ILPB3/423-815/09-3/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest deweloperem, którego głównym przedmiotem działalności jest budowa (przebudowa) i sprzedaż mieszkań oraz lokali użytkowych. w związku z realizowanym projektem deweloperskim i na jego potrzeby, Wnioskodawca zakupił w listopadzie 2007 r. nieruchomość zabudowaną kamienicą.

W związku z posiadaniem nieruchomości, Wnioskodawca uiszcza podatek od nieruchomości, który płaci co miesiąc począwszy od grudnia 2007 r.

Koszty te Wnioskodawca księgował i nadal księguje na koncie "produkcja w toku" i traktował oraz nadal traktuje jako koszty bezpośrednio związane z przyszłymi przychodami, które planuje osiągnąć przy sprzedaży mieszkań i lokali użytkowych, które tym samym staną się kosztami podatkowymi w chwili osiągnięcia przychodów ze sprzedaży, proporcjonalnie do wartości dokonywanej sprzedaży.

W przyszłości Wnioskodawca dalej ponosić będzie koszty podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza zmienić sposób ujmowania kosztu związanego z podatkiem od nieruchomości w ten sposób, że zamierza ujmować te koszty jako koszty pośrednie, nie pozostające w bezpośrednim związku z przyszłymi przychodami ze sprzedaży mieszkań i lokali użytkowych, które powstaną na nieruchomości, w związku z posiadaniem której płaci podatek od nieruchomości.

Tym samym, zamierza zaliczać powyższe koszty do podatkowych kosztów uzyskania przychodu w chwili poniesienia danego kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 obejmujące opis zdarzenia przyszłego. Wniosek w części dotyczącej pytania nr 1 obejmującego stan faktyczny został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dnia 15 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-815/09-2/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym powinien znaleźć zastosowanie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Koszty podatku od nieruchomości zaliczają się do kosztów, które nie są bezpośrednio powiązane z przychodem ze sprzedaży konkretnych mieszkań lub lokali użytkowych. Konieczność ponoszenia tych kosztów przez Wnioskodawcę wynika nie z faktu prowadzenia inwestycji deweloperskiej, lecz z samego faktu bycia właścicielem nieruchomości. Obowiązek ponoszenia tych kosztów spoczywa na właścicielu, niezależnie od tego czy daną nieruchomość wykorzystuje (np. dla celów prowadzenia inwestycji), czy też nie.

Koszty te ponad wszelką wątpliwość są związane z przyszłymi przychodami, które Wnioskodawca będzie uzyskiwał po zrealizowaniu inwestycji deweloperskiej, jednakże nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnym przychodem i z tego też względu muszą być zaliczone do kosztów pośrednich, a tym samym winny stanowić koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, przez co należy rozumieć dzień, w którym dany koszt został ujęty w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu księgowego.

Podobne stanowisko wynika między innymi z następujących interpretacji prawa podatkowego wydanych przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 20 lutego 2009 r. sygn. IPPB3/423-1224/08-4/DG;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 20 stycznia 2009 r. sygn. IPPB3/423-1224/08-4/DG;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 27 listopada 2008 r. sygn.ILPB3/423-542/08-2/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Zauważyć także należy, iż przez sformułowanie "w celu", zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W celu właściwego ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednostka winna prawidłowo rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. w przedstawionym zdarzeniu przyszłym są to wydatki, które będą pozostawać w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, które stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie sprzedaży poszczególnych mieszkań i lokali użytkowych.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Nie ulega wątpliwości, iż podatek od nieruchomości jest kosztem, którego związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni. Wydatek ten wynika z faktu posiadania nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i należy klasyfikować go jako element kosztów stałych, które właściciel nieruchomości jest obowiązany uiszczać na podstawie odrębnych przepisów. Wydatek ten jest ponoszony w związku z samym faktem posiadania nieruchomości, niezależnie od tego, czy przedmiotowa nieruchomość będzie podlegała sprzedaży.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, wydatek z tytułu podatku od nieruchomości stanowić będzie - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny w dacie jego poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.