ILPB3/423-753/08-2/ŁM - Rozliczanie kosztów uzyskania przychodów spółdzielni mieszkaniowej.
Pismo z dnia 3 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-753/08-2/ŁM Rozliczanie kosztów uzyskania przychodów spółdzielni mieszkaniowej.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Spółdzielnia prowadzi działalność w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). W Spółdzielni funkcjonuje osiem terytorialnie wyodrębnionych osiedli, a w ramach każdego osiedla od kilku do kilkunastu nieruchomości. Na każdym osiedlu prowadzona jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz inna działalność gospodarcza taka jak: najem lokali użytkowych, udostępnianie ścian budynków pod reklamy, świadczenie usług konserwacyjno - remontowych. Członkowie oraz osoby nie będące członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, członkowie Spółdzielni będący właścicielami lokali oraz właściciele lokali nie będący członkami Spółdzielni zobowiązani są do pokrywania kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości, o których mowa w art. 4 ust. 1-2 i 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Koszty, o których mowa wyżej ewidencjonowane są odrębnie dla każdej nieruchomości zgodnie z art. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Obejmują one w szczególności:
opłatę za wieczyste użytkowanie gruntu,
odpisy na fundusz remontowy,
koszty konserwacji,
koszty dźwigów, domofonów i węzłów cieplnych,
ubezpieczenia nieruchomości, podatki i inne opłaty publiczno-prawne,
koszty wywozu nieczystości stałych i utrzymania porządku,
koszty funkcjonowania infrastruktury towarzyszącej,
koszty zarządzania nieruchomością.
Część z ww. kosztów jest kosztami bezpośrednimi nieruchomości (np. ubezpieczenie, konserwacje, utrzymanie czystości w danej nieruchomości), część stanowi koszty pośrednie nieruchomości - koszty zarządzania, koszty ogólne i koszty mienia do wspólnego korzystania.
Zasady pokrywania kosztów nieruchomości określa ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych w art. 4 ust. 1-2 i 4 oraz ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali w art. 12 ust. 2. Zasady te znajdują odzwierciedlenie w zapisach statutu Spółdzielni. Zgodnie z postanowieniami statutu koszty eksploatacji i utrzymania rozlicza się proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej. Koszty mienia do wspólnego korzystania w obrębie danego osiedla oraz koszty mienia Spółdzielni będącego siedzibą administracji osiedlowych, rozlicza się w ramach poszczególnych osiedli. Mienie funkcjonujące na rzecz całej Spółdzielni rozlicza się w ramach Spółdzielni.
Na podstawie tak rozliczonych kosztów ustalana jest wysokość opłat za lokale.
Dla celów rozliczenia podatku dochodowego w Spółdzielni przyjęto niżej przedstawiony sposób przyporządkowania kosztów do działalności opodatkowanej lub zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych.
Koszty bezpośrednie danej nieruchomości rozliczane są na poszczególne typy lokali występujące w tej nieruchomości, tj. lokale mieszkalne, lokale użytkowe na prawach własnościowych i odrębnej własności, lokale użytkowe w najmie, garaże na prawach własnościowych i odrębnej własności, garaże w najmie, lokale własne Spółdzielni (np. lokal administracji osiedlowej). Rozliczenie tych kosztów następuje proporcjonalnie do powierzchni użytkowej poszczególnych typów lokali występujących w danej nieruchomości.
Niektóre koszty bezpośrednie są kosztami wspólnymi kilku nieruchomości. W takim przypadku, koszty te rozlicza się w pierwszej kolejności na poszczególne nieruchomości proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali znajdujących się w danych nieruchomościach. Następnie koszty przyporządkowane do danej nieruchomości rozlicza się na poszczególne typy lokali występujące w tej nieruchomości proporcjonalnie do powierzchni użytkowej poszczególnych typów lokali występujących w tej nieruchomości.
Koszty bezpośrednie nieruchomości, przyporządkowane w opisany wyżej sposób do określonych typów lokali, zwiększają koszty działalności zwolnionej (np. koszty przypadające na lokale mieszkalne) lub opodatkowanej (np. koszty przypadające na lokale użytkowe w najmie).
Spółdzielnia ponosi również koszty, które związane są pośrednio z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości. Zalicza się do nich: koszty mienia do wspólnego korzystania, koszty zarządzania i koszty ogólne.
Do nieruchomości stanowiących mienie do wspólnego korzystania zalicza się w Spółdzielni: grunty, budynki, budowle, urządzenia, elementy małej infrastruktury służące mieszkańcom danego osiedla, a w szczególności: chodniki, ulice wewnętrzne osiedli, parkingi, oświetlenie terenów i ulic, place zabaw, tereny zielone. W obrębie tego mienia - traktowanego jako zasoby mieszkaniowe - znajdują się również pomieszczenia, grunty wynajmowane lub wydzierżawiane innym podmiotom (osobom) na prowadzenia działalności gospodarczej. Koszty związane z ich eksploatacją i utrzymaniem Wnioskodawca zalicza do kosztów z innej działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Koszty zarządzania w Spółdzielni związane są z funkcjonowaniem administracji osiedlowych oraz Zarządu Spółdzielni. Do kosztów tych należą w szczególności: koszty pracownicze, koszty utrzymania budynków, pomieszczeń administracji osiedlowych oraz inne koszty związane z funkcjonowaniem biura.
