ILPB3/423-841/10-8/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru przez Spółkę zryczałtowanego podatku w związku z zapłatą honorarium z tytułu zawartego kontraktu na wykonanie koncertu - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru przez Spółkę zryczałtowanego podatku w związku z zapłatą honorarium z tytułu zawartego kontraktu na wykonanie koncertu.

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2011 r. nr ILPB3/423-841/10-4/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, w oparciu o art. 14g § 1 i § 3 oraz art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, pozostawił wniosek Spółki bez rozpatrzenia

Na powyższe postanowienie, Spółka wniosła w dniu 11 stycznia 2011 r. zażalenie (data nadania w Urzędzie Poczta Polska w dniu 10 stycznia 2011 r.).

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, na skutek ww. zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, uchylił zaskarżone postanowienie.

W związku z powyższym, niezbędne stało się wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez sportowych i artystycznych. Podczas organizowania tego typu imprez Spółka często zaprasza znanych artystów w celu uatrakcyjnienia imprezy. Wnioskodawca organizuje również występy artystów, najczęściej zagranicznych.

W miesiącu kwietniu 2010 r. zorganizowano koncert z udziałem artystki. Kontrakt na wykonanie dwóch koncertów został zawarty z reprezentantem artystki - firma X, mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii. Spółka posiada certyfikat rezydencji przedstawiony przez tą firmę. Należność za występ została wpłacona na konto firmy x na podstawie wystawionego przez tą firmę rachunku. w zawartym z reprezentantem artystki kontrakcie została zawarta klauzula, że honorarium to jest wolne od jakichkolwiek podatków dochodowych, lokalnych lub państwowych.

Spółka uzyskała przychód ze sprzedaży biletów na koncerty, natomiast otrzymany rachunek Wnioskodawca ujął jako koszt uzyskania przychodu, a otrzymany dochód został przez wspólników opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nadmienia, że kontrakty na wykonanie koncertów zawierane są z firmami reprezentującymi artystów, a nie bezpośrednio z samym artystą.

Pismem uzupełniającym z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) Spółka wskazała, co następuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota honorarium korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 2, ponieważ uzyskującym przychody jest firma podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia, natomiast wypłacającym należności (czyli spółka jawna) jest podmiot będący podatnikiem podatku dochodowego. Ponadto, Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej firmy, z którą zawarto kontrakt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. w stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W art. 3 ust. 2 ww. ustawy wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Obowiązek pobrania podatku "u źródła" wynika z faktu dokonania wypłaty należności na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd za granicą. Dla rozstrzygnięcia kwestii obowiązku pobrania podatku nie ma znaczenia miejsce wykonania usług określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz miejsce siedziby odbiorcy tych należności.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, iż w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł kontrakt na wykonanie dwóch koncertów z reprezentantem artystki - osobą prawną mającą siedzibę w Wielkiej Brytanii - której koncert zorganizowano w kwietniu 2010 r.

Spółka wskazała, iż posiada certyfikat rezydencji przedstawiony przez ww. firmę. Należność za występ została wpłacona na konto firmy x na podstawie wystawionego przez tą firmę rachunku.

W myśl art. 16 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast, zgodnie z treścią ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas taki dochód, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Ponadto, na podstawie art. 16 ust. 3 ww. konwencji, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1, wykonywanych w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym te rodzaje działalności są wykonywane.

W tym miejscu wskazać należy, iż zawarte w art. 16 ust. 2 ww. konwencji sformułowanie, że dochód "może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana" nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie dochód ten podlega opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że państwo, w którym działalność artysty jest wykonywana (tj. Polska) ma prawo opodatkować takie dochody, jeżeli na podstawie polskich przepisów dochody te podlegają w Polsce opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami, a nie z poszczególnymi podatnikami). Używane w umowach bilateralnych słowo "mogą" należy zatem rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek nakłada art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Występ artystki w koncertach i dochód uzyskany z ich wykonania bez wątpienia związany był z osobistą działalnością Wykonawcy. Dochód ten nie przypadł jednak bezpośrednio temu artyście, lecz firmie mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii będącej reprezentantem Wykonawcy ("innej osobie" w rozumieniu przepisu art. 16 ust. 2 powołanej umowy). Pobyt w Polsce artysty w związku z wykonaniem dwóch koncertów - jak wskazał Wnioskodawca - nie był finansowany z funduszy publicznych Polski ani Wielkiej Brytanii, jego jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej.

Na tle powyższego stwierdzić należy, iż wynagrodzenie uzyskane przez firmę x z siedzibą w Wielkiej Brytanii podlegało opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność artystyczna była wykonywana, a więc w przedmiotowej sprawie - w Polsce.

Z uwagi na powyższe, uzyskane przez ww. firmę wynagrodzenie podlegało - w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 16 ust. 2 konwencji polsko - brytyjskiej - opodatkowaniu w Polsce 20% - owym zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Oznacza to tym samym, iż na Wnioskodawcy ciążyły obowiązki związane z poborem i zapłatą tego podatku, a także stosowne obowiązki informacyjne.

Podkreślić przy tym należy, iż możliwość niepobrania podatku od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynikać musi z postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w przedmiotowej sprawie - konwencji polsko - brytyjskiej. Jako że ww. konwencja, w art. 16 ust. 3, przewiduje, iż: " (...) dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1, wykonywanych w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym te rodzaje działalności są wykonywane ", a - zgodnie z opisem sprawy - pobyt w Polsce artysty w związku z wykonaniem dwóch koncertów nie był finansowany z funduszy publicznych Polski ani Wielkiej Brytanii, jego jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej, Wnioskodawca obowiązany był zatem, jako płatnik, pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zgodnie bowiem z jego treścią, zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, tj. zakres tego punktu nie obejmuje przychodów z opłat za świadczenie usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.