ILPB3/423-556/08-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2008 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania. Pismem z dnia 3 września 2008 r. nr IBPB3/071-38/08/PP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - przekazał wniosek Spółki do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka przekazała Stowarzyszeniu pod nazwą X darowiznę w formie gotówki.

Z § 3 Statutu (w załączeniu) wynika, że Stowarzyszenie posiada osobowość prawną. Nie dokonano jednak rejestracji Stowarzyszenia w Krajowym Rejestrze Sądowym w Sądzie Rejonowym.

W § 26 pkt 2 poz. 3 wyżej wymienionego Statutu określono, że na Fundusz Klubu składają się darowizny i spadki.

W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach w art. 8 ust. 1 tej ustawy mówi się, że "Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej".

Artykuł 33 ust. 1 tej ustawy określa, że majątek Stowarzyszenia powstaje między innymi z darowizn.

Natomiast w Rozdziale 6 art. 40 ustawy - Prawo o stowarzyszeniach stwierdza się, że "uproszczoną formą stowarzyszenia jest stowarzyszenie zwykłe, nie posiadające osobowości prawnej", a art. 42 ust. 1 pkt 5 określa, że "Stowarzyszenie zwykłe nie może przyjmować darowizn".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka może odliczyć od dochodu (art. 18 ust. 1 pkt 1) darowiznę przekazania Stowarzyszeniu - osobie prawnej, która nie dokonała rejestracji w Sądzie Rejonowym - KRS.

Czy Stowarzyszenie to, jest wtedy stowarzyszeniem zwykłym, które nie może przyjmować darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wydawnictwie Rzeczypospolitej Dobra Firma z dnia 27 marca 2008 r. ukazał się artykuł (kserokopia w załączeniu), z którego wynika, że obdarowana organizacja musi prowadzić działalność społecznie użyteczną i darowizna jest przekazana na cele określone w art. 4 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego.

Spółka uważa, że ma prawo do odliczenia darowizny zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednak w związku z ukazaniem się różnych artykułów dyskusyjnych na ten temat oraz trudności powiązania tego zagadnienia z ustawami omówionymi powyżej Wnioskodawca prosi o ocenę prawną.

Kwota przekazanych darowizn jest znaczna i Spółka nie może ponosić konsekwencji w przypadku innego stanowiska zajętego przez kontrolne organy skarbowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Pod pojęciem darowizny należy, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rozumieć umowę darowizny, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem, umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli - i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

W myśl art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Z przytoczonego wyżej przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 wynika, że odliczenie darowizny od dochodu uwarunkowane jest spełnieniem łącznie dwóch przesłanek. Mianowicie - wspomniana darowizna powinna być przekazana na cele enumeratywnie określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, a obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 4 tej ustawy, prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze działań publicznych. Tak więc, istotne jest określenie celu darowizny i powinno ono być dokonane w taki sposób, aby istniała możliwość wyznaczenia zakresu wydatków stanowiących podstawę do odliczeń od dochodów przed opodatkowaniem. Ta okoliczność podlega kontroli organu podatkowego.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) definiuje działalność pożytku publicznego jako działalność społecznie użyteczną, prowadzoną przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Preferowanymi przez ustawodawcę celami, na które mogą być przekazane darowizny są w szczególności:

* pomoc społeczna,

* działalność charytatywna,

* ochrona i promocja zdrowia,

* działania na rzecz mniejszości narodowych,

* nauka, edukacja, oświata i wychowanie,

* kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i tradycji,

* upowszechnianie kultury fizycznej i sportu,

* promocja i organizacja wolontariatu.

Natomiast beneficjentami przekazywanych darowizn mogą być natomiast prowadzące działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych:

* organizacje pozarządowe, niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, czyli osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 ww. ustawy);

* osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 ust. 3 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Spółki budzi okoliczność, czy można odliczyć od dochodu darowiznę dokonaną na rzecz podmiotu, który nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego (nie został wpisany na listę organizacji pożytku publicznego), jednak prowadzi działalność w sferze zadań publicznych określonych w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Zdaniem tutejszego Organu, skorzystanie przez darczyńcę, będącego osobą prawną, z możliwości odliczenia przekazanych darowizn nie jest uzależnione od konieczności posiadania przez obdarowanego statusu organizacji pożytku publicznego w postaci koniecznego wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Warunkiem wystarczającym jest samo prowadzenie przez ten podmiot działalności pożytku publicznego w zakresie zadań określonych w stosownych przepisach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Stowarzyszenie, na rzecz którego Spółka przekaże darowiznę, wypełnia zadania określone w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w ww. kwestii jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.