ILPB3/423-52/13-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

"A" Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji komponentów sprzętu elektronicznego. Spółka - wcześniej pod nazwą "B" Sp. z o.o. - uzyskała zezwolenie z dnia 22 lutego 2006 r. na prowadzenie działalności gospodarczej (dalej: "Zezwolenie") na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa"), zmienione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 lutego 2010 r. Zezwolenie zostało wydane w związku z realizacją przez Spółkę nowej inwestycji polegającej na utworzeniu na terenie Strefy nowego przedsiębiorstwa - fabryki komponentów do telewizorów.

Zgodnie z Zezwoleniem, Spółka zobowiązała się do:

Spółka zwróciła się do Ministra Gospodarki pismem z dnia 8 grudnia 2009 r. o zmianę warunku zatrudnieniowego poprzez przesunięcie o dwa lata terminu zatrudnienia i utrzymania 1876 nowych pracowników oraz odpowiednio przesunięcie o dwa lata terminu zatrudnienia i utrzymania 624 pracowników. Spółka wniosła ponadto o zmniejszenie wysokości wydatków inwestycyjnych ustalonych w zezwoleniu do 1.102.970.000 zł z jednoczesnym wydłużeniem terminu realizacji inwestycji do dnia 31 grudnia 2013 r. Przyczyną zmiany zezwolenia była kumulacja negatywnych skutków kryzysu gospodarczego, która opóźniła terminowe wypełnienie zobowiązań wynikających z Zezwolenia. W szczególności na problemy z realizacją zezwolenia wpłynął znaczący spadek cen i marż na moduły "C" w stosunku do wcześniejszych założeń, ograniczenie konsumpcji indywidualnej oraz wzrost kosztów produkcji związany ze wzrostem kosztów pracy.

W latach 2006 - 2011 Spółka wykazywała następujące wyniki finansowe z działalności strefowej:

Ze względu na pogłębiającą się trudną sytuację gospodarczą w Europie i na świecie, Wnioskodawca rozważa zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.; dalej: "Ustawa o SSE") i, w konsekwencji, rezygnację z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego.

Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia Spółka nie będzie jeszcze spełniała wskazanych w zmienionym Zezwoleniu warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia (na spełnienie tych warunków Spółka ma czas do 31 grudnia 2013 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku stwierdzenia przez Ministra Gospodarki wygaśnięcia Zezwolenia w trybie określonym w art. 19 ust. 5 Ustawy o SSE przed spełnieniem warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia określonych w Zezwoleniu, Spółka nie utraci prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (w okresie od wydania do wygaszenia Zezwolenia), z którego korzystała na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji nie będzie zobowiązana do zwrotu wykorzystanej dotychczas pomocy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w rezultacie stwierdzenia przez Ministra Gospodarki (na wniosek Spółki) wygaśnięcia Zezwolenia, Spółka nie utraci całkowicie ani częściowo prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, a w konsekwencji nie jest zobowiązana do jej zwrotu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z przepisami Ustawy o SSE, w tym w szczególności na podstawie art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 12 i art. 19 ust. 5 Ustawy o SSE.

Zgodnie z art. 12 Ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 przedmiotowej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są, z uwzględnieniem wyjątków wskazanych przez ustawodawcę, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ustawa o SSE wskazuje, że udzielone zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE może zostać przez Ministra Gospodarki:

W konsekwencji, Ustawa o SSE przewiduje dwa odrębne tryby zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

Przepisy Ustawy o SSE nie określają szczegółowo warunków, w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostaje wygaszone, jak i nie wskazują jakichkolwiek negatywnych konsekwencji dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie SSE, związanych z wygaśnięciem zezwolenia. Art. 19 ust. 5 Ustawy o SSE wskazuje jedynie, iż stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w drodze decyzji wydanej przez Ministra Gospodarki na wniosek przedsiębiorcy.

Równocześnie, o ile kwestia wygaśnięcia zezwolenia nie została precyzyjnie zdefiniowana przez ustawodawcę, o tyle w zakresie cofnięcia zezwolenia przepisy Ustawy o SSE określają szczegółowe przesłanki dla przeprowadzenia tej procedury. W szczególności, stosownie do treści art. 19 ust. 3 Ustawy o SSE, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

Jak już wspomniano powyżej, Ustawa o SSE przewiduje dwie odrębne procedury zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. wygaśnięcie zezwolenia oraz cofnięcie zezwolenia. Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje obowiązek zapłaty przez przedsiębiorcę podatku za okres korzystania ze zwolnienia podatkowego jedynie w odniesieniu do jednej z tych procedur, tj. cofnięcia zezwolenia.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten odnosi się wyraźnie i wyłącznie do przypadku cofnięcia zezwolenia, z którym łączy obowiązek zapłaty podatku, natomiast we wspomnianym przepisie, jak i w całej ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie widnieje zapis dotyczący konsekwencji podatkowych dla przypadku stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia.

Wykładnia językowa art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi więc do jednoznacznego wniosku, iż przepisy te dotyczą wyłącznie sytuacji cofnięcia zezwolenia. Z wnioskowania a contrario należy zatem wywieść, iż skoro w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wprost uregulował konsekwencje cofnięcia zezwolenia, a w przepisach tych nie zostało wymienione wygaśnięcie zezwolenia, to wymienione przepisy nie obejmują swoją dyspozycją sytuacji wygaśnięcia zezwolenia.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), w związku z czym winny być interpretowane w sposób ścisły, zgodnie z ich wykładnią literalną.

Wygaśnięcie zezwolenia następuje wskutek wydania decyzji przez Ministra Gospodarki w tym zakresie i wywołuje skutki prawne dopiero od tej chwili - a zatem ex nunc. Warunkiem wygaśnięcia zezwolenia jest zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki wniosku przedsiębiorcy o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia. Innymi słowy, skutki wygaśnięcia zezwolenia można wywodzić dopiero od momentu wyrażenia przez Ministra Gospodarki zgody na wygaśnięcie zezwolenia, w formie decyzji stwierdzającej jego wygaśnięcie.

Inaczej jest w przypadku cofnięcia zezwolenia. Decyzja o cofnięciu zezwolenia oznacza, że przedsiębiorca strefowy nie wywiązał się z przyjętych zobowiązań, a w konsekwencji przywilej podatkowy, wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostaje mu odebrany od początku korzystania ze zwolnienia strefowego, co wynika z brzmienia art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy Ustawy o SSE i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w tym zakresie spójne i nie określają wstecznych konsekwencji wygaśnięcia zezwolenia strefowego.

Zatem, dopiero od momentu wygaśnięcia Zezwolenia, Spółka nie będzie uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast nie utraci Ona prawa do zwolnienia, z którego już skorzystała (czyli otrzymanej pomocy publicznej) - w okresie poprzedzającym wygaśnięcie Zezwolenia. Konsekwentnie, bez znaczenia, w tym przypadku, pozostaje fakt spełnienia bądź nie, warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia określonych w Zezwoleniu w momencie uzyskania decyzji o jego wygaszeniu.

Powyższe potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych wydane w analogicznych stanach faktycznych, w tym:

* interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-2/12-3/MM);

* interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-525/11-2/MM);

* interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-698/10-2/MM);

* interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB1/415-227/11/MR);

* interpretacja indywidualna z dnia 13 września 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-407/12/MK).

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że wydanie przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia przed spełnieniem warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia określonych w Zezwoleniu, nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych, który nie został zapłacony w związku z korzystaniem przez Spółkę ze zwolnienia podatkowego na podstawie Zezwolenia (w okresie od wydania do wygaszenia Zezwolenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 22 lutego 2006 r., zmienionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 lutego 2010 r. Zezwolenie zostało wydane w związku z realizacją przez Spółkę nowej inwestycji polegającej na utworzeniu na terenie Strefy nowego przedsiębiorstwa. Ze względu na pogłębiającą się trudną sytuację gospodarczą w Europie i na świecie, Spółka rozważa zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i, w konsekwencji, rezygnację z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Spółka wskazała, iż wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia nie będzie jeszcze spełniała wskazanych w zmienionym zezwoleniu warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia (na spełnienie tych warunków Spółka ma czas do 31 grudnia 2013 r.).

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych przewidują dwie odrębne procedury w zakresie zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i ustania bytu prawnego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj.:

W świetle art. 19 ust. 5 ww. ustawy, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia.

Przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie określają szczegółowo sytuacji (poza upływem okresu, na który zostało wydane zezwolenie), w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostaje wygaszone, ani też nie wskazują jakichkolwiek negatywnych dla przedsiębiorcy strefowego skutków wygaśnięcia zezwolenia. Przepisy te wskazują jedynie, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Z kolei, jak stanowi, art. 19 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia podatnika w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 powołanej ustawy.

Przepis art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wymienia więc następujące przypadki:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa (wygaśnięcie zezwolenia - art. 19 ust. 1 ww. ustawy),

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy),

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 2 tej ustawy),

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy).

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem Jej Zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego Zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez Nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania Zezwolenia. Zarówno Zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez Nią zadość wymogom określonym przepisami prawa.

Wobec powyższego, zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma charakteru obowiązku - Wnioskodawca może bowiem zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania. Na mocy art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. W związku z wygaśnięciem zezwolenia podatnik traci prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zwolnienie to jest nierozerwalnie związane z posiadaniem przez podatnika zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Należy zatem uznać, że stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia przez Ministra Gospodarki na wniosek przedsiębiorcy - Spółki, nie będzie wiązało się dla Niej z utratą prawa do zwolnienia podatkowego i obowiązkiem zwrotu pomocy publicznej wykorzystanej do momentu wygaśnięcia Zezwolenia.

Reasumując, w przypadku stwierdzenia przez Ministra Gospodarki wygaśnięcia Zezwolenia w trybie określonym w art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych przed spełnieniem warunków dotyczących poniesienia nakładów inwestycyjnych i poziomu zatrudnienia określonych w Zezwoleniu, Spółka nie utraci prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (w okresie od wydania do wygaszenia Zezwolenia), z którego korzystała na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji nie będzie zobowiązana do zwrotu wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej.

Jednocześnie należy wskazać, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie prawidłowości i dopuszczalności wydania przez Ministra Gospodarki decyzji o wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani kwestia ustalenia momentu wygaśnięcia tego zezwolenia, gdyż w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do art. 14b § 2 tej ustawy, wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Poprzez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej / zdarzenia przyszłego na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego.

Wobec powyższego, przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3-4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy). W myśl natomiast art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Ponadto, jak wynika z treści art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji.

Wobec powyższego należy wskazać, iż organem właściwym do oceny tego, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia czy też wygaśnięcia zezwolenia oraz do rozstrzygnięcia wątpliwości związanych z treścią decyzji w sprawie wygaśnięcia zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Mając na uwadze powyższe, tut. Organ nie dokonał oceny, czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do wygaśnięcia czy cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i przyjął za wiążące stwierdzenie Spółki, iż Minister Gospodarki stwierdzi wygaśnięcie posiadanego przez Nią Zezwolenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.