ILPB3/423-66/08-2/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania wartości początkowej środków trwałych z uwzględnieniem różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania wartości początkowej środków trwałych z uwzględnieniem różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka XXX S.A. jest inwestorem w zakresie zrealizowanej przez siebie inwestycji budowy centrum biurowo - handlowo - usługowego ".....". Budynek ten został przez Spółkę wytworzony we własnym zakresie oraz przekazany do używania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w dniu 4 września 2007 r.

Budynek wykorzystywany jest przez Spółkę na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Osiąga ona przychody z tytułu najmu części handlowo-usługowej i części powierzchni biurowej, natomiast w pozostałej części biurowej znajduje się jej siedziba.

W związku z realizacją powyższej inwestycji Spółka korzystała z zewnętrznego źródła finansowania w postaci długoterminowego kredytu otrzymanego w walucie obcej (EUR).

Spółka stosuje metodę kalkulacji różnic kursowych dla celów podatkowych w oparciu o zasady zawarte w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Na dzień oddania przedmiotowej inwestycji do używania Spółka naliczyła dodatnie różnice kursowe, które w przypadku uwzględnienia ich w wartości początkowej środka trwałego, spowodowałyby jej obniżenie i w konsekwencji obniżenie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środka trwałego.

Powyższe różnice kursowe zostały obliczone jako różnica pomiędzy wartością kredytu przeliczoną według kursu kupna banku z dnia jego otrzymania a jego wartością przeliczoną według średniego kursu NBP z dnia przekazania środka trwałego do używania, tj. z dnia 4 września 2007 r.

Powyższa operacja naliczenia różnic kursowych nie była związana ze spłatą rat kredytu, która nastąpi w terminie późniejszym, tj. po przekazaniu środka trwałego do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka powinna skorygować koszt wytworzenia środka trwałego, a tym samym zmniejszyć jego wartość początkową, o dodatnie różnice kursowe naliczone (niezrealizowane) do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe od kredytu zaciągniętego w walucie obcej w celu wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, korygują jego wartość początkową.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 4 tej ustawy, za koszt wytworzenia środka trwałego uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Na podstawie art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zdaniem Spółki, z powyższego przepisu wynika, iż należy naliczyć różnice kursowe na dzień przekazania środka trwałego do używania, a następnie skorygować o nie wartość początkową składnika majątkowego. W opinii Spółki, w powyższym przepisie mowa jest o różnicach kursowych naliczonych (skalkulowanych), nie zaś o różnicach kursowych zrealizowanych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "naliczony", jednak zgodnie z jego wykładnią gramatyczną (słownik języka polskiego PWN) "naliczyć, naliczać" oznacza: "1) licząc, dojść do pewnej liczby, 2) przyjmując jakąś wartość za podstawę, policzyć coś".

Zgodnie z powyższym, w opinii Spółki, przy ustalaniu kosztu wytworzenia środka trwałego w celu określenia jego wartości początkowej należy uwzględnić różnice kursowe naliczone na dzień przekazania tego środka trwałego do używania, pomimo iż faktycznie nie zostały one zapłacone (zrealizowane).

Podobne stanowisko, które stanowi potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki, zostało wyrażone przez Pomorski Urząd Skarbowy w postanowieniu z dnia 23 stycznia 2007 r., zgodnie z którym "nie można uznać za sprzeczne z przepisami prawa podatkowego stanowiska Podatnika, iż do wartości początkowej środka trwałego dla potrzeb podatkowych zalicza się różnice kursowe od zobowiązań z tytułu kredytu dewizowego naliczone na dzień oddania środka trwałego do używania. W konsekwencji zgodzić się również należy ze stanowiskiem, iż kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych będą odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego obejmującej ww. różnice kursowe. Przepisy podatkowe nie nakazują, bowiem wyłączania z kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych dokonanych od tej części ich wartości, która odpowiada naliczonym różnicom kursowym."

W powyższym postanowieniu Urząd stwierdził ponadto, iż kierując się potocznym rozumieniem terminu "naliczony" oraz zasadami prawa bilansowego, należy uznać, iż "wartość początkową środków trwałych mogą korygować niezrealizowane różnice kursowe obliczone na dzień przekazania składników do używania."

Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż z wykładni celowościowej przepisu zawartego obecnie w art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż został on wprowadzony między innymi w celu umożliwienia jednolitego traktowania przychodów i kosztów finansowych o zbliżonym charakterze, związanych z realizacją inwestycji. Przed wprowadzeniem przepisu umożliwiającego korygowanie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego o naliczone różnice kursowe istniała możliwość uwzględniania w wartości początkowej odsetek (naliczonych, ale faktycznie niezapłaconych), pomimo iż w oparciu o zasady ogólne ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno odsetki jak i różnice kursowe uznawane były w rachunku podatkowym (jako koszty lub przychody podatkowe) dopiero w momencie zapłaty. Natomiast przepis szczególny dotyczący określania wartości początkowej środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie wprowadzał zasadę, zgodnie z którą wartość początkową należało korygować o naliczone (niezapłacone) odsetki, ale nie o różnice kursowe. Dopiero wprowadzenie przepisu zawartego w art. 16g ust. 5 ustawy umożliwiło zrównanie podatkowego traktowania naliczonych odsetek i różnic kursowych powstałych w związku z wytworzeniem środka trwałego.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zgodnie z wykładnią celowościową przepisu zawartego w art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wartości początkowej środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie należy uwzględnić m.in. różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ponadto, w ocenie Spółki, należy zwrócić uwagę na fakt, iż kwestia rozpoznawania przychodów i kosztów z tytułu różnic kursowych od kredytu otrzymanego w walucie obcej została kompleksowo uregulowana w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przepisem zawartym w art. 15a ust. 2 pkt 5, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, natomiast na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 5, z powstaniem ujemnych różnic kursowych będziemy mieć do czynienia w sytuacji, jeśli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W opinii Spółki, powyższe przepisy nie znajdują zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym, gdyż dotyczą różnic kursowych powstałych w wyniku spłaty kredytu, co nie zachodzi w przedmiotowym stanie faktycznym z uwagi na fakt, iż spłata kredytu nastąpi w terminie późniejszym, tj. już po przekazaniu środka trwałego do używania, o czym wspomniano powyżej. Ponadto Spółka pragnie zauważyć, iż w przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem kredytu, tzn. z kredytem inwestycyjnym zaciągniętym w celu wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego.

W związku z powyższym, Spółka pragnie zaznaczyć, iż kwestia rozpoznawania różnic kursowych od kredytów inwestycyjnych została odrębnie uregulowana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych: zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zdaniem Spółki, z powyższego przepisu, z uwzględnieniem powołanego przepisu zawartego w art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększają koszty inwestycji w okresie jej realizacji, tj. w przedmiotowym stanie faktycznym korygują (zmniejszają) wartość początkową budynku do momentu przekazania inwestycji (budynku) do używania.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, iż przepisy zawarte w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczą przychodów i kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę. Mając natomiast na uwadze przepis zawarty w art. 15 ust. 4e tej ustawy, który dzień poniesienia kosztu utożsamia z "ujęciem kosztu w księgach rachunkowych", oraz fakt, iż wydatki na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego (w tym naliczone, ale niezrealizowane różnice kursowe od kredytu) nie są księgowane jako koszt i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Spółki, przepisy zawarte w art. 15a tej ustawy nie znajdują zastosowania w przypadku ustalania wartości początkowej wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego, w szczególności w celu ustalenia różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania do używania wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego, ponieważ w przypadku wytworzenia środków trwałych nie mamy do czynienia z "kosztem ujętym w księgach rachunkowych".

Spółka pragnie zaznaczyć, iż analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w postanowieniu wydanym przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu w dniu 11 sierpnia 2006 r. W powyższym postanowieniu Urząd stwierdził, iż "wydatki na wytworzenie składników majątku, podlegających amortyzacji podatkowej, nie generują kosztu podatkowego. (...) Organ podatkowy pragnie podkreślić, iż problematyki ustalania naliczonych różnic kursowych, o których mowa w przepisie art. 16g ust. 5 ustawy podatkowej, nie należy rozpatrywać w łączności z regulacjami art. 15 ust. 1 i ust. 1a, bowiem celem tych pierwszych nie jest bezpośrednie kształtowanie wysokości kosztów podatkowych, ale precyzyjne określenie wartości początkowej składnika majątku podatnika na moment, w którym zostaje wprowadzony do ewidencji i oddany do używania".

W opinii Spółki, z powyższego jednoznacznie wynika, iż art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi samodzielną podstawę naliczenia różnic kursowych.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie wskazać, iż także Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 22 grudnia 1999 r., odnosząc się do odsetek, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka do używania stwierdziło, iż są to kategorie, które zwiększają lub zmniejszają koszt wytworzenia w wartościach naliczonych, a niekoniecznie zapłaconych lub otrzymanych. Zdaniem Ministerstwa Finansów "w przepisie § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm.), określającym zasady ustalania kosztu wytworzenia środków trwałych, zawarta klauzula na końcu tego przepisu w brzmieniu "naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania", nie odnosi się do wszystkich wydatków poniesionych na wytworzenie danego środka trwałego. Dotyczy ona wyłącznie odsetek, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Są to kategorie, które zwiększają lub zmniejszają koszt wytworzenia w wartościach naliczonych a niekoniecznie zapłaconych lub otrzymanych."