Koszty ogólne natomiast dotyczą całokształtu działalności osiedla bądź Spółdzielni. Zalicza się do nich w szczególności koszty: organów samorządowych, lustracji, archiwizacji, koszty działalności informacyjnej.
Koszty zarządzania i koszty ogólne dotyczące funkcjonowania danego osiedla przyporządkowane są do działalności opodatkowanej lub zwolnionej na podstawie proporcji w jakiej pozostają przychody z działalności opodatkowanej oraz przychody z działalności zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów osiąganych w ramach danego osiedla.
Koszty zarządzania i koszty ogólne dotyczące funkcjonowania całej Spółdzielni przyporządkowane są do działalności opodatkowanej lub zwolnionej na podstawie proporcji w jakiej pozostają przychody z działalności opodatkowanej oraz przychody z działalności zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Spółdzielni.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy prawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy w zakresie przyporządkowania kosztów bezpośrednich nieruchomości oraz kosztów pośrednich (tj. kosztów mienia do wspólnego korzystania, kosztów zarządzania i kosztów ogólnych) do działalności opodatkowanej lub zwolnionej z podatku dochodowego...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a tej samej ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania. Zdaniem Wnioskodawcy ustalenie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodów, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy:
W przypadku kosztów bezpośrednich nieruchomości właściwym kryterium przyporządkowania ich do działalności opodatkowanej lub zwolnionej jest udział powierzchni użytkowej danego typu lokali (mieszkalne, użytkowe) w powierzchni użytkowej ogółem danej nieruchomości. Za przyjęciem takiego sposobu przyporządkowania kosztów przemawiają zapisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawy o własności lokali a także odzwierciedlające je postanowienia statutu Spółdzielni dotyczące rozliczania kosztów nieruchomości.
Koszty eksploatacji i utrzymania pomieszczeń, gruntów wynajmowanych lub wydzierżawionych na prowadzenie działalności gospodarczej, zlokalizowanych w obrębie mienia do wspólnego korzystania, są kosztami kształtującymi dochód z działalności opodatkowanej. Koszty eksploatacji i utrzymania pozostałych nieruchomości w ramach mienia do wspólnego korzystania, zaliczanych do zasobów mieszkaniowych - kształtują dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych.
Koszty zarządzania i koszty ogólne są kosztami pośrednimi, których nie można jednoznacznie przyporządkować do działalności opodatkowanej lub zwolnionej. W związku z tym, w tym przypadku zastosowanie będzie miał art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym. Dla kosztów zarządzania i kosztów ogólnych ponoszonych w ramach osiedli należy jednak uwzględnić strukturę sprzedaży z danego osiedla, jako że koszty te nie są w żaden sposób powiązane z przychodami generowanymi przez pozostałe osiedla. Dla kosztów ogólnych dotyczących całej Spółdzielni należy przyjąć proporcję w jakiej pozostają przychody z działalności opodatkowanej oraz przychody z działalności zwolnionej w łącznej kwocie przychodów Spółdzielni.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z późn. zm.) celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przedmiotem działalności spółdzielni może być:
budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych,
budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych,
budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów,
udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych,
budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin.
Zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. W związku z tym, że wszelkie opłaty (czynsze) kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji), należy stwierdzić, że na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi składają się wpływy z opłat (czynszów) pobieranych od lokatorów oraz pokrywane z nich koszty.
Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. ,Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty: w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w r. podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w przepisie należy rozumieć:
znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
* urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Ze zwolnienia nie będą więc korzystały dochody Spółdzielni otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.
Tak więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:
gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
Opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega natomiast dochód z działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany. Działalnością taką jest np. wynajmowanie lokali użytkowych, powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, przychody z inwestycji finansowych.
W związku z powyższym, koniecznym jest prowadzenie ewidencji księgowej w zakresie przychodów i kosztów w ten sposób, aby możliwe było rozróżnienie dochodów pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi od dochodów z innych działalności. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).
W związku z tym, że Spółdzielnia prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak i inną działalność gospodarczą (podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym), obowiązana jest, stosując przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podzielić przychody na te pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak i z pozostałej działalności. Nie może być przy tym sytuacji, że istnieją przychody, których nie można przyporządkować do żadnej kategorii. Jeżeli dane wpływy dotyczą gospodarki zasobami mieszkaniowymi to stanowią przychód z tego właśnie źródła. Pozostałe wpływy to przychody z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Istotne przy tym jest też określenie prawidłowej wielkości kosztów uzyskania przychodów pamiętając o postanowieniach art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Następnie prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł.
W przedstawionym stanie faktycznym Spółdzielnia wskazała, iż ponosi koszty bezpośrednie nieruchomości oraz koszty pośrednie (tj. koszty mienia do wspólnego korzystania, koszty zarządzania i koszty ogólne), których nie można jednoznacznie przypisać do działalności opodatkowanej albo zwolnionej z podatku dochodowego.
W przypadku gdy przyporządkowanie poniesionych kosztów - zarówno pośrednich jak i bezpośrednich - do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł nie jest możliwe, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2a tejże ustawy, zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. Pamiętać należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.