ILPB3/423-556/13-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z 15 listopada 2013 r. (data wpływu 19 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

1.

Środki uzyskiwane z wynajmu kiosku oraz za reklamy księgowane są na fundusz remontowy Wspólnoty, zatem zawierają się pod pojęciem gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W najbliższym czasie celem dalszego uzyskiwania tych dochodów Wspólnota wykona naprawę uszkodzonego przyłącza wodnego do tego kiosku. Koszt jego naprawy pokryty zostanie z funduszu remontowego Wspólnoty i będzie wynosił ponad 4-krotny dochód z ww. źródła.

Zatem dochód ten winien być wolny od podatku dochodowego.

2.

Częste wyjazdy do urzędów, administratora czy banku, które związane są z prawidłowym wykonywaniem sprawowanej funkcji stanowią duży procent otrzymywanego wynagrodzenia przez członka zarządu Wspólnoty. Zatem - zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 22 ust. 1 powołanej ustawy - można te koszty odliczać od uzyskiwanego dochodu, gdyż uzyskanie tego dochodu związane jest właśnie z ponoszeniem takich kosztów, a ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztem jest zgodnie z art. 22 co jest niezbędne do jego uzyskania.

W piśmie z 28 stycznia 2014 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca stwierdził, co następuje.

Kiosk będący własnością Wspólnoty Mieszkaniowej jest wynajmowany osobie fizycznej niebędącej członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej na prowadzenie działalności gospodarczej przez niego, z tego tytułu wnosi ona opłaty czynszowe na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej. Reklamy znajdujące się na przedmiotowym kiosku są własnością innego podmiotu gospodarczego (osoba fizyczna), nie jest także członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej, która z tego tytułu obciążana jest przez Wspólnotę opłatami z tytułu najmu ścian kiosku pod banery reklamowe.

Zdarzenia opisane w pkt 1 są zdarzeniami faktycznymi, gdyż od tytułów opisanych wyżej Wspólnota Mieszkaniowa otrzymuje comiesięczne dochody, które księgowane są na jej fundusz remontowy. W listopadzie oraz grudniu 2013 r. Wspólnota Mieszkaniowa dokonała podłączenia wody do przedmiotowego kiosku oraz naprawy części dachu, które zostały pokryte z funduszu remontowego, co należy uznać za gospodarkę jej zasobami, które mają za zadanie utrzymanie obiektu w stanie niepogorszonym.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że zdarzenie opisane w złożonym wniosku ORD-IN pod poz. 2 jest zdarzeniem przyszłym, gdyż będzie przedmiotem rozliczenia członka zarządu z podatku dochodowego za 2013 r. w obowiązującym ustawowo terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymywane przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu wynajmu kiosku będącego własnością Wspólnoty oraz znajdujących się na nim reklam, a tym samym Wspólnota może nadal składać wniosek w urzędzie skarbowym o zwolnienie ze składania comiesięcznych deklaracji, gdyż nie jest to działalność gospodarcza.

Zdaniem Wnioskodawcy, podtrzymuje on swoje stanowisko przedstawione we wniosku, gdyż otrzymywane z ww. tytułów środki finansowe księgowane są na fundusz remontowy zatem zawierają się pod pojęciem gospodarki zasobami mieszkaniowymi, gdyż Wspólnota Mieszkaniowa nie prowadzi w kiosku żadnej formy działalności gospodarczej, a jedynie zarządza nim jako właściciel na podobnych zasadach jak pozostałym majątkiem Wspólnoty - budynkami mieszkalnymi oraz boksem na odpady komunalne. Otrzymywane środki z tytułu najmu kiosku i za banery reklamowe służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wspólnoty - naprawy i remonty zasobów mieszkaniowych (w bieżącym roku duża inwestycja Wspólnoty Mieszkaniowej polegająca na remontach elewacji budynku, klatek schodowych), jak również samego kiosku. Przedmiotowy kiosk jest własnością Wspólnoty Mieszkaniowej od lipca 2013 r. i od lipca uzyskiwane są dochody z reklam, a od sierpnia z wynajmu kiosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, a po drugie - koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Ustalony w powyższy sposób dochód (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

* dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie "gospodarki" nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

W konsekwencji, przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

Do tego rodzaju zasobów mieszkaniowych nie można jednak zaliczyć lokali użytkowych przeznaczonych pod wynajem. Zatem termin "zasoby mieszkaniowe" dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Podkreślić należy, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód z działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany. Działalnością taką jest np. wynajmowanie lokali użytkowych i innych pomieszczeń, powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, przychody z inwestycji finansowych, czy świadczenia usług konserwacyjno-remontowych.

W tej sytuacji, koniecznym jest prowadzenie ewidencji księgowej w zakresie przychodów i kosztów w ten sposób, aby możliwe było rozróżnienie dochodów pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi od dochodów z innych działalności.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Wspólnota Mieszkaniowa uzyskuje przychody z wynajmu kiosku oraz ścian kiosku pod banery reklamowe. Otrzymywane z tego tytułu środki służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wspólnoty - naprawy i remonty zasobów mieszkaniowych (w bieżącym roku duża inwestycja Wspólnoty Mieszkaniowej polegająca na remontach elewacji budynku, klatek schodowych), jak również samego kiosku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wspólnota prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak i inną działalność gospodarczą (podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym). W takim stanie rzeczy obowiązana jest, stosując przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podzielić przychody na te pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak i z pozostałej działalności.

Niezwykle ważne jest też określenie prawidłowych wielkości kosztów uzyskania przychodów pamiętając o postanowieniach art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Następnie prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł. Dotyczy to kosztów, które jednoznacznie można przypisać do danego źródła kosztów. Natomiast w przypadku, gdy przyporządkowanie poniesionych kosztów do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł nie jest możliwe zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy mieć na względzie art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy, z którego wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu.

Zatem, tylko przychody i koszty dotyczące gospodarki zasobami mieszkaniowymi wpływają na wielkość dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast przychody i koszty dotyczące innej działalności gospodarczej wpływają na dochody podlegające opodatkowaniu.

Podsumowując, przychody otrzymane przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu wynajmu kiosku oraz znajdujących się na nim reklam, po pomniejszeniu o koszty związane z uzyskaniem tych przychodów stanowią dochód, który będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, niezależnie na co zostanie przeznaczony. Dochód z tego tytułu nie stanowi bowiem dochodu uzyskanego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, lecz z działalności gospodarczej, tj. z wynajmu lokali użytkowych. Tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że ustawodawca z dniem 1 stycznia 2007 r. znowelizował treść art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym zlikwidował obowiązek składania deklaracji miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczący zdarzenia przyszłego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.