ILPB3/423-74/13-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie funduszu szkoleniowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie funduszu szkoleniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. dystrybucji artykułów elektrotechnicznych oraz automatyki przemysłowej, także w zakresie fachowego doradztwa technicznego i specjalistycznych szkoleń. Spółka ma w swojej ofercie produkty uznanych, światowych liderów rynku, producentów sprzętu i osprzętu elektrotechnicznego, telekomunikacyjnego oraz automatyki przemysłowej. Wspiera także krajowych producentów, ze szczególnym uwzględnieniem tych, którzy proponują wysokiej jakości produkty oraz nowoczesne rozwiązania i technologie.

Spółka planuje utworzenie funduszu szkoleniowego. Kwota, która do końca danego roku podatkowego zostanie przekazana na fundusz szkoleniowy znacznie (wielokrotnie) przekroczy minimalny ustawowy próg 0,25% funduszu płac. Wyodrębnione środki wydatkowane będą na finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców. Dysponowanie środkami przekazanymi na fundusz szkoleniowy odbywać się będzie na podstawie ustalonego regulaminu funduszu szkoleń.

Decyzja o skierowaniu pracownika na szkolenie zapadać będzie na podstawie postanowienia pracodawcy w uzgodnieniu z osobą kierowaną na szkolenie. Spółka zakłada, że nie raz pracownicy nie wykażą zainteresowania organizowanymi dla nich kursami, niektóre szkolenia nie dojdą do skutku z powodu ich odwołania przez zewnętrzne firmy lub po prostu odpis na fundusz będzie zbyt wysoki w stosunku do potrzeb szkoleniowych. Możliwe jest zatem, iż nie uda się rozdysponować wszystkich środków wpłaconych w ciągu roku podatkowego na rachunek funduszu szkoleniowego. Jeśli w przeciągu kolejnego roku podatkowego, następującego po roku wpłacenia środków na rachunek funduszu, okazałoby się, iż propozycje pracodawcy nie spotykają się z zainteresowaniem pracowników, Spółka rozważy wypłacenie niewykorzystanych kwot z funduszu, na własny bieżący rachunek lub na rachunek oszczędnościowy lub ewentualnie nawet likwidację funduszu szkoleniowego.

Jeśli w tym następnym roku Spółka wypłaci środki z funduszu szkoleniowego na swój bieżący rachunek lub na rachunek oszczędnościowy, a później - przed zakończeniem tego drugiego roku - okaże się jednak, iż jest zapotrzebowanie na szkolenia, Spółka wpłaci z powrotem na rachunek funduszu: (i) tę samą kwotę, (ii) kwotę wyższą od wcześniej wypłaconej, (iii) kwotę niższą od wcześniej wypłaconej.

Od środków na rachunku bankowym funduszu bank będzie naliczał odsetki. Odsetki te będą bądź to pozostawały na rachunku bankowym, bądź będą co miesiąc przekazywane na inne rachunki Spółki.

Fundusz szkoleniowy będzie posiadać wyodrębniony rachunek bankowy. Jego istnienie (utworzenie, funkcjonowanie, likwidacja) powinno być uregulowane w układzie zbiorowym pracy, a jeśli taki nie istnieje - w regulaminie funduszu szkoleniowego.

O tym, jak zostaną wydatkowane środki znajdujące się w funduszu szkoleniowym, decydować będzie postanowienie pracodawcy zawarte w uzgodnieniu z pracownikiem kierowanym na szkolenie.

Głównym dochodem funduszu szkoleniowego będą wpłaty pracodawcy. Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.; zwana dalej: "Ustawa o promocji"), wpłaty pochodzące od pracodawcy nie mogą wynosić mniej niż 0,25% funduszu płac. Wskazane ograniczenie dotyczy tylko minimalnego progu wpłaty na fundusz szkoleniowy. Górny limit nie został wskazany.

Ustawa o promocji wskazuje również, iż możliwe będą inne wpływy. Niemniej nie zostały one zdefiniowane. Nie ma więc przeszkód, by były one dokonywane przez samych pracowników. Taka możliwość musi jednak zostać przewidziana w źródle prawa regulującym funkcjonowanie funduszu (czyli w regulaminie funduszu lub w układzie zbiorowym pracy).

Z powyższego opisu wynika, iż Spółka w sposób właściwy utworzy zakładowy fundusz szkoleniowy. Jeśli przekaże Ona na niego środki finansowe, można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w całości w tym samym roku podatkowym. Ani Ustawa o promocji, ani ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie nakładają na pracodawcę obowiązku wydatkowania na cele szkoleniowe całej wpłaty w tym samym roku, w którym wpłata miała miejsce. Rozliczenie wydatkowania następuje albo po upływie okresu wskazanego przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 pkt 5b lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo bezpośrednio w momencie dokonania wydatku z funduszu szkoleniowego na cele z nim niezwiązane. Nie ma znaczenia fakt, czy w roku podatkowym dokonania wpłaty na konto funduszu szkoleniowego wszystkie środki zostaną wydatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, kwoty w wysokości większej niż 0,25% funduszu płac przekazane w ciągu roku podatkowego na zakładowy fundusz szkoleniowy mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tego samego roku podatkowego, niezależnie czy wszystkie środki wpłacone w danym roku zostaną w tym samym roku wykorzystane na szkolenia.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, odsetki, które narosną od kwoty wpłaconych na konto zakładowego funduszu szkoleniowego środków stanowią jednocześnie przychód i koszt uzyskania przychodów Spółki w momencie ich otrzymania przez Spółkę, tj. w momencie dopisania przez bank odsetek do stanu środków na rachunku bankowym funduszu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty w wysokości większej niż 0,25% funduszu płac przekazane w ciągu roku podatkowego na zakładowy fundusz szkoleniowy mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tego samego roku podatkowego, niezależnie czy wszystkie środki wpłacone w danym roku zostaną w tym samym roku wykorzystane na szkolenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, "Kosztami uzyskania przychodów będą koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16".

Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów będą jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy (...)". Jedną z takich odrębnych ustaw, o których wspomniano w powyższym przepisie jest m.in. Ustawa o promocji.

W przepisie art. 68 ust. 1a Ustawy o promocji przewidziano, iż: "Wpłaty, o których mowa w ust. 1, obciążają koszty działalności pracodawców". Wpłaty, o których mowa w przepisie dotyczą przekazywania środków na zakładowy fundusz szkoleniowy. W myśl art. 67 ust. 1 Ustawy o promocji "Pracodawcy, w ramach posiadanych środków, mogą tworzyć zakładowy fundusz szkoleniowy (...)". Celem jego utworzenia jest finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców. Może on być stworzony przez więcej niż jednego pracodawcę na podstawie porozumienia.

Ponadto, należy zauważyć, iż kwota przekazana na fundusz szkoleniowy nie ma oznaczonej górnej granicy. Ważne, aby była równa lub przekraczała 0,25% funduszu płac. Wpłata w odmiennej, czyli niższej wysokości będzie sprzeczna z wymogiem ustawowym.

Wymaga podkreślenia fakt, iż w chwili dokonania wpłaty na fundusz szkoleniowy pracodawca traci możliwość swobodnego korzystania ze środków. Sytuację tę można uznać za równoznaczną z wydatkowaniem określonej kwoty na wskazany ustawowo cel. Z tego względu, moment dokonania wpłaty jest równoznaczny z poniesieniem kosztu uzyskania przychodu. Tak też wynika z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle zacytowanego już przepisu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a, koszt uzyskania przychodów stanowią dokonane wpłaty na fundusz szkoleniowy.

Pogląd ten nie budzi wątpliwości wśród organów podatkowych. Przekonuje o tym interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 marca 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-1635/09/JD), w której stwierdzono: "Na podstawie art. 68 ust. 1a ww. ustawy wpłaty, o których mowa powyżej, obciążają koszty działalności pracodawców. Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne, należy stwierdzić, że wpłaty dokonane na fundusz szkoleniowy stanowią koszty uzyskania przychodów".

Ad. 2

a. W przypadku, jeśli środki z zakładowego funduszu szkoleniowego nie zostaną wykorzystane ani w roku podatkowym, w którym zostały wpłacone, ani w roku następującym po tym roku, środki w części uznanej za koszt uzyskania przychodu zostaną uznane za przychód Wnioskodawcy w drugim roku, tj. roku podatkowym następującym po roku dokonania wpłaty na fundusz. Ustawodawca przewidział dla pracodawcy okres, w którym może on przechować środki na koncie funduszu. Za ustawowo przewidziany okres na wykorzystanie wpłaconych środków należy uznać rok podatkowy, w którym dokonano wpłaty oraz rok następujący po nim.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: "Przychodami (...) będą w szczególności środki zakładowego funduszu szkoleniowego (...) w części uznanej za koszt uzyskania przychodów:

Przepis expressis verbis formułuje zasadę, iż we wskazanych przypadkach kwoty uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stają się przychodem. Wszystkie trzy sytuacje mogą zajść w przypadku Spółki.

Spółka przewiduje, iż możliwe jest niewykorzystanie środków wpłaconych na fundusz szkoleniowy we wskazanym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych okresie. W pierwszym ze wskazanych przypadków należy zauważyć, iż pracodawca dokonujący wpłaty na fundusz szkoleniowy nie musi dokonywać wydatkowania tej kwoty w tym samym roku podatkowym. Ustawodawca przedłużył ten okres o następujący po roku wpłaty rok podatkowy. Oznacza to zatem, iż do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano wpłaty, nie można określić kwoty niewykorzystania funduszu szkoleniowego. Ocenić to można dopiero po jego zakończeniu. Ważne jest rozliczenie środków po upływie tego okresu, tj. okresu dwóch lat.

Powyższą wykładnię przepisów dobrze obrazuje następujący przykład: w dniu 10 marca 2012 r. pracodawca dokonuje wpłaty przekraczającej 0,25% funduszu płac na fundusz szkoleniowy. Przez kolejne miesiące organizuje różne szkolenia dla swoich pracowników. Niestety do końca 2013 r. nie udaje mu się rozdysponować całej kwoty na kształcenie. Na koniec roku 2013, roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano wpłaty na fundusz szkoleniowy, pracodawca rozpozna przychód w kwocie równej środkom pozostałym na zakładowym funduszu szkoleniowym.

Przychodem stają się środki, które mimo iż uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały wykorzystane na cele kształcenia pracowników lub pracodawców. Przychód jest rozpoznany dopiero na koniec 2013 r., ponieważ pracodawca może nawet ostatniego dnia roku zorganizować szkolenia. Ustawodawca przewidział to w swojej regulacji, określając, iż środki można wykorzystać "w ciągu roku podatkowego następującego po tym roku". Z brzmienia przepisu należy wnioskować, iż pracodawca może dysponować środkami wpłaconymi na zakładowy fundusz szkoleniowy do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano wpłaty.

Podsumowując, jeśli więc Spółce nie uda się wykorzystać wszystkich środków wpłaconych na zakładowy fundusz szkoleniowy w tym samym roku podatkowym i roku po nim następującym, czyli w czasie przewidzianym przez ustawodawcę, przychód w kwocie niewykorzystanych środków na funduszu szkoleniowym, które uprzednio były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, rozpozna On dopiero na koniec roku podatkowego następującego po roku dokonania wpłaty.

b. W przypadku, gdyby się okazało, iż zaistniałaby konieczność likwidacji funduszu szkoleniowego, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty na niego wpłacone w części uznanej za koszty uzyskania przychodów zostaną uznane za przychód w roku podatkowym jego likwidacji.

W przypadku, jeśli Spółka zdecyduje się na likwidację funduszu szkoleniowego przepis jasno precyzuje moment, z którym wiąże powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonanie czynności likwidacji jest równoznaczne z powstaniem przychodu po stronie pracodawcy. Przychód powstaje zatem w roku podatkowym, w którym dokonano likwidacji funduszu szkoleniowego. Dopiero w momencie likwidacji funduszu szkoleniowego można uznać, iż pracodawca rozpoznaje przychód.

c. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku niewykorzystania środków w roku podatkowym, w którym zostały wpłacone na rachunek bankowy funduszu szkoleniowego i w ciągu roku następnego po tym i ostatecznej wypłaty niewykorzystanych środków na rachunek bieżący Spółki środki te mogą być uznane za przychody Spółki, w roku dokonania wypłaty na rachunek bieżący Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5b lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednym z przypadków, kiedy powstaje przychód w części uznanej za koszt uzyskania przychodów jest wykorzystanie dokonanych wpłat niezgodnie z przepisami Ustawy o promocji.

W świetle Ustawy o promocji, środki zebrane na funduszu szkoleniowym mogą być wydatkowane wyłącznie na finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców na podstawie układu zbiorowego pracy, a jeśli taki nie istnieje - regulaminu funduszu szkoleniowego. Uznać zatem należy, iż sformułowanie ustawowe "wykorzystanie niezgodne z przepisami" rozumieć należy jako wydatkowanie środków na cele niezwiązane z kształceniem pracowników lub pracodawców. Przykładowo, jeśli pracodawca przeznaczyłby określoną kwotę funduszu szkoleniowego na zakup nowego oprogramowania komputerowego dla pracowników, wydatek taki należy uznać za "wykorzystanie niezgodne z przepisami". W konsekwencji, po stronie podatnika powstaje przychód.

Ustawa precyzyjnie określa moment powstania przychodu. Sformułowanie zawarte w przepisie jasno określa, iż moment niewłaściwego wydatkowania jest równoznaczny z powstaniem przychodu. Jeśli zatem np. 12 sierpnia 2012 r. dokonano wpłaty na zakładowy fundusz szkoleniowy w wysokości 80.000 zł, kwotę tę zaliczono w całości do kosztów uzyskania przychodu. Następnie w dniu 1 lutego 2013 r. zakupiono z części tych środków samochód. W dniu zakupu samochodu jako w dniu wykorzystania środków niezgodnie z przepisami Ustawy o promocji powstaje przychód w wysokości ceny samochodu. Wykładnia ta znajduje w pełni uzasadnienie w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowanie odpowiedzi do pytania nr 2.

We wszystkich wyżej opisanych przypadkach, czy to wraz z upływem ustawowego okresu na wykorzystanie środków zapisanych na funduszu szkoleniowym, czy w momencie jego likwidacji, czy też ostatecznej wypłaty na rachunek Spółki, kwoty uprzednio przekazane na fundusz, będą jakoby "uwalniane" i rozpoznawane jako przychód przez Spółkę. Mogą one być wykorzystane przez Spółkę na jakiekolwiek cele inne niż wynikające z istoty zakładowego funduszu szkoleniowego. Spółka zyskuje je do własnej dyspozycji. Przeznaczenie ich uprzednio na zakładowy fundusz szkoleniowy spowodowało, iż Spółka nie miała możliwości skorzystania z tych środków. Dopiero w wyniku zajścia opisanych wyżej okoliczności możliwe będzie realne rozpoznanie przychodu. Z tego względu należy uznać, iż momentem powstania przychodu w wyniku niewykorzystania środków wpłaconych na zakładowy fundusz szkoleniowy będzie rok podatkowy kolejny po roku wpłaty na fundusz.

Natomiast, w przypadku likwidacji funduszu, będzie to rok podatkowy, w którym dokonano tej czynności. Regulacja ta zgodna jest z ogólną logiką budowy podatku dochodowego. Jeśli bowiem kwota przeznaczona na dany wydatek zaliczona została do kosztów uzyskania przychodów, jej ostateczne niewydatkowanie spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu.

Powyższa argumentacja przekonuje, iż w przypadku zajścia opisanego zdarzenia przyszłego - niewykorzystania kwoty środków zapisanych na funduszu szkoleniowym w kolejnym roku podatkowym albo zlikwidowania funduszu szkoleniowego - Spółka rozpozna przychód odpowiednio: w roku podatkowym kolejnym po dokonaniu wpłaty na fundusz szkoleniowy albo w roku podatkowym, w którym zostanie on zlikwidowany.

Analiza trzech przypadków wskazanych w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 5b oraz art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tworzy jasny obraz intencji ustawodawcy. Wpłata środków na bankowe konto funduszu szkoleniowego pozwala na zaliczenie tych środków do kosztów uzyskania przychodów. Każde wydatkowanie środków niezgodnie z ich przeznaczeniem, wiąże się z rozpoznaniem przychodu w momencie, kiedy pracodawca dokona takiego wydatkowania. Z drugiej strony ustawodawca nakłada na pracodawców obowiązek wykorzystania zgromadzonych środków w ustawowo określonym czasie.

Podsumowując, każda wpłata na fundusz szkoleniowy jest kosztem. Zaś w trzech wskazanych ww. zdarzeniach Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 marca 2011 r. sygn. IPPB1/415-1095/10-2/KS.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki, które narosną od kwoty wpłaconych na konto zakładowego funduszu szkoleniowego środków stanowią jednocześnie przychód i koszt uzyskania przychodów Spółki w momencie ich otrzymania przez Spółkę, tj. w momencie dopisania przez bank odsetek do stanu środków na rachunku bankowym funduszu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w którym wymienione są jedynie przykładowe rodzaje przychodów - przychodami, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że odsetki z lokat naliczone przez bank stanowią przychód.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wnioskować należy, iż każda wpłata na fundusz szkoleniowy stanowi koszt uzyskania przychodów, jeśli odrębna ustawa tak określa. W przypadku zakładowego funduszu szkoleniowego wpłaty na niego stanowią dla pracodawcy koszt. Jeśli zatem Wnioskodawca zdecyduje, że przychód jaki stanowią przedmiotowe odsetki ma zwiększyć kwotę funduszu szkoleniowego, to bez wątpienia wypełniona zostanie przesłanka z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy.

Należy wskazać, iż w każdym przypadku, kiedy wpłata zostanie dokonana na rachunek funduszu, po jakimś czasie od wpłaconej kwoty narosną odsetki. Bez znaczenia jest fakt, czy Wnioskodawca rozdysponuje środki w ciągu roku podatkowego, w którymi dokona wpłaty, czy też w roku kolejnym. Regułą przy rachunkach bankowych jest miesięczna kapitalizacja odsetek.

Bez wątpienia zatem dokonanie wpłaty na rachunek funduszu szkoleniowego związane jest z powstaniem odsetek od środków na nim zgromadzonych. Należy zauważyć, iż źródłem odsetek jest kapitał wpłacony przez Spółkę.

Odsetki, które narosną na rachunku, będą zatem efektem zysku wypracowanego przez Spółkę i wpłaconego na rachunek funduszu. Dokonując wpłaty, Spółka de facto już w momencie dokonania przelewu na konto funduszu, rezygnuje z odsetek przeznaczając je na cele związane z kształceniem pracowników. Z tego względu należy uznać, iż odsetki, jako wpłaty na fundusz, stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki. Spółka rezygnuje bowiem z kwoty, która w normalnych okolicznościach stanowiłaby Jej przychód. Pracodawca wspiera w ten sposób kształcenie swoich pracowników. Skoro odsetki od środków na rachunku funduszu będą środkami Spółki to należy uznać, że odsetki te mogą być automatycznie, w dacie ich doliczenia przez bank do stanu środków na rachunku, uznane jako stanowiące koszt podatkowy z tytułu wpłaty na fundusz.

Zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje, iż odsetki te nie zostaną "fizycznie" wpłacone na konto funduszu szkoleniowego, lecz doliczone przez Bank zgodnie z dyspozycją Spółki, do kwoty stanowiącej fundusz. Absurdem byłoby uzależnienie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów kwoty odsetek zwiększających fundusz od dokonania takich oto czynności: Spółka wydaje dyspozycję Bankowi, aby doliczył odsetki od środków z funduszu na Jej rachunek np. bieżący, Bank postępuje zgodnie z tą dyspozycją, Spółka wydaje Bankowi dyspozycję, by te ww. doliczone odsetki przelał na konto funduszu. Efekt finalny jest taki sam tyle, że trzeba wykonać zbędne czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.