ILPB3/423-801/09-5/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) i z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 02 grudniu 2009 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 9 listopada 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił w specjalistycznej firmie medycznej pakiety świadczeń zdrowotnych (tzw. abonamenty medyczne), przeznaczone dla swoich pracowników oraz ich rodzin. W ten sposób pracownicy i ich rodziny mogą korzystać z darmowych usług medycznych w ramach tych abonamentów. Pracownicy oraz członkowie ich rodzin nie muszą skorzystać z usług medycznych w każdym miesiącu.

Przedsiębiorstwo medyczne wystawia co miesiąc dwie faktury: pierwsza obejmuje usługi dla pracowników, zaś druga usługi dla członków rodzin pracowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi uznanie wydatków na abonamenty medyczne dla członków rodzin pracowników za koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy oraz za przychód u członka rodziny pracownika.

Pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o informację, iż dotyczy on zaistniałych stanów faktycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wydatki na zakup pakietów usług medycznych wykupionych przez Wnioskodawcę dla członków rodzin pracowników są u Niego kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia medyczne dla członków rodzin pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uznać można koszty "poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów".

Wydatki na abonamenty medyczne dla członków rodzin nie spełniają tych warunków. O wydatkach tych, inaczej niż przy wydatkach poniesionych na abonamenty dla pracowników, nie można mówić, że są celowe dla przyczynienia się do uzyskania przychodu. Nie występuje tu relacja na jaką można by wskazywać w przypadku abonamentów pracowniczych - że służą one poprawie ogólnego stanu zdrowia pracowników, a tym samym, zmniejszeniu ich potencjalnych nieobecności w pracy, spowodowanych chorobą.

Tym samym, wydatki na świadczenia medyczne dla członków rodzin, jako niepozostające w związku z przychodami Wnioskodawcy, nie będą stanowić dla Niego kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie potwierdza szereg interpretacji podatkowych, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB5/423-38/08-4/AS). Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 23 czerwca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-657/08-2/GJ), przedstawiając następującą argumentację: "Organ nie podziela natomiast stanowiska Podatnika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być również wydatki poniesione na wykupienie świadczeń medycznych dla członków rodzin pracowników. Nie są oni pracownikami Spółki, a zatem przedmiotowych wydatków nie można traktować jako kosztów pracowniczych. Przedmiotowe wydatki, nie przekładają się na przychody Podatnika z prowadzonej działalności gospodarczej i nie mają związku z przychodami Spółki oraz z prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika. Nie zostały, więc spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

W związku z tym, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła w specjalistycznej firmie medycznej pakiety świadczeń zdrowotnych (tzw. abonamenty medyczne), przeznaczone dla swoich pracowników oraz ich rodzin.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważało się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powyższe oznaczało, że jeżeli brak było wyraźnego ustawowego obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztów świadczeń medycznych na rzecz swoich pracowników, nie można było tych wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis przede wszystkim traktowany był jako element ograniczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu abonamentów medycznych, które uprawniają pracownika do opieki medycznej. Pracodawca, który ponosił tego rodzaju wydatki, mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w tej części, która była związana z obowiązkowym charakterem wykonywanych usług. W przypadku, gdy w ramach abonamentu medycznego wykonywane były świadczenia zdrowotne różnego rodzaju, zobowiązany był natomiast dokonać podziału poniesionych wydatków na te, które mogą stanowić koszt oraz takie, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został uchylony.

Zmiana ta spowodowała, że obecnie wydatki na abonamenty medyczne pracowników podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do stanu faktycznego wynikającego z wniosku, stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wykupienie pakietów świadczeń zdrowotnych dla członków rodzin pracowników, mimo iż nie zostały wymienione w negatywnym katalogu wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów nie stanowią kosztów podatkowych Spółki. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem tylko racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródeł przychodów.

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na pakiety medyczne dla członków rodzin pracowników nie stanowią Jej kosztów uzyskania przychodów, bowiem nie spełniają przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, że w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.