ILPB3/423-726/09-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu 2 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków na prace wdrożeniowe programu finansowego do wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków na prace wdrożeniowe programu finansowego do wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W Spółce trwają prace wdrożeniowe nowego systemu finansowego. Proces wdrożenia koordynowany jest przez Spółkę - Matkę z Niemiec. Podczas procesu wdrożeniowego ponoszone są różnego rodzaju wydatki związane z pracami wdrożeniowymi, m.in. koszty usług wdrożeniowych firm doradczych, koszty podróży służbowych itp. Po zakończeniu procesu wdrożenia, na podstawie umowy ze Spółką - Matką, Spółka zobowiązana będzie do ponoszenia kosztów użytkowania systemu ustalonych na podstawie liczby użytkowników.

Spółka nie dokona zakupu licencji programu finansowego. Właścicielem systemu pozostanie Spółka - Matka, na rzecz której będą ponoszone, po oddaniu do użytkowania systemu, opłaty za użytkowanie systemu na podstawie umowy wzajemnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pomimo braku licencji i braku prawa własności do programu finansowego, Spółka powinna zaliczyć poniesione wydatki na prace wdrożeniowe do wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składnik majątku może być zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych, gdy wykorzystywany jest przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddany przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, a przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok.

Artykuł 16b ww. ustawy, zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów:

Niezależnie od przewidywanego okresu używania, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c:

Spółka nie dokona nabycia licencji, ani też nie zostanie właścicielem tego oprogramowania. Wobec tego, nie będzie mogła zakwalifikować wydatków na prace wdrożeniowe systemu do wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka uważa, że koszty wdrożenia oraz opłaty za użytkowanie systemu finansowego, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinny zostać zaewidencjonowane w ciężar kosztów podatkowych z chwilą ich poniesienia, gdyż są to koszty mające pośredni wpływ na osiągane przez Spółkę przychody z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podzielić można na koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego.

Stosownie natomiast do art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają licencje, jeżeli są spełnione następujące warunki:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w Spółce trwają prace wdrożeniowe nowego systemu finansowego, które koordynowane są przez Spółkę - Matkę z Niemiec. Podczas procesu wdrożeniowego ponoszone są różnego rodzaju wydatki związane z pracami wdrożeniowymi, m.in. koszty usług wdrożeniowych firm doradczych, koszty podróży służbowych itp. Po zakończeniu procesu wdrożenia, na podstawie umowy ze Spółką - Matką, Spółka zobowiązana będzie do ponoszenia kosztów użytkowania systemu, ustalonych na podstawie liczby użytkowników. Spółka nie nabędzie licencji programu finansowego. Właścicielem systemu pozostanie Spółka - Matka, na rzecz której będą ponoszone, po oddaniu do użytkowania systemu, opłaty za jego użytkowanie na podstawie umowy wzajemnej.

Odnosząc się do wydatków związanych z wdrożeniem systemu informatycznego (koszty usług wdrożeniowych firm doradczych, koszty podróży służbowych itp.) stwierdzić należy, iż nie można ich zakwalifikować do wartości niematerialnych i prawnych. Spółka bowiem nie nabędzie licencji, ani też nie zostanie właścicielem tego oprogramowania. Przedmiotowe wydatki ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem będą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Kwestię potrącalności kosztów regulują przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do pierwszej z ww. regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, w związku z brakiem licencji i brakiem prawa własności do programu finansowego, Spółka nie powinna wydatków wdrożeniowych zaliczać do wartości niematerialnych i prawnych. Koszty wdrożenia będą stanowiły - w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.