ILPB3/423-834/08-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych na adaptację szaty roślinnej do inwestycji w obcym środku trwałym - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych na adaptację szaty roślinnej do inwestycji w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w 1991 r., 100% udziałów należy do Gminy. Spółka prowadzi działalność usługową na terenie kompleksu zamkowo-parkowego, który dzierżawi od Gminy, na podstawie umowy dzierżawy. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. W wyniku przetargu Spółka zleciła wykonanie zadania pn. "Rewaloryzacja terenu (...)".

Zadanie obejmowało:

Całkowity koszt zadania wynosi 740 tys. zł. Spółka otrzymała dofinansowanie - dotację do zadania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w kwocie 194 tys. zł (dotacja do środka trwałego - nie podlega VAT). Zadanie było rozliczane na koncie 080 - środki trwałe w budowie - inwestycja w obcym środku trwałym - ulepszenie środka. Służby techniczne określiły Grupę KŚT 034 Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych gruntów się nie amortyzuje. Tarasy nie figurują w ewidencji Środków Trwałych Spółki. W ewidencji Gminy mają wartość zero.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną na powyższą inwestycję w obcym środku trwałym na okres 10 lat, a tym samym dokonywać odpisów amortyzacyjnych równolegle z odpisem procentowym z otrzymanej dotacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, można ustalić indywidualnie stawki amortyzacyjne dla przyjętej do użytkowania inwestycji w obcym środku trwałym w wysokości 10% rocznie przez okres 10 lat (podobnie jak dla budowli). Zaliczenie zadania do kosztów bieżących w zdecydowany sposób zmienia wynik finansowy Spółki za rok 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 16a ust. 2 pkt 1 wspomnianej ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - niezależnie od przewidywanego okresu używania, m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie "inwestycji". Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Do inwestycji tych należy zatem zaliczyć poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie składników majątku (stanowiących własność innych podmiotów) używanych przez podatnika na podstawie stosownej umowy (np. najmu czy dzierżawy). Inwestycje te podatnik musi traktować jako podlegające amortyzacji odrębne środki trwałe.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że ww. wydatki inwestycyjne będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne, jeżeli nie zostaną podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, np. przez właściciela środka trwałego (art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zleciła wykonanie rewaloryzacji szaty roślinnej kompleksu zamkowo-parkowego, który w Klasyfikacji Środków Trwałych jest zaliczany do grupy 034 Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Kompleks ten jest dzierżawiony przez Spółkę od Gminy na podstawie umowy dzierżawy.

Zgodnie z treścią art. 16j ust. 4 ww. ustawy podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

Artykuł 16j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi z kolei, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

Dokonane przez Spółkę nakłady inwestycyjne dotyczą rewaloryzacji szaty roślinnej, których nie można przyporządkować do żadnych z wymienionych w art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych środków trwałych. Ponadto grupa 034 Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe zaliczana jest, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.), do grupy 0 - Grunty, które na podstawie art. 16c pkt 1 nie podlegają amortyzacji. Powyższe wydatki można jednak potraktować jako dotyczące bieżącej działalności Spółki, mające na celu utrzymanie stanu technicznego i estetycznego terenu.

Tym samym powyższe nakłady, jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, będą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 5 marca 2009 r., nr ILPP2/443-1122/08-5/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64 - 100 Leszno.