ILPB3/423-62/10-4/ŁM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 kwietnia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-62/10-4/ŁM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu 12 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych kotłowni z tytułu sprzedaży zewnętrznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.) oraz 10 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych kotłowni z tytułu sprzedaży zewnętrznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia przyjęła nieodpłatnie od byłych Kopalń zakładowe budynki mieszkalne wraz z infrastrukturą. Wartość przejętych zasobów została ujęta w ewidencji księgowej jako zwiększenie funduszu zasobowego Spółdzielni.

Przyjęto trzy kotłownie osiedlowe będące odrębnymi budynkami niemieszkalnymi.

W latach ubiegłych osoby zamieszkałe w budynkach mieszkalnych uzyskiwały spółdzielcze prawa do lokali i wpłacały wkłady lokatorskie i budowlane oraz uzyskiwały spółdzielcze lokatorskie prawa z wkładem o wartości 0,- zł (zgodnie z uchwałą organu Spółdzielni).

Kotłownie są wyłączną własnością Spółdzielni; wytwarzają ciepło dla lokali mieszkalnych spółdzielczych i na sprzedaż zewnętrzną, tj. dla lokali Wspólnot Mieszkaniowych, obcych lokali np. lokali użytkowych.

Obiekty kotłowni wraz z urządzeniami, Spółdzielnia umarza w ciężar funduszu zasobowego, w części dot. sprzedaży do lokali mieszkalnych spółdzielczych, a amortyzuje w ciężar kosztów podatkowych w części dot. sprzedaży zewnętrznej (j. w.).

Wielkości ustalane są jako udział sprzedaży zewnętrznej do całości sprzedaży ciepła z kotłowni. Przy kwalifikacji sprzedaży, Spółdzielnia uznaje, że sprzedaż zewnętrzna nie dot. gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ewentualny dochód z tej sprzedaży nie korzysta ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W piśmie z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji Spółdzielnia wyjaśniła:

* Spółdzielnia przejęła kotłownie w latach 1995 - 1998,

* został ustalony przychód z nieodpłatnego przejęcia ww. kotłowni i wykazany jako przychód zwolniony z opodatkowania (uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i przeznaczony na cele gospodarki zasobami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane w ciężar kosztów ciepła od ustalonej części procentowej wartości kotłowni, zgodnie z wyjaśnieniem stanu faktycznego, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacja w ciężar kosztów ciepła stanowi koszt uzyskania przychodów, gdyż dot. kosztów nie kwalifikujących się do kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 16c pkt 2 ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Z treści ww. przepisów wynika, iż spółdzielnie mieszkaniowe nie mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów dotyczących spółdzielczych zasobów mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), zasoby mieszkaniowe wyróżniają się od innych środków trwałych tym, że nie są amortyzowane, lecz podlegają umorzeniu w ciężar odpowiedniego funduszu. Wartość środków trwałych finansowanych bezpośrednio z funduszu udziałowego lub wkładów mieszkaniowych i budowlanych nie zwiększa funduszu zasobowego; umorzenie wartości tych środków trwałych obciąża odpowiednio fundusz udziałowy lub wkłady mieszkaniowe i budowlane.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia przyjęła nieodpłatnie m.in. trzy kotłownie osiedlowe będące odrębnymi budynkami niemieszkalnymi. Wartość przejętych zasobów została ujęta w ewidencji księgowej jako zwiększenie funduszu zasobowego Spółdzielni. Kotłownie wytwarzają ciepło dla lokali mieszkalnych spółdzielczych i na sprzedaż zewnętrzną. Obiekty kotłowni wraz z urządzeniami Spółdzielnia umarza w ciężar funduszu zasobowego, w części dot. sprzedaży do lokali mieszkalnych spółdzielczych, a amortyzuje w ciężar kosztów podatkowych w części dot. sprzedaży zewnętrznej. Wielkości ustalane są jako udział sprzedaży zewnętrznej do całości sprzedaży ciepła z kotłowni.

W celu prawidłowego zakwalifikowania ponoszonych kosztów, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy kotłownie można zaliczyć do zasobów mieszkaniowych Spółdzielni.

Przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

* znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,

* pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,

* urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Stwierdzić należy więc, iż przejęte nieodpłatnie przez Spółdzielnię kotłownie stanowią zasób mieszkaniowy, a więc pomieszczenia zapewniające sprawne funkcjonowanie całego budynku mieszkalnego.

Zatem w myśl art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe obiekty kotłowni wraz z urządzeniami nie podlegają amortyzacji podatkowej. Natomiast, stosownie do treści art. 6 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, Spółdzielnia powinna umarzać ten środek trwały w ciężar odpowiedniego funduszu.

Reasumując, od tej części przejętych kotłowni, która jest związana ze sprzedażą zewnętrzną, tj. dla lokali Wspólnot Mieszkaniowych, obcych lokali np. lokali użytkowych, Spółdzielnia nie może dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl