ILPB3/423-5/08-4/HS - Skutki podatkowe wniesienia aportu do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 5 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej - spółki komandytowej, w której wspólnikami są zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne - dwie spółki akcyjne. Trzej wspólnicy (dwie osoby fizyczne oraz jedna spółka akcyjna) tytułem wkładu do spółki wniosły gotówkę. Czwarty wspólnik - spółka akcyjna z siedzibą w Polsce, która jest właścicielem zabudowanej nieruchomości oraz praw autorskich do projektu budowlanego na tej nieruchomości wniosła nieruchomość oraz prawa autorskie tytułem wkładu niepieniężnego do spółki. Nieruchomość została wniesiona do spółki po wartości rynkowej, która została wskazana w umowie spółki osobowej i jest inna niż koszt nabycia nieruchomości przez czwartego wspólnika. Prawa autorskie zostały wniesione po kosztach ich nabycia przez czwartego wspólnika. Ponieważ przedmiotem działalności spółki komandytowej będzie m.in. obrót nieruchomościami, w przyszłości nieruchomość zostanie sprzedana. Udział w zyskach i stratach poszczególnych wspólników spółki nie będzie proporcjonalny do wartości wnoszonych wkładów i będzie określony w umowie spółki osobowej (spółki komandytowej).

W dniu 21 lutego 2008 r. wpłynęło pismo uzupełniające przedstawiony stan faktyczny. Pełnomocnik Spółki wyjaśnił, iż w opisanym w złożonym wniosku stanie faktycznym wskazano, że jeden ze wspólników spółki (czwarty wspólnik) wniósł do spółki komandytowej nieruchomość oraz prawa autorskie do projektu budowlanego. Powyższe należy sprostować, w tym zakresie, iż na chwilę obecną czwarty wspólnik z momentem przystąpienia do spółki komandytowej wniósł do spółki osobowej wkład w postaci nieruchomości i praw autorskich, niemniej jednak formalne przeniesienie ich własności na spółkę nastąpi w terminie sześciu miesięcy od dnia zawarcia umowy, tj. od dnia przystąpienia czwartego wspólnika do Spółki, co na chwilę obecną jeszcze nie nastąpiło. W pozostałym zakresie, zdaniem Pełnomocnika, opisany stan faktyczny nie wymaga sprostowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w stosunku do powyższych pytań jest następujące.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym wyżej stanie faktycznym wniesienie przez czwartego wspólnika nieruchomości i praw autorskich na poczet wkładu do spółki osobowej nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla żadnego ze wspólników spółki osobowej. Zgodnie z kodeksem spółek handlowych spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikami na gruncie podatków dochodowych są poszczególni wspólnicy spółki, a nie sama spółka komandytowa. W świetle art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. W związku z powyższym, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych na zasadzie analogii.

W świetle przepisów kodeksu spółek handlowych w części dotyczącej spółek osobowych, rzeczy i prawa wniesione tytułem wkładu, a także nabyte lub uzyskane dla spółki w inny sposób w czasie jej istnienia, są majątkiem spółki. Majątek spółki przez czas jej trwania jest traktowany jako majątek odrębny od majątku osobistego każdego ze wspólników. Wspólnik ma w nim tylko udział, i to nieoznaczony żadnym ułamkiem. Dla stosunków własności oznacza to współwłasność łączną. Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że wniesienie nieruchomości przez czwartego wspólnika tytułem wkładu do spółki komandytowej nie spowoduje przysporzenia po stronie wspólników spółki osobowej, co za tym idzie - nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla żadnego ze wspólników.

Ponadto brak jest przepisu, który opodatkowałby ww. zdarzenia, tj. wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. W przypadku analogicznych sytuacji - wniesienia aportu do spółki kapitałowej - ustawy o podatkach dochodowych zawierają bowiem wyraźne przepisy art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatkowych, tj. dla potrzeb ewidencji środków trwałych należy przyjąć jako wartość początkową wartość nieruchomości określoną przez wspólników, nie wyższą od wartości rynkowej. Będzie to zatem wartość rynkowa określona w umowie spółki osobowej (komandytowej). Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb amortyzacji odpisy amortyzacyjne winny być ustalane dla każdego ze wspólników, od takiej części wartości początkowej, jaka wynika z proporcji udziału w zysku spółki komandytowej.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Na gruncie tej ustawy brak jest szczególnych unormowań w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej składników majątkowych wnoszonych przez osoby prawne będące wspólnikami spółki komandytowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie winien znaleźć tu art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle którego za wartość początkową środków trwałych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Dla celów podatkowych, tj. dla potrzeb ewidencji środków trwałych należy przyjąć jako wartość początkową wartość nieruchomości określoną przez wspólników, nie wyższą od wartości rynkowej. Będzie to zatem też wartość rynkowa określona w umowie spółki komandytowej (przyjmując, że cena określona w umowie odpowiada kryteriom wartości rynkowej w rozumieniu art. 14 ust. 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w świetle którego przychody i koszty wspólników powinny być rozliczane proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów - odpisy amortyzacyjne winny być ustalane dla każdego ze wspólników, od takiej części wartości początkowej, jaka wynika z proporcji udziału w zysku spółki komandytowej.

Ad. 3

Ponieważ spółka komandytowa nie jest podatnikiem, żadnego podatku dochodowego, a podatnikami są jej wspólnicy, sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze zbycia nieruchomości stanowiących własność spółki osobowej określa się według przepisów ustaw podatkowych właściwych dla jej wspólników. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, że kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środka trwałego są wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem ww. wydatków należy w przypadku wniesienia środka trwałego jako wkładu niepieniężnego do spółki osobowej rozumieć wartość początkową środka trwałego ustaloną dla celów amortyzacji, albowiem trudno w takim przypadku mówić o wydatkach spółki na nabycie środka trwałego - postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 marca 2006 r. (sygn. US.I/1....), postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 lipca 2006 r. (sygn. 14362/ROP1....).

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu przy zbyciu nieruchomości stanowiącej składnik majątku spółki osobowej zostanie uwzględniony zgodnie z udziałem w zyskach i stratach spółki wynikającym z umowy spółki. Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (...) łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, także koszty uzyskania przychodu w przedmiotowej transakcji winny być w myśl powołanego przepisu uwzględniane proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy wyrażone wcześniej znajduje odzwierciedlenie w dotychczasowych stanowiskach organów podatkowych, m.in. w:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Uzasadnienie prawne odnośnie zawartych pytań przedstawiono poniżej.

Ad. 1

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1 - 3 stosuje się odpowiednio. Z kolei stosownie do art. 12 ust. 1b tej ustawy, przychód określony w ww. art. 12 ust. 1 pkt 7 powstaje w dniu:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółkami kapitałowymi są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna, natomiast spółka komandytowa zaliczana jest do spółek osobowych, o czym stanowi art. 4 § 1 pkt 1 tej ustawy. Ponadto, analizując przepisy ustawy - Kodeks spółek handlowych należy stwierdzić, iż w przypadku spółki komandytowej nie występuje pojęcie kapitału zakładowego. Pojęcie kapitału występuje wyłącznie w spółkach kapitałowych, tj spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 152 Kodeksu spółek handlowych) oraz spółce akcyjnej (art. 302 Kodeksu spółek handlowych), a także w drodze regulacji szczególnej - w spółce komandytowo - akcyