ILPB3/423-876/09-3/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów o rachunkowości - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. w prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi szereg wydatków / osiąga szereg przychodów w walucie obcej, które są na mocy przepisów art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (np. składki na rzecz różnego rodzaju organizacji międzynarodowych, koszty reprezentacji) wyłączone z kosztów uzyskania przychodów albo na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączone z przychodów lub też korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od 1 stycznia 2007 r., Spółka stosuje metody określone w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. metoda rachunkowa), o czym w obowiązującym trybie poinformowała Naczelnika Urzędu Skarbowego. Sporządzane przez Spółkę sprawozdania finansowe są objęte obowiązkiem badania przez podmioty uprawnione do ich badania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodów / wydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego czy dotyczą przychodów / kosztów podatkowych czy niepodatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na podstawie obowiązujących przepisów Spółka dokonała wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie ustawy o rachunkowości, to na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma obowiązek zaliczyć odpowiednio do przychodów / kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości, bez dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Z kolei podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Ustawodawca umożliwił podatnikom dokonanie wyboru pomiędzy ustalaniem różnic kursowych na podstawie ustawy podatkowej albo ustawy o rachunkowości, co oznacza, możliwość zaliczenia do przychodów, bądź kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych według każdej z tych metod odrębnie i niezależnie od siebie. Wybór natomiast metody rachunkowej implikuje zastosowanie rozwiązań z ustawy o rachunkowości.

Przepisy o rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie różnicują trybu ustalania tych różnic w zależności od tego czy dany przychód / wydatek ma charakter podatkowy / niepodatkowy. Także przepisy art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie różnicują traktowania różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości w zależności od podatkowej kwalifikacji przychodu / wydatku, których różnice kursowe dotyczą. Przepis art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mówi bowiem wyłącznie de facto o automatycznym zaliczaniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych.

Należy zatem stwierdzić, iż przepis art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi samodzielną podstawę zaliczania do przychodów / kosztów podatkowych różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości, co oznacza, iż wyliczone w ten sposób różnice kursowe nie powinny być weryfikowane pod kątem innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 12, art. 15 ust. 1 czy 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższa wykładnia jest zgodna z celem regulacji wprowadzonych z początkiem 2007 r., tj. zapewnieniem jednolitości traktowania różnic kursowych na gruncie przepisów księgowych i podatkowych.

Wykładnia zgodna ze stanowiskiem Wnioskodawcy została również przedstawiona, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 września 2009 r. nr ILPB3/423-410/08-2/EK.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy różnice kursowe dotyczą wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub dotyczą przychodów, które na podstawie art. 12 ust. 4 podlegają wyłączeniu z przychodów podatkowych lub są zwolnione z opodatkowania, to różnice kursowe dotyczące tych wydatków / przychodów, wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości, zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto dodaje się, iż powołana we wniosku interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się również, iż wniosek Spółki w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego dot. podatku dochodowego od osób prawnych, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 29 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-876/09-2/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.