ILPB3/423-797/08-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 5 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu stanowiącego wkład niepieniężny wniesiony przez Spółkę do spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu stanowiącego wkład niepieniężny wniesiony przez Spółkę do spółki osobowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej (dalej: grunt). Obecna wartość rynkowa gruntu znacznie przewyższa cenę nabycia tego gruntu.

Spółka zamierza utworzyć wraz z osobą fizyczną spółkę komandytową, w której Spółka będzie komplementariuszem, natomiast osoba fizyczna będzie komandytariuszem. Spółka planuje wnieść do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci gruntu. Drugi wspólnik - osoba fizyczna, obejmie udziały w spółce komandytowej w zamian za wkład pieniężny. Grunt zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki komandytowej, a jego wartość początkowa zostanie ustalona według wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu.

Spółka komandytowa przeprowadzi inwestycję w postaci wybudowania obiektu budowlanego. W celu pozyskania środków finansowych na budowę obiektu budowlanego, spółka komandytowa dokona podziału gruntu i część tego gruntu sprzeda.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak należy ustalić przychód z tytułu sprzedaży części gruntu oraz koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu sprzedaży części gruntu będzie wartość wyrażona w umowie przenoszącej prawo własności gruntu proporcjonalnie do posiadanego przez Spółkę udziału w zyskach spółki komandytowej. Natomiast kosztem uzyskania przychodów z tego tytułu (także proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach spółki komandytowej) będzie wartość początkowa sprzedanej części gruntu wynikająca z ewidencji środków trwałych spółki komandytowej.

Spółka komandytowa jako spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami takimi są natomiast wspólnicy spółki komandytowej. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami prawnymi, czy fizycznymi, przypadające na wspólników zyski spółki osobowej podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób prawnych, albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody i koszty zaewidencjonowane w księgach rachunkowych spółki komandytowej łączy się z przychodami i kosztami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach. Powyższa zasada dotyczy również rozliczenia wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że jeżeli uzyskany przychód z tytułu sprzedaży części gruntu będzie odpowiadał jego wartości rynkowej, to wartość wyrażona w umowie sprzedaży będzie stanowiła przychód podatkowy, który z kolei będzie stanowił przychód Spółki oraz drugiego wspólnika - osoby fizycznej, proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach spółki komandytowej.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie gruntów, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (czyli odpisy stanowiące, jak i niestanowiące kosztu uzyskania przychodów), są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego. Art. 16c pkt 1 powyższej ustawy uznaje grunt za środek trwały, który nie podlega amortyzacji. Stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy o rachunkowości, grunt niesłużący wydobyciu kopalin nie podlega również amortyzacji bilansowej.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że wartość początkowa sprzedanej części gruntu wynikająca z ewidencji środków trwałych spółki komandytowej będzie stanowiła koszt podatkowy, który z kolei będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Spółki oraz drugiego wspólnika - osoby fizycznej, proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nią dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Stosownie zatem do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza utworzyć z osobą fizyczną spółkę komandytową. Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej, którą zamierza wnieść jako wkład niepieniężny do przedmiotowej spółki komandytowej. Część przedmiotowego gruntu zostanie sprzedana przez spółkę komandytową, w celu pozyskania środków finansowych na budowę obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zatem, w przypadku zbycia przez spółkę komandytową wniesionej aportem części nieruchomości gruntowej, przychód podatkowy dla Spółki - proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach spółki osobowej - powstanie w wysokości wyrażonej w umowie przenoszącej prawo własności części przedmiotowego gruntu.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Stosownie do art. 16c pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. A zatem, zgodnie z przepisami tej ustawy, wartość zbywanej części nieruchomości gruntowej, ze względu na brak pomniejszających ją odpisów amortyzacyjnych, będzie równa wartości początkowej tej części nieruchomości określonej we właściwej ewidencji prowadzonej przez spółkę osobową.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, że w razie zbycia przez spółkę komandytową części nieruchomości gruntowej wniesionej przez Wnioskodawcę jako wkład niepieniężny, koszt uzyskania przychodów z tytułu tego zbycia, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zyskach spółki osobowej, stanowić będzie wartość początkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.