ILPB3/423-82/08-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko SP. Z O.O., przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 15 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami procesowymi - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami procesowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wystąpiła z pozwem w roku 2004 o zapłatę z tytułu wystawionej w dniu 31 grudnia 2001 r. faktury VAT za wykonane roboty budowlane. Podatek dochodowy z tytułu zaistniałej sprzedaży został opłacony w roku 2002. W tym czasie pozwany (osoba fizyczna) pozostawał w związku małżeńskim (małżeńska wspólnota majątkowa).

Spółce nie był znany fakt, że pozwany wystąpił o rozwiązanie małżeństwa i że zostało ono rozwiązane w roku 2005. Wnioskodawca zaznacza, że faktura VAT z tytułu budowy domu wystawiona była na jednego z małżonków. Dla zabezpieczenia roszczenia, Wnioskodawca wystąpił w styczniu 2007 r. z dopozwaniem byłej małżonki dłużnika, bo wtedy dowiedział się o rozwodzie dłużnika i ustaniu wspólnoty majątkowej.

Wybudowany przez Spółkę budynek w dalszym ciągu stanowi majątek wspólny byłych już małżonków i przed Sądem prowadzą oni podział majątku wspólnego. Sąd odrzucił pozew Wnioskodawcy w części dotyczącej dopozwania byłej małżonki, argumentując zbyt późnym zgłoszeniem dopozwania i przedawnieniem roszczenia. Zasądził koszty zastępstwa procesowego na rzecz byłej małżonki w kwocie 3600 zł. Jednocześnie Sąd uznał powództwo Wnioskodawcy i wydał prawomocny wyrok w sprawie zapłaty na rzecz Spółki dochodzonego pozwem roszczenia wynikającego z faktury, której pozew dotyczył.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest kosztem uzyskania przychodów wydatek w kwocie 3600 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego na rzecz byłej małżonki dłużnika w związku z jej dopozwaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt zastępstwa procesowego w związku z dopozwaniem opisanym powyżej winien być uznany za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem wydatek ten służył zabezpieczeniu i uzyskaniu należności Spółki dochodzonej na drodze sądowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

Jako, że przepisy omawianej ustawy nie przewidują bezpośredniego wyłączenia kosztów procesowych z kosztów uzyskania przychodów, zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia wskazanych kosztów do kosztów uzyskania przychodu będzie miało określenie, czy powyższe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę wskazuje, że poniesione wydatki są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Poniesione przez Spółkę jako wierzyciela koszty zastępstwa procesowego na rzecz pozwanej występującej w osobie byłej małżonki dłużnika, z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów. Wydatki te wskazują bowiem na istnienie związku przyczynowo - skutkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Podjęte przez wierzyciela działania miały na celu zabezpieczenie źródła przychodów, jego ochronę przed negatywnymi skutkami wynikającymi z niewypłacalności dłużnika oraz dbałości o interesy Spółki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż koszty zastępstwa procesowego poniesione przez wierzyciela, stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ wypełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.