ILPB3/423-846/08-2/ŁM - Możliwość ustalenia przez spółkę komandytową, której wspólnikiem jest spółka kapitałowa, indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków trwałych w postaci budynków i budowli, wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2008 r. (data wpływu 17 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zamierza założyć w 2009 r. spółkę komandytową. Spółka będzie komplementariuszem spółki komandytowej. Komandytariuszem spółki komandytowej będzie osoba fizyczna. Osoba fizyczna zamierza wnieść do spółki komandytowej wkład gotówkowy. Spółka wniesie do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci zabudowanego gruntu. Na gruncie tym znajdują się budynki i budowle, które obecnie Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej (zabudowany grunt będący przedmiotem aportu jest jednym ze składników majątku Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem aportu nie będą inne składniki majątkowe stanowiące własność Spółki). Obecnie budynki i budowle są środkami trwałymi w Spółce. Spółka wnosząc aport do spółki komandytowej określi wartość wnoszonego wkładu (wartość nieruchomości) przy uwzględnieniu jego wartości rynkowej (Spółka wskaże wartość rynkową gruntu, budynków i budowli). Budynki i budowle, które byłyby przedmiotem aportu są wykorzystywane przez Spółkę od ponad 60 miesięcy.

Umowa spółki komandytowej będzie przewidywała określony podział zysków. Udział w zysku danego wspólnika spółki komandytowej nie będzie miał związku z wysokością wkładu wniesionego do spółki komandytowej.

Wniesiona do spółki komandytowej nieruchomość będzie wynajmowana przez spółkę komandytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, po wniesieniu budynków i budowli do spółki komandytowej, wprowadzając środki trwałe do ewidencji spółki komandytowej, można ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynków i budowli - traktując budynki i budowle, które były wykorzystywane przez Spółkę ponad 60 miesięcy, jako środki trwałe używane.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i dlatego nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółki komandytowej. Jeśli wspólnik spółki komandytowej jest osobą prawną przy ustalaniu wysokości przychodu i kosztów jego uzyskania, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się proporcjonalnie do udziału posiadanego przez wspólnika w spółce komandytowej. Podobna zasada obowiązuje w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że odpisy amortyzacyjne, które będą dokonywane od środków trwałych wniesionych do spółki komandytowej, Spółka będzie uwzględniać kalkulując wysokość należnego podatku dochodowego. w związku z tym, dla Spółki istotne będzie prawidłowe ustalenie stawki amortyzacyjnej dla budynków i budowli, które stanowić będą własność spółki komandytowej.

Budynki i budowle były wykorzystywane przez Spółkę (ich dotychczasowego właściciela) przez ponad 60 miesięcy. Budynki i budowle nie były natomiast własnością osoby fizycznej, która będzie komandytariuszem spółki komandytowej. Spółka komandytowa nabędzie własność budynków i budowli w wyniku wniesienia aportu (zostanie ujawniona w księdze wieczystej jako nowy właściciel budynków i budowli). Spółka komandytowa stanie się nowym właścicielem budynków i budowli stanowiących przedmiot aportu.

Spółka komandytowa zobowiązana jest do prowadzenia pełnej rachunkowości. w związku z tym, spółka komandytowa musi wprowadzić środki trwałe do odpowiedniej ewidencji. Spółka komandytowa - jako nowy właściciel budynków i budowli - ustali wartość początkową środków trwałych, wprowadzi te środki trwałe do ewidencji (kwestia ustalenia wartości początkowej jest przedmiotem odrębnego wniosku) i określi stawkę, według jakiej będzie amortyzować otrzymane aportem środki trwałe.

Zgodnie z art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, budynki i budowle uważa się za używane, jeśli przed nabyciem były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy. w przedmiotowej sprawie budynki i budowle były wykorzystywane przez Spółkę (ich dotychczasowego właściciela) przez ponad 60 miesięcy, w związku z tym - zdaniem Spółki - budynki i budowle - po ich wniesieniu aportem do spółki komandytowej (nowego właściciela) - mogą być amortyzowane przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Budynki i budowle spełniać bowiem będą definicję budynków i budowli używanych.

Podsumowując, Spółka uważa, że będzie można amortyzować budynki i budowle wniesione aportem do spółki komandytowej, które były wykorzystywane przez Spółkę ponad 60 miesięcy, według stawki indywidualnej, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Artykuł 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w określonych warunkach mogą być stosowane wyższe od zwykłych indywidualne stawki amortyzacyjne. Kwestie tą uregulowano w art. 16j ust. 1 pkt 3 i 4 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

Z kolei art. 16j ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy (...).

W kontekście powołanych przepisów uznać należy, że spółka komandytowa będzie mogła ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla budynków i budowli po spełnieniu łącznie dwóch warunków (art. 16j ust. 1 ww. ustawy):

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zamierza założyć spółkę komandytową, do której w postaci aportu wniesie grunt wraz z budynkami i budowlami. w wyniku aportu, spółka komandytowa stanie się właścicielem przedmiotowych nieruchomości i wprowadzi je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obecnie przedmiotowe środki trwałe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a okres ich wykorzystywania wynosi ponad 60 miesięcy.

Wobec powyższego, jeżeli spółka komandytowa wykaże, że wniesione aportem budynki i budowle, przed ich nabyciem, były wykorzystywane przez poprzedniego właściciela (Wnioskodawcę) przez co najmniej 60 miesięcy, a ponadto, po raz pierwszy wprowadzi je do stosownej ewidencji, to zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółka komandytowa będzie mogła ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla przedmiotowych środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.