ILPB3/423-820/08-2/EK - Koszt wymiany gwarancyjnej wadliwych zaworów na niewadliwe a koszty podatkowe w CIT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprowadza z Chin armaturę instalacyjną (zawory, wężyki itd.). Armatura jest sprawdzana w firmowym laboratorium - towary, które są zgodne z podanymi producentowi wymiarami oraz takie, które przeszły testy szczelności zostają dopuszczone do sprzedaży. Zdarzyło się kilka przypadków, gdzie armatura została sprzedana i zainstalowana przez nabywców i po pewnym czasie doszło do jej pęknięcia, co spowodowało zalanie pomieszczeń. W wyniku przeprowadzonych dalszych badań towarów, które pękły okazało się, że przyczyną pęknięcia armatury była trudna do wykrycia wada materiałowa. Spółka na żądanie nabywców w związku z tym, że udziela gwarancji na sprzedawane towary poniosła dwojakiego rodzaju koszty: odszkodowania w związku ze zniszczonym mieniem nabywców oraz koszty wymiany zainstalowanych wadliwych zaworów - które jeszcze nie pękły, ale istniała obawa ich pęknięcia. Koszty odszkodowania Spółka potraktowała jako koszt nieuzasadniony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt wymiany wadliwych zaworów na niewadliwe jest dla Spółki kosztem podatkowym (wykonawca usługi wystawił fakturę z tytułu wymiany zaworów).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu jest każdy wydatek, który poniesiony został w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a który nie został wykluczony z grupy kosztów wymienionych w katalogu w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki, koszty wymiany wadliwych towarów na wolne od wad są bez wątpienia ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka dokonując sprzedaży bierze na siebie odpowiedzialność za jakość sprzedawanych wyrobów zgodnie z art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Ponadto w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie ograniczył prawa sprzedawców do zaliczenia w koszty podatkowe kosztów usunięcia wad sprzedanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych. Zakaz zaliczania w koszty dotyczy wyłącznie kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. To samo stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 5 maja 1997 r. - sygnatura PO-3-MD-722-114/97.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza więc, że podatnik może zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka sprzedała armaturę, która po zainstalowaniu uległa pęknięciu, co z kolei spowodowało uszkodzenie pomieszczeń. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca udziela gwarancji na sprzedane towary, Spółka poniosła koszty odszkodowań w związku ze zniszczonym mieniem nabywców oraz koszty wymiany zainstalowanych wadliwych zaworów - które jeszcze nie pękły, ale istniała obawa ich pęknięcia.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Ustosunkowując się do opisanego stanu faktycznego Spółka wskazała, iż ustawodawca nie ograniczył prawa sprzedawców do zaliczenia w koszty podatkowe kosztów usunięcia wad sprzedanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych. Ograniczenie takie dotyczy bowiem kar umownych lub odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka podnosi także, iż koszty wymiany wadliwych towarów ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż koszty związane z usunięciem wad (w przedmiotowej sprawie koszty wymiany zaworów na niewadliwe), jako koszty bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodów, a jednocześnie nie ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczone mogą być do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie nadmienia się, iż obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.