ILPB3/423-51/14-3/KS - Ustalenie momentu uznania zaliczek i zadatków za wydatki inwestycyjne, kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, ponoszonych przez spółkę przed uzyskaniem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest dostawcą dla przemysłu motoryzacyjnego, zajmującym się m.in. produkcją pakietów akustycznych oraz elementów dekoracyjnych kokpitów i paneli drzwiowych wykonanych z aluminium.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE" lub "Strefa") w oparciu o Zezwolenie z dnia 20 sierpnia 2001 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: "Pierwsze Zezwolenie"). Spółka zamierza zrealizować nową inwestycję na terenie Strefy, polegającą na rozbudowie istniejącego zakładu produkcyjnego (dalej: "Projekt"). Z tego względu Wnioskodawca ubiega się o rozszerzenie obszaru SSE na działki objęte planami inwestycyjnymi Spółki położone na terenie miejscowości G., gmina L. P. W tym celu, Spółka złożyła do władz Strefy list intencyjny wraz z kompletem dokumentacji wymaganej dla potrzeb rozszerzenia SSE.

Formalny wniosek o rozszerzenie terenu SSE o m.in. działki objęte planami inwestycyjnymi Spółki został przekazany przez władze SSE do Ministra Gospodarki i zgodnie z posiadanymi przez Spółkę informacjami, obecnie jest w trakcie procesu legislacyjnego na szczeblu Ministerstw Gospodarki.

W przypadku rozszerzenia SSE Spółka zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: "Drugie Zezwolenie").

Wnioskiem z 18 kwietnia 2013 r. Spółka wystąpiła o potwierdzenie, że w przypadku planowanej inwestycji, pomoc publiczna wywołuje efekt zachęty (dalej: "Wniosek"), o którym mowa w art. 8 rozporządzenia Komisji Nr 800/2008 uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz.Urz.UE z 9 sierpnia 2008 r., L 214/3; dalej: "Rozporządzenie Komisji").

Minister Gospodarki wydał w dniu 17 grudnia 2013 r. dokument potwierdzający, że planowana przez Spółkę inwestycja zasadniczo kwalifikuje się do objęcia pomocą publiczną (dalej: "Potwierdzenie efektu zachęty") i że Spółka może rozpocząć realizację inwestycji.

W związku z inwestycją Spółka poniesie szereg nakładów inwestycyjnych. Będą to wydatki m.in. na zakup nowych linii produkcyjnych, które będą związane z przyszłą działalnością strefową. Wobec przedłużającego się procesu legislacyjnego związanego z procesem rozszerzenia SSE, Spółka rozważa możliwość poniesienia w znaczeniu kasowym części wydatków o charakterze inwestycyjnym, w tym w szczególności w formie zaliczek, jeszcze przed uzyskaniem Drugiego Zezwolenia. Zapłata części zaliczek może mieć zatem miejsce przed uzyskaniem przez Spółkę Drugiego Zezwolenia, jak i po jego uzyskaniu.

W przypadku rozszerzenia SSE i otrzymania Drugiego Zezwolenia Spółka będzie korzystała z dodatkowej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dla dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej na terenie SSE. W związku z tym, Spółka będzie zobowiązana do kalkulacji przysługującej jej maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego (limitu pomocy publicznej przysługującej jej na podstawie Drugiego Zezwolenia) stanowiącej iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą. Na podstawie § 6 rozporządzenia SSE, Spółka za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą będzie mogła uznać koszty inwestycji poniesione na terenie Strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dla celów kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, która będzie dostępna dla Spółki na podstawie Drugiego Zezwolenia, przez poniesienie wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć ich faktyczne poniesienie zgodnie z metodą kasową (z chwilą zapłaty).

2. Czy kwoty uiszczonych przez Spółkę zaliczek/zadatków na zakup środków trwałych związanych z Projektem, będą stanowiły dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny (rozliczenia końcowego) za te środki trwałe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 9 maja 2014 r. nr ILPB3/423-51/14-2/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, o ile zaliczki i/lub zadatki wpłacone zostaną po dniu złożenia Wniosku, a zapłata pozostałej części ceny za dany środek trwały zostanie dokonana już po dniu uzyskania Drugiego Zezwolenia, kwota takich zaliczek oraz zadatków powiększy również wartość wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny danego środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty uiszczonych zaliczek/zadatków na środki trwałe będą stanowiły dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny (rozliczenia końcowego) za te środki trwałe.

Spółka pragnie na wstępie zaznaczyć, że zgodnie z otrzymanym przez nią Potwierdzeniem efektu zachęty, może ona rozpocząć inwestycję po dniu złożenia Wniosku, a zatem, w opisanym stanie faktycznym, ewentualne poniesienie części wydatków inwestycyjnych w znaczeniu kasowym jeszcze przed uzyskaniem Drugiego Zezwolenia nie ogranicza w żaden sposób możliwości uzyskania pomocy publicznej na realizację projektu inwestycyjnego. Powyższe zostało zagwarantowane dzięki uzyskaniu od Ministra Gospodarki Potwierdzenia efektu zachęty, w którym stwierdzono m.in., iż "wnioskowana pomoc wywołuje efekt zachęty, o którym mowa w art. 8 ust. 3 rozporządzenia Komisji", a w konsekwencji "niniejsze potwierdzenie pozwala na rozpoczęcie inwestycji".

W opinii Spółki, koszty inwestycji mogą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w przypadku spełnienia następujących warunków:

* muszą zostać poniesione w trakcie obowiązywania Drugiego Zezwolenia,

* muszą zostać poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,

* muszą być przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, a więc m.in. na nabycie środków trwałych.

Jako że Spółka rozważa uiszczanie zaliczek na koszty określone w szczególności w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia SSE, nie powinno być wątpliwości, iż planowane wydatki spełniają definicję zawartą w tym przepisie i stanowią koszty inwestycji i będą przeznaczone na cele wymienione w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE. Z tego też względu, decydująca dla możliwości uznania ich za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną będzie kwestia momentu ich poniesienia.

Jak zauważają organy podatkowe, nie bez znaczenia jest użycie przez ustawodawcę w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE trybu dokonanego, co wskazuje na fakt, że obciążenie winno być faktycznie zrealizowane. Prowadzi to do wniosku, wyprowadzonego powyżej w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, że użyte w omawianym przepisie pojęcie odnosi się do kosztów definitywnie poniesionych, a więc faktycznie wydatkowanych (tak m.in. Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2012 r. znak: IPPB3/423-927/11-2/MS). Spółka zauważa, że zapłata zaliczki nie spełnia powyższych przesłanek, gdyż w omawianej sytuacji zaliczki nie można uznać za koszt poniesiony w sposób definitywny. Spółka nie wyklucza też, że zaliczki będą mogły mieć charakter płatności zwrotnych. Dotyczy to sytuacji, w których np. przedmiot transakcji (nabycie środka trwałego) nie zostanie faktycznie zrealizowany. Nie zawsze może być także znana wysokość wynagrodzenia końcowego, do którego zapłaty będzie zobowiązana Spółka.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że w przypadku zaliczki/zadatku za moment poniesienia wydatku inwestycyjnego uznać należy moment w którym dokonana zostanie ostateczna zapłata - w odniesieniu do nabycia środków trwałych, będzie to ostateczna zapłata za dany środek trwały. Spółka jest bowiem zdania, że nie można uznać, iż zaliczki te będą stanowiły definitywną (ostateczną) zapłatę ceny za nabycie środka trwałego, a tym samym nie można uznać, że zaliczki te będą równoznaczne z poniesieniem kosztu inwestycyjnego.

Artykuł 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości wskazuje, iż cena nabycia to "cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski". A zatem, zgodnie z powyższą regulacją, za cenę nabycia uważa się całość kwoty należnej zbywcy.

Tymczasem zaliczka jest tylko częścią ceny nabycia, a więc powinna być traktowana wyłącznie jako forma wpłaty na poczet kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela, ponieważ stanowi jedynie ułamek należności ustalonej w umowie, a jej wypłata nie jest tożsama z definitywnym dokonaniem zakupu. Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia pozwoli więc na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego i uznania jej za koszt inwestycji. Zaliczki dotyczące nakładów związanych z inwestycjami w SSE powinny być uznane za wydatki kwalifikowane dopiero w momencie, w którym uiszczona zostanie pozostała część należności.

Przykładem potwierdzającym takie stanowisko może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2010 r., zgodnie z którą "zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest między innymi traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Zatem zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia (...). Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego".

Zaliczka nie ma bowiem charakteru definitywnego, a więc podobnie jak w przypadku rozliczeń dokonywanych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, moment jej zapłaty pozostaje irrelewantny również z punktu widzenia kalkulacji puli zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Co prawda brak prawa do uznania zaliczek za koszty uzyskania przychodów nie wynika wprost z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże organy podatkowe stoją na stanowisku, że sama zapłata zaliczki nie wiąże się z osiągnięciem przychodów po stronie dostawcy (usługodawcy), w związku z czym kwota zaliczki nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla wpłacającego tę zaliczkę. Związek pomiędzy poczynionym wydatkiem a przychodami powstanie dopiero po zrealizowaniu dostawy towaru, bądź wykonaniu usługi. Przykładem potwierdzającym powyższe jest m.in. interpretacja indywidualna z 11 marca 2008 r. znak IBPB3/423-404/07/AK/KAN-3172/07, wydana przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy stwierdził, iż: "zaliczki lub zadatki, które odbiorca towaru lub usługi będzie płacił Spółce nawet w wysokości 100% ustalonego wynagrodzenia umownego, na poczet ceny sprzedaży towaru lub wykonania usługi, które mają być przez Spółkę wykonane w przyszłości, nie stanowią przychodu w dniu ich otrzymania zgodnie z przytoczonym art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p., ale tylko wtedy gdy zaliczki można przyporządkować do konkretnych usług lub dostaw w określonym terminie realizacji".

Ze względu na to, że zaliczki nie mają charakteru definitywnego, zdaniem Spółki, zaliczki na środki trwałe nabyte w ramach realizacji nowej inwestycji powinny być rozpoznawane jako koszty kwalifikowane w dniu faktycznego wypływu środków, które w sumie z zaliczkowaną kwotą, będą stanowić całość ceny wykazanej na otrzymanej od dostawcy fakturze dokumentującej sprzedaż. Moment fizycznej zapłaty zaliczki nie powinien mieć tym samym znaczenia dla kwestii możliwości uznania jej wartości za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko zostało potwierdzone na przestrzeni lat w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym, w szczególności w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 listopada 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1127/12/AP), w której organ stwierdził: "zaliczki uiszczone przez Spółkę zarówno przed jak i po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, w przypadku gdy zapłata całości należności będzie miała miejsce już po uzyskaniu zezwolenia, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych uwzględnianych przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 marca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1113/11-3/MS), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż: "Pewnym odstępstwem od zasady kasowej jest sposób traktowania zaliczek, które de facto nie stanowią zapłaty ceny za stanowiące elementy inwestycji środki trwałe. W przypadku zaliczek bowiem, za moment poniesienia wydatku inwestycyjnego należy uznać moment w którym dokonana zostanie ostateczna zapłata za dany środek trwały";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z Poznaniu z 18 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1165/09-3/ŁM), zgodnie z którą: "(...) zaliczki nie można zaliczyć, w momencie jej zapłaty, do wartości początkowej środka trwałego. Według "Popularnego słownika języka polskiego" (wydawnictwo Wilga, rok wydania 2000), zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest między innymi traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Zatem zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia (...)". Analogiczne stanowisko zostało wcześniej zawarte także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 grudnia 2009 r. (sygn. ITPB3/423-602/09/PS) oraz w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1191/08-2/KB) oraz z 26 czerwca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-477/08-3/MK);

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1191/08-2/KB), zgodnie z którą: "(...) Zaliczka na poczet nabycia lub wytworzenia środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej stanowi tylko część ceny nabycia czy kosztu wytworzenia, o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według "Popularnego słownika języka polskiego" - wydawnictwo Wilga, rok wydania 2000, zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłaconej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest m.in. traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Dopiero zapłata całości ceny nabycia (także ceny nabycia składającej się na koszt wytworzenia), pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej. Tym samym moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia (także ceny nabycia składającej się na koszt wytworzenia) środka trwałego, ewentualnie wartości niematerialnej i prawnej, będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć wpłaconą zaliczkę do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, oczywiście z zachowaniem pozostałych warunków określonych w wymienionym powyżej rozporządzeniu Rady Ministrów". Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził powyższe stanowisko m.in. również w interpretacji z 26 czerwca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-477/08-3/MK);

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 lutego 2008 r. (sygn. IBPB3/423W-11/08/MO), zgodnie z którą: "(...) przedpłaty w postaci zaliczki nie można zaliczyć, w momencie jej zapłaty, do wartości początkowej środka trwałego (...) Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego. Tym samym moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia środka trwałego, będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć wpłaconą zaliczkę do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomoce publiczną (...)".

