ILPB3/423-838/09-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w sytuacji wynajęcia w całości albo w części środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy:

* w przypadku przeniesienia własności środka trwałego,

* w sytuacji wynajęcia w całości albo w części środka trwałego,

* wobec likwidacji (fizycznego zniszczenia) w całości albo w części środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 25 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: "Strefa"). Zostało ono wydane w szczególności na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.). Zezwoleniem tym objęta została działalność gospodarcza rozumiana jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów z tworzyw sztucznych. Zezwolenia udzielono do dnia 15 listopada 2017 r., ustalając jednocześnie następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

W październiku 2007 r. Wnioskodawca zakupił linię produkcyjną dla celów działalności w Strefie za cenę ok. 3.679.000,00 zł (690.000,00 EURO). Linia ta została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych i jest przez Niego amortyzowana. Wnioskodawca ujął wydatek na zakup tej linii produkcyjnej w wydatkach inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia ich pomocą zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wydatki te, uwzględniające cenę nabycia linii produkcyjnej, wynoszą na dzień sporządzenia niniejszego wniosku ok. 15.400.000,00 EURO, a więc przekraczają o 3.400.000,00 EURO minimalną wartość wydatków inwestycyjnych, określoną wskazanym wyżej zezwoleniem.

Przedmiotowa linia produkcyjna jest już przestarzała i jej przydatność, jako całości, w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest znikoma. w związku z tym, Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego środka trwałego. w przypadku, gdyby nie doszło do jego sprzedaży, Wnioskodawca bierze pod uwagę wynajęcie linii produkcyjnej w całości albo w części (w takim przypadku zostanie ona przeniesiona, za zgodą Wnioskodawcy, poza terytorium Strefy, prawdopodobnie za granicę - na terytorium USA) albo jej likwidację (odpowiednio w całości lub w części) poprzez fizyczne zniszczenie - z uwagi na nieopłacalność jej dalszego utrzymywania i konieczność zapewnienia miejsca w fabryce na nowe maszyny, których zakup planuje Wnioskodawca, a którego brakowałoby przy utrzymaniu przedmiotowej linii produkcyjnej.

Dodać należy, że ewentualna sprzedaż środka trwałego nastąpiłaby przed upływem 5 lat od momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Jednakże mimo sprzedaży środka trwałego wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę, kwalifikujące się do objęcia pomocą będą - nawet bez uzupełnienia wartości wydatków inwestycyjnych o wartość linii produkcyjnej - nadal przekraczały minimalną kwotę określoną zezwoleniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i trzeciego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 18 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-838/09-3/ŁM oraz ILPB3/423-838/09-5/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dalej jako: "ustawa o SSE", dochody uzyskane przez osoby prawne z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. w tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem". Wśród przykładowych warunków, jakie powinno określać takie zezwolenie, art. 16 ust. 2 ustawy wymienia w szczególności maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji (pkt 4 powołanego przepisu).

Zasady zwolnienia od podatku dochodowego, o których mowa w art. 12 ustawy o SSE, określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dalej jako: "ustawa o p.d.o.p.", zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z o SSE. Jednocześnie przepis ten stanowi, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Podatnik traci prawo do zwolnienia w razie cofnięcia przyznanego mu zezwolenia, i wówczas jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego (art. 17 ust. 5 ustawy o p.d.o.p.).

Szczegółowe warunki udzielania pomocy regionalnej w formie zwolnienia podatkowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., określa w odniesieniu do Wnioskodawcy rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. w tym miejscu należy zwrócić uwagę, że jakkolwiek rozporządzenie to zostało zastąpione dwoma późniejszymi aktami prawnymi, tj. rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz Rozporządzeniem Rady Ministrów wsprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, to jednak § 8 rozporządzenia stanowi, iż do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia tego rozporządzenia w życie (a więc w odniesieniu do Wnioskodawcy, który zezwolenie uzyskał w 2006 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia z 2006 r., zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Z literalnego brzmienia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. wynika, że utrata zwolnienia wiąże się wyłącznie ze zdarzeniem w postaci przeniesienia własności składników majątku. Przepis ten nie dotyczy natomiast ich wynajęcia. Zgodnie bowiem z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Nie dochodzi tu zatem do przeniesienia prawa własności środków trwałych. w konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wynajęcia linii produkcyjnej w całości albo w części, nie utraci on prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., a zakres tego zwolnienia nie ulegnie jakiemukolwiek ograniczeniu. Oznacza to, że na skutek oddania w najem środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty wartości wydatków inwestycyjnych. Przepisy określające zasady funkcjonowania stref ekonomicznych nie nakładają na podatnika takiego obowiązku prawnego w takim przypadku. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, czy dany składnik majątku będzie używany przez najemcę na terenie Polski, czy też poza jej granicami. Konsekwentnie, jeżeli w przypadku opisywanym przez Wnioskodawcę dojdzie do przeniesienia wynajmowanej linii produkcyjnej za granicę - na terytorium USA, Wnioskodawca również nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., a zakres tego zwolnienia nie ulegnie ograniczeniu.

Podsumowując, należy wskazać, że wobec faktu, iż w przypadku wynajęcia danego składnika majątkowego nie dochodzi do przeniesienia prawa własności danego składnika majątkowego, nie zachodzi więc przesłanka utraty zwolnienia od podatku dochodowego, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów w dniu 4 września 2008 r. sygn. ITPB3/423-330/08/MT;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów w dniu 24 czerwca 2008 r. sygn. ILPB3/423-192/08-3/HS;

* postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w dniu 1 lutego 2006 r. sygn. DP/PD/423-0141/1/05/AP.

Do przeniesienia własności składnika majątku nie dochodzi również w przypadku jego fizycznego zniszczenia. Jeżeli Wnioskodawca we własnym zakresie zniszczy całą linię produkcyjną albo część jej elementów albo zleci takie zniszczenie innemu podmiotowi, wówczas dojdzie do unicestwienia dotychczasowego przedmiotu własności a powstaną nowe rzeczy - przedmioty stanowiące złom. Likwidacja linii produkcyjnej wiąże się bowiem z odłączeniem poszczególnych jej elementów, a następnie ich fizycznym zniszczeniem. Nie budzi przy tym wątpliwości, że części składowe rzeczy, przez ich odłączenie od rzeczy głównej stają się odrębnymi rzeczami (tak np. E. Gniewek, w: "Kodeks cywilny. Komentarz", edycja 2008, dostępnym w systemie Legalis w komentarzu do art. 47 Kodeksu cywilnego). Jeżeli nawet później dojdzie do przekazania tych rzeczy na złom, to nie można w tym wypadku mówić o przeniesieniu własności pierwotnej rzeczy, z którą związane były wydatki inwestycyjne. Mając to na uwadze, wobec brzmienia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r., który odnosi się wyłącznie do przeniesienia własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, należy stwierdzić, że w przypadku zniszczenia całej linii produkcyjnej albo poszczególnych jej części, przepis ten nie znajdzie zastosowania. w konsekwencji, takie zniszczenie składnika majątku nie będzie skutkowało utratą przez Wnioskodawcę zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., ani nie wpłynie na zakres tego zwolnienia.

Natomiast literalna wykładnia powołanego wyżej § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. może prowadzić do wniosku, że przeniesienie własności jakiegokolwiek składnika majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, skutkuje utratą przez przedsiębiorcę zwolnienia przysługującego mu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., nawet jeżeli spełnione pozostają wszystkie warunki prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej określone w udzielonym przedsiębiorcy zezwoleniu. Taka wykładnia jest jednak nie do zaakceptowania w świetle interpretacji celowościowej tego przepisu. Prowadziłaby ona bowiem do nieracjonalnych wniosków, ograniczając możliwość zbycia składników majątkowych, nawet jeżeli przemawiałyby za tym względy ekonomiczne (tak jak w rozpatrywanym stanie faktycznym, z uwagi na przestarzałość, czy utratę właściwości, stałby się nieprzydatny w działalności gospodarczej), czy też bezpieczeństwa (jeżeli stwarzałby zagrożenie dla życia lub zdrowia).

Należy zwrócić przy tym uwagę, że § 5 ust. 2 aktualnie obowiązującego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pozostawiając warunek korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego w postaci utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dopuszcza jednocześnie możliwość wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym (§ 5 ust. 2).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie własności środka trwałego (linii produkcyjnej), z którym były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, nie będzie skutkowało całkowitą utratą przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Wnioskodawca będzie bowiem nadal spełniał wszystkie warunki prowadzenia działalności gospodarczej w Strefie określone w przyznanym mu zezwoleniu, w szczególności wartość poniesionych przez niego wydatków inwestycyjnych nadal będzie przewyższała minimalną ich wartość wskazaną w tym zezwoleniu. Takie stanowisko jest uzasadnione celowościową wykładnią § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zbycia danego środka trwałego Wnioskodawca utraci zwolnienie od podatku dochodowego jedynie w odniesieniu do tych wydatków inwestycyjnych, które poniósł w związku z jego nabyciem. w konsekwencji, będzie musiał obniżyć wartość poniesionych kosztów inwestycyjnych, stanowiących podstawę ustalenia przysługującej mu pomocy w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o wartość wydatku na nabycie sprzedanego środka trwałego.

Należy przy tym wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów w dniu 26 lutego 2009 r. sygn. IPPB3/423-1613/08-4/EŻ;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów w dniu 4 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-341/08-2/MM;

* postanowieniu Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 10 września 2007 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. DP/423-0145/07/k.k.;

* postanowieniu Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 28 marca 2007 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. PSUS/PB-RI-PDP/423-395/P/66/07/MB/33129,

* postanowieniu Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 16 stycznia 2006 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. PSUS/PB-RI-PDP/423/274/P/14/06/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisem wykonawczym do ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dotyczącym Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Ponadto zgodnie z art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 1 rozporządzenia o Specjalnej Strefie Ekonomicznej), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych) stanowią katalog zamknięty.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w październiku 2007 r. zakupił linię produkcyjną dla celów działalności w Strefie. Linia ta została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych i jest przez niego amortyzowana. Przedmiotowa linia produkcyjna jest już przestarzała i jej przydatność, jako całości, w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest znikoma. w związku z tym Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego środka trwałego. w przypadku, gdyby nie doszło do jego sprzedaży, Wnioskodawca bierze pod uwagę wynajęcie linii produkcyjnej w całości albo w części (w takim przypadku zostanie ona przeniesiona, za zgodą Wnioskodawcy, poza terytorium Strefy, prawdopodobnie za granicę - na terytorium USA).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest więc zaliczany do umów, których przedmiotem jest używanie rzeczy. Najem nie ma na celu przeniesienie własności, gdyż jego celem nie jest przewłaszczenie rzeczy połączone z jej trwałym wyzbyciem się, ale jedynie korzystanie z cudzej rzeczy. Ponadto, najem zapewnia, iż wynajmowane środki trwałe pozostają w księgach rachunkowych wynajmującego i są przez niego amortyzowane.

Tym samym, umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, w razie wynajmu wybranych środków trwałych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, Spółka nie utraci prawa do zwolnienia podatkowego przysługującego Jej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.