ILPB3/423-615/09-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od zakupionej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od zakupionej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalności gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa"). Działalność Spółki obejmuje produkcję komputerów i sprzętu komputerowego.

W celu prowadzenia działalności w Strefie, Spółka zawarła w dniu 14 listopada 2006 r. ze spółką P. umowę dzierżawy dotyczącą nieruchomości położonej w X., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Następnie Spółka podjęła inwestycję zmierzającą do wybudowania na wynajmowanym gruncie budynków produkcyjnych, budowli oraz wyposażenia ich w niezbędne maszyny i urządzenia.

W ramach inwestycji, Spółka wytworzyła oraz nabyła szereg środków stanowiących budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie. Ponadto, część nakładów inwestycyjnych zostało poniesionych przez Spółkę na maszyny i urządzenia stanowiące odrębne środki trwałe (będące częściami składowymi Nieruchomości lub też będące odrębnymi rzeczami ruchomymi). Stopniowe oddanie do używania inwestycji i wprowadzenie do rejestru środków trwałych nastąpiło począwszy od listopada 2007 r. i Spółka rozpoczęła ich amortyzację od kolejnego miesiąca.

Działalność operacyjna jest prowadzona przez Spółkę od listopada 2007 r. Od listopada 2007 r. wytworzone oraz nabyte przez Spółkę środki trwałe są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przed rozpoczęciem inwestycji, Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Strefy. Należy jednak wskazać, że pomoc publiczna uzyskana przez Spółkę (w tym zwolnienie z tytułu prowadzenia działalności na terenie Strefy) podlega obecnie procedurze zatwierdzania przez Komisję Europejską. W związku z tym, biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej oraz przyjmując zasadę ostrożnego podejścia, Spółka wykazuje obecnie dochody osiągane z tytułu działalności prowadzonej w Strefie jako dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku zatwierdzenia pomocy publicznej dla Spółki przez Komisję Europejską, Spółka zamierza zmienić klasyfikację osiąganego dochodu (za okres od początku prowadzenia działalności w Strefie) i wystąpić o zwrot nadpłaconego podatku zapłaconego od podlegającego zwolnieniu dochodu uzyskanego z tytułu działalności prowadzonej na terenie Strefy.

W wyniku uzgodnień z P., strony podjęły kroki zmierzające do nabycia przez Spółkę prawa własności Nieruchomości. W tym celu, w dniu 25 maja 2009 r. strony zawarły Porozumienie. W Porozumieniu strony oświadczyły, że "ich wolą jest rozliczenie nakładów poczynionych przez Spółkę w trakcie trwania umowy dzierżawy Nieruchomości, o której mowa w § 1.3, na wypadek sprzedaży Nieruchomości przez P.". Porozumienie stanowi również, że "Zgodnie z zaświadczeniem wystawionym przez Ministerstwo Gospodarki stanowiącym załącznik nr 1 do niniejszego Porozumienia wartość netto nakładów poczyniona przez Spółkę na Nieruchomości do dnia zawarcia niniejszego Porozumienia wynosi 449.250.808,20 zł (słownie: czterysta czterdzieści dziewięć milionów dwieście pięćdziesiąt tysięcy osiemset osiem i 20/100 zł), (zwana dalej "Wartością Nakładów")". Ponadto, w Porozumieniu Strony ustaliły, że w razie sprzedaży Nieruchomości przez P. na rzecz Spółki, Wartość Nakładów zostanie potrącona z należnej P. ceny sprzedaży Nieruchomości.

Zgodnie z zaświadczeniem wystawionym przez Ministerstwo Gospodarki stanowiącym załącznik do Porozumienia, koszty kwalifikowalne inwestycji według stanu na dzień 31 grudnia 2008 r. (specyfikacja według rodzajów wydatków, wartość kosztów kwalifikowanych ustalona w oparciu o zasady rachunkowości) wyniosła wskazaną powyżej kwotę 449.250.808,20 zł, na którą składają się:

Spółka pragnie również wskazać, że określona przez strony Wartość Nakładów (ustalona w opisany powyżej sposób) jest niższa od wartości netto tych nakładów dla celów podatkowych na koniec czerwca 2009 r.

