ILPB3/423-77/07-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Drukarni I. Sp. z o.o., reprezentowanej przez Pełnomocnika - Panią I. K.-L., przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 1 października 2007 r. (data wpływu 11 października 2007 r.) o złożenie dodatkowych wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego

- o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Umowa o świadczenie usług doradczych została zawarta na rok tj. od kwietnia 2006 r. do 20 kwietnia 2007 r. z firmą "R. O. T.". Za ten okres ww. firma wystawiała co miesiąc fakturę na kwotę 30 tys. zł netto, za świadczone usługi doradcze.

Równolegle została zawarta umowa o zakazie prowadzenia działalności konkurencyjnej, która została zawarta na okres 24 miesięcy od daty wygaśnięcia umowy. Zobowiązanie to można zakwalifikować jako zobowiązanie wynikające z art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego, ponieważ Pan R. O. nie był zatrudniony jako pracownik, ani też nie był osobą umocowaną zgodnie z Kodeksem spółek handlowych.

Ponadto Spółka nie posiada dokumentacji, z której by wynikał fakt chęci pozyskania usług lub zatrudnienia Pana R. O. przez konkurencję, nie posiada także innych opracowań, raportów ani też dokumentów, na podstawie których mogłaby ustalić lub potwierdzić utracone korzyści, nie posiada także szczegółowych analiz rynku w tym zakresie.

W piśmie z dnia 1 października 2007 r. (data wpływu 11 października 2007 r.), które stanowi odpowiedź na wezwanie z dnia 2 października 2007 r. (data doręczenia 4 października 2007 r.), Wnioskodawca złożył następujące wyjaśnienia:

Dodatkowo, oprócz umowy na usługi doradcze, została podpisana umowa o zakazie konkurencji, która miała zapobiec temu, aby informacje, które były i są w posiadaniu Pana R. O., nie trafiły do konkurencji, ponieważ mogłoby to wpłynąć np. na spadek zleceń produkcyjnych, a tym samym na spadek opodatkowanej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy dokumentacja może zawierać tylko ogólne informacje na temat świadczonych usług.

Czy musi być to dokładnie taki sam zakres jaki został określony w umowie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż Spółka nie posiada żadnej dodatkowej dokumentacji poza umową o zakazie konkurencji, fakturę X (odszkodowanie) należy zaliczyć do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Wyżej wymieniona firma prowadziła doradztwo w zakresie zarządzania w Drukarni I. Sp. z o.o., a więc jej zadaniem było usprawnienie procesów zarządzania, które mają wpływ na organizację produkcji, a tym samym na poziom przychodów osiąganych przez Spółkę. Dlatego faktury zakupu za okres od kwietnia 2006 r. do kwietnia 2007 r., zaliczono do kosztów uzyskania przychodów i odliczono podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Nie we wszystkich jednak przypadkach związek między poniesieniem danego wydatku a osiąganymi przez podatnika przychodami jest bezpośredni. Uzasadnieniem dla poniesienia niektórych wydatków może być dążenie do rozwoju przedsiębiorstwa, jego przekształcenia, opracowania nowej strategii w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem tego rodzaju kosztów mogą być m.in. wydatki poniesione przez Spółkę na usługi doradcze związane ze zbudowaniem jej nowoczesnej struktury organizacyjnej i modelu zarządzania odpowiadającego wymogom rynkowym, jak również kulturze organizacyjnej Spółki. Wydatki te, mimo że bezpośrednio w związku z ich poniesieniem podatnik nie może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, mogą być uznane za poniesione w celu osiągania przychodów, bowiem służą zabezpieczeniu źródeł przychodów i są niewątpliwie związane z całokształtem działalności Spółki. Mogą zatem stanowić koszt uzyskania przychodu, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunkiem jest jednak wykazanie przez podatnika, że były one racjonalne co do zasady i co do wielkości.

W dobie gospodarki rynkowej i wiążącej się z tym konkurencji wydatek poniesiony na ochronę rynku potencjalnych odbiorców usług poligraficznych, należy uznać za racjonalny. Powszechnie wiadomym jest, iż wyeliminowanie bądź ograniczenie skutków konkurencji może przyczynić się do zwiększenia sprzedaży usług, a zatem i do zwiększenia osiąganych przychodów. Wydatek poniesiony przez Spółkę na wypłatę odszkodowania za powstrzymywanie się doradcy Pana R. O. od działalności konkurencyjnej, w ocenie Spółki miał zapobiec temu, aby informacje, które były i są w jego posiadaniu, nie trafiły do konkurencji, ponieważ mogłoby to wpłynąć np. na spadek zleceń produkcyjnych, a tym samym na spadek opodatkowanej sprzedaży. Zatem ma wpływ na wielkość osiąganych obrotów i co za tym idzie przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę zaliczyć go można - uwzględniając również, że wydatek ten nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy - do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że dotyczy on "Drukarni I. Sp. z o.o."

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W przypadku usług doradczych, rezultatem tego rodzaju usług są np. pisemne opinie lub raporty. Zgodnie natomiast z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Z treści tego przepisu wynikają - zasada prawdy materialnej oraz zasada równej mocy środków dowodowych, które nie wprowadzają ograniczeń co do rodzajów dowodów, którym należy przyznać pierwszeństwo w ustalaniu istnienia danego faktu.

Jednakże zbadanie, czy ww. dokumenty stanowić będą, że przesłanka określona w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została spełniona, jest możliwa dopiero w ramach ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego, które przeprowadzić może właściwy organ podatkowy. Dodać również należy, że tutejszy Organ nie dokonuje oceny umów cywilnoprawnych, bowiem Strony mogą dowolnie kształtować ich treść.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie stanu faktycznego dot. podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-193/07-3/MK, interpretacja indywidualna