ILPB3/423-618/13-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki inwestycyjne, które zostały poniesione przez Spółkę przewyższające minimalną kwotę określoną w zezwoleniu powiększają kwotę przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki inwestycyjne, które zostały poniesione przez Spółkę przewyższające minimalną kwotę określoną w zezwoleniu powiększają kwotę przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości (dalej: "SSE") na podstawie Zezwolenia z dnia 30 grudnia 2006 r. (dalej: "Zezwolenie"), zmienionego następnie:

1. Decyzją z dnia 18 czerwca 2007 r. - w części dot. oznaczenia przedsiębiorcy,

2. Decyzją z dnia 8 listopada 2013 r. - w części dot. oznaczenia przedsiębiorcy.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, objętym zakresem Zezwolenia, jest produkcja i sprzedaż wyrobów papierniczych. Zezwolenia udzielono Wnioskodawcy do dnia 1 grudnia 2017 r.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w związku z uzyskanym Zezwoleniem dochód Wnioskodawcy powstający w wyniku działalności strefowej podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji. Konsekwentnie, obowiązany jest do kalkulacji przysługującej mu maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej jako iloczynu maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Zgodnie z treścią Zezwolenia, Wnioskodawca zobowiązany jest spełnić następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

Dodatkowym warunkiem prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności w SSE jest przestrzeganie regulaminu SSE oraz innych regulacji prawnych dotyczących jej funkcjonowania.

Zezwolenia nie określają natomiast maksymalnej wartości nakładów inwestycyjnych, które mogą zostać rozpoznane jako kwalifikowane dla celów obliczenia dostępnej dla Wnioskodawcy puli pomocy publicznej.

W chwili obecnej Wnioskodawca kontynuuje realizację inwestycji i wydatkował już tytułem nakładów inwestycyjnych całą kwotę wskazaną w Zezwoleniu - realizacja projektu, na który Wnioskodawca uzyskał Zezwolenie, przekroczy kwotę minimalną wydatków inwestycyjnych wskazaną w Zezwoleniu. Wydatki te będą spełniały kryteria określone w § 6 rozporządzenia, pozwalające uznać je za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę po dniu uzyskania Zezwolenia i w okresie jego ważności wydatków inwestycyjnych, nawet jeśli przekracza ona kwotę wydatków określoną w Zezwoleniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ponoszenia wydatków inwestycyjnych pozostających w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu, maksymalną wysokość przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych należy obliczyć w oparciu o wydatki faktycznie poniesione od dnia uzyskania Zezwolenia do ostatniego dnia jego obowiązywania, nawet gdy przewyższają one kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu. Jedynym górnym ograniczeniem maksymalnej kwoty pomocy dla Wnioskodawcy, wynikającym z zasad przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej, jest konieczność przemnożenia kwoty faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych (spełniających kryteria określone w § 6 rozporządzenia) przez wskaźnik maksymalnej intensywności pomocy publicznej.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Na podstawie przepisów art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.; dalej: "ustawa o SSE"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE. Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może jednak przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia (wg brzmienia z dnia uzyskania Zezwolenia przez Wnioskodawcę) dopuszczalna wielkość pomocy regionalnej z tytułu kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 rozporządzenia.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej zezwoleniem.

Stosownie do brzmienia art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, obowiązującego w stanie prawnym aktualnym na moment wydania Wnioskodawcy Zezwolenia, zezwolenie miało określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Przepisy obowiązujące w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę Zezwolenia nie zawierały natomiast wymogu określania maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych, stanowiących podstawę do objęcia ich pomocą publiczną. Wymóg taki został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o SSE od dnia 4 sierpnia 2008 r., na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746, dalej: "ustawa zmieniająca"). Zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy zmieniającej art. 16 ust. 2 ustawy o SSE otrzymał następujące brzmienie:

"Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy dotyczące maksymalnej wielkości kosztów kwalifikowanych inwestycji nie dotyczą prowadzonej przez niego działalności strefowej, ponieważ weszły w życie po dacie, w której uzyskał Zezwolenie. Natomiast z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej wynika, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie tej ustawy zachowują moc - potwierdza to ochronę praw nabytych przez Wnioskodawcę z dniem otrzymania Zezwolenia.

Ponadto, jak wynika z art. 5 ustawy zmieniającej, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o SSE zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 tej ustawy w nowym brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszły w życie nowe przepisy wykonawcze, o których mowa powyżej, a mianowicie:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1560 z późn. zm.) oraz

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma rozporządzenie powoływane wcześniej, tj. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 211, poz. 1555).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. Rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną m.in. z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 (tak jak w przypadku Wnioskodawcy).

Odnosząc się do definicji "kosztów nowej inwestycji" wskazać należy, iż zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

* musi to być koszt inwestycji,

* musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,

* musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,

* musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli poniesione przez niego nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Wnioskodawcę w związku z działalnością na terenie SSE określa Zezwolenie. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w Zezwoleniu.

W sytuacji więc, gdy Wnioskodawca poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w Zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach Rozporządzenia, uprawniony będzie do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie.

Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Reasumując, w świetle przytoczonych powyżej regulacji, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość wydatków kwalifikowanych wyłącznie do wielkości wskazanej w Zezwoleniu jako wielkości minimalnej (w stanie prawnym obowiązującym Wnioskodawcę), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż uprawniony jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia, poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE.

Tę tezę potwierdza również treść Zezwolenia, która określa wyłącznie poziom wydatków kwalifikowanych, do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany. Wnioskodawca jest więc zarazem uprawniony do poniesienia wydatków kwalifikowanych w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w Zezwoleniu, które będą stanowić wydatek inwestycyjny, zwiększający dostępny dla Wnioskodawcy limit pomocy publicznej.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, że przedstawione przez niego stanowisko jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe. Pogląd, zgodnie z którym w przypadku braku wyraźnego ograniczenia w treści zezwolenia maksymalnej wielkości kwalifikowanych nakładów inwestycyjnych możliwe jest rozpoznanie całkowitej wartości nakładów inwestycyjnych poniesionych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w związku z inwestycją jako zwiększających dostępny dla inwestora limit zwolnienia podatkowego, został wyrażony m.in. w:

* interpretacji indywidualnej wydanej 23 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-194/12/PP;

* interpretacji indywidualnej wydanej 21 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-184/12/AK;

* interpretacji indywidualnej wydanej 19 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-1493/11/MO;

* interpretacji indywidualnej wydanej 2 grudnia 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-422/11-2/MM;

* interpretacji indywidualnej wydanej 18 listopada 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-1035/11/AK;

* interpretacji indywidualnej wydanej 12 października 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB3/423-149/11-2/GG;

* interpretacji indywidualnej wydanej 1 lipca 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB3/423-28/11-2/MF;

* interpretacji indywidualnej wydanej 18 maja 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-206/11-2/MS.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zarówno wydatki do wysokości określonej w Zezwoleniu, jak też dalsze wydatki Wnioskodawcy poniesione na terenie SSE w całym okresie ważności Zezwolenia i spełniające kryteria § 6 rozporządzenia, mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną i stanowią podstawę do określenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienia się, że przytoczone przez Wnioskodawcę rozporządzenie z dnia 15 grudnia 2008 r. opublikowane w Dz. U. Nr 232, poz. 1560 z późn. zm. dotyczy tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. Jednakże Organ uznał powyższe za oczywistą omyłkę niemającą wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.