ILPB3/423-70/10-4/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2010 r. oraz z dnia 7 kwietnia 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z Powiatowego Urzędu Pracy otrzymał pomoc publiczną de minimis na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia MPiPS z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. z 2009 r. Nr 62, poz. 512) - pierwszą w kwocie brutto 38.000 zł, drugą w kwocie brutto 36.800 zł.

Tymi środkami zrefundowano Spółce zakup środków trwałych, jak i wyposażenia na nowo powstałe stanowiska pracy dla czterech bezrobotnych skierowanych do pracy przez PUP.

Zakupione środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są amortyzowane, przy czym amortyzacja ta nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w Spółce.

Pozostałe zakupy stanowiące wyposażenie nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Od wszystkich zakupów składających się na kwotę dotacji brutto Spółka odliczyła podatek VAT, zarówno do zakupionych środków trwałych jak i wyposażenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 marca 2010 r., Spółka wyjaśniła, iż otrzymana dotacja z Powiatowego Urzędu Pracy stanowiąca pomoc de minimis, została udzielona na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415), na podstawie której Starosta z Funduszu Pracy może zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r., Spółka poinformowała, iż dotacje z Powiatowego Urzędu Pracy otrzymała odpowiednio:

* 38.000 zł dnia 15 października 2009 r.

* 36.800 zł dnia 27 listopada 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dotacja z PUP stanowi dochód zwolniony od podatku, a wydatki i koszty sfinansowane z tej dotacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana dotacja na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych.

Z drugiej strony, amortyzacja od zakupionych środków trwałych oraz koszty zakupu wyposażenia ze środków pochodzących z otrzymanej dotacji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 cyt. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W świetle powyższego, otrzymana dotacja, co do zasady, stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Z literalnego brzmienia wyżej wskazanego przepisu wprost wynika, iż zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają dotacje uzyskane:

* z budżetu państwa lub

* budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał dotację z Powiatowego Urzędu Pracy stanowiącą pomoc de minimis, udzieloną na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415). Zgodnie z brzemieniem art. 46 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia. Szczegółowe warunki i tryb dokonywania przez Starostę ze środków Funduszu Pracy refundacji podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą określone zostały w rozporządzeniu MPiPS z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. z 2009 r. Nr 62, poz. 512).

Stosownie do treści art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415), Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym.

Na podstawie art. 106 ww. ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, dotacje budżetu państwa, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Cele na jakie przeznacza się środki Funduszu Pracy określa art. 108 cyt. ustawy, który w ust. 1 pkt 13, wskazuje, iż środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej, kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa, o których mowa w art. 46.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Starosta z Funduszu Pracy może zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 - krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), funduszem celowym jest fundusz powołany ustawowo, którego przychody pochodzą ze środków publicznych, a wydatki są przeznaczone na realizację wyodrębnionych zadań, z zastrzeżeniem ust. 9.

Jednym z takich funduszy jest Fundusz Pracy, działający na zasadach określonych ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do treści art. 107 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, dotacjami celowymi są także środki przekazywane przez jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 i 12, na finansowanie lub dofinansowanie zadań realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty. Art. 4 ust. 1 pkt 4 i 12 cyt. ustawy, określa iż, sektor finansów publicznych tworzą państwowe i samorządowe fundusze celowe oraz inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż otrzymana dotacja przeznaczona została na zrefundowanie zakupu środków trwałych jak i wyposażenia na nowo powstałe stanowiska pracy dla czterech bezrobotnych skierowanych do pracy przez PUP. Zakupione środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są amortyzowane, przy czym amortyzacja ta nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Pozostałe zakupy stanowiące wyposażenie nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja na zrefundowanie zakupu środków trwałych jak i wyposażenia, jako uzyskana z państwowego funduszu celowego, w formie dotacji celowej, nie jest dotacją otrzymaną z budżetu państwa, a takie pochodzenie dotacji warunkuje zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowej kwestii znajduje natomiast zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pkt 48, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-6m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Oznacza to, że wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy.

Zatem, przedmiotowa dotacja, w części dotyczącej refundacji zakupu środków trwałych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przychodem wolnym od podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast koszty dotyczące odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych, których zakup sfinansowano z refundacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Dotacja, w części dotyczącej refundacji zakupu wyposażenia stanowi stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychód podatkowy, a wydatki są kosztem uzyskania przychodów.

Reasumując, otrzymana z Powiatowego Urzędu Pracy dotacja w części dotyczącej zakupu środków trwałych stanowi przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wydatki i koszty sfinansowane z tej dotacji nie stanowią stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy kosztów uzyskania przychodów. Natomiast, otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja w części dotyczącej zakupu wyposażenia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wydatki dotyczące tej części dotacji stanowią stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej dotacji na zakup środków trwałych, co do zasady jest prawidłowe, jednakże powyższe wynika z powołania przez Spółkę w przedmiotowej kwestii niewłaściwej podstawy prawnej.

Należy zwrócić uwagę na nieprawidłową interpretację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczącą dotacji na zakup wyposażenia, która nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, a koszty zakupu wyposażenia stanowią koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.