ILPB3/423-621/08-2/MC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów banku wydatków poniesionych w związku z organizacją szkolenia na noclegi oraz wyżywienie agentów niebędących pracownikami tego banku.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 17 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-621/08-2/MC Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów banku wydatków poniesionych w związku z organizacją szkolenia na noclegi oraz wyżywienie agentów niebędących pracownikami tego banku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozwija sieć małych placówek bankowych - "X", otwieranych i prowadzonych przez niezależnych Agentów. W placówkach tych klienci mogą realizować stosunkowo proste czynności finansowe, takie jak: płatności za rachunki, przekazy pieniężne, zaciąganie kredytów gotówkowych oraz zakładanie kont. Agenci prowadzący "X" nie są pracownikami Spółki, lecz podmiotami samodzielnie prowadzącymi działalność gospodarczą. Osoby te korzystają ze sprawdzonych w Spółce rozwiązań i procedur, pakietów marketingowych, a także wsparcia przy urządzaniu placówki. Na mocy umowy zawartej z Agentami, Wnioskodawca zobowiązany jest przeprowadzać szkolenia w zakresie m.in. oferty produktowej, a także technik sprzedaży. Organizując szkolenia Bank ponosi wydatki za wynajem sali, wynajem niezbędnego sprzętu technicznego (np. rzutnik, ekran), materiały szkoleniowe, a niejednokrotnie również noclegi i wyżywienie Agentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Bank, w związku z organizowaniem szkolenia dla Agentów, niebędących Jego pracownikami, wydatki na noclegi oraz wyżywienie tychże Agentów, mogą być rozpoznane przez Bank jako koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione w związku z organizowanym szkoleniem dla Agentów "X" wydatki na noclegi oraz wyżywienie tychże Agentów, mogą być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt uzyskania przychodu uważa się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Podatnik musi zatem wykazać, że poniósł koszt celowy i racjonalny przy zachowaniu związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy poniesionym kosztem a przychodem. Konkretny wydatek uznaje się za koszt uzyskania przychodów, jeżeli podatnik faktycznie wydatek poniósł, wykaże związek wydatku z uzyskanym lub racjonalnie oczekiwanym przychodem i przedstawi dowód umożliwiający obiektywną ocenę, że powyższe okoliczności miały miejsce.

Koszty ponoszone w związku z organizacją szkoleń dla Agentów mają na celu zdobycie bądź uaktualnienie ich wiedzy o produktach bankowych, standardach obsługi klientów oraz technikach sprzedażowych. Zatem mają bezpośredni związek z działalnością finansową prowadzoną przez Bank i wpływają na wielkość realizowanego przychodu. Niewątpliwie są to działania, którymi Bank przyczynia się do wzrostu umiejętności współpracujących Agentów, co w konsekwencji wpływa na zwiększenie osiągniętych przychodów.

Zachowany więc jest podstawowy warunek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, jakim jest istnienie między nim a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego, czyli wpływu określonego wydatku na powstanie przychodu lub jego zachowanie czy też zabezpieczenie źródła przychodów.

Stąd, w ocenie Banku, obok takich wydatków jak wynajęcie sali czy sprzętu technicznego, ma On prawo uznać za składowe elementy szkolenia wydatki na wyżywienie i nocleg Agentów, a co za tym idzie, zaliczyć je w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Banku, w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ze względu na brak ustawowej definicji reprezentacji, należy za Słownikiem Języka Polskiego przyjąć, iż reprezentacja to okazałość w czyimś sposobie bycia, związana ze stanowiskiem pozycją społeczną, a "reprezentacyjnie" zaś to w sposób okazały, wystawnie, wytwornie. W odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja ma na celu kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy.

Spółka zwraca uwagę na fakt, że ze względu na długi czas trwania szkolenia częstą praktyką jest podawanie posiłków, jak również zapewnianie Agentom noclegów, gdy jest to konieczne. Jest to standardowy element szkolenia, który w ocenie Banku nie spełnia definicji reprezentacji, bowiem nie nosi cech okazałości i wystawności wykraczającej poza przyjęte zwyczaje.

Wnioskodawca podkreśla, że stanowisko, zgodnie z którym koszty wyżywienia i noclegu w trakcie szkoleń dla osób niebędących pracownikami stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu, jest potwierdzane w interpretacjach organów podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać:

1.

decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 listopada 2007 r. Nr 1401/BP-I/4210-71/07/SP/PP-I,

2.

postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. Nr 1472/SOI/423-6/07/DW,

3.

postanowienie Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 sierpnia 2007 r. Nr ŁUS-ll-2-423/246/07/AT.

W ocenie Spółki, tezy zawarte w przywołanych wyżej interpretacjach odnoszą się również do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, wobec czego zasadnym jest uznanie stanowiska w przedmiotowej sprawie za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest zatem kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje szkolenia dla Agentów, niebędących Jej pracownikami, którzy otwierają i prowadzą małe placówki bankowe. Do ich przeprowadzenia Wnioskodawca zobowiązał się w zawartej z Nimi umowie. Podczas szkoleń Spółka zapewnia uczestnikom noclegi i wyżywienie. Celem tych szkoleń jest zdobycie bądź uaktualnienie wiedzy Agentów o produktach bankowych, standardach obsługi klientów oraz technikach sprzedaży.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty przedmiotowych szkoleń, obejmujące wydatki na noclegi oraz wyżywienie, pod warunkiem, że nie noszą one znamion reprezentacji, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, jeżeli szkolenia te mają na celu osiągnięcie przychodów, stosownie do omawianego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami) oraz zostały właściwie udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 tejże ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl