ILPB3/423-84/08-2/DS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-84/08-2/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2008 r. (data wpływu 17 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprzedała na rzecz firmy leasingowej prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem. Przychód ze sprzedaży został opodatkowany. Następnie Spółka zawarła z firmą leasingową umowę leasingu operacyjnego na okres 10 lat. Została także zawarta odrębna umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości będących przedmiotem umowy leasingowej oraz umowy dzierżawy na rzecz Spółki Wnioskodawcy. W umowie przedwstępnej określono cenę sprzedaży, obejmującą łącznie (budynki, budowle i grunt). W umowie nie ma podziału na poszczególne składniki majątkowe.

Suma miesięcznych opłat z czynszu za korzystanie z prawa wieczystego użytkowania gruntów za cały okres najmu jest mniejsza niż wartość gruntu na dzień zawarcia umowy dzierżawy.

Od firmy leasingowej Spółka otrzymuje faktury:

1.

FV w treści: za opłatę dodatkową zgodnie z umową z dnia 16.12.2005 pkt 15.1

2.

FV w treści: podatek od nieruchomości zgodnie z umową z dnia 16.12.2005 pkt 5.2

3.

FV w treści: opłata za wieczystą dzierżawę zgodnie z umową pkt 5.2

4.1 FV w treści: miesięczna rata leasingowa za miesiąc dotyczy budynku zgodnie z umową pkt 4.1

4.2 FV w treści: miesięczna rata dot. gruntu zgodnie z umową z dnia 16.12.2005 pkt 4.1

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy część raty leasingowej (leasing operacyjny) dotyczącej wieczystego użytkowania gruntu jest kosztem uzyskania przychodu.

2.

Czy opłaty dotyczące leasingowanej nieruchomości przez leasingodawcę na Spółkę, tj. podatek od nieruchomości i opłata za wieczyste użytkowanie gruntów są kosztami uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, celem transakcji było pozyskanie środków finansowych i poprawa płynności finansowej Spółki.

Spółka otrzymuje faktury. Zdaniem Spółki, ma ona pełne prawo do zaliczania całości rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli umowa leasingu spełnia kryteria przewidziane dla tzw. leasingu operacyjnego, opłaty ustalone w tej umowie leasingu ponoszone są przez korzystającego w podstawowym jej okresie stanowią przychód finansującego odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego. Co do użytkowania wieczystego, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone opłaty należy potraktować jak opłaty za dzierżawę czy najem nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczania kosztów podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Ponieważ Spółka prowadzi działalność gospodarczą a koszty ponoszone pozostają w związku z uzyskaniem przychodu oraz mają wpływ na wielkość osiąganego dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Stosownie zatem do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Spółki umowa leasingu, której przedmiotem jest prawo wieczystego użytkowania gruntu, zawarta przez nią z firmą leasingową, spełnia przesłanki zawarte w art. 17b ust. 1 ww. ustawy.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 17a pkt 1 ww. ustawy przedmiotem umowy leasingu, o której mowa w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być jedynie podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Przepis ten nie wspomina natomiast o prawie wieczystego użytkowania gruntów.

Ponadto przedmiotem umowy leasingu określonej w art. 17b ust. 1 ww. ustawy mogą być jedynie podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne albo podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, co wynika z pierwszego warunku wymienionego w tym przepisie. Tymczasem, jak stanowi art. 16c ww. ustawy grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów amortyzacji nie podlegają.

W związku z powyższym, umowa zawarta przez Wnioskodawcę może być uznana za spełniającą kryteria przewidziane w art. 17b ust. 1 ww. ustawy tylko w części dotyczącej nieruchomości budynkowej.

Tak więc w części dotyczącej prawa wieczystego użytkowania gruntów umowa zawarta przez Spółkę nie stanowi umowy leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie będą miały do niej zastosowania przepisy rozdziału 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do tego typu umów będą miały natomiast zastosowanie - zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 17l ww. ustawy - przepisy art. 12-16 powyższej ustawy, regulujące kwestie związane z umowami najmu oraz dzierżawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

Jeżeli wydatek Spółki stanowiący zapłatę części raty leasingowej (z leasingu operacyjnego), która dotyczy poniesienia opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu spełnia wyżej wskazane przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, to Spółka będzie miała prawo zaliczać zapłaconą część raty leasingowej dotyczącą opłaty za prawo wieczystego użytkowania gruntu do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Z treści tego przepisu wynika, że opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Dokonując analizy powyższego przepisu, należy mieć na uwadze brzmienie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Opłaty dotyczące leasingowanej nieruchomości przez leasingodawcę na Spółkę (podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie gruntów) będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów przy spełnieniu wyżej wskazanych przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te traktowane są jako koszty pośrednie, które nie przekładają się co prawda w sposób bezpośredni do uzyskiwania przychodów, ale jako koszty ogólne funkcjonowania podmiotu gospodarczego przyczyniają się pośrednio do osiągania przez ten podmiot przychodów.

Przy ustalaniu momentu zaliczania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę treść przepisów art. 15 ust. 4 - 4e ww. ustawy.

Tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku w postaci umowy leasingu operacyjnego, aktów notarialnych, faktur nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl