ILPB3/423-548/14-3/JG
Pismo z dnia 15 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-548/14-3/JG
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 13 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków ponoszonych na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.
Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem działającym w Grupie "A", w ramach której prowadzone są sklepy pod szyldem "B" oraz "C".
Grupa "A" obecna jest m.in. we Francji, Portugalii, Belgii, Hiszpanii, Włoszech, Polsce, Niemczech oraz na Bałkanach. Grupa "A" w Polsce jest zrzeszeniem ponad 185 niezależnych polskich przedsiębiorców, zarządzających supermarketami spożywczymi "B" oraz supermarketami typu "dom i ogród" "C". Sieć handlowa Grupy "A" licząca obecnie ponad 208 supermarketów "B" oraz ponad 99 sklepów "C" jest pod względem obrotów największą grupą franczyzową w Polsce.
Sklepy pod szyldem "B" są prowadzone przez niezależnych przedsiębiorców działających w formie spółek handlowych (dalej: Sklepy), którym udzielona została franczyza na korzystanie z marki "B". Przedmiotem działalności Sklepów "B" jest prowadzenie sprzedaży detalicznej w formie punktów samoobsługowych (supermarketów). Sklepy działają w oparciu o pomysł franczyzowy sprzedawany przez Grupę "A", ale prowadzą działalność gospodarczą jako odrębne podmioty, we własnym imieniu i na własny rachunek. Franczyzodawcą jest spółka "D" Sp. z o.o. należąca do Grupy "A", która na podstawie zawieranych ze Sklepami umów udostępnia im specjalistyczną wiedzę na temat organizacji sieci punktów sprzedaży i prowadzenia sprzedaży w takich punktach, w tym prawo do używania swojego znaku towarowego "B" do prowadzenia działalności handlowej w postaci eksploatacji punktu sprzedaży pod szyldem "B".
Spółka jest centralą zakupów sieci supermarketów "B". W ramach pełnienia tej funkcji Spółka jest podmiotem odpowiedzialnym m.in. za:
* sprzedaż hurtową towarów do wszystkich Sklepów prowadzących działalność pod szyldem "B",
* negocjowanie cen i warunków dostaw z producentami i dostawcami produktów,
* zapewnianie we właściwych cenach i ilości artykułów promocyjnych,
* obsługę reklamacji jakościowych i ilościowych,
* zapewnianie ciągłości dostaw artykułów produkowanych dla sieci sklepów Grupy "A",
* zarządzanie zapasami towarowymi.
Ponadto Spółka oprócz funkcji zaopatrzeniowej jest także dedykowana do kształtowania polityki handlowej dla całej sieci "B" w Polsce. W ramach celów związanych z realizacją polityki handlowej Spółka odpowiada m.in. za:
* budowanie spójnego wizerunku sieci "B" w całej Polsce,
* podejmowanie działań prowadzących do wzrostu liczby nowych placówek handlowych,
* realizowanie jak najwyższych obrotów ze sprzedaży towarów na rzecz poszczególnych supermarketów, a tym samym łącznych obrotów w ramach całej sieci.
Przyjęty model i struktura firmy Wnioskodawcy zapewnia wsparcie Sklepom "B" we wszystkich obszarach handlowych. Przedmiotem działalności Spółki w zakresie realizowania polityki handlowej jest przede wszystkim:
* prowadzenie działalności marketingowej mającej na celu maksymalizację obrotów,
* szkolenia pracowników Sklepów prowadzących działalność pod szyldem "B", które m.in. przybliżają im wiedzę o zasadach i funkcjonowaniu sieci "B",
* opracowywanie i wdrażanie strategii marketingowych dla Sklepów "B",
* ustalanie standardów reklamowych,
* organizowanie akcji promocyjnych, konkursów, akcji wizerunkowych, wszelkiej reklamy w mediach, jak i lokalnych środkach przekazu, związanych ze znakiem "B".
Otwarcie każdego nowego supermarketu pod szyldem "B" przyczynia się z jednej strony do promowania tej marki, a tym samym do utrwalania wśród klientów wizerunku Grupy "A" na terenie całego kraju, z drugiej zaś strony gwarantuje Wnioskodawcy oraz współpracującym z nim dostawcom i producentom sprzedawanych w supermarketach "B" towarów rzeczywisty wzrost rynku zbytu.
Mając na celu zwiększenie swojej konkurencyjności na polskim rynku Grupa "A" podjęła decyzję o zmianie wizerunku sklepów "B" i rozpoczęto prace nad opracowaniem i wdrożeniem projektu nowego wizerunku sklepów "B" (dalej: Nowa koncepcja).
W ramach prac nad projektem dotyczącym Nowej koncepcji ponoszone będą wydatki w zakresie m.in. przygotowania projektu architektonicznego, wizualizacji komputerowych, projektów i wykonania prototypów mebli (usługi architektoniczne), opracowania strategii asortymentowej, określenia optymalnej strefy sprzedaży, opracowania nowej strategii ułożenia towaru na półkach, badania rynku itp. (tzw. usługi konsultingowe); organizowania spotkań dla właścicieli lub potencjalnych właścicieli nowych Sklepów "B" oraz osób zaangażowanych w projekt (wynagrodzenia tych osób), prezentujących założenia i wyniki prowadzonych prac (tzw. koszty administracyjne).
Zakłada się, że wdrożenie Nowej koncepcji Sklepów "B" będzie skutkowało zwiększeniem popularności "B", wzrostem sprzedaży realizowanej przez Sklepy, a w efekcie także ok. 15-procentowym wzrostem obrotów w Spółce.
Prace nad opracowaniem i wdrożeniem Nowej koncepcji już się rozpoczęły. Wszelkie wydatki związane z opracowaniem i wdrożeniem Nowej koncepcji są i będą ponoszone przez Spółkę.
Z uwagi na fakt, że wydatki na opracowanie Nowej koncepcji będą skutkowały zwiększeniem przychodów w przyszłości oraz że wydatki te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, Spółka zdecydowała się, że dla celów bilansowych będzie je rozliczała w czasie, jako rozliczenia międzyokresowe kosztów czynne. Spółka przewiduje, że okres zwrotu wydatków związanych z Nową koncepcją wyniesie ok. 5 lat, Spółka zamierza zatem dokonać księgowego rozliczenia przedmiotowych wydatków w okresie 5 lat od dnia ich poniesienia.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji będą mogły zostać uznane za koszt podatkowy Spółki.
2. Czy Spółka także dla celów podatkowych powinna dokonać rozliczenia wydatków związanych z opracowaniem i wdrożeniem Nowej koncepcji w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 15 stycznia 2015 r. nr ILPB3/423-548/14-2/JG.
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro Spółka dla celów bilansowych rozlicza i będzie rozliczała wydatki na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji w czasie, to także podatkowo wydatki te powinny być zaliczane do kosztów podatkowych stopniowo, zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zasady zaliczania wydatków do kosztów podatkowych określają przepisy art. 15 ust. 4 i nast. ww. ustawy. Wydatki ponoszone na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji są wydatkami w sposób pośredni związanymi z przychodami, w związku z powyższym sposób zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych określa art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Ponadto, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Ponadto, jak wskazuje ust. 4e, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez ujęcie jako kosztu należy rozumieć uznanie danego wydatku przez podatnika za koszt bilansowy przy zachowaniu zasad rachunkowości, tj. zasady ostrożności, istotności i współmierności przychodów i kosztów. Jest to moment, w którym - z bilansowego punktu widzenia - wydatek obciąża wynik finansowy tego podatnika.
Wydatki, jakie Spółka będzie ponosiła na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji, dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. Jak wynika z wstępnych szacunków i wyliczeń Spółki, wydatki poniesione przez nią na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji zwrócą się w ciągu 5 lat. Dlatego też dla celów bilansowych Spółka będzie ponoszone koszty rozliczała w czasie przez kolejne 5 lat, zaliczając w koszty bilansowe każdego roku odpowiednią część poniesionego wydatku. Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z faktem, czy także dla celów podatkowych koszty opracowania i wdrożenia Nowej koncepcji winny być rozliczane w czasie, proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą.
W ocenie Spółki, odpowiedź na powyższe pytanie powinna być twierdząca. Przede wszystkim, w opinii Wnioskodawcy, dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych Spółki. Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ww. ustawy wynika, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów, od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów), tylko jego "ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za koszt bilansowy przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i istotności, ostrożności. W ocenie Spółki, dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym, mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym również wpływ na podatek dochodowy. W związku z tym nie jest obojętne, kiedy koszt bilansowy może być uznany za koszt podatkowy.
W konsekwencji, z uwagi na fakt, że Spółka nie będzie dokonywać ujęcia jako kosztu rachunkowego wydatków poniesionych na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji w dacie, w której otrzymanie faktur zostało odnotowane w systemie księgowym, lecz będzie je rozliczała w czasie (jako rozliczenia międzyokresowe czynne kosztów), to nie ma też prawa do potraktowania jako kosztu podatkowego tych wydatków w tej dacie, tj. w dacie zaksięgowania danej faktury w systemie księgowym. Wydatki na opracowanie i wdrożenie Nowej koncepcji winny w takim przypadku stanowić koszt podatkowy w momencie ujęcia go jako kosztu w księgach.
Stanowisko Spółki, co do sposobu ujmowania dla celów podatkowych wydatków pośrednio związanych z przychodami i tego, że istotny jest w tym przypadku moment ujęcia wydatku jako kosztu bilansowego w księgach podatnika, potwierdzają liczne interpretacje indywidualne.
Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2014 r. nr ILPB3/423-22/14-4/PR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdza: "W konsekwencji stwierdzić należy, że za "dzień poniesienia kosztu" uznaje się dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Tym samym, jest to dzień, który podatnik wskazuje w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany (którego dotyczy). Dnia poniesienia kosztu nie należy także utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych, ponieważ data zapisu księgowego jest tylko datą technicznego wprowadzenia informacji do ksiąg rachunkowych. Zatem nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego "ujęcie jako kosztu", tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.
(...) Zatem biorąc pod uwagę powyższe, zauważyć należy, że z treści powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym".
W innej interpretacji ten sam organ stwierdza, że opłata leasingowa, która dla celów bilansowych rozliczana jest w czasie także dla celów podatkowych powinna być ujmowana w koszty stopniowo: "(...) w sytuacji, gdy Spółka ujmuje w księgach rachunkowych wstępne opłaty leasingowe proporcjonalnie do okresu, na jaki zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, również podatkowo powinna rozliczać je w tym samym czasie" (interpretacja indywidualna z 7 marca 2013 r. nr ILPB4/423-437/12-5/DS).
Podobne stanowisko prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 6 czerwca 2014 r. nr IPPB3/423-305/14-2/MC, czy też z 7 października 2013 r. nr IPPB3/423-542/13-2/k.k.
Mając na uwadze powyższą argumentację, a także przytoczone interpretacje należy uznać, że koszty związane z opracowaniem i wdrożeniem Nowej koncepcji winny być przez Spółkę zaliczane do kosztów podatkowych zgodnie z ich ujęciem bilansowym, tj. proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Ustosunkowując się do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.
Interpretacja dotyczy:
* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.