Następnie, w dniu 25 czerwca 2009 r. Spółka zawarła z P. umowy w formie aktów notarialnych (warunkowa umowa sprzedaży oraz umowa przeniesienia własności), na podstawie których Spółka nabyła od P. prawo własności Nieruchomości. Warunkowa umowa sprzedaży stanowi, że Nieruchomość jest zabudowana między innymi następującymi budynkami i budowlami: Budynkiem produkcyjnym, Budynkiem administracyjnym, Budynkiem technicznym z kotłownią, Budynkiem socjalnym, Budynkiem kierowców, Portiernią nr 1, Portiernią nr 2, Zbiornikiem wody p.poż., pompownią tryskaczową, naziemnymi zbiornikami oleju, kontenerowymi agregatami prądotwórczymi, wolnostojącymi wieżami chłodniczymi, agregatami chłodniczymi, kontenerową stacją redukcyjno - pomiarową gazu, wiatą przystankową i kontenerową pompownią oleju. Warunkowa umowa sprzedaży wskazuje, że "opisane budynki i budowle stanowią nakład poczyniony kosztem Spółki, która to Spółka włada przedmiotowymi działkami na podstawie umowy dzierżawy zawartej dnia 14 listopada 2006 r. i której to spółce z tytułu poczynionych nakładów przysługują roszczenia o ich rozliczenie".

Cena wywoławcza Nieruchomości wynosiła 521.000.000 zł netto. Przetarg wygrała Spółka oferując najwyższą cenę, odpowiadającą cenie wywoławczej, w wysokości 521.000.000 zł. Warunkowa umowa sprzedaży wskazuje, że: "cena wywoławcza, wskazana powyżej, obejmuje wartość nakładów poczynionych przez Spółkę uznanych przez Sprzedającego na podstawie zaświadczenia o wartości nakładów poniesionych przez Kupującego wystawionego przez Ministerstwo Gospodarki na kwotę 449.250.808,20 zł (czterysta czterdzieści dziewięć milionów dwieście pięćdziesiąt tysięcy osiemset osiem złotych i 20/100)".

W tym samym dniu (25 czerwca 2009 r.), Spółka przedstawiła P. Oświadczenie o potrąceniu wzajemnych wierzytelności, na podstawie którego Spółka potrąciła swoją wierzytelność przysługującą jej wobec P. Kwotę wierzytelności Spółki stanowiły nakłady poczynione przez Nią na poniżej opisanej Nieruchomości. Kwotę wierzytelności P. stanowi cena sprzedaży Nieruchomości. Potrącenie nastąpiło na podstawie art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego oraz § 2.3 opisanego powyżej Porozumienia. W wyniku potrącenia, Spółka była zobowiązana do zapłaty na rzecz P. różnicy pomiędzy wartością ceny sprzedaży Nieruchomości określonej w stosownej umowie sprzedaży a Wartością Nakładów - różnica ta w kwocie 71.749.191,80 zł odpowiada cenie (wartości) gruntu. Kwota ta została zapłacona przez Spółkę w gotówce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wytworzonych oraz nabytych w wyniku prowadzonej inwestycji na dzierżawionej Nieruchomości po dokonaniu opisanej transakcji nabycia Nieruchomości, Spółka jest uprawniona do kontynuowania amortyzacji dla celów podatkowych i zaliczania tak dokonywanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie regulują szczegółowo sytuacji przedstawionej przez Spółkę. Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę ogólne przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych prawidłowa jest kontynuacja amortyzacji inwestycji na dotychczasowych zasadach i wykazanie jako odrębnych środków trwałych jedynie dodatkowych aktywów nabytych przez podatnika (w sytuacji Spółki jest to grunt).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania (i) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", oraz (ii) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (zwane również środkami trwałymi).

W przedmiotowej sytuacji, Spółka prowadziła inwestycję, w ramach której wytworzyła oraz nabyła szereg środków stanowiących zarówno budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, jak i odrębne maszyny i urządzenia.

W odniesieniu do budynków i budowli na cudzym gruncie po przekazaniu ich do używania, stają się one dla celów podatkowych odrębnymi składnikami majątku (środkami trwałymi), niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania. W przypadku nabycia przez Spółkę własności Nieruchomości (gruntu oraz obiektów wybudowanych przez Spółkę będących częścią składową Nieruchomości), w którym dokonała ona inwestycji, zdaniem Spółki, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji budynków i budowli na cudzym gruncie pomimo, iż po nabyciu własności Nieruchomości, nie będą to już budynki i budowle na cudzym gruncie, lecz na własnym gruncie.

Spółka pragnie podkreślić, że zasady i metody amortyzacji budynków i budowli na cudzym gruncie nie różnią się od zasad i metod amortyzacji budynków i budowli będących własnością podatnika. Dlatego też nabycie ich własności, zdaniem Spółki, nie ma wpływu na możliwość kontynuacji ich amortyzacji.

Część nakładów inwestycyjnych została poniesiona przez spółkę na maszyny i urządzenia stanowiące odrębne środki trwałe (będące częścią składową Nieruchomości czy też będące odrębnymi rzeczami ruchomymi). Również w tym przypadku, przeprowadzenie transakcji opisanej w stanie faktycznym, zdaniem Spółki, nie ma wpływu na zasady i metody amortyzacji takich środków trwałych i nie ma wpływu na możliwość kontynuacji ich amortyzacji.

Ponadto, Spółka pragnie wskazać na fakt dalszego wykorzystywania dokonanych inwestycji w toku prowadzonej przez Spółkę działalności. Wskazuje to na zasadność dalszej amortyzacji przedmiotowych środków trwałych.

Należy również podkreślić, że w razie przyjęcia zasady kontynuacji amortyzacji środków trwałych wytworzonych oraz nabytych przez Spółkę w wyniku prowadzonej inwestycji, po przeprowadzeniu transakcji opisanej w stanie faktycznym nie nastąpi podwójne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu jakichkolwiek wydatków. W dacie nabycia Nieruchomości, Spółka jako nowy środek trwały wykaże jedynie własność gruntu. Wartość początkowa tego środka trwałego zostanie wykazana w kwocie stanowiącej cenę nabycia gruntu (cena ta została zapłacona przez Spółkę na rzecz P. w gotówce jako część ceny nabycia Nieruchomości odpowiadająca cenie (wartości) gruntu powiększonej o koszty związane z zakupem.

Pozostała część ceny zakupu Nieruchomości równa wartości nakładów poczynionych przez Spółkę stanowi cenę nabycia własności obiektów znajdujących się na Nieruchomości, które zostały uprzednio wytworzone / nabyte przez Spółkę. Przyjmując zasadę kontynuacji amortyzacji dotychczas wykazywanych środków trwałych (przyjętych do rejestru środków trwałych po zakończeniu inwestycji na dzierżawionym gruncie), Spółka nie wykaże nabytej własności tych obiektów jako nowych środków trwałych w cenie ich nabycia). Zdaniem Spółki, jest to w pełni uzasadnione tym, że przedmiotowe obiekty figurują już w rejestrze środków trwałych Spółki jako budynki i budowle na cudzym gruncie oraz inne obiekty.

Należy wskazać, że określona przez strony wartość nakładów jest niższa od wartości netto tych nakładów dla celów podatkowych na koniec czerwca 2009 r. Przyjęcie innego podejścia niż opisane powyżej, mogłoby prowadzić do nieuzasadnionej sytuacji, w której Spółka wykazywałaby te same budynki i budowle podwójnie - raz jako budynki / budowle własne (w cenie nabycia) i raz jako budynki / budowle na cudzym gruncie (o wartości równej kosztom wytworzenia pomniejszonym o dokonane rozliczenie z P.).

Wartość początkowa środków trwałych przyjętych do rejestru środków trwałych po zakończeniu inwestycji na dzierżawionym gruncie została ustalona na podstawie faktycznie poniesionych przez Spółkę wydatków na ich wytworzenie / nabycie. Należy podkreślić, że transakcja przeprowadzona pomiędzy Spółką a P. prowadziła do poniesienia przez Spółkę dodatkowych wydatków w odniesieniu do nabycia gruntu. Rozliczenia dokonane pomiędzy stronami dotyczące rozliczenia wybudowanych / zakupionych przez Spółkę na dzierżawionej Nieruchomości oraz ceny nabycia własności tych obiektów znajdujących się na Nieruchomości, nie prowadziły faktycznie do poniesienia przez Spółkę dodatkowych wydatków ani też nie prowadziły do faktycznego otrzymania przez Spółkę zwrotu uprzednio dokonanych wydatków. W konsekwencji, zdaniem Spółki, rozliczenia te nie mają wpływu na wykazaną uprzednio wartość początkową przedmiotowych środków trwałych.

Zdaniem Spółki, rozliczenia te nie stanowią również podstawy do wyłączenia odpisów amortyzacyjnych (dokonywanych przed i po transakcji z P.) z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, nie będzie miało zastosowanie żadne z wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ, jak Spółka wskazała powyżej, przeprowadzone rozliczenia z P. nie prowadziły do faktycznego uzyskania przez Spółkę zwrotu jakichkolwiek dokonanych uprzednio wydatków inwestycyjnych.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu, Spółka pragnie wskazać również na specyfikę swojej działalności polegającej na ulokowaniu działalności w Strefie. W konsekwencji, wskazane powyżej odpisy amortyzacyjne w okresie, w którym Spółka korzysta ze zwolnienia z opodatkowania będą uwzględniane w kalkulacji dochodu strefowego zwolnionego z podatku dochodowego. Dopiero odpisy amortyzacyjne dokonywane po zakończeniu korzystania ze zwolnienia wynikającego z działalności w Strefie, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji wydawanych przez władze skarbowe. Interpretacje te w pełni potwierdzają możliwość kontynuacji amortyzacji dokonanych inwestycji w przypadku nabycia dzierżawionej nieruchomości. Interpretacje te dotyczą głównie tzw. inwestycji w obcych środkach trwałych. Jednakże, zdaniem Spółki, znajdują one również w pełni zastosowanie do "budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie" (są to dwie kategorie środków trwałych wymienionych w u.p.d.o.p., w odniesieniu do których istnieje możliwość amortyzacji pomimo braku tytułu własności).

Przykładowo, Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 24 czerwca 2006 r. (sygnatura DD/PB3-1781-MD-155/06) wskazało, że: " (...) w drodze wnioskowania a fortiori można uznać za dopuszczalne rozwiązanie, iż skoro odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcych środkach trwałych były dokonywane przez np. dzierżawcę, to tym bardziej mogą być dokonywane przez właściciela. Zaproponowane rozwiązanie wydaje się najbardziej uzasadnione". Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2008 r. (sygnatura ILPB3/423-282/07-2/ŁM) wskazał, że "w przypadku nabycia przez podatnika środka trwałego, w którym dokonał on inwestycji w obcym środku trwałym, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym, pomimo iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny. Po przekazaniu do używania inwestycji w obcym środku trwałym, staje się ona bowiem odrębnym składnikiem majątku, niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania. Spółka może zatem kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według metody i zasad stosowanych przed nabyciem środka trwałego". Analogiczne konkluzje przedstawione zostały między innymi przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2007 r. (sygnatura IBPB3/423-44/07/JD), przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lutego 2008 r. (sygnatura IBPB3/423-359/07/PP), przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2007 r. (sygnatura ITPB1/415-206/07/WM) oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2007 r. (sygnatura IBPB3/423-35/07/BG).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Stanowisko Spółki odnośnie wykazania obiektów znajdujących się na nabytej Nieruchomości jako nowych środków trwałych podlegających amortyzacji dla celów podatkowych wynika z przedstawionego powyżej stanowiska dotyczącego kontynuacji amortyzacji dotychczas wykazywanych obiektów.

Zdaniem Spółki, w miesiącu nabycia własności Nieruchomości, Spółka powinna wykazać w rejestrze środków trwałych jako nowy środek trwały jedynie własność gruntu. Wartość początkowa tego środka trwałego powinna zostać wykazana w kwocie stanowiącej cenę nabycia gruntu (cena ta została zapłacona przez Spółkę na rzecz P. w gotówce jako część ceny nabycia Nieruchomości odpowiadająca cenie (wartości) gruntu) powiększonej o koszty związane z zakupem.

Natomiast w odniesieniu do środków trwałych znajdujących się na Nieruchomości, których własność została nabyta jako część Nieruchomości 25 czerwca 2009 r., ale wytworzonych w wyniku prowadzonej inwestycji i wprowadzonych do rejestru środków trwałych stopniowo począwszy od listopada 2007 r., Spółka jest uprawniona do kontynuowania amortyzacji dla celów podatkowych. W konsekwencji, Spółka nie powinna wprowadzać tych obiektów jako nowo nabytych środków trwałych podlegających amortyzacji. Zdaniem Spółki, jest to uzasadnione tym, że przedmiotowe obiekty figurują już w rejestrze środków trwałych Spółki i odpisy od tych obiektów zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu - wprowadzenie tych obiektów do rejestru środków trwałych i ich amortyzacja powodowałaby więc podwójne rozpoznanie kosztów dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacja jest szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

W myśl bowiem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Artykuł 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast w myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wprost pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym". Jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją jest ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Niekiedy obcy środek trwały, w którym podatnik dokonał inwestycji staje się jego własnością. Wówczas, jeśli chodzi o niezamortyzowaną część budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie dopuszczalne są (mimo, że przepisy podatkowe nie regulują wprost tej kwestii) dwa rozwiązania w zależności od konkretnej sytuacji:

* zwiększenie ceny nabycia o wartość niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym (o ile cena nabycia nie uwzględnia wydatków poniesionych na inwestycję) albo

* kontynuowanie amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym i odrębne amortyzowanie nabytego środka trwałego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w celu prowadzenia działalności Spółka zawarła w dniu 14 listopada 2006 r. ze spółką P. umowę dzierżawy dotyczącą nieruchomości położonej w X. Następnie Spółka podjęła inwestycję zmierzającą do wybudowania na wynajmowanym gruncie budynków produkcyjnych, budowli oraz wyposażenia ich w niezbędne maszyny i urządzenia. Następnie w dniu 25 czerwca 2009 r. Spółka zawarła z P. umowy w formie aktów notarialnych (warunkowa umowa sprzedaży oraz umowa przeniesienia własności), na podstawie których Spółka nabyła od P. prawo własności Nieruchomości. Spółka wskazała również, iż budynki i budowle stanowią środki trwałe jako "budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie". Natomiast maszyny i urządzenia stanowią odrębne środki trwałe.

W przypadku nabycia przez Spółkę środka trwałego (nieruchomości gruntowej), na którym wybudowała budynki i budowle oraz wyposażyła je w maszyny i urządzenia, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji dla tych budynków i budowli oraz innych środków trwałych, pomimo iż po nabyciu ich nie będą to już "obce środki trwałe", lecz własne.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony kontynuować amortyzację wytworzonych oraz nabytych środków trwałych w wyniku prowadzenia inwestycji na wydzierżawianej nieruchomości gruntowej, po dokonaniu przeniesienia praw własności na Spółkę, według metody i zasad stosowanych przed ich nabyciem (całkowity okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat) i zaliczać tak dokonywane odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodu.

Odnośnie natomiast pytania dotyczącego wykazania obiektów znajdujących się na nabytej Nieruchomości jako odrębnych środków trwałych podlegających amortyzacji dla celów podatkowych, wskazać należy, iż zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż cena wywoławcza Nieruchomości wynosiła 521.000.000 zł netto. Przetarg wygrała Spółka oferując najwyższą cenę, odpowiadającą cenie wywoławczej, w wysokości 521.000.000 zł W tym samym dniu Spółka przedstawiła P. Oświadczenie o potrąceniu wzajemnych wierzytelności, na podstawie którego Spółka potrąciła swoją wierzytelność przysługującą jej wobec P. W wyniku potrącenia, Spółka była zobowiązana do zapłaty na rzecz P. różnicy pomiędzy wartością ceny sprzedaży Nieruchomości określonej w stosownej umowie sprzedaży a Wartością Nakładów - różnica ta w kwocie 71.749.191,80 zł odpowiada cenie (wartości) gruntu. Podsumowując, Spółka wskazała, iż Wartość Nakładów, poniesionych na przedmiotowej Nieruchomości została Jej zwrócona poprzez potrącenie Wartości Nakładów w należnej do zapłaty cenie Nieruchomości. W wyniku rozliczenia Spółka zobowiązana była tylko do zapłaty kwoty odpowiadającej cenie gruntu.

Odpowiadając na pytanie nr 1, tut. Organ wskazał, iż Spółka jest uprawniona do kontynuacji amortyzacji odnośnie wytworzonych i nabytych środków trwałych. Ponadto Spółka oświadczyła, iż określona w umowie z dnia 25 czerwca 2009 r. wartość poniesionych przez Nią nakładów jest niższa niż ich wartość netto dla celów podatkowych. Tym samym, pomimo przeniesienia praw własności do powyższej inwestycji nie będą one stanowiły odrębnych środków trwałych.

W tym miejscu należy również wskazać na przepis art. 16c pkt 1, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Tym samym, jako odrębny środek trwały dla celów podatkowych powinna zostać wykazana tylko nieruchomość gruntowa o wartości początkowej stanowiącej cenę jej nabycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.