ILPB3/423-781/08-2/HS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-781/08-2/HS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu 18 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką komandytową działającą od 19 marca 2008 r. Komplementariusz i komandytariusze - stowarzyszenia z osobowością prawną - korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4.

Wypracowany zysk w spółce, zgodnie z umową, dzielony jest w całości między wspólników, którzy przeznaczają go na własną działalność statutową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Spółka komandytowa może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5.

2.

Czy Spółka ta nie jest zobowiązana do składania deklaracji CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka komandytowa może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 i nie jest zobowiązana do składania deklaracji CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody spółek, których udziałowcami (akcjonariuszami) są wyłącznie organizacje działające na podstawie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach, a których celem statutowym jest działalność wymieniona w pkt 4 - w części przeznaczonej na te cele oraz przekazanej na rzecz tych organizacji.

Powyższe zwolnienie dotyczy dochodów, które zostały przez spółkę z o.o. lub akcyjną (tj. kapitałowe spółki prawa handlowego posiadające osobowość prawną):

* przeznaczone na cele statutowe (takie jak wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy) spółki,

* przekazane na rzecz organizacji będących udziałowcami (akcjonariuszami) spółki, również na cele statutowe tej organizacji określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Ponadto stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami". Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 ww. ustawy). Zatem, skoro spółka komandytowa (jako osobowa spółka handlowa, która osobowości prawnej nie posiada) nie jest podmiotem podatku dochodowego od osób prawnych, nie można do tej spółki odnosić pojęć wiążących się z tym podatkiem, a to przychodu, kosztów uzyskania przychodów, dochodu, podstawy opodatkowania, jak również straty podatkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż mamy do czynienie ze spółką komandytową (osobową spółka prawa handlowego), której komplementariusz i komandytariusze to stowarzyszenia z osobowością prawną korzystające ze zwolnienia dochodów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem wyżej omówione zwolnienie nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Sformułowane ww. przepisem art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączenie podmiotowe powoduje, że nie podlegają przepisom ustawy, spółki niemające osobowości prawnej (m.in. spółki komandytowe). Jednakże osoby prawne (np. stowarzyszenia) mogą tworzyć między sobą spółki osobowe prawa handlowego. Uzyskany stąd dochód podlega jednak opodatkowaniu osobno u każdego wspólnika (w przedmiotowym przypadku w każdym stowarzyszeniu) jako dochód z udziału w takiej spółce stosownie do zasady określonej w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższej regulacji wynika zatem, iż przychody osób prawnych ze źródeł w niej wymienionych podlegają doliczeniu do innych przychodów osiąganych przez te osoby prawne jako wspólników spółek niebędących osobami prawnymi i są opodatkowane na zasadach ogólnych. Łączenie przychodów odbywa się proporcjonalnie do udziału posiadanego przez osobę prawną w spółce osobowej. Zasada proporcjonalnego rozliczania ma odpowiednie zastosowanie również w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżanie dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Natomiast proporcję, o której mowa w ww. przepisie, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi (stowarzyszeniu) udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zatem zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodu powinny być rozliczane przez wspólników spółki komandytowej, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, iż do Spółki komandytowej (tj. Wnioskodawcy) nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, Spółka ta nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do stosowania regulacji wynikających z art. 25 i art. 27 ustawy podatkowej określających obowiązki podatników w zakresie dokonywania wpłat na poczet podatku dochodowego od osób prawnych oraz składania zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl