ILPB3/423-85/07-4/EK - Uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków sponsora na finansowanie umowy sponsoringu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P.P-U"P-B"S.A., przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu 5 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania wydatków związanych z finansowaniem umowy sponsoringu do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu 18 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania wydatków związanych z finansowaniem umowy sponsoringu do kosztów uzyskania przychodów.

Z aktualnych dokumentów rejestracyjnych wynika, iż do składania oświadczeń woli w imieniu Spółki wymagane jest współdziałanie więcej niż jednego członka zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z pr.rentem lub pełnomocnikiem, w związku z tym pismem z dnia 10 października 2007 r. wezwano Wnioskodawcę do usunięcia ww. braku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 października 2007 r., a w dniu 16 października 2007 r. (data wpływu 18. października 2007 r.) wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia, przerobu i sprzedaży kruszyw bazaltowych od września 1997 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podpisała w dniu 23 czerwca br. umowę sponsoringu z Polską Akademią Karate, która oświadczyła, że jest podatnikiem VAT i jest upoważniona do wystawiania faktur VAT.

Przedmiotem niniejszej umowy jest świadczenie przez Akademię na rzecz Sponsora usług reklamowych na imprezie sportowej Polskiego Związku Karate Tradycyjnego IV Puchar Świata w Karate oraz na imprezach towarzyszących temu wydarzeniu.

Na mocy umowy Sponsorowany zobowiązał się względem Sponsora do wzajemnego niepieniężnego świadczenia, obejmującego działania reklamowe i promocyjne na jego rzecz w celu zwiększenia popularności Sponsora, jego renomy oraz dotarcia do szerokiego grona odbiorców jego produktów.

Sponsorowany zobowiązał się w ramach niniejszej umowy do:

Ponadto Sponsor ma prawo do wykorzystywania tytułu "Sponsor IV Pucharu Świata w Karate Tradycyjnym" w swojej polityce promocyjnej i działalności reklamowej.

Za wykonywanie przez Sponsorowanego usług stanowiących przedmiot niniejszej umowy Sponsor zobowiązał się do przekazania środków finansowych na rachunek bankowy Sponsorowanego oraz przekazania materiałów informacyjno-promocyjnych (banery, logo, materiały reklamowe, itp.) niezbędnych do realizacji zobowiązań Akademii wynikających z umowy. Zgodnie z umową, podstawą zapłaty za usługi promocyjno-reklamowe jest faktura VAT (stawka 22%) wystawiona przez Sponsorowanego, jako wynagrodzenie, które zgodnie z umową jest ekwiwalentne w stosunku do usług reklamowych objętych niniejszą umową.

Po otrzymaniu faktury VAT, podatnik uiścił zapłatę za usługi promocyjno-reklamowe zgodnie z zawartą umową sponsoringu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek związany z finansowaniem umowy sponsoringu w zamian za świadczenie niepieniężne, ekwiwalentne, o charakterze reklamowym stanowi koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powołanego artykułu kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione wydatki, po wyłączeniu tych, których ustawodawca nie zezwala zakwalifikować jako koszty jego uzyskania, o ile pozostają one w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mającą na celu osiągnięcie przychodu. Są to więc koszty tak bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, w tym koszty dotyczące funkcjonowania całego przedsiębiorstwa podatnika.

Warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy jest również to, by jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Należałoby zwrócić uwagę, że ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów. Cel ten musi być, zatem widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać, jako realny. Wydatek ten powinien być racjonalny i uzasadniony.

Do kosztów pośrednich można zaliczyć koszty pośrednio związane z przychodami, tj. koszty poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, a zatem wszelkiego rodzaju działania związane z funkcjonowaniem firmy.

Do kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami zaliczane są więc koszty ponoszone na reklamę. Kosztów tych z reguły nie można przypisać konkretnym przychodom, pomimo, że mają one na celu kreowanie pozycji rynkowej firmy i oferowanych przez nią towarów czy usług. Istotny jest więc związek przyczynowo-skutkowy danego wydatku pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Ustawodawca zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy wyłączył z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów lub usług. Z tego względu wydatki te mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji i reklamy, należy kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją przyjętą w Słowniku języka polskiego:

Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług.

