ILPB3/423-894/10-8/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) oraz z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zawarł z podmiotami trzecimi dnia 1 września 2005 r. umowę dzierżawy działki o powierzchni 0,10 ha wraz z budynkiem na niej położonym, w celu używania nieruchomości i pobierania pożytków. Wydzierżawiający to osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej. Nieruchomość, stanowiąca przedmiot umowy, służyć miała Wnioskodawcy (Dzierżawcy) do prowadzenia działalności gospodarczej - przez ustanowienie na niej faktycznej siedziby Spółki, wykorzystanie budynku na część biurową i hotelową na potrzeby zakwaterowania własnych pracowników oraz wykorzystanie pozostałej części nieruchomości na magazyny przeznaczone na materiały, maszyny i inne urządzenia.

W związku ze złym stanem technicznym nieruchomości budynkowej, Strony postanowiły w umowie, że Dzierżawca wykona prace remontowe i adaptacyjne budynku, w tym zakupi materiały do tego niezbędne. W związku z przytoczonym powyżej zobowiązaniem Dzierżawcy, Strony postanowiły, że koszty zakupu materiałów będą stanowiły kwotę, o którą czynsz dzierżawny będzie pomniejszany.

Czynsz dzierżawny Strony ustaliły na kwotę 5.000,00 zł miesięcznie (słownie: pięć tysięcy złotych 00/100). Miał on być, zgodnie z umową, płatny z góry do piątego dnia każdego miesiąca. Jednak w związku z podjęciem prac remontowo - adaptacyjnych, zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy, Strony zgodziły się, że rozliczenie czynszu i nakładów poczynionych na prace remontowo - adaptacyjne nastąpi dopiero po ich zakończeniu. Dzierżawca za okres, w którym prowadził prace, nie płacił faktycznie czynszu Wydzierżawiającym - za ich zgodą.

Strony - w celu potwierdzenia tej praktyki opartej na ustnym porozumieniu - zawarły dnia 5 września 2006 r. aneks do umowy dzierżawy z roku 2005. Aneks ten wprowadzał w formie pisemnej postanowienie, że rozliczenie Stron z tytułu czynszu dzierżawnego, z uwzględnieniem kosztów poniesionych przez Dzierżawcę w związku z pracami remontowo - adaptacyjnymi, nastąpi dopiero po zakończeniu tych prac. Jak już wspomniano powyżej, postanowienie to miało jedynie na celu potwierdzenie dotychczasowej praktyki opartej na ustnym porozumieniu.

Prace remontowo - adaptacyjne dotyczące przedmiotu umowy, na dzień złożenia niniejszego wniosku o interpretację, nadal nie zostały zakończone. Rozliczenie Stron z tytułu czynszu dzierżawnego, zgodnie z umową, nadal zatem nie nastąpiło.

W związku z okolicznościami powyżej przytoczonymi, Dzierżawca (Wnioskodawca), w okresie od 1 września 2005 r. do chwili obecnej nie uiszcza w rzeczywistości czynszu dzierżawnego na rzecz Wydzierżawiających - zgodnie z wolą Stron umowy Wnioskodawca nie ma takiego obowiązku. Wydzierżawiający z kolei są osobami fizycznymi, niezobowiązanymi do wystawiania faktur VAT ani rachunków. Wnioskodawca nie ujmował zatem dotychczas swojego niewymagalnego zobowiązania z tytułu czynszu w prowadzonych księgach rachunkowych.

W związku z faktem, że rozliczenie Stron ma nastąpić w najbliższej przyszłości, a koszty najmu stanowią bezsprzecznie pośrednie koszty uzyskania przychodu, Wnioskodawca - działając na podstawie przepisów art. 14 § 1 i 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - zwraca się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej i udzielenie w niej odpowiedzi na pytanie, czy czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009 może być uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu w roku 2010 - po uwzględnieniu okoliczności, że w latach 2005 - 2009, zgodnie z umową Stron, czynsz ten nie był wymagalny, nie były wystawiane żadne dokumenty potwierdzające istnienie zobowiązania Dzierżawcy do jego uiszczenia na rzecz Wydzierżawiających oraz zgodnie z wolą Stron rozliczenie i zapłata z tytułu tego czynszu ma nastąpić dopiero w chwili zaistnienia określonego zdarzenia, które nastąpi pod koniec 2010 r. (ukończenie prac remontowo - adaptacyjnych).

Pismem uzupełniającym z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.), Wnioskodawca doprecyzował opisane we wniosku zdarzenie przyszłe o poniższe informacje.

1.

Przedmiotowa nieruchomość była i jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy - przez ustanowienie na niej faktycznej siedziby Spółki, wykorzystanie budynku na część biurową i hotelową na potrzeby zakwaterowania własnych pracowników oraz wykorzystanie pozostałej części nieruchomości na magazyny przeznaczone na materiały, maszyny i inne urządzenia.

2.

Nakłady na prace remontowo - adaptacyjne budynku zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę poprzez odpisy amortyzacyjne rozpoczęte 1 czerwca 2007 r. i trwające nadal.

3.

Rozliczenie Stron z tytułu czynszu dzierżawnego i poniesionych przez Spółkę wydatków na prace remontowo - adaptacyjne ma nastąpić dopiero z chwilą ukończenia tych prac. Wówczas Strony zamierzają obliczyć sumę wydatków poniesionych przez Spółkę na prace remontowo - adaptacyjne (z tytułu inwestycji w obcy środek trwały) i kwotę tę odliczyć jednorazowo od sumy czynszu dzierżawnego należnego za lata 2005 - 2009.

Rozliczenie nastąpi w formie pieniężnej.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż od kwietnia 2009 r. jeden z Wydzierżawiających będących osobami fizycznymi, wystawia z tytułu czynszu dzierżawnego faktury VAT - w związku z okolicznością, iż zgłosił się jako czynny podatnik podatku VAT. Aktualna jednak pozostaje zgodna wola Stron wyrażona w umowie dzierżawy, że rozliczenie z tytułu czynszu dzierżawnego ma nastąpić dopiero po zakończeniu prac remontowo - adaptacyjnych. Drugi z Wydzierżawiających nadal nie wystawia faktur ani rachunków, oczekując zgodnie z umową zakończenia prac przez Spółkę.

W piśmie z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie II, Spółka wyjaśniła dodatkowo co następuje.

1.

Pod pojęciem prac remontowo - budowlanych, Wnioskodawca rozumie remont zdefiniowany w przepisie art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane. Ze względu na zakres robót budowlanych ich wykonanie wymagało zgłoszenia Staroście Powiatowemu. Remont nieruchomości obejmował bowiem m.in.: zbicie istniejących i położenie nowych tynków, wymianę instalacji elektrycznej, wymianę okien i podłóg, wymianę elementów poszycia dachu, docieplenie dachu i reszty budynku. Remont nie ograniczał się zatem jedynie do prac mających na celu ulepszenie nieruchomości.

2.

Wskazanie przez Wnioskodawcę faktu, że nakłady na prace remontowo - adaptacyjne budynku zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne od 1 czerwca 2007 r. oznacza, że pewien etap prac został już zakończony. Z zakresu prac wymienionych powyżej, do ukończenia na dzień złożenia wniosku zostało jednak docieplenie dachu i reszty budynku. Pozostałe prace spośród wymienionych zostały zakończone. Zakończenie pewnego etapu prac nie zmienia jednak faktu, iż zgodnie z wolą stron umowy, rozliczenie z tytułu czynszu dzierżawnego ma nastąpić dopiero po wykonaniu wszystkich zaplanowanych prac, a więc po zakończeniu całego remontu, a nie jego poszczególnych etapów.

3.

Cała nieruchomość była i jest wykorzystywana przez Spółkę do działalności gospodarczej (w sposób już wskazywany). Nie można zatem stwierdzić, że w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej prace remontowo - adaptacyjne zostały zakończone. Jak już wspomniano powyżej, nie zakończono na dzień złożenia wniosku prac polegających na dociepleniu dachu i reszty budynku. Pomimo niezakończenia prac, nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Jest ona faktyczną siedzibą Spółki Wnioskodawcy, Spółka korzysta z pomieszczeń biurowych oraz magazynów.

4.

Postanowienia umowy, że Dzierżawca wykona prace remontowo - adaptacyjne budynku, w tym zakupi materiały do tego niezbędne, oznacza, że koszty zakupu materiałów będą stanowiły kwotę, o którą czynsz dzierżawny zostanie pomniejszony. Umowa stanowi bowiem:

"W przypadku wykonania prac remontowych i adaptacyjnych budynku koszty zakupu materiałów będą stanowiły kwotę pomniejszenia czynszu za dzierżawę. (...) Rozliczenie nastąpi po zakończeniu prac adaptacyjnych na potrzeby Dzierżawcy".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie określone w piśmie z dnia 18 lutego 2011 r.).

Czy w świetle przepisu art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w opisanym stanie faktycznym, czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009 może być uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu w roku 2010 - po uwzględnieniu okoliczności, że w latach 2005 - 2009, zgodnie z umową Stron, czynsz ten nie był wymagalny, jeden z dwóch Wydzierżawiających będących osobami fizycznymi nie wystawiał żadnych dokumentów potwierdzających istnienie zobowiązania Dzierżawcy do zapłaty czynszu, natomiast drugi wystawia faktury VAT jedynie w związku ze zgłoszeniem się jako czynny podatnik podatku VAT oraz zgodnie z wolą Stron rozliczenie i zapłata z tytułu tego czynszu ma nastąpić dopiero w chwili zaistnienia określonego zdarzenia, które nastąpi pod koniec 2010 r. (ukończenia wszystkich prac remontowo - adaptacyjnych).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Czynsz dzierżawy nieruchomości wykorzystywanej na cele prowadzonej działalności gospodarczej nie znajduje się w katalogu określonym przez przepis art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przepis art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z przytoczonym przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, zdaniem Wnioskodawcy, czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009 może być uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu w roku 2010.

Stanowisko powyższe uzasadnia okoliczność, że datą poniesienia kosztu pośredniego w postaci czynszu dzierżawnego za lata 2005 - 2009, w opisanym stanie faktycznym będzie - w przekonaniu Wnioskodawcy - rok 2010. Za słusznością stanowiska Wnioskodawcy przemawia fakt, że w latach 2005 - 2009, zgodnie z umową Stron, czynsz ten nie był w ogóle wymagalny. Co prawda umowa Stron określa miesięczną wysokość czynszu - zastrzega jednak jednocześnie, że rozliczenie należności z tytułu czynszu dzierżawnego nastąpi dopiero po zakończeniu prac remontowo - adaptacyjnych w nieruchomości budynkowej. Rozliczenie to, w chwili zakończenia prac, będzie miało na celu potrącenie z czynszu za lata 2005 - 2009 nakładów na prace remontowo - budowlane i dopiero z tą chwilą Dzierżawca będzie zobowiązany do zapłaty czynszu dzierżawnego na rzecz Wydzierżawiających za lata 2005 - 2009. W dacie dokonania rozliczenia, a więc w roku 2010, czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009 stanie się zatem wymagalny.

Postanowienie umowne w tym zakresie przesądza - w opinii Wnioskodawcy - o prawidłowości Jego stanowiska. Nie może bowiem decydować o dacie poniesienia kosztu upływ comiesięcznego terminu do zapłaty czynszu dzierżawnego (piąty dzień każdego miesiąca), skoro Wnioskodawca, jako Dzierżawca, w okresie prowadzenia prac remontowo - adaptacyjnych nie był do jego zapłaty w rzeczywistości zobowiązany (zgodnie z wolą obu Stron, wyrażoną w umowie), a określenie wysokości czynszu dzierżawnego za lata 2005 - 2009 może nastąpić dopiero po rozliczeniu jego wysokości z nakładami, a więc po sfinalizowaniu prac. Ta data, w przekonaniu Wnioskodawcy, jest decydująca dla wyznaczenia chwili poniesienia kosztu.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia ponadto wspomniany już fakt, że Wydzierżawiający są osobami fizycznymi niezobowiązanymi do wystawiania faktur VAT ani rachunków. W związku z tym, stwierdzić należy, abstrahując od omówionej już kwestii dotychczasowej niewymagalności czynszu w latach 2005 - 2009, że nie istniały dotąd dokumenty potwierdzające zobowiązanie Wnioskodawcy do uiszczania czynszu dzierżawnego w tych latach.

W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym sprawy i przytoczonymi argumentami uzasadniającymi stanowisko Wnioskodawcy, Spółka wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, udzielającej odpowiedzi na pytanie, czy czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009 może być uznany za podatkowy koszt uzyskania przychodu w roku 2010 - po uwzględnieniu okoliczności, że w latach 2005 - 2009, zgodnie z umową Stron, czynsz ten nie był wymagalny, nie były wystawiane żadne dokumenty potwierdzające istnienie zobowiązania Dzierżawcy do jego uiszczenia na rzecz Wydzierżawiających oraz zgodnie z wolą Stron, rozliczenie i zapłata z tytułu tego czynszu ma nastąpić dopiero w chwili zaistnienia określonego zdarzenia, które nastąpi pod koniec 2010 r. (ukończenie prac remontowo - adaptacyjnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Związek ten może być bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ww. ustawy - nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl bowiem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W przypadku dzierżawy nieruchomości dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, kosztem uzyskania przychodu u dzierżawcy są wydatki poniesione na prace remontowe czy adaptacyjne dzierżawionego budynku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dopuszcza możliwość rozliczenia przez Spółkę wydatków poniesionych na użytkowany przez Nią na podstawie umowy dzierżawy budynek w postaci możliwości zaliczenia poniesionych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (gdy poniesione nakłady mają charakter remontu) lub poprzez odpisy amortyzacyjne (gdy nakłady są inwestycją w obcym środku trwałym).

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zawarła w dniu 1 września 2005 r. umowę dzierżawy działki wraz z budynkiem na niej położonym. W związku ze złym stanem technicznym nieruchomości budynkowej, Strony postanowiły w umowie, że Wnioskodawca wykona prace remontowe i adaptacyjne budynku, w tym zakupi materiały do tego niezbędne. W przypadku wykonania prac remontowych i adaptacyjnych budynku, koszty zakupu materiałów będą stanowiły kwotę pomniejszenia czynszu za dzierżawę. Strony uzgodniły też, iż rozliczenie czynszu i poniesionych nakładów na prace remontowo - adaptacyjne nastąpi dopiero po ich zakończeniu, tj. pod koniec 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że cała nieruchomość była i jest wykorzystywana przez Spółkę do działalności gospodarczej.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i wyjaśnił, że pewien etap prac został już zakończony i w związku z tym, od 1 czerwca 2007 r. nakłady na prace remontowo - adaptacyjne budynku zostały zaliczone przez Niego w koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne. Rozliczenie czynszu dzierżawnego ma jednak nastąpić dopiero po wykonaniu wszystkich zaplanowanych prac.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wprowadził zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności czy dany wydatek wiąże się z możliwością uzyskania przychodów w sposób bezpośredni lub pośredni.

Artykuł 15 ust. 4d stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto z treści art. 15 ust. 4e tej ustawy wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty pośrednie dotyczą całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i ponoszone są w celu zachowania źródła przychodów. Tego rodzaju kosztem jest m.in. czynsz dzierżawny, który wynika z faktu dzierżawienia nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Wydatki takie należy zatem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów jako koszty ogólne prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, stwierdzić zatem należy, iż czynsz dzierżawny za lata 2005 - 2009, jako koszt pośredni może być uznany za koszt uzyskania przychodów w roku 2010, tj. w dacie poniesienia, z chwilą rozliczenia i zapłaty tego czynszu, zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a Wydzierżawiającymi.

Jednakże odnośnie kwestii związanej z zaliczaniem poniesionych nakładów na prace remontowo - adaptacyjne do kosztów uzyskania przychodów, tut. Organ pragnie wskazać na poniższe uwarunkowania.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności, stwierdzić należy, że w okresie od 1 września 2005 r. do 31 maja 2007 r., kiedy to Spółka nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, kwota poniesionych wydatków na materiały związane z przeprowadzanymi pracami remontowo - adaptacyjnymi do wysokości uzgodnionego czynszu, nie będzie stanowiła dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast od 1 czerwca 2007 r., tj. od momentu, w którym Wnioskodawca zaliczył poniesione nakłady do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, wskazać należy, iż w tej sytuacji kosztem nie będą odpisy amortyzacyjne obliczone od wartości zakupionych materiałów do wysokości czynszu.

Ze względu na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.