ILPB3/423-516/09-4/MM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 września 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-516/09-4/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu 10 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych ekspozytorów przekazywanych do sklepów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 2 września 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych ekspozytorów przekazywanych do sklepów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności Spółki jest handel materiałami budowlanymi, głównie są to płytki ceramiczne. Aby promować swoje towary, Spółka ustawia w sklepach będących jej własnością ekspozytory, na których prezentuje sprzedawane przez Spółkę płytki. Przekazywanie ekspozytorów do sklepów odbywa się na podstawie porozumienia, zgodnie z którym po zakończeniu ekspozycji są one zwracane Spółce.

Ekspozytory są nabywane od podmiotów zewnętrznych albo wykonywane przez Spółkę we własnym zakresie. Przekazane do sklepów ekspozytory są zarówno o wartości poniżej 3.500 zł i są bezpośrednio odpisywane w koszty plus koszt płytek plus koszt usługi oraz ekspozytory o wartości powyżej 3.500 zł i stanowią w Spółce środki trwałe, od których naliczane są odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działanie Spółki polegające na ustawianiu na terenie sklepów ekspozycji mającej na celu reklamę i promowanie towarów Spółki stanowi czynności oddania do nieodpłatnego używania, które rodzą konsekwencje zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c).

Zdaniem Wnioskodawcy, działanie polegające na ustawianiu na terenie sklepów ekspozycji mającej na celu promowanie towarów Spółki nie stanowi czynności oddania do nieodpłatnego używania, gdyż Spółka nie przenosi swoich praw do rozporządzania ekspozytorami na podmioty prowadzące sklepy, lecz przez cały czas pozostaje ich właścicielem, mogącym w każdej chwili wycofać się z ekspozycji lub ją zmienić.

Celem ekspozycji jest promocja i reklama towarów Spółki. Korzyści z takiej formy porozumienia są obopólne, gdyż wpłynie to na wzrost przychodów zarówno Spółki, jak i sklepu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest handel m.in. płytkami ceramicznymi. Aby promować swoje towary Spółka ustawia w sklepach ekspozytory będące jej własnością, na których prezentuje sprzedawane przez Spółkę płytki. Przekazywanie ekspozytorów do sklepów odbywa się na podstawie porozumienia, zgodnie z którym po zakończeniu ekspozycji są one zwracane Spółce.

Spółka wskazała również, iż nie przenosi swoich praw do rozporządzania ekspozytorami na podmioty prowadzące sklepy, lecz przez cały czas pozostaje ich właścicielem, mogącym w każdej chwili wycofać się z ekspozycji lub ją zmienić. Celem ekspozycji jest promocja i reklama wyrobów Spółki.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przekazanie ekspozytorów do sklepów nie daje podstaw do uznania, iż działanie to stanowi oddanie do nieodpłatnego używania składników majątkowych Spółki.

Reasumując powyższe, działania Spółki polegające na ustawianiu na terenie sklepów ekspozycji mającej na celu reklamę i promowanie wyrobów Spółki nie stanowi czynności oddania do nieodpłatnego używania, które rodzą konsekwencje zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl