ILPB3/423-512/08-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. (data wpływu 20 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do realizacji usług komunikacyjnych posiada tramwaje i autobusy, które w trakcie eksploatacji uczestniczą w kolizjach drogowych, w wyniku których ze względu na uszkodzenia są likwidowane bądź poddawane naprawom powypadkowym. Pojazdy te nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Powstałe straty z tytułu likwidacji bądź koszty napraw powypadkowych powstałe z winy pracowników Wnioskodawcy, tj. kierowcy bądź motorniczego prowadzącego pojazd zwracane są przez pracowników na podstawie noty księgowej obciążeniowej wystawionej na pracownika Wnioskodawcy na podstawie kosztorysu na naprawę powypadkową.

Zgodnie z art. 119 Kodeksu pracy, Wnioskodawca ustala odszkodowanie w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystawia noty księgowe nie na całość odszkodowania, lecz do wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

I tak na przykład:

Sporządzony kosztorys na naprawę powypadkową autobusu sporządzono na kwotę 23.599,96 zł, a nota księgowa obciążająca pracownika kosztami naprawy powypadkowej wystawiona została na kwotę 10.150,44 zł, tj. wysokość odszkodowania została ograniczona do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy straty powstałe w wyniku likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów, o ile nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym wynikające ze sporządzonego kosztorysu powyżej kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody, tj. którymi nie może zostać obciążony pracownik stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, straty powstałe w wyniku likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów, jeżeli nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, w tej części którymi nie jest obciążany pracownik, tj. powyżej kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia (wynika to z kodeksu pracy - wysokość odszkodowania jest ograniczona do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody) stanowią koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Pracownik bowiem wyrządził szkodę nieumyślnie. Pracownik nie dochował należytej ostrożności, co doprowadziło do uszkodzenia pojazdu. W stosunku do zakładu pracy, który poniósł szkodę, pracownik odpowiada w sposób ograniczony. Ta ograniczona odpowiedzialność ma jednak zastosowanie tylko wtedy, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków pracowniczych posiada cechy winy nieumyślnej. Zgodnie bowiem z art. 119 kodeksu pracy odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższyć kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jedynie od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym. Tak więc, warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją bądź remontem powypadkowym samochodu jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowane wydatku.

Ww. przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji oraz koszty remontów powypadkowych samochodów, a nie autobusów lub tramwajów, które nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca poniósł koszty z tytułu likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów uczestniczących w kolizjach drogowych w związku z realizacją usług komunikacyjnych. Przedmiotowe tramwaje i autobusy nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe koszty powstałe z winy pracowników Wnioskodawcy, tj. kierowcy bądź motorniczego prowadzącego pojazd zwracane są przez pracowników na podstawie noty księgowej obciążeniowej wystawionej na pracownika Zakładu na podstawie kosztorysu na naprawę powypadkową.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z likwidacją bądź remontem przedmiotowych pojazdów (tramwajów i autobusów) nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem, w tej części którymi nie jest obciążany pracownik, tj. powyżej kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia, można uznać za koszty uzyskania przychodów stosownie do uregulowań art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, wydana została interpretacja w dniu 13 listopada 2008 r. nr ILPB1/415-649/08-2/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.