ILPB3/423-51/10-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na artykuły spożywcze:

* zużywane na terenie zakładów Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami zewnętrznymi oraz podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów - jest prawidłowe,

* podawane w trakcie różnego typu kontroli urzędowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 3 marca 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na artykuły spożywcze zużywane na terenie zakładów Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami zewnętrznymi oraz podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów, a także podawane w trakcie różnego typu kontroli urzędowych.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Stan faktyczny nr 1.

Spółka ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp. Produkty te są zużywane na terenie zakładów Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w siedzibach Jej zakładów, a więc serwowany dla różnego typu interesariuszy Spółki, np. w trakcie spotkań z kontrahentami czy też potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki), podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów, w trakcie różnego typu kontroli urzędowych (np. skarbowych, celnych, inspekcji pracy, ZUS, jakości, technicznych etc.) itp.

Stan faktyczny nr 2.

Spółka, prowadząc działalność gospodarczą, w związku z realizacją Jej celów statutowych, a więc m.in. osiąganiem przychodów z tytułu sprzedaży Jej produktów, ponosi wydatki związane z kontaktami handlowymi z klientami, tj. m.in.:

* zwyczajowe koszty posiłków w lokalach gastronomicznych poniesione w związku ze spotkaniem handlowym z klientem lub potencjalnym klientem (np. lunch z klientem w miejscu zaproszenia),

* zwyczajowe koszty usług cateringu (przygotowanie kanapek czy lunchu, pizza, sushi), stołówkowych czy gastronomicznych, stanowiących poczęstunek w przypadku kilkugodzinnych lub kilkudniowych spotkań organizowanych w siedzibach zakładów Spółki lub w innym miejscu organizacji spotkania z interesariuszami Spółki, np. podczas spotkań z klientami lub potencjalnymi klientami (np. podczas negocjacji handlowych), czy też na wielogodzinnych czy kilkudniowych posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki), podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów itp., w trakcie różnego typu kontroli urzędowych (np. skarbowych, celnych, inspekcji pracy, ZUS, jakości, technicznych etc.) itp., przy czym "zwyczajowymi kosztami" Spółka określa koszty nie przekraczające z reguły 100 zł netto na osobę.

Pismem z dnia 1 marca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny nr 2 o następujące informacje.

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są wydatki na posiłki, usługi gastronomiczne, catering itp., dotyczące spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki, odbywających się przede wszystkim:

* w siedzibach zakładów Spółki,

* w lokalach gastronomicznych.

Zdarza się ponadto, iż Spółka przeprowadza seminaria produktowe w siedzibie firmy klienta bądź też w wynajętej sali (jeśli np. w siedzibie klienta nie ma odpowiednich warunków). Seminarium produktowe polega na tym, iż przedstawiciel Spółki prowadzi spotkanie o charakterze szkoleniowo - informacyjnym w siedzibie klienta (lub w wynajętej w miejscowości klienta sali), w którym to spotkaniu uczestniczą pracownicy klienta, którzy pracują bądź potencjalnie będą pracować z produktami Spółki. Na spotkaniu przedstawiciel Spółki prezentuje Jej produkty pod kątem ich właściwości, zastosowania, użytkowania itd. Na takie spotkania przedstawiciel organizuje catering, tj. albo samodzielnie zakupuje drobny poczęstunek, bądź też wynajmuje lokalną firmę świadczącą usługi gastronomiczne, która dostarcza na miejsce drobny poczęstunek.

Spółka wynajmuje również sale, np. w celu spotkania się z zagranicznymi, wysokiej klasy konsultantami wspierającymi np. optymalizację jakiegoś procesu w Spółce (np. wspierającymi projekt zmniejszenia zużycia energii w Spółce, a tym samym uzyskania oszczędności). Sala wynajmowana jest w przypadku, gdy miejscem organizacji spotkania jest lokalizacja inna niż miejscowość, w której znajduje się siedziba Spółki bądź zakład Spółki, co z kolei uwarunkowane jest przesłankami logistycznymi - w praktyce przyjęte jest organizowanie spotkania w taki sposób, aby np. ułatwić możliwość połączenia lotniczego kontrahentowi. w takim przypadku, Spółka organizuje poczęstunek w miejscu spotkania, tj. w wynajętej sali.

Ponadto, zdarza się również, iż Spółka bierze udział w targach branży, gdzie wystawia swoje produkty na stoisku firmowym. Celem uczestnictwa w targach, a tym samym ponoszenia wydatków związanych ze stoiskiem firmowym, jest zaprezentowanie gamy produktów Spółki (ich właściwości, funkcjonalności, możliwych zastosowań), prowadzenie rozmów handlowych z kontrahentami i potencjalnymi kontrahentami, zawieranie nowych umów, powiększanie bazy odbiorców produktów Spółki, a więc tym samym przyczynianie się do osiągania przychodów oraz zabezpieczania przyszłych przychodów przez Spółkę. Zwyczajowo przyjętym zachowaniem podczas takich targów jest zapewnienie poczęstunku interesariuszom Spółki, wobec czego Spółka zakupuje samodzielnie ów poczęstunek, celem zapewnienia go na stoisku Spółki, bądź wynajmuje w tym celu firmę świadczącą usługi gastronomiczne (cateringowe), która dostarcza ów poczęstunek na stoisko firmowe Spółki.

Poczęstunek ten we wszystkich wymienionych przypadkach pod żadnym względem nie ma charakteru wystawnego. Jest to zwyczajowy poczęstunek, którego zapewnienie na spotkaniach tego typu stanowi obecnie zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, zwyczajowo przyjęte przy organizacji seminariów, szkoleń, prezentacji, na targach itp., przy czym "zwyczajowym (lub drobnym) poczęstunkiem" Spółka określa koszty nie przekraczające z reguły 100 zł netto na osobę, o czym była mowa we wniosku Spółki. Jak wspomniano w opisie stanu taktycznego we wniosku Spółki, chcąc funkcjonować efektywnie, Spółka zobowiązana jest przestrzegać ww. powszechnie przyjętych norm zachowania, ponieważ każdy kontrahent tego oczekuje. Brak tego poczęstunku czy posiłku byłby rażącym odstępstwem od ww. reguł i mógłby spowodować negatywną reakcję kontrahenta, np. zniechęcić go do prowadzenia kolejnych rozmów handlowych w sprawie zakupów produktów ze Spółką, a tym samym pozbawić Spółkę możliwości osiągnięcia przychodu ze sprzedaży produktów do tego kontrahenta.

Spółka, prowadząc działalność gospodarczą, w związku z realizacją Jej celów statutowych, a więc m.in. osiąganiem przychodów z tytułu sprzedaży Jej produktów, ponosi wydatki związane z kontaktami handlowymi z klientami i innymi interesariuszami Spółki (np. doradcami, konsultantami, analitykami, audytorami, kontrolerami itp.), o czym była mowa we wniosku Spółki, w szczególności zwyczajowe koszty posiłków (usług gastronomicznych, cateringowych).

Wydatki te Spółka ponosi w związku ze spotkaniami z ww. interesariuszami, które odbywają się przede wszystkim:

* w siedzibach zakładów Spółki,

* w lokalach gastronomicznych.

Zdarza się ponadto, iż spotkania z klientami lub innymi interesariuszami odbywają się w siedzibie klienta, co jest uzasadnione racjonalnymi przesłankami, np. Spółka przeprowadza seminarium produktowe w siedzibie klienta ze względu na przesłanki ekonomiczne (zaproszenie dużej liczby pracowników klienta do siedziby Spółki wymusiłoby poniesienie większych kosztów) oraz logistyczne (możliwość zaprezentowania funkcjonalności produktów w "naturalnym środowisku pracy" pracowników klienta), bądź też Spółka organizuje spotkanie np. z wysokiej klasy konsultantami z zagranicy m.in. w związku z projektem optymalizacji jakiegoś procesu w Spółce (celem np. skrócenia czasu procesowania poprzez automatyzację procesu, a więc oszczędność kosztów pracy) w wynajętej sali w hotelu lub ośrodku konferencyjnym, wynajmującym sale przez wzgląd na przesłanki logistyczne (np. dostępność połączeń lotniczych celem ułatwienia podróży, co jest przyjętą praktyką w przypadku spotkań tego typu). Podczas tych spotkań, Spółka zapewnia zwyczajowy poczęstunek, którego koszt nie przekracza z reguły 100 zł netto na osobę. Poniesienie tych kosztów jest uwarunkowane wymogami praktyki gospodarczej w przypadku spotkań tego typu, o czym wspomniano wyżej oraz we wniosku. Nie nosi ono znamion wystawności.

Ponadto, zdarza się, że Spółka prowadzi rozmowy handlowe z klientami na stanowisku firmowym Spółki na targach branży, podczas których zapewnia zwyczajowy poczęstunek, co jest powszechną praktyką podczas takich spotkań i rażącym zaniedbaniem byłoby, gdyby Spółka nie zapewniła owego poczęstunku, co mogłoby spowodować negatywną reakcję klienta i zniechęcić go do prowadzenia rozmów handlowych ze Spółką, o czym szczegółowo wspomniano wyżej.

W związku z powyższym, przez wyrażenie "inne miejsca organizacji spotkania z interesariuszami Spółki" Spółka rozumie:

* siedzibę klienta lub

* wynajętą salę celem odbycia spotkania, jak to opisano wyżej lub

* firmowe stoisko Spółki na targach branżowych, co szczegółowo opisano powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze dotyczące przedstawionego stanu faktycznego nr 1.

Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego dotyczącego stanu faktycznego nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 1 kwietnia 2010 r. nr ILPB3/423-51/10-5/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Zatem, aby móc zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy spełnić dwa kryteria.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym, celem ich zużycia, jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w siedzibach Jej zakładów. Takie zachowanie stanowi zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, zwyczajowo przyjęte przy podejmowaniu kontrahentów i innych interesariuszy przez przedsiębiorstwa.

Chcąc funkcjonować efektywnie, Spółka zobowiązana jest przestrzegać ww. powszechnie przyjętych norm zachowania, co oznacza, że np. przyjmując kontrahenta, celem prowadzenia rozmów handlowych mających doprowadzić do zawarcia umowy czy złożenia zamówienia na zakup towarów produkowanych przez Spółkę, musi Ona przyjąć kontrahenta, zapewniając mu poczęstunek, ponieważ każdy kontrahent tego oczekuje.

Brak tego poczęstunku byłby rażącym odstępstwem od ww. reguł i mógłby spowodować negatywną reakcję kontrahenta, np. zniechęcić go do prowadzenia rozmów handlowych ze Spółką, a tym samym pozbawić Spółkę możliwości osiągnięcia przychodu ze sprzedaży produktów do tego kontrahenta.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym są celowe i potencjalnie przyczyniają się do osiągnięcia przychodu, a także są racjonalne, ponieważ ich poniesienie jest koniecznością w świetle powszechnie obowiązującego prawa zwyczajowego. Tym samym, spełniają kryterium pierwsze uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu, tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów.

Do katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczają się "koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".

Zgodnie z interpretacjami organów podatkowych: "konsekwencją tego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków związanych z reprezentacją" (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygnatura ILPB3/423-433/09-2/KS z dnia 2009.09.02).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak pojęcia reprezentacji. w swoich interpretacjach, dotyczących stosowania ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, organy podatkowe oraz sądy zazwyczaj sięgają wykładni językowej, a więc do "słownikowego" znaczenia pojęcia "reprezentacja" (pogląd taki prezentowało i obecnie prezentuje Ministerstwo Finansów - np. pismo nr PO 3-MD-722-6307-666/97 lub DD6-060-11/MD/07-2723).

I tak, zgodnie z definicją słownikową (por. "Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992) reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność, w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Zdaniem Spółki, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym nie są przejawem wystawności, okazałości czy wytworności, ale stanowią - jak wskazano wyżej - zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, zwyczajowo przyjęte przy podejmowaniu kontrahentów i innych interesariuszy przedsiębiorstw. Nie można bowiem uznać za "wystawność" czy "okazałość" zwyczajowo podawaną kawę, herbatę, wodę, soki czy inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietankę do kawy, cytrynę do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp., skoro jest to działanie powszechne (jak wskazano wyżej), a wobec tego nie ma żadnego istotnego wpływu na kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki.

Tym samym, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym, jako nie stanowiące reprezentacji, spełniają kryterium drugie uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu, tj. nie mieszczą się w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym, tj. stanowiące zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, jako nie mające charakteru wystawności, okazałości czy wytworności - będą kosztem uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co potwierdza powoływana wcześniej interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygnatura ILPB3/423-433/09-2/KS z dnia 2009.09.02., czy też interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygnatura ILPB3/423-666/08-2/KS z dnia 2009.01.06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego nr 1 uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie wydatków na artykuły spożywcze zużywane na terenie zakładów Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami zewnętrznymi oraz podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów,

* nieprawidłowe - w zakresie wydatków na artykuły spożywcze podawane w trakcie różnego typu kontroli urzędowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych, które są zużywane na terenie zakładów Spółki, jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w siedzibach Jej zakładów. Poczęstunek ten jest zatem serwowany dla interesariuszy Spółki, np. w trakcie spotkań z kontrahentami czy też potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki), podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów, w trakcie różnego typu kontroli urzędowych itp.

Zgodnie ze wskazaniami Spółki, wydatki na zakup ww. artykułów nie są przejawem wystawności, okazałości czy wytworności, ale stanowią zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Ponadto, Spółka wskazuje, iż przyjmując kontrahenta, celem prowadzenia rozmów handlowych mających doprowadzić do zawarcia umowy czy złożenia zamówienia na zakup towarów produkowanych przez Spółkę, musi Ona przyjąć kontrahenta, zapewniając mu poczęstunek, ponieważ każdy kontrahent tego oczekuje.

Odnośnie wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych serwowanych w siedzibach Jej zakładów podczas spotkań z kontrahentami i potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki) oraz podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów stwierdzić należy, iż mogą one zostać zaliczone do kategorii kosztów podatkowych, jako niepodlegające wyłączeniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 omawianej ustawy.

Należy wskazać, iż spotkania te nie służą kształtowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, lecz omawianiu kwestii handlowych oraz konsultowaniu określonych zagadnień związanych z funkcjonowaniem Spółki, jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z ekspertami z danej dziedziny (np. podatków, techniki, finansów, ubezpieczeń), a także czuwaniu nad prawidłowością prowadzonej sprawozdawczości Spółki. Poczęstunek serwowany podczas tego typu spotkań jest wyrazem powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie ma wpływu na kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki.

Wobec powyższego, wskazane wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy, jako poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła ich uzyskiwania.

Kosztami uzyskania przychodów nie będą jednak wydatki na posiłki podawane w trakcie różnego typu kontroli urzędowych. w ocenie tut. Organu, podejmowanie w powyższy sposób pracowników organów kontrolujących działanie Spółki nie ma związku z przychodami Spółki, bowiem nie służy ich zabezpieczeniu czy zachowaniu.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp., zużywanych na terenie zakładów Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki) oraz podczas audytu przeprowadzanego przez biegłych rewidentów, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości), jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast wydatki ponoszone na ww. artykuły spożywcze serwowane podczas różnego typu kontroli urzędowych (np. skarbowych, celnych, inspekcji pracy, ZUS, jakości, technicznych etc.) - jako niemające związku z przychodami Spółki - nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.