ILPB3/423-87/11-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku w postaci czynszu - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku w postaci czynszu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Bank prowadzi działalność bankową i finansową w oparciu o biuro centralne oraz rozbudowaną strukturę placówek w skład której wchodzą m.in.:

Lokale zajęte przez Bank na działanie Placówek użytkowane są na podstawie umów najmu, które zawarte zostały na czas określony, bez opcji wcześniejszego zakończenia (dalej: "Umowy najmu").

Z uwagi na:

Poniżej Bank przedstawia specyfikację Placówek wraz ze statusem podjętych działań w ich obrębie oraz przyczyn rezygnacji z rozpoczęcia / kontynuacji działalności w tych Placówkach.

Ad. 1) Oddziały

Decyzje o otwarciu nowych oddziałów Banku podejmowane były w warunkach sprzyjającej koniunktury na rynku usług bankowych oraz w oparciu o prognozy Banku dotyczące rozwoju działalności i tym samym, zwiększenia osiąganych przychodów. W związku z tym, Bank zawarł liczne Umowy najmu powierzchni, w których planowane było otwarcie nowych oddziałów.

Niemniej jednak, z uwagi na pogarszającą się koniunkturę gospodarki światowej, w szczególności w sektorze finansowym, Zarząd Banku zdecydował w 2010 r. o przeprowadzeniu analizy rentowności wszystkich posiadanych Placówek w wyniku której część istniejących oddziałów okazała się nierentowna.

W oparciu o powyższą analizę rentowności, Uchwałą Zarządu Banku Nr XX z dnia 18 listopada 2010 r. podjęta została decyzja o wycofaniu się z prowadzenia działalności w nierentownych oddziałach Banku.

Jednocześnie, z tych samych powodów nie doszło ostatecznie do otwarcia niektórych z zaplanowanych uprzednio oddziałów.

Ad. 2) Biura regionalne

W związku ze zmianą strategii Banku w ramach Grupy, w odpowiedzi na światowy kryzys gospodarczy, ukształtowała się polityka eliminacji funkcjonujących biur regionalnych oraz przejęcia wykonywanej przez biura regionalne działalności przez sieć mobilną.

Wobec niekorzystnej koniunktury gospodarczej, skutkującej pogorszeniem rentowności biur regionalnych podjęto również decyzję o przeniesieniu wszelkich funkcji administracyjnych do biura centralnego (centralizacja funkcji administracyjnych).

Biuro regionalne.

W ramach podjętych działań mających na celu rozszerzenie działalności Banku, w 2009 r. zawarta została umowa najmu powierzchni użytkowych dla Banku z przeznaczeniem na otwarcie dużego biura regionalnego - jako drugiej, strategicznej placówki Banku w Polsce, mające na celu zwiększenie skali działalności Banku.

Niemniej jednak, decyzja o rozpoczęciu prowadzenia działalności w tej lokalizacji została pierwotnie odroczona w czasie, a następnie z uwagi na transakcję Nabycia - zrezygnowano z wszelkich planów prowadzenia działalności w tej lokalizacji.

Ad. 3) Call center

W ramach planów rozwoju zasięgu terytorialnego, Bank planował także otwarcie innej dużej placówki, tj. back-up call center w X. Obecnie jedyna tak duża placówka calI center należąca do Banku zlokalizowana jest w Y. Do centrum w X, którego otwarcie planowane było od blisko dwóch lat, miała zostać przeniesiona znaczna część usług wykonywanych w centrum wrocławskim. W związku z tym, Bank zawarł Umowę najmu niezbędną do rozpoczęcia omawianej działalności.

Niemniej jednak, w związku ze wspomnianą już polityką Grupy Banku, polegającą na centralizacji funkcji administracyjnych, wypracowaną w odpowiedzi na światowy kryzys gospodarczy, zrezygnowano z inwestycji w X.

W związku z powyżej opisaną sytuacją, w każdym z powyżej opisanych przypadków, Bank stanął wobec konieczności rozwiązania kwestii najmu wskazanych Placówek: przeprowadzono szczegółową analizę zawartych uprzednio Umów najmu pod kątem możliwości ich wcześniejszego rozwiązania w sposób finansowo korzystny dla Banku. W przypadku Umów najmu, w odniesieniu do których powstała (lub powstanie w przyszłości) możliwość wynegocjowania z wynajmującym wcześniejszego odstąpienia od Umowy, nastąpiło (lub też nastąpi w przyszłości) jej wcześniejsze rozwiązanie pod warunkiem uiszczenia przez Bank tzw. odstępnego (tj. wynagrodzenia z tytułu wcześniejszego odstąpienia od Umowy najmu).

Natomiast w przypadku Umów najmu, w których zapłata odstępnego nie była (lub też nie będzie) możliwa, kwestia najmu nie użytkowanych lokali rozwiązana została (zostanie) poprzez ich kontynuowanie, przy czym Bank dokonuje wszelkich starań, aby powierzchnie najmowane w ramach takich Umów najmu podnająć niezależnym podmiotom (po uprzednim wyrażeniu zgody na podnajem przez wynajmujących).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty wynikające z Umów najmu Placówek niewykorzystywanych już celem prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku lub Placówek, co do których została cofnięta decyzja o ich otwarciu, w przypadku, gdy Bank mimo dołożenia wszelkich starań - nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od przedmiotowych Umów najmu, jak również podnajmu powierzchni niezależnym podmiotom (brak chętnych) i zgodnie z brzmieniem powyższych Umów, zobowiązany jest do ponoszenia kosztów z nich wynikających, stanowią dla Banku koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynikające z Umów najmu Placówek niewykorzystywanych już do prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku lub Placówek, co do których została cofnięta decyzja o ich otwarciu, w przypadku, gdy Bank - mimo dołożenia wszelkich starań - nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od przedmiotowych Umów najmu, jak również podnajmu powierzchni niezależnym podmiotom (z uwagi na brak chętnych) i zobowiązany jest tym samym do ponoszenia kosztów z nich wynikających, stanowią dla Banku koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, względnie uniknięciu ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Przy czym, zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Wydatek nie musi zatem przynieść bezpośredniego skutku w postaci wygenerowania przychodu, lecz może on również przyczynić się do zabezpieczenia albo do zachowania źródeł przychodu.

Należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli wydatki związane z funkcjonowaniem podmiotu działającego w obrocie gospodarczym, co do których podatnik jest w stanie wykazać związek poniesienia tych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Definitywnemu wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu podlegają jedynie wydatki wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Czynsz najmu nie został natomiast w niniejszym artykule wymieniony, nie ma on zatem charakteru wydatku wyłączonego z możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych.

W opinii Banku, ponoszone przez podmioty gospodarcze koszty najmu, co do zasady, można uznać za wydatki racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, ponieważ wykonywanie działalności gospodarczej bez użytkowania lokalu zwykle jest niemożliwe. Jednocześnie, duża część podmiotów gospodarczych nie dysponuje własnymi nieruchomościami, które mogłyby wykorzystywać na cele prowadzenia działalności, wobec czego zmuszeni są do ich wynajmu. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Banku, dla którego wydatki ponoszone w związku z wynajmem Placówek są nieodzowne w kontekście prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Banku, mimo, iż wydatków z tytułu czynszu nie sposób przyporządkować do konkretnego przychodu, to niewątpliwie pozostają one w pośrednim związku z działalnością gospodarczą podatnika, wobec czego powinny być rozpoznawane jako pośrednie koszty podatkowe.

Powyższe stanowisko Banku znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2008 r. (sygn. ILPB1/415-612/09-2/AA) stwierdził, iż: "Czynsz najmu nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek wyłączony z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Opłaty za czynsz trudno jest przypisać konkretnym przychodom z działalności gospodarczej, ponieważ wpływają na całokształt działalności przedsiębiorcy. Niemniej jednak, są one kosztem poniesionym racjonalnie i pozostają w związku z funkcjonowaniem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej".

