tym samym realizowania polityki premiowania za realizowanie obrotów zgodnie z warunkami umowy handlowej stosowanymi przez Wnioskodawcę wobec Partnerów. Dlatego celem Wnioskodawcy jest wprowadzenie możliwości oddziaływania ekonomicznego na kontrahentów Partnerów, poprzez wynagradzanie ich za poszerzanie obecności produktów Wnioskodawcy na rynku, utrzymywanie w ciągłej sprzedaży określonego asortymentu na ustalonym poziomie oraz właściwą ekspozycję produktów Wnioskodawcy. Wynagrodzenie należne kontrahentowi Partnera liczone będzie zgodnie z zawartą między stronami umową od wartości zakupionych przez kontrahentów Partnera wyrobów Wnioskodawcy. Jak wskazano wyżej, zarówno w przypadku dostaw bezpośrednio do Partnerów, jak i do kontrahentów Partnerów Wnioskodawca pokrywa koszty transportu, które wkalkulowane są w cenę sprzedaży, a w przypadku bezpośrednich dostaw do kontrahentów Partnera, premia wypłacana Partnerowi jest niższa (nie obejmuje wskaźnika logistycznego), tym bardziej, że wielkość dostaw, ich częstotliwość, zamawiany asortyment stymulują w dużej mierze Przedstawiciele Handlowi Wnioskodawcy. Nie ma zatem ryzyka dwukrotnej zapłaty za obrót zrealizowany, bowiem premia dla Partnera w tej części (tj. dotyczącej wskaźnika logistycznego) w takim przypadku Partnerowi nie należy się.
Pismem stanowiącym uzupełnienie opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca doprecyzował, co następuje:
Zagadnienie związane ze sposobem wynagradzania Przedstawiciela Handlowego Wnioskodawcy i charakter prawny jego relacji z Wnioskodawcą pozostaje w oczywisty sposób bez związku z zakresem zadanych przez Podatnika pytań prawnych na gruncie przedstawionego stanu faktycznego. Wnioskodawca zaznacza, że Przedstawiciele Ci zatrudniani są przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę lub współpracują z nim na podstawie umowy zlecenia. Za wykonywane czynności otrzymują wynagrodzenie zasadnicze, zwrot kosztów podróży oraz premie uzależnione od szeregu czynników (m.in. ilości przejechanych kilometrów oraz miesięcznych obrotów).
Przedstawiciel pośredniczy w imieniu Wnioskodawcy we wszelkich rozmowach z Partnerami, przekazuje informacje dotyczące obecnej jego oferty, przekazuje cenniki i inne materiały promocyjne i reklamowe, przedstawia oferty promocyjne, koordynuje współpracę z Partnerem, w razie potrzeby spotyka się z Partnerem w jego siedzibie lub poza nią. W stosunku jednak do Kontrahentów Partnera nie podejmuje jakichkolwiek działań - wszystkie informacje otrzymuje od Partnera.
Przytoczony przez Ministra Finansów fragment wniosku "jednak ze względu na relacje handlowe pomiędzy Partnerem Wnioskodawcy a kontrahentem Partnera, nie możliwości zawarcia z nimi bezpośrednich umów handlowych przez Wnioskodawcę" oznacza, że w opisanych sytuacjach występuje szereg okoliczności prawnych i faktycznych, które uniemożliwiają zawarcie umów bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem Partnera. Dla wydania przedmiotowej interpretacji wymienienie wszystkich tych okoliczności jest bezcelowe i irrelewantne. Z uwagi na powyższe, można wskazać przykładowo, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest treść umów zawartych pomiędzy Partnerem a Kontrahentem Partnera, w których znajdują się klauzule gwarantujące Partnerowi wyłączność na dostawy określonych produktów (w tym produktów znajdujących się w asortymencie Wnioskodawcy) na rzecz Kontrahenta Partnera. W takiej sytuacji Kontrahent Partnera zawierając umowę bezpośrednio z Wnioskodawcą narażałby się na bardzo dotkliwą odpowiedzialność odszkodowawczą w stosunku do Partnera.
Przedstawiony przez Wnioskodawcę mechanizm ma na celu obniżenie kosztów przyjmowania zamówień ponoszonych przez Wnioskodawcę i przerzucenie ich, podobnie jak części działań organizacyjnych związanych z ich zbieraniem na Partnerów, którzy wszak za wykonywanie tych czynności otrzymują premię (na zasadach opisanych we wniosku). Dzięki temu Przedstawiciele Handlowi Wnioskodawcy muszą kontaktować się wyłącznie z Partnerami, od których otrzymują automatycznie zamówienia pochodzące od innych podmiotów (Kontrahentów Partnera). Ten zabieg wielokrotnie obniża koszty związane z utrzymywaniem przez Wnioskodawcę sieci Przedstawicieli Handlowych.
Dodatkowo Spółka zaznacza, że konieczność zachowania struktury, zgodnie z którą, zamówienia pochodzące od Kontrahentów Partnera trafiają do Wnioskodawcy za pośrednictwem Partnera służą temu, by w sposób właściwy określić obrót, a tym samym, wynagrodzenie Partnera za wykonane usługi. Wszak wysokość należnej mu premii nie jest uzależniona tylko od ilości towaru zakupionego na własne potrzeby, lecz od całego obrotu zrealizowanego przez niego, tj. także w związku z zamówieniami składanymi w istocie przez Kontrahenta Partnera.
Partnerzy są samodzielnymi, niezależnymi od Wnioskodawcy podmiotami, którzy przy okazji wykonywanej przez siebie działalności (związanej z rynkiem budowlanym) poszukują odbiorców towarów Spółki. Jako, że w związku z premiami jakie otrzymują od Wnioskodawcy za zwiększenie obrotów jego towarami, zainteresowani są podejmowaniem na własną rękę szeregu działań, w tym działań promocyjnych mających na celu zwiększenie sprzedaży tymi produktami. Poza intensyfikacją obrotu, Partnerzy nagradzani są za zdywersyfikowanie sprzedaży i jej wertykalne rozprzestrzenienie, mające na celu zwiększenie obecności produktów, a zatem także marki Wnioskodawcy na rynku.
Przedstawiciele Handlowi Wnioskodawcy oferują towary Wnioskodawcy w sposób abstrakcyjny. To Kontrahenci Partnerów decydują jaki asortyment i w jakiej ilości chcą zakupić składając stosowne zamówienie, które jest następnie uwzględniane przez Partnera w składanym Wnioskodawcy zamówieniu "zbiorczym".
Cytowany fragment "Przedstawiciele Wnioskodawców w trakcie wizyt u kontrahentów Partnerów przygotowują zamówienie (...)" oznacza, że Przedstawiciele Handlowi Wnioskodawcy pomagają, z uwagi na posiadaną wiedzę dotyczącą oferowanego przez Wnioskodawcę asortymentu, w dobraniu produktów i ich ilości do potrzeb Kontrahenta Partnera poprzez wspólne przygotowanie zamówienia.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Czy wartość netto wynagrodzenia należnego kontrahentowi Partnera Wnioskodawcy stanowi po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, rozpoznawany jako koszt pośredni, tj. z chwilą jego poniesienia.
Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość motywowania kontrahentów Partnerów Wnioskodawcy do zwiększania udziału wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę w ofercie stanowi dla Wnioskodawcy źródło wzrostu przychodów przy jednoczesnym zwiększaniu dostępności tych produktów dla konsumenta. Wnioskodawca traktuje działania swoich kontrahentów, którym będzie wypłacał Wynagrodzenie, jako usługi polegające na intensyfikacji sprzedaży towarów / wyrobów markowanych własną firmą i nasycaniu rynku chemii budowlanej tymi wyrobami. Działania Wnioskodawcy z punktu widzenia teorii marketingu można zakwalifikować, jako strategię "pull" (ciągnięcie), która polega na "ciągnięciu" produktu przez dalszego dystrybutora, który w ten sposób stymuluje kanał do działań w kierunku pozyskania danego towaru - ciągnie produkt przez cały łańcuch dystrybucji. Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie należne kontrahentom Partnerów za nabywanie ("ściąganie") towaru z rynku ma charakter kosztowy. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Źródłem przychodu Podatnika jest działalność gospodarcza polegająca na sprzedaży wyrobów i materiałów chemii budowlanej. W ramach tej działalności nawiązywane są stosunki prawne, rozumiane szeroko, jako każda forma powiązania dająca się ująć w ramy prawne, których celem jest uzyskanie przychodu. Niewątpliwie wynagradzanie kontrahenta Partnera za nabycie ("ściągnięcie" z rynku) możliwie dużej ilości wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę leży w interesie Wnioskodawcy, któremu zależy na tym, aby na rynku obecne były przede wszystkim Jego produkty. Wypłacając wynagrodzenie za nabywanie swoich produktów, Wnioskodawca działa zatem w celu wykreowania dodatkowego popytu na produkowane przez siebie wyroby, a zatem działa, co najmniej pośrednio, w celu osiągnięcia przychodów. Dodatkowo podnieść należy, że na przeszkodzie w zaliczeniu opisanych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodu nie stoi żaden z wyjątków opisanych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać należy ponadto, że w obecnych realiach rynkowych koncentrowanie się przez producentów jedynie na sprzedaży do bezpośrednich odbiorców jest niewystarczające, gdyż nie zapewnia zakładanego przez przedsiębiorcę celu, tj. maksymalnego nasycenia rynku jego wyrobami. Wynagradzanie kontrahentów Partnerów za nabywanie towarów Wnioskodawcy będzie z kolei skłaniać Partnerów do wcześniejszego zakupu kolejnych partii towarów bezpośrednio od Wnioskodawcy, które to z kolei towary Wnioskodawca musi w tym celu wyprodukować i wprowadzić na rynek. Opisane działania przekładają się na wzrost sprzedaży samego Wnioskodawcy. Z uwagi na brak możliwości powiązania wydatku z konkretnym przychodem, stanowi on typowy koszt pośredni, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych potrącalny w momencie poniesienia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
W przypadku stosunków cywilnoprawnych, strony takiego stosunku swobodnie kształtują swoje prawa i obowiązki, które jednak nie podlegają ocenie tut. Organu.
Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 24 lutego 2011 r. nr ILPP2/443-1887/10-4/MN.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.