Spółka pragnie zaznaczyć, iż powyższe stanowisko znajduje również uzasadnienie w orzecznictwie. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2002 r., skoro w przepisach prawa podatkowego jest mowa o naliczonych kosztach to wśród nich mieszczą się naliczone różnice kursowe.

Pomimo, iż przedstawione stanowiska Urzędów oraz orzeczenie NSA, a także pismo Ministerstwa Finansów zostały wydane w oparciu o przepisy obowiązujące przed 1 stycznia 2007 r., to z uwagi na fakt, iż brzmienie przepisu zawartego w art. 16g ust. 5 nie uległo zmianie od czasu wydania (pierwotnie jako § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), zdaniem Spółki, przedstawiona argumentacja pozostaje nadal aktualna.

Podsumowując, Spółka pragnie wskazać, iż przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również powołane orzecznictwo i stanowisko organów skarbowych oraz Ministerstwa Finansów wskazują na prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym różnice kursowe od kredytu zaciągniętego w walucie obcej w celu wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania powinny korygować jego wartość początkową.

W związku z powyższym, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, czy zaprezentowane powyżej stanowisko Spółki jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Ponadto, w myśl art. 16g ust. 5 ww. ustawy, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W kwestii dotyczącej odsetek dla celów amortyzacji uwzględnia się naliczone odsetki, które pomimo, iż nie zostały zapłacone zwiększają wartość początkową składników majątku podlegających amortyzacji (art. 16g ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą kredytu zaciągniętego w walucie obcej określone zostały w art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, na podstawie dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W świetle powyższych regulacji, różnice kursowe wynikają z różnicy wartości otrzymanego i spłaconego kredytu w walucie obcej (odpowiednio kapitałowych rat kredytu), przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu waluty. Są to więc faktycznie zrealizowane różnice kursowe.

Zasady te stosuje się również do rozliczania różnic kursowych przy ustalaniu ceny nabycia bądź kosztu wytworzenia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jeżeli podatnik zatem wybierze ustalanie różnic kursowych w oparciu o podatkowe reguły, w takim przypadku powinien naliczać wyłącznie zrealizowane różnice kursowe (tj. według powyżej określonych przepisów podatkowych), które korygują cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego.

Koszt wytworzenia powiększa się lub zmniejsza się o zrealizowane różnice kursowe od zobowiązań w walucie obcej, dotyczących inwestycji, zapłaconych w walucie obcej przed oddaniem środka trwałego. Regułę tą stosuje się przy przyjęciu przez podatnika podatkowych różnic kursowych na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z regulacji tej wynika bowiem, że dodatnie różnice kursowe (zwiększające przychody) oraz ujemne różnice kursowe (zwiększające koszty uzyskania przychodów) w przypadku nabycia bądź wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, a więc poniesienia kosztu wyrażonego w walucie obcej - powstają w dniu zapłaty, jako wynik porównania kosztu poniesionego z kosztem w dniu zapłaty, czyli na dzień uregulowania zobowiązania. Tym samym ich naliczenie następuje w chwili realizacji, tj. zapłaty zobowiązania w walucie obcej. W przypadku tym mamy zatem do czynienia z zastosowaniem "zasady kasowej", mającej również zastosowanie przy ustalaniu różnic kursowych korygujących cenę nabycia lub koszt wytworzenia składnika majątkowego.

Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że realizowała ona inwestycję polegającą na budowie centrum biurowo - handlowo - usługowego. Budynek został przez Spółkę wytworzony we własnym zakresie, przekazany do używania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na zrealizowanie ww. inwestycji Spółka zaciągnęła kredyt w walucie obcej. Na dzień oddania środka trwałego do używania Wnioskodawca naliczył dodatnie różnice kursowe. Operacja naliczenia tychże różnic kursowych nie była związana ze spłatą kredytu, która nastąpi w terminie późniejszym, tj. po dniu przekazania środka trwałego do używania. Ponadto Spółka wskazała, iż ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, skoro Spółka wybrała metodę ustalania różnic kursowych w oparciu o art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt wytworzenia środka trwałego (centrum biurowo - handlowo - usługowego) winna skorygować o różnice kursowe zrealizowane (naliczone) do dnia jego przekazania do używania, co nastąpiło w dniu 4 września 2007 r. Za dzień realizacji różnic kursowych Spółka winna przyjąć dzień spłaty kredytu, będący dniem uregulowania zobowiązania z tegoż tytułu. Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym dodatnie różnice kursowe od kredytu zaciągniętego w walucie obcej w celu wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego naliczone (niezrealizowane) do dnia oddania go do używania powinny korygować koszt jego wytworzenia, tym samym zmniejszyć jego wartość początkową, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.