W opinii Banku, powyższe znajduje zastosowanie także do ponoszonych przez Bank kosztów najmu Placówek niewykorzystywanych już w celu prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku lub Placówek, w odniesieniu do których została cofnięta decyzja o ich otwarciu. Bank podnosi, iż Umowy najmu przedmiotowych Placówek zostały zawarte w związku z możliwością uzyskania przychodów poprzez prowadzenie i rozwijanie działalności Banku. W związku z tym, w ocenie Banku, koszty ponoszone w związku z realizacją Jego obowiązków, jako strony Umów najmu stanowią dla Niego koszty ponoszone celem uzyskania przychodów.

Zdaniem Banku, podkreślenia wymaga, aby kwalifikując wydatek związany z zapłatą czynszu określonego w Umowach najmu jako koszt podatkowy z perspektywy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniać kwestię chronologicznego ciągu zdarzeń, determinujących obecną sytuację Banku, od momentu zawarcia przez Bank Umów najmu, poprzez zmianę okoliczności i uwarunkowań biznesowych w porównaniu z istniejącymi w momencie zawierania Umów najmu, aż do ponoszenia kosztów z tytułu najmu lokali już niewykorzystywanych przez Bank w Jego działalności gospodarczej.

Decyzje o otwarciu Placówek podejmowane były przez Bank w warunkach sprzyjającej koniunktury gospodarczej. Zmiana okoliczności i uwarunkowań biznesowych, związana - z jednej strony - z czynnikami wewnętrznymi wynikającymi z przyjętych strategii działań Banku w ramach Grupy, a z drugiej strony - z czynnikami zewnętrznymi, niezależnymi od Banku, spowodowanymi ogólnoświatowym kryzysem gospodarczym, jak również decyzją o nabyciu Banku przez Nabywcę, powinna pozostawać bez wpływu na ocenę decyzji o zawarciu Umów najmu podjętych w przeszłości. W momencie zawierania przedmiotowych Umów okoliczności te bowiem nie występowały i - tym samym - nie miały wpływu na podejmowane przez Bank działania. Zdaniem Banku, podatnik zobowiązany jest do podejmowania racjonalnych i ekonomicznie uzasadnionych działań w oparciu o informacje i całą wiedzę dostępne na moment podjęcia decyzji gospodarczej.

W związku z powyższym, w ocenie Banku, koszty ponoszone w związku z realizacją Jego obowiązków jako strony Umów najmu, zawartych w przeszłości w celu zwiększenia Jego przychodów oraz w oparciu o dostępne w momencie zawierania niniejszych Umów informacje, także obecnie powinny być postrzegane, jako koszty ponoszone przez Bank celem uzyskania przychodów.

Fakt, iż z uwagi na wskazane w stanie faktycznym okoliczności zmiany strategii Banku spowodowane różnymi czynnikami (czynniki wewnętrzne takie jak zmiana strategii Grupy oraz czynniki zewnętrzne, w tym m.in. kryzys ogólnoświatowy) w odniesieniu do nie kontynuowania działalności w Placówkach nie powinno obarczać Go niemożliwością obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki, jakie zobowiązany jest ponosić, z tytułu przedmiotowych Umów najmu. Bez znaczenia przy tym pozostaje okoliczność, że koszty te ponoszone są przez Bank faktycznie po zakończeniu prowadzenia w wynajmowanym lokalu działalności gospodarczej lub z tytułu najmu Placówek, które - wobec zmiany strategii lub sytuacji rynkowej - nie zostaną otwarte.

Stanowisko to podzielają również organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2009 r. (sygn. lLPB3/423-533/09-8/EK) uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym koszty ponoszone przez podatnika w związku z wykonywaniem umowy najmu stanowią koszty obciążające jego przychód bez względu na fakt, iż "koszty te (do których ponoszenia zobowiązuje umowa) ponoszone są definitywnie już w okresie, w którym zaprzestano prowadzenia w wynajmowanej nieruchomości działalności gospodarczej" oraz potwierdził, iż z uwagi na powyższe podatnik ten "będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskaniu przychodów wydatki ponoszone na czynsz najmu przedmiotowej nieruchomości w sytuacji, gdy nie będzie on wykorzystywał wynajmowanej nieruchomości na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (nie będzie prowadzić w niej produkcji ani świadczyć usług) (...)". Tożsame stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-399/09-2/JG), stwierdzając, iż " (...) wydatki z tytułu czynszu najmu oraz koszty utrzymania lokalu, płacone za okres adaptacji, stanowią dla Spółki - w myśl przepisów u.p.d.o.p. - koszty uzyskania przychodów (...) inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. W nawiązaniu do niniejszej interpretacji Bank pragnie zwrócić uwagę, iż - analogicznie do sytuacji Banku, przedstawionej w opisie stanu faktycznego - w okresie adaptacji lokalu działalność gospodarcza nie była w nim przez podatnika prowadzona.

Istotne jest, w opinii Banku, to, że wydatki związane z najmem przedmiotowych Placówek ponoszone są przez Bank jako konsekwencja zobowiązania zaciągniętego w związku z istniejącą w przeszłości możliwością uzyskania przychodu (w przypadku Placówek, które wbrew poprzednim ustaleniom nie zostaną otwarte) lub mają oczywisty związek z przychodami osiągniętymi przez Bank w okresie wcześniejszym.

Jak wskazano w argumentacji powyżej, na podatniku ciąży bowiem obowiązek oceny zdarzenia gospodarczego z perspektywy momentu wystąpienia tego zdarzenia, w oparciu o dostępne w danym czasie informacje oraz z uwzględnieniem ówczesnych uwarunkowań.

Dodatkowo, Bank pragnie zaznaczyć, iż Umowy najmu części spośród przedmiotowych lokali zostały zawarte na czas określony, bez możliwości wcześniejszego ich wypowiedzenia, zatem wcześniejsze odstąpienie od niniejszych Umów najmu musi wynikać z dobrej woli obu stron i w każdym przypadku musi być poprzedzone uzyskaniem zgody wynajmującego na takie rozwiązanie kwestii najmu nieużytkowanych już przez Bank lokali.

W przypadku każdej z Umów najmu preferowanym rozwiązaniem - z punktu widzenia Banku była zapłata wynajmującemu odstępnego i wcześniejsze odstąpienie od Umowy. Jednakże nie wszyscy wynajmujący wyrazili zgodę na odstąpienie od Umowy najmu. W odniesieniu do części Umów najmu wynajmujący wyrazili przy tym zgodę na podnajem przedmiotowych lokali przez Bank niezależnym najemcom (zgłaszając jedynie w niektórych przypadkach obiekcje, co do podnajmu pewnym konkretnym najemcom). W związku z powyższym, po stronie Banku podjęte zostały aktywne działania mające na celu znalezienie potencjalnych nowych najemców, niemniej jednak dotychczas nie udało się podnająć wszystkich lokalizacji.

W świetle opisanego powyżej stanu faktycznego oraz przedstawionej argumentacji, Bank podnosi, iż ponoszone przez Niego koszty czynszu związane ze zobowiązaniem Banku wynikającym z zawartych Umów najmu - nawet w przypadku, gdy w danym lokalu nie jest obecnie prowadzona działalność gospodarcza lub też nigdy ta działalność nie została rozpoczęta mimo uprzednich zamierzeń - stanowią koszty uzyskania przychodu związane z ogólnym funkcjonowaniem Banku (pośrednie koszty uzyskania przychodu).

Zamierzeniem Banku przy zawieraniu przedmiotowych Umów najmu był bowiem rozwój prowadzonej działalności gospodarczej (wobec korzystnej w czasie zawierania przedmiotowych Umów koniunktury na rynku światowym, było to działanie jak najbardziej racjonalne, uzasadnione i zmierzające do osiągnięcia przychodów). Koszty tego działania spełniały zatem przesłankę celowości wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i pozwalającą uznać je za koszty podatkowe.

W sytuacji, gdy:

* mimo dołożenia wszelkich starań - Bank nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od Umów najmu wybranych Placówek niewykorzystywanych już (bądź też Placówek, w których działalność nie została rozpoczęta mimo zamierzeń) w działalności gospodarczej Banku,

* podjął aktywne działania zmierzające do podnajmu powyższych powierzchni (w sytuacji, gdy wynajmujący wraził zgodę na podnajem),

* zobowiązany jest, zgodnie z Umowami najmu, do ponoszenia kosztów najmu z nich wynikających

- zdaniem Banku, koszty te mogą stanowić dla Banku koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Bank wnosi o potwierdzenie powyższego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.