Cytowane powyżej interpretacje dotyczą co prawda jedynie zaliczek, jednak w ocenie Spółki, identyczna argumentacja może jednak zostać zastosowana w odniesieniu do zadatków, w związku z czym w ich przypadku zastosowanie powinny znaleźć jednakowe zasady.

Powyższe stanowisko potwierdza również językowe znaczenie pojęcia "zaliczka". Jak wynika z przywoływanej przez organy definicji (m.in. Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w cytowanej powyżej interpretacji indywidualnej z 31 października 2008 r. znak: IPPB3/423-1191/08-2/KB), zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności, której funkcją jest m.in. traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Dodatkowo podkreślenia wymaga, że stanowisko Spółki, godnie z którym kwoty uiszczonych zaliczek m.in. na zakup środków trwałych będą stanowiły dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny za te środki trwałe, znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych.

Spółka pragnie zwrócić uwagę m.in. na interpretację Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 listopada 2009 r. znak: ILPB3/423-745/09-2/GC. W interpretacji tej organ podatkowy w pełni zaakceptował stanowisko podatnika, zgodnie z którym zarówno zaliczki, jak i zadatki na środki trwałe i świadczenia zwiększające ich wartość początkową, poniesione do momentu oddania do używania, będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Uznaje się je przy tym za poniesione i tym samym - kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną - dopiero w momencie zapłaty całości wynagrodzenia za dany środek trwały (w przypadku świadczeń rozliczanych osobno, lecz podwyższających wartość środka trwałego - w momencie zapłaty całości wynagrodzenia za te świadczenia). Tym samym organ podatkowy zaaprobował pogląd, zgodnie z którym "jeżeli nawet zaliczka na dany środek trwały uiszczana jest w znaczeniu kasowym jeszcze przed uzyskaniem Zezwolenia (lecz po uzyskaniu potwierdzenia kwalifikowalności), jednak zapłata końcowa (reszty wynagrodzenia za ten środek trwały) zostanie dokonana już po udzieleniu Spółce Zezwolenia, również kwota przedmiotowych zaliczek będzie podwyższała wartość wydatków kwalifikowanych".

Prezentowane przez Spółkę stanowisko zostało potwierdzone na przestrzeni lat w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym, w szczególności w:

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 listopada 2012 r. znak: IBPBI/2/423-1126/12/PP;

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 marca 2012 r. znak: IPPB3/423-1113/11-2/MS;

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 listopada 2009 r. (sygn. ILPB3/423-745/09-2/GC) - wydanej na podstawie stanu faktycznego analogicznego do sytuacji Spółki, tj. gdy przedsiębiorca otrzymał już dokument potwierdzający spełnienie "efektu zachęty", ale nie uzyskał jeszcze zezwolenia;

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 lutego 2008 r. znak: IBPB3/423W-11/08/MO.

Biorąc pod uwagę wielokrotnie prezentowane w interpretacjach indywidualnych stanowisko organów podatkowych, należy zatem uznać, iż w przypadku zaliczek/zadatków, poniesienie wydatków inwestycyjnych następuje w momencie, w którym dokonana zostanie zapłata za dany środek trwały. Zasadę kasową odnosić bowiem należy do definitywnie ponoszonych kosztów inwestycyjnych, co zdaniem organów oznacza konieczność uiszczenia całej ceny nabycia, a nie tylko jej części.

Reasumując, na podstawie przytoczonych przepisów i linii interpretacyjnej prezentowanej przez organy podatkowe i sądy administracyjne, należy stwierdzić, że zaliczki/zadatki na środki trwałe uznaje się za poniesione i tym samym kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, dopiero w momencie zapłaty całości wynagrodzenia z tytułu dokonanej na rzecz podatnika dostawy (o ile zapłata całości ceny nabycia nastąpiła po uzyskaniu Drugiego Zezwolenia na działalność w SSE, a zaliczka uregulowana została nie wcześniej niż po złożeniu Wniosku).

Tym samym, jeżeli nawet zaliczka/zadatek na dany środek trwały uiszczana będzie w znaczeniu kasowym jeszcze przed uzyskaniem Drugiego Zezwolenia (lecz po złożeniu Wniosku), jednak zapłata końcowa (reszty wynagrodzenia za ten środek trwały) zostanie dokonana już po udzieleniu Spółce Drugiego Zezwolenia, również kwota przedmiotowych zaliczek/zadatków będzie podwyższała wartość wydatków kwalifikowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.