ILPB3/423-835/09-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych z kontrahentami:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji lub kawiarni - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz w restauracji lub kawiarni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami, czy też potencjalnymi klientami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Jeżeli zebrania odbywają się na terenie firmy, Spółka zapewnia w tym czasie kawę, herbatę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasem kanapki.

Ponieważ Wnioskodawca wykonuje prace budowlane na terenie kraju, a także na terenie UE, często spotkania odbywają się poza siedzibą. Wówczas kontrahenci Spółki zapraszani są do restauracji czy kawiarni na poczęstunek.

Posiłki nie mają charakteru wytworności i nie są to specjalnie zorganizowane imprezy. Celem spotkań jest omówienie bieżących spraw związanych z podstawową działalnością Spółki, a nie demonstracja okazałości i wystawność. Wydatki na zakup artykułów spożywczych lub na posiłek w restauracji udokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych i usług gastronomicznych w celu organizacji spotkań biznesowych z kontrahentami stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontaktach handlowych naturalnym i ogólnie przyjętym jest oferowanie kontrahentom, klientom poczęstunku w trakcie spotkań roboczych, które związane są z prowadzoną przez uczestników działalnością gospodarczą.

Zdaniem Spółki, finansowanie działań, które nie noszą znamion okazałości, wystawności nie stanowi reprezentacji w rozumieniu ustaw podatkowych. Tym samym, wydatki na zakup artykułów spożywczych i usług gastronomicznych, ponoszone z tytułu organizacji spotkań roboczych z kontrahentami, stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Podobne stanowisko zajęła Izba Skarbowa z Warszawy wydając interpretację nr IPPB5/4240-24/09-2/AM w dniu 27 sierpnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje spotkania z kontrahentami. Ich celem jest omówienie różnego rodzaju spraw biznesowych związanych z podstawową działalnością Spółki. Uczestnikom zapewniane są kawa, herbata, cukier, śmietanka do kawy, drobne słodycze oraz czasami kanapki. Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentami ma miejsce poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni. Wnioskodawca podkreśla, że takie spotkania nie mają charakteru wytworności, okazałości czy wystawności, nie są też specjalnie zorganizowanymi imprezami. Organizując spotkanie, Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy związane z podstawową działalnością Spółki.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki, które Spółka ponosi na drobny poczęstunek, tj. kawę, herbatę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki, podawany podczas spotkań z kontrahentami w Jej siedzibie, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast, w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach lub kawiarniach wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru wytworności i że jest to praktyka powszechnie spotykana, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto, w odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia organu podatkowego stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.