ILPB3/423-701/14/15-S-1/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 2 września 2015 r. sygn. akt I SA/Go 274/15 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia, czy przeniesienie własności (sprzedaż) złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowało koniecznością pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, o których mowa w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE oraz w § 6 Rozporządzenia, o cenę nabycia likwidowanego przyrządu, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów prawa podatkowego w zakresie potwierdzenia, czy przeniesienie własności (sprzedaż) złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowało koniecznością pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, o których mowa w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie K-S SSE oraz w § 6 Rozporządzenia, o cenę nabycia likwidowanego przyrządu, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 7 kwietnia 2010 r. (dalej: Zezwolenie). Spółka posiada również dwa inne zezwolenia: z dnia 13 listopada 2007 r. oraz z dnia 23 czerwca 2014 r.

Zezwolenia obejmują prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa - w zakresie wyrobów i usług wyszczególnionych w treści zezwoleń.

W toku swojej działalności, opartej o treść Zezwolenia, Spółka dnia 30 września 2011 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych przyrząd do składania "A" (dalej: Przyrząd). Cena nabycia Przyrządu została wliczona w poczet wydatków inwestycyjnych, o których mowa w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE oraz w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.; dalej: Rozporządzenie). Wydatki na zakup Przyrządu stanowiły podstawę kalkulacji dostępnej dla Spółki puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach Zezwolenia.

Przyrząd był wykorzystywany na terenie SSE do produkcji wyrobu gotowego. Działalność w zakresie produkcji tego wyrobu gotowego była objęta Zezwoleniem a zatem przychody z tej działalności były zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.). Obecnie Spółka rozważa dokonanie fizycznej likwidacji (zezłomowania) Przyrządu, gdyż produkcja wyrobu gotowego, do którego wytwarzania był wykorzystywany omawiany środek trwały została wygaszona, a Przyrząd, w związku z brakiem przydatności technologicznej, nie będzie wykorzystywany do innych celów. Po dokonaniu zezłomowania Przyrządu, Spółka nie wyklucza, że dokona sprzedaży złomu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przeniesienie własności (sprzedaż) złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji Przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowało koniecznością pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, o których mowa w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie K-S SSE oraz w § 6 Rozporządzenia, o cenę nabycia likwidowanego Przyrządu, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wyraził stanowisko, że przeniesienie własności (sprzedaż) złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji Przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Przyrządu do ewidencji środków trwałych - nie będzie skutkować zmniejszeniem kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia oraz nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy. Szczegółowe warunki prowadzenia działalności na terenie Strefy określa natomiast Rozporządzenie.

Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia (§ 6 ust. 1 Rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 1 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Natomiast zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, jest: (I) utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym oraz (II) utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do likwidacji środków trwałych, których koszt nabycia lub wytworzenia został uznany za wydatek kwalifikowany w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do rejestru środków trwałych, bez konsekwencji w postaci utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części lub w całości.

Likwidacja środka trwałego nie oznacza bowiem zmiany jego właściciela, a zatem nie można w kontekście likwidacji mówić o nieutrzymaniu własności danego składnika majątku. Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że nie zamierza on w żaden sposób dokonać zbycia Przyrządu, natomiast planuje dokonanie jego fizycznej likwidacji. Wykładnia językowa powołanych wyżej przepisów wskazuje, że opisane działanie nie powinno mieć wpływu na prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia podatkowego. Fizyczna likwidacja środków trwałych nie została bowiem wymieniona w treści § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia, jako zdarzenie skutkujące brakiem prawa do zwolnienia od podatku dochodowego odnośnie wydatków inwestycyjnych, poniesionych w związku z nabyciem/wytworzeniem środka trwałego. Nie zostało ono wymienione również w treści art. 19 ustawy o SSE, jako zdarzenie powodujące wygaśnięcie albo cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że nie istnieją przepisy nakładające obowiązek obniżania wartości nakładów inwestycyjnych w przypadku dokonania likwidacji środków trwałych przed okresem 5 lat od momentu wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, gdy zostały one nabyte w trakcie obowiązywania zezwolenia, a poniesione nakłady pozostawały w związku z realizowaną inwestycją.

W ocenie Spółki, w opisywanej sytuacji Wnioskodawca nie utraci własności składników majątku, o którym mówi powołany wyżej przepis. Należy zaznaczyć, że likwidacja środka trwałego nie jest równoznaczna ze zbyciem/utratą własności środka trwałego. Rozdział III Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.: dalej: k.c.) wymienia szereg sytuacji, w których następuje utrata własności. Zgodnie z przepisami powołanej ustawy, utrata własności może nastąpić wskutek przeniesienia własności (zgodnie art. 155 ust. 1 k.c.), tj. w wyniku zawarcia umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub zawarcia innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy. Dodatkowo zgodnie z art. 180 k.c., właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomej poprzez jej porzucenie. Należy zauważyć, że likwidacja Przyrządu nie odpowiada żadnej z wymienionych w k.c. sytuacji, które stanowią o utracie własności składnika majątku. Likwidacja wiąże się bowiem z odłączeniem poszczególnych elementów Przyrządu, a następnie ich fizycznym zniszczeniem. Wynikiem takiego działania nie będzie więc utrata własności Przyrządu ale jego przekształcenie w złom. Jeżeli więc Wnioskodawca, we własnym zakresie dokona fizycznej likwidacji składnika majątku albo jego części lub też zleci taką likwidację innemu podmiotowi, wówczas dotychczasowy przedmiot własności zostanie przekształcony w nowe rzeczy - przedmioty stanowiące złom.

Prawidłowość stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego takie jak np.: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lipca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-160/13-4/AO), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 listopada 2010 r. (sygn. ILPB3/423-716/10-2/MM), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-377/10/SD), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 maja 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-317/10/SD), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-838/09-5/ŁM).

Zdaniem Wnioskodawcy, jakkolwiek wymienione powyżej pisma zostały wydane w innym stanie prawnym, to pozostają one aktualne również w odniesieniu do sytuacji opisanej w niniejszym wniosku. Należy bowiem zaznaczyć, iż zmiana wprowadzona w brzmieniu przepisu § 5 nie powinna wpływać na interpretację tego przepisu w odniesieniu do likwidacji składników majątku. Aktualnym pozostaje bowiem potwierdzany przez organy argument, iż likwidacja nie będzie wiązała się ze zbyciem składnika majątku, lecz z przekształceniem dotychczasowego przedmiotu własności, w wyniku czego powstaną nowe rzeczy - przedmioty stanowiące złom.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż złomu, który będzie inną niż Przyrząd rzeczą, nie będzie mogła zostać uznana za nieutrzymanie własności przyrządu (skoro nie będzie zbywany Przyrząd, ale inna rzecz).

Nie budzi przy tym wątpliwości, że części składowe rzeczy, przez ich odłączenie od rzeczy głównej (w związku z demontażem Przyrządu - celem zezłomowania) stają się odrębnymi rzeczami (tak np.: K. Piasecki w "Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", edycja 2003: "Z momentem odłączenia od rzeczy części składowej staje się ona samoistną rzeczą ruchomą"). W konsekwencji, jeżeli dojdzie do sprzedaży złomu powstałego z odłączonych rzeczy, to nie można w tym wypadku mówić o nieutrzymaniu własności Przyrządu, z którym związane były wydatki inwestycyjne. W rezultacie, w sytuacji kiedy Spółka zdecyduje się na sprzedaż złomu powstałego w wyniku likwidacji Przyrządu, nie naruszy ona określonego w § 5 Rozporządzenia warunku korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, jakim jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne. Sprzedaż, stanowiącego inną niż Przyrząd, rzecz złomu nie będzie więc skutkować zmniejszeniem kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia oraz nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy podkreślić, że § 5 ust. 1 Rozporządzenia nie może znaleźć zastosowania w odniesieniu do złomu. Zgodnie z ww. przepisem, możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego jest uzależniona od utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z powyższego wynika zatem, że jedynie zbycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, może powodować niespełnienie warunku, o którym mowa w przytoczonym przepisie. W tym kontekście należy podkreślić, że złom nie spełnia warunków pozwalających uznać go za środek trwały bądź wartość niematerialną i prawną. Tym samym w sytuacji wskazanej w ww. § 5 ust. 1 Rozporządzenia, (tekst jedn.: zbycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej przed upływem 5 lat od wprowadzenia do ewidencji) nie można utożsamiać z sytuacją, w której zbywany jest złom. W konsekwencji, zbycia złomu nie można uznać za naruszenie warunku, o którym mowa w analizowanym § 5 ust. 1 Rozporządzenia, od spełnienia którego uzależniona jest możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego.

Należy zaznaczyć, iż stanowisko Wnioskodawcy jest spójne z funkcjonalną wykładnią Rozporządzenia, odmienna interpretacja powołanych przepisów, byłaby nieracjonalna i nie uwzględniałaby wymogów nowoczesnej gospodarki, nie sposób bowiem uznać, że przedsiębiorca który wywiązuje się z wszystkich zobowiązań inwestycyjnych ma być zmuszony do utrzymywania przez okres 5 lat bezużytecznych środków trwałych, które - w pewnym momencie - stały się bezużyteczne i nieprzydatne w realiach gospodarczych. Ich bezużyteczność może wynikać ze zniszczenia (w tym wskutek działania siły wyższej), zużycia się w procesie produkcyjnym (żywotność niektórych urządzeń jest krótsza niż okres 5 lat), zestarzenia się w związku z szybkim postępem technologicznym, czy utraty przydatności w procesie produkcyjnym. Wreszcie - może się zdarzyć, że inwestorowi określone urządzenia zostaną skradzione. Wszystkie wskazane przypadki są jakościowo różne od sytuacji opisanej w § 5 rozporządzenia strefowego - wynikają one ze zdarzeń obiektywnych, zależnych od woli inwestora. Zdaniem Wnioskodawcy, utożsamianie każdej likwidacji składnika majątku z koniecznością korekty wydatków inwestycyjnych prowadziłoby do absurdalnych wniosków. Dodatkowo, za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają również argumenty natury ekonomicznej. Postęp technologiczny wymusza na Spółce szybkie reagowanie na zmieniające się zapotrzebowanie na innowacyjne rozwiązania oraz rozwój ukierunkowany na dostosowanie się do zmian mających miejsce na rynku. Wdrażanie nowych rozwiązań wymaga częstej wymiany niektórych składników majątku. Nie jest więc możliwe, w świetle wymagań współczesnego wysokokonkurencyjnego rynku, utrzymywanie tych samych technologii produkcji przez okres 5 lat, gdyż doprowadziłoby to w nieuchronny sposób do utraty konkurencyjności rynków zbytu lub w ostateczności konieczności zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca chciałby podkreślić, że w jego opinii, likwidacja Przyrządu, jak również sprzedaż (stanowiącego odrębny przedmiot) złomu, który powstanie w wyniku jego likwidacji, nie powinna nieść za sobą negatywnych konsekwencji dla Spółki. Konieczność utrzymywania określonych składników majątku przez okres 5 lat stałaby bowiem w sprzeczności z celem, dla którego powołano SSE, jako miejsca funkcjonowania wysokokonkurencyjnych przedsiębiorstw gwarantujących rozwój danego regionu i utrzymywanie wysokiego poziomu zatrudnienia. Zgodnie bowiem z § 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600), strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez:

Ograniczenie możliwości likwidacji i sprzedaży Przyrządu byłoby więc niezgodne z sensem funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych, którym jest tworzenie korzystnych warunków prowadzenia działalności gospodarczej, a nie ograniczenie możliwości pozbywania się niepotrzebnych środków trwałych.

Dodatkowo, ograniczenie możliwości likwidacji niewykorzystanych czy też przestarzałych środków trwałych, wyłącznie ze względu na wymogi zezwoleń na działalność w SSE, nie uwzględniałoby faktu, iż zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o tym jak długo będzie używany w działalności gospodarczej dany składnik majątku decyduje podatnik. Również podjęcie decyzji dotyczącej likwidacji środka trwałego, który stał się technologicznie nieprzydatny należy do podatnika.

Za taką argumentacją, przemawia pośrednio także zapis § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia in fine, w którym wskazano, iż nie jest wykluczona wymiana przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Konsekwentnie, utrzymanie konkretnego Środka Trwałego także nie musi mieć charakteru bezwzględnego, skoro w Rozporządzeniu o SSE dopuszczono wymianę tego środka na nowy. Zatem również likwidacja Środków Trwałych z pozostałych przyczyn wskazanych przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku nie powinna mieć wpływu na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego. Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że przepisy wspólnotowe, na których wzorowane jest Rozporządzenie, uwzględniają możliwość wymiany przestarzałych środków trwałych. Zgodnie bowiem z Rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych)"Pomoc przyznaje się w regionach kwalifikujących się do pomocy regionalnej zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007-2013. Inwestycja musi być utrzymana w regionie otrzymującym pomoc przez co najmniej pięć lat lub, w przypadku MSP, co najmniej trzy lata od dnia zakończenia jej realizacji. Powyższa zasada nie wyklucza wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym pod warunkiem, że działalność gospodarcza zostanie utrzymana w danym regionie przez minimalny wymagany okres".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności (sprzedaż) złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji Przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Przyrządu do ewidencji środków trwałych - nie będzie skutkować zmniejszeniem kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia oraz nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 27 lutego 2015 r. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB3/423-701/14-2/KS.

W ww. postanowieniu stwierdzono, że żądanie Wnioskodawcy we wskazanym zakresie wykracza poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w ramach postępowania uregulowanego w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, zatem obliguje to organ do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co wynika z treści art. 165a § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej.

W dniu 13 marca 2015 r. Wnioskodawca wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. W odpowiedzi na ww. zażalenie wydano postanowienie z 8 kwietnia 2015 r. nr ILPB3/4510-3-4/15-2/EK, w którym stwierdzono, że utrzymuje się w mocy zaskarżone postanowienie z 27 lutego 2015 nr ILPB3/423-701/14-2/KS.

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 13 maja 2015 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 12 czerwca 2015 r. nr ILPB3/4240-4-37/15-2/KS.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wydał w dniu 2 września 2015 r. wyrok sygn. akt I SA/Go 274/15, w którym uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 27 lutego 2015 r. nr ILPB3/423-701/14-2/KS.

W dniu 16 listopada 2015 r. do tut. Organu wpłynęło prawomocne - od dnia 27 października 2015 r. - orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 2 września 2015 r. sygn. akt I SA/Go 274/15.

W powyższym wyroku, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie odmawiające wszczęcie postępowania z wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej nie odpowiada prawu. Sąd uznał, że kwestia dotycząca rozstrzygnięcia skutków jakie spowoduje sprzedaż złomu powstałego w wyniku przeprowadzenia fizycznej likwidacji przyrządu, którego cena nabycia została zaliczona do wydatków inwestycyjnych - przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia przyrządu do ewidencji środków trwałych, będzie miała wpływ na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Sądu, w sprawie błędnie zastosowano regulację art. 14b § 1, art. 14h, art. 165a oraz 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Uwzględniając powyższe rozstrzygnięcie Sądu w dniu 11 stycznia 2016 r. Organ wystosował do Wnioskodawcy wezwanie nr ILPB3/423-701/14/15-S/KS do uzupełnienia wniosku, w którym wezwano Wnioskodawcę do uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej w wysokości 40 zł.

W piśmie z 20 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, pełnomocnik Wnioskodawcy złożył pismo wraz z dowodem uiszczenia opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB3/423-701/14-2/KS z 27 lutego 2015 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.