Jedną z form działań marketingowych, polegających na promowaniu firmy jest sponsoring.

Umowa sponsoringu jest umową nienazwaną, o świadczenie wzajemne, dwustronnie zobowiązujące, w którym występuje ekwiwalentność świadczeń stron. Aby umowa sponsoringu mogła być uznana za sponsoringową, jej treść musi zawierać zasadnicze, charakterystyczne dla sponsoringu postanowienia. Między innymi istotą jest wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczająca zobowiązanie się sponsora do finansowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do promowania nazwy sponsora i prowadzonej przez niego działalności.

Reasumując umowa sponsoringu jest umową dwustronnie zobowiązującą. Na osobę sponsora nakłada obowiązek poniesienia określonych nakładów (w tym wypadku nakładów pieniężnych) na rzecz sponsorowanego. Z kolei sponsorowany w zamian zobligowany jest do reklamowania firmy sponsora oraz przedmiotu wykonywanej przez niego działalności gospodarczej w celu zwiększenia jego popularności, renomy, wizerunku.

Akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie obrazu firmy w szerokich kręgach potencjalnych klientów. Promowanie nazwy sponsora ma za zadanie wpływać na zwiększenie jego popularności i renomy, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z działalności.

Spółka wywiązując się z umowy sponsoringu przekazała do Akademii materiały informacyjno- promocyjne (banery, logo, materiały reklamowe, itp.). Po otrzymaniu faktury VAT Spółka zgodnie z umową wsparła finansowo Akademię Karate Tradycyjnego, w zamian za działanie reklamowe i promocyjne podczas imprezy sportowej PZKT IV Pucharu Świata na jej rzecz.

Zdaniem Spółki wystąpi w ten sposób reklama - czyli rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, miejscach i możliwości nabycia, czyli kreowanie odpowiedniej pozycji rynkowej firmy i oferowanych produktów. W tym wypadku istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a uzyskaniem w przyszłości przychodów. Reklama jaką uzyska Spółka w ramach umowy sponsoringu może zaowocować większą liczbą potencjalnych klientów, co przełoży się na zwiększenie przychodów ze sprzedaży.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wydatki na wsparcie finansowe Akademii Karate Tradycyjnego można zaliczyć w całości w ciężar kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz że nie są one wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia sponsoringu, zatem oceniając skutki pod kątem kosztów uzyskania przychodów sponsora należy stosować przepisy dotyczące reklamy i reprezentacji. Z uwagi na brak ustawowej definicji sponsoringu należy odwołać się do wykładni językowej, zgodnie, z którą sponsoring to "finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności" (Słownik wyrazów obcych PWN).

Sponsoring jest jedną z form promocji polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Aby dana umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności. Ponadto, aby powyższa umowa nie była utożsamiana z umową darowizny, powinna określać rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń. Akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie obrazu firmy w szerokich kręgach potencjalnych klientów. Reklamowanie nazwy sponsora ma wpływać na zwiększenie jego popularności i renomy, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z działalności.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzyskał nowe brzmienie. Konsekwencją tej zmiany jest uznanie wszystkich wydatków na reklamę za koszt podatkowy i wyłączenie z kosztów wszystkich wydatków na reprezentację. Dokonany przez ustawodawcę zapis nie uwzględnia już podziału na reklamę bądź reprezentację limitowaną, ani też podziału na reklamę prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zatem w myśl powołanego przepisu wydatek na reklamę można uznać za koszt podatkowy, jeśli będzie spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1.

Wobec powyższych ustaleń uznać należy, że wydatki Spółki poniesione w związku z umową sponsoringu, w zamian za świadczenia niepieniężne, ekwiwalentne, o charakterze reklamowym, stanowią koszty uzyskania przychodów. Ponadto zaznaczyć należy, że wydatki poniesione na sponsoring stanowią koszt podatkowy tylko w przypadku sponsoringu właściwego, do wysokości równowartości ceny za reklamę sponsora, tj. wartości usług reklamowych wyświadczonych przez sponsorowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tutejszy Organ wyjaśnia, że wniosek Spółki w części dotyczącej interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.