ILPB3/423-890/10-5/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (Wnioskodawca) rozpoczęła bezpośrednią obsługę klientów (bezpośrednie dostawy towarów) dla swoich produktów (wymienników). Do tej pory obsługa klienta (dostawy towarów) odbywała się z udziałem spółki siostrzanej, która była dostawcą towarów do klienta. w związku z powyższym, obok wykonywanej już od kilku lat produkcji, Spółka przejęła również bezpośrednią sprzedaż, 100% opracowywanie zamówień oraz engineering.

Przy opracowywaniu ofert a następnie zamówień, Spółka korzysta z pomocy byłego pracownika spółki siostrzanej, który zajmował się ww. produktami a obecnie zatrudniony jest przez inny podmiot zagraniczny (dalej Usługodawca), z którym Spółka zawarła stosowną umowę. Zgodnie z otrzymywanymi rachunkami, Spółka obciążana jest za usługi w zakresie technicznego wsparcia procesu sprzedaży, polegającym zarówno na uczestniczeniu w samym procesie sprzedaży (np. sporządzanie ofert) jak również na wykonywaniu określonych zadań technicznych (np. sporządzanie planów, wykonywanie obliczeń, wsparcie / doradztwo dla działu technicznego Spółki).

Na podstawie postanowień przedmiotowej umowy, proces świadczonych usług przebiega w sposób następujący:

Dodatkowo, w razie potrzeby, Usługodawca wspomaga Spółkę w kontaktach z klientami oraz doradza i udziela wyjaśnień w razie wątpliwości konstrukcyjno - technicznych, szczególnie przy zapytaniach nietypowych.

Spółka podkreśla, iż korzystanie z usług Usługodawcy uzasadnione jest biznesowo tym, iż były pracownik spółki siostrzanej (dotychczasowego dostawcy towarów do klienta) jest dla klienta niejako pomostem pomiędzy nowym (Spółka) a starym (spółka siostrzana) dostawcą. Postrzeganie byłego pracownika spółki siostrzanej przez klienta jako znanego i dobrego "fachowca" wpływa pozytywnie na zaufanie klienta do wysokiej jakości oferowanego przez Spółkę produktu.

Spółka posiada certyfikat rezydencji Usługodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi wykonywane na rzecz Spółki należy traktować jako przekazanie wiedzy know - how, a w związku z tym, czy istnieje obowiązek Spółki (płatnika wypłacającego należności) do pobrania i odprowadzenia w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), czy też wykonywane przez Usługodawcę prace należy uznać za świadczenie usług, a tym samym kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce nie występuje.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Know - how jest definiowane jako informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

* w świetle Komentarza do Konwencji Modelowej OECD z 2005 r.:

"Know - how to wszelkie informacje potrzebne do wytwarzania produktu lub świadczenia usług no skalę przemysłową, to znaczy informacje o przebiegu danego procesu lub sposobie wytwarzania produktu lub też usług. Informacje te obejmują wszystko, czego podmiot nie może się dowiedzieć na podstawie standardowej wiedzy o technice lub procesie produkcji oraz świadczonych usługach (...) w umowie know - know, jedna ze stron zobowiązuje się dostarczyć informacje drugiej stronie, dla osobistego użytku z zakazem rozpowszechniania tych informacji. Strona dostarczająca know - how nie odgrywa żadnej roli w procesie wdrażania udzielonego know - how i nie bierze odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty. Natomiast w umowie o świadczenie usług usługodawca zobowiązuje się wykorzystać swoje umiejętności w celu osobistego świadczenia usług. Jest to cecha wyróżniająca kontrakty know - how od umów o świadczenie usług".

* w świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 lipca 2003 r. (sygn. III SA 1661/2002):

"Know - how jest to zespół informacji poufnych, istotnych i zidentyfikowanych we właściwej formie. Termin "poufny" oznacza, że przedmiot umowy nie jest powszechnie dostępny i znany. Termin "istotny" oznacza, że informacje są ważne i niebanalne, zaś termin "zidentyfikowany" oznacza, że know - how jest opisane lub utrwalone w taki sposób, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności".

W praktyce, rozróżnienie pomiędzy kontraktami know - how a kontraktami polegającymi na świadczeniu usług, stwarza wiele trudności. Niemniej jednak, mając na względzie powyższe, można wskazać pewne cechy, które pozwalają odróżnić usługę od przekazania wiedzy know - how.

Po pierwsze, w przypadku know - how nabywca otrzymuje gotowy produkt w postaci określonej wiedzy, formuły, umiejętności, planu itp. będący wynikiem, rezultatem doświadczenia i pomysłu, którym dysponuje określony podmiot. z kolei, istotą umów o świadczenie usług jest dopiero wytworzenie produktu (którym może być również know - how), przy wykorzystaniu umiejętności, wiedzy i doświadczenia usługodawcy. Know - how może być użyte w takim wypadku do wykonania usługi.

Po drugie, istotną cechą wyróżniającą może być również poziom i charakter nakładów ponoszonych przez sprzedawcę, tj. Usługodawcę. Dostarczenie know - how wymaga w istocie jedynie skopiowania informacji zawierającej know - how, podczas gdy wykonanie usługi wiąże się z szeregiem czynności koniecznych do doprowadzenia do określonego rezultatu, a związanych z projektowaniem, opracowaniem czy testowaniem produktu.

Po trzecie, know - how może być stosowane wielokrotnie i samodzielnie przez uprawnionego, usługa zaś ma charakter jednorazowy, choć jej skutki mogą być długotrwałe. w tym zakresie należy natomiast podkreślić, iż Spółka z definicji nie jest nastawiona na wielokrotne wykorzystywanie efektu czynności wykonywanych przez Usługodawcę, gdyż indywidualny charakter każdego z klientów powoduje właśnie potrzebę stałego wsparcia ze strony Usługodawcy.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do przekazania wiedzy / informacji jako takiej, czyli nie następuje transfer typu know - how, lecz ma miejsce świadczenie usługi, której istotą jest wsparcie Spółki w procesie sprzedaży.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na bardzo ważną dla rozważanego stanu faktycznego kwestię. Mianowicie, w Komentarzu do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD wyraźnie stwierdza się, że:

"W umowie na zakup know - how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły. Taki rodzaj umowy różni się od umowy o świadczenie usług, według której jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Płatności dokonywane z tego tytułu wchodzą na ogół w zakres art. 7. w przypadku umów o świadczenie usług, świadczący usługi zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia".

W świetle powyższego, rola podmiotu udostępniającego know - how sprowadza się w istocie do przekazania konkretnej wiedzy przemysłowej, handlowej lub naukowej w oparciu, o którą podmiot ją otrzymujący może rozpocząć np. określony proces technologiczny, produkcję. i tutaj zasadniczo rola przekazującego know - how kończy się. Podmiot taki nie ingeruje już w sam proces jego wdrażania.

W przedstawionym stanie faktycznym, Usługodawca wykonuje na rzecz Spółki konkretne prace, związane, np. z przygotowaniem rysunków konstrukcyjnych (w sporadycznych przypadkach), dostarczeniem dokumentacji konstrukcyjnej, czy też udzielając fachowych porad i wskazówek. Usługodawca wykorzystuje przy tym własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, ale nie przekazuje wiedzy, która mogłaby być wielokrotnie w procesie produkcji, czy sprzedaży przedmiotowych wymienników powielona. Usługodawca wykonuje bowiem konkretne zadania, projekty, uwzględniające indywidualne potrzeby danego klienta. To również powoduje, że Usługodawca aktywnie uczestniczy w procesie sprzedaży produktów Spółki. Jego rola i zaangażowanie jest znacznie szersze i bardziej kompleksowe aniżeli w przypadku podmiotu udostępniającego know - how.

Dodatkowo, w tym miejscu podkreślić należy wskazaną w stanie faktycznym rolę byłego pracownika spółki siostrzanej, jako pomostu pomiędzy nowym i starym dostawcą, a także gwarancji zaufania klienta do oferowanych przez Spółkę produktów.

Zdaniem Spółki, istotny w tej sprawie jest również fakt, że Spółka nie otrzymuje gotowego produktu do używania, lecz musi wykonać cały szereg czynności, które mają doprowadzić do określonego rezultatu w postaci realizacji konkretnego zamówienia. Wymaga to o wiele większych nakładów aniżeli w przypadku know - how, gdzie Spółka musiałaby jedynie zadbać o prawidłowe wdrożenie udostępnionej jej wiedzy. Posługując się przy tym gotowymi już schematami.

Usługi wykonywane na rzecz Spółki mają charakter kompleksowy. Polegają one nie tylko na wykonywaniu odpowiednich projektów, ale dotyczą również konsultacji przy ofertach, jak i spotkań z klientami w celu wyjaśnienia kwestii konstrukcyjno - technicznych. Opracowywane projekty są za każdym razem dostosowywane do danego klienta.

Wprawdzie, w ramach świadczonej usługi jest przygotowywana i dostarczana na rzecz Spółki dokumentacja konstrukcyjna, co mogłoby wskazywać na pewne cechy charakterystyczne dla umów know - how, jednak podkreślić należy, że know - how powinien posiadać swój zmaterializowany kształt, jednakże fakt ten nie może przesądzać o zakwalifikowaniu do tego rodzaju umów. Tym bardziej, że nie są spełnione pozostałe przesłanki decydujące o tym, że mamy do czynienia z know - how. Ponadto, wymaga podkreślenia, że przygotowanie dokumentacji technicznej stanowi element dostosowania posiadanej przez Spółkę wiedzy / informacji do zdefiniowanych potrzeb klienta (Spółka produkuje wymienniki i ma doświadczenie w tym zakresie, jednak indywidualny charakter klienta powoduje konieczność dostosowania się do jego potrzeb, a to z kolei wymaga wykonania dokumentacji "pod danego klienta").

Wsparciem dla niniejszej argumentacji może być stanowisko zaprezentowane w podobnych sprawach w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 marca 2008 r., sygn. I SA/Sz 725/07, jak również w następujących interpretacjach organów podatkowych:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r. (IPPB5/423-150/09-3/PS),

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 maja 2009 r. (IBPBI/2/423-286/09/BG),

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lipca 2008 r. (IP-PB3-423-573/08-2/MK).

Wskazać należy również na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji indywidualnej z 26 lutego 2009 r. sygn. IPPB5/423-272/08-2/AJ. w piśmie tym zostało bowiem stwierdzone, iż:

"Zgodnie z komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD (Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona 15 lipca 2005 r. str. 187-189) "w umowie na zakup know - how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek (...). Taki rodzaj umowy różni się od umowy o świadczenie usług, według której jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony".

Jako kryteria różnicujące powyższe kategorie (know - how i usługi) wyróżniono m.in.:

* "Umowy na udostępnienie know - how odnośnie do informacji, które już istnieją, lub za udostępnienie informacji po ich opracowaniu lub stworzeniu, i które zawierają specjalne postanowienia dotyczące poufności takich informacji.

* W przypadku umów a świadczenie usług świadczący usługi zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, ale nie do przekazania drugiej stronie takiej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia (...)".

Podsumowując, zdaniem Spółki, argumentacja na tle przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego pozwala na twierdzenie, iż nie mamy tutaj do czynienia z przekazywaniem wiedzy know - how, lecz zwykłym świadczeniem usług - usług inżynieryjnych w zakresie technicznego wsparcia procesu sprzedaży. w związku z tym, względem Spółki nie powstaje obowiązek pobrania i zapłaty w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie zdarzenia przyszłego dot. podatku dochodowego od osób prawnych wydana została interpretacja indywidualna w dniu 11 lutego 2011 r., nr ILPB3/423-890/10-5/MM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.