ILPB3/423-512/14-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 24 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Przedsiębiorstwo państwowe mocą aktu notarialnego z dnia 4 grudnia 2013 r. zostało przez Ministra Skarbu Państwa przekształcone w spółkę S.A.

Spółka ta, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, wstąpiła we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo państwowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji, dniem komercjalizacji jest pierwszy dzień miesiąca przypadającego po wpisaniu spółki do rejestru przedsiębiorców.

W przypadku wnioskodawcy, dniem komercjalizacji był dzień 1 stycznia 2014 r. i od tej daty S.A. jest następcą prawnym przedsiębiorstwa państwowego.

W 2005 r. przedsiębiorstwo państwowe zaciągnęło pożyczkę w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 5.708.446,00 zł.

W 2013 r. poprzednik prawny Wnioskodawcy zawarł z NFOŚiGW umowę ustalającą warunki przeznaczenia środków z częściowego umorzenia pożyczki udzielonej w 2005 r., tj. umorzenia kwoty 570.844,55 zł. W ww. umowie określono dzień umorzenia na 30 września 2014 r., pod warunkiem spłaty do tego dnia należnych rat i odsetek. Warunkiem umorzenia jest jednocześnie przeznaczenie całości umorzonej kwoty pożyczki, tj. 570.844,55 zł na zadanie " (...)", przy czym zaznacza się, że wspomniane zadanie nie stanowi modernizacji posiadanego środka trwałego, ale modernizację całego systemu obejmującego kilka środków trwałych stanowiących własność firmy.

Realizacja wspomnianego zadania polega na budowie nowego środka trwałego stanowiącego kompletną instalację odpylania, która będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych pod nazwą "Instalacja odpylania (...)". Instalacja ta obejmuje czterosegmentowy modułowy filtr typu (...) przystosowany do pracy ciągłej, z regeneracją rękawów filtracyjnych za pomocą przedmuchów rewersyjnym powietrzem. Do filtra jest doprowadzonych 7 linii odciągowych od maszyn znajdujących się na wydziałach produkcyjnych. Oczyszczone powietrze wraca na hale 5-oma ażurowymi kanałami recyrkulacji powietrza wyposażonymi w klapy lato-zima oraz zabezpieczonymi klapami ppoż. zamykającymi się automatycznie przy określonej temperaturze powietrza. Rozładunek filtra następuje poprzez atestowane dwie śluzy celkowe, podstawowy wyładunek za pomocą redlera do dwóch kontenerów, rezerwowy kierunek wentylatorem transportowym bezpośrednio na kotłownię oraz awaryjny do przyczepy załadunkowej. Filtr został zabezpieczony przed wybuchem systemem gaszenia iskier firmy (...) zainstalowanym na każdej z 7 linii odciągowych. Filtr oraz urządzenia rozładowcze posadowiono na płytach betonowych.

W ww. umowie z NFOŚiGW określono termin przedłożenia dokumentów potwierdzających realizację przedsięwzięcia, sfinansowanego częściowo środkami Funduszu, na dzień 31 grudnia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota umorzenia pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, przeznaczona na sfinansowanie opisanego powyżej zadania inwestycyjnego, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest wartość nieodpłatnych świadczeń i wartość umorzonej pożyczki w kwocie 570.844,55 zł, po spełnieniu warunków określonych przez wierzyciela, będzie przychodem Spółki.

Przychód ten nie będzie jednak podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy.

Ustawodawca zwolnił z podatku dochodowego wszelkie dofinansowania przeznaczone na działalność inwestycyjną, bowiem zgodnie z brzmieniem tego przepisu, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie "nieodpłatny", przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

W słowniku języka polskiego pojęcie "nieodpłatny" definiowane jest jako: "niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

Wśród sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, że dla celów podatkowych nieodpłatnymi świadczeniami są wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję zawierają m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Jak wyjaśnił NSA w wyroku z 16 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 788/10: "(...) Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest (...) to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał.

Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia, np. przyznające mu prawa do używania lub użytkowania składnika majątku. O nieodpłatnym świadczeniu można mówić także w przypadku znoszenia określonego działania podatnika, np. nieodpłatne udostępnienie nieruchomości na prowadzenie działalności. Właściciel obciążonej nieruchomości nie uzyskuje więc z tego tytułu żadnych korzyści, którą mogłaby być np. bonifikata w opłatach za dostarczanie i wykorzystanie energii elektrycznej (...)".

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w omawianym przepisie, to każde nieekwiwalentne świadczenie między stronami. W wyroku NSA w Warszawie z 26 września 2007 r., II FSK 1039/06, LEX nr 380959, stwierdzono, że brak ekwiwalentności świadczenia (art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. (...)) stanowi jedną z cech nieodpłatnego świadczenia. Zwolnienie podatkowe wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 21 u.p.d.o.p. może być stosowane tylko w razie zaistnienia przesłanek określonych tym przepisem, a nie w każdym przypadku wystąpienia nieodpłatnego świadczenia".

Zatem świadczenie musi być skierowane na działalność inwestycyjną. Zwolnienie dotyczy bowiem tylko dofinansowań lub świadczeń na zakup lub wytworzenie środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są, dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m. Zwolnienie swym zakresem obejmuje subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych, czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Nie obejmuje więc dochodów otrzymanych z innych źródeł, ale takich, które nie są środkami publicznymi.

Aby miało zastosowanie ww. zwolnienie muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

* środki winny stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie,

* zostały otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego, korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów otrzymania, zakupu lub wytworzenia konkretnego środka trwałego, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego.

Podobne stanowisko znajduje odzwierciedlenie w bieżących interpretacjach organów podatkowych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 23 lutego 2011 r. nr ILPB3/423-925/10-2/GC wskazał, że zwolnienie swym zakresem obejmuje subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych, czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Nie obejmuje więc dochodów otrzymanych z innych źródeł, ale takich, które nie są środkami publicznymi.

Takiej samej klasyfikacji organ ten dokonał w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2010 r. nr ILPB3/423-1023/09-2/ŁM:

"Biorąc pod uwagę kryteria warunkujące skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, pierwszy z powyższych warunków należy uznać za spełniony, gdyż Spółka otrzymała środki w postaci umorzenia części pożyczki otrzymanej od WFOŚiGW (dochód objęty zwolnieniem został uzyskany przez jedną z form wymienionych w przepisie)".

Podobnie orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 1 października 2010 r. nr IPPB5/423-415/09-3/AM, potwierdzając, że wartość umorzonej pożyczki przeznaczonej na pokrycie kosztów wytworzenia Środka trwałego stanowi dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21.

Poprzednik prawny Spółki w 2005 r. zaciągnął pożyczkę w Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Po uprzednim dokonaniu spłaty 90%, pożyczkodawca, na mocy oddzielnej umowy, umorzy 10% pożyczki pod warunkiem terminowej spłaty do dnia umorzenia, rat kapitałowych i odsetek z tytułu udzielonej pożyczki nr (...) z dnia (...) i przeznaczenia całości umorzonej kwoty pożyczki, tj. 570.844,55 zł na zadanie " (...)".

Umorzenie części pożyczki w NFOŚiGW spowoduje, że Wnioskodawca osiągnie korzyść majątkową o konkretnym wymiarze, gdyż zmniejszy się jego zobowiązanie, jakie musiałby zapłacić, gdyby do umorzenia nie doszło.

Środki z umorzenia zostaną przeznaczone na zakup nowego środka trwałego pod nazwą "Instalacja odpylania (...)".

Instalacja ta stanowi nowy środek trwały i będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Spółka będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego środka zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, odpisy amortyzacyjne w części odpowiadającej kwocie umorzenia nie będą stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodu.

W związku ze spełnieniem wszystkich przesłanek określonych w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwota umorzonej pożyczki, przeznaczona na zakup i montaż środków trwałych spełnia warunki art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wobec tego nie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy podatkowej).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

Natomiast, jak wynika z zastrzeżenia zawartego w art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

Z treści art. 12 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Z przywołanego art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy wynika, że wyjątek uczyniono tylko dla zobowiązań, w tym kredytów i pożyczek, umorzonych w związku z bankowym postępowaniem ugodowym, z postępowaniem upadłościowym albo z realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.

Zatem w świetle powyższego, wartość umorzonych zobowiązań - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowi przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu.

W tym miejscu należy wskazać, że chociaż w powyższych przepisach ustawodawca używa w odniesieniu do wymienionych w nich kategorii przychodów m.in. terminu umorzone zobowiązania, to pojęcie to w ww. ustawie podatkowej nie zostało zdefiniowane. Posługując się zatem wykładnią językową - "umorzenie" według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, t. III, str. 557), oznacza "zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność".

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), wierzytelność jest prawem i nie ma przeszkód, aby zrzec się tego prawa w każdej chwili. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Zatem skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania.

Odnosząc się do kwalifikacji podatkowej umorzenia pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i mając na uwadze przedstawione powyżej uregulowania, należy uznać, że wartość umorzonej pożyczki stanowi dla Spółki przychód, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując oceny skutków podatkowych umorzenia pożyczki na podstawie wskazanego przez Wnioskodawcę przepisu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać, że zgodnie z tym przepisem wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z treści powyższej regulacji wyraźnie wynika, że aby dochód mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego tym przepisem, musi spełniać łącznie następujące kryteria:

* dochód musi być uzyskany w postaci otrzymanej dotacji, subwencji, dopłaty, innego nieodpłatnego świadczenia,

* powyższe środki muszą zostać przekazane na konkretnie określony cel, a mianowicie pokrycie kosztów, zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

* od powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca błędnie podniósł, że w sprawie przychód z tytułu umorzenia pożyczki podlegać będzie zwolnieniu wynikającemu z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy, jako inne nieodpłatne świadczenia.

Przychód z tytułu umorzonej pożyczki nie może zostać uznany za pochodzący z dotacji, subwencji lub dopłaty. Nie stanowi on również nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umorzenie pożyczki nie może bowiem skutkować zmianą kwalifikacji prawnej samej umowy. Skoro zatem poprzednik prawny Wnioskodawcy zawarł umowę pożyczki to fakt jej późniejszego umorzenia nie może skutkować uznaniem jej za jedno ze świadczeń pod tytułem darmym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21, a tym samym przychód związany z tym umorzeniem nie jest wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie tego przepisu.

Odnosząc zatem przedstawione wyżej uregulowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, stwierdza się, co następuje.

Przychód z tytułu umorzonej pożyczki nie może zostać uznany jako pochodzący z dotacji, subwencji lub dopłaty. Nie może zostać również uznany za nieodpłatne świadczenie. Wartość umorzonej pożyczki stanowi bowiem przychód, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wartość umorzonych zobowiązań), a nie przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy (nieodpłatne świadczenie).

Powyższe oznacza, że umorzenie pożyczki nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym przychód związany z tym umorzeniem nie jest wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie tego przepisu. Wartość umorzonej pożyczki stanowi na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu.

Podsumowując, kwota umorzenia pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będzie stanowiła przychód podatkowy w dacie umorzenia na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 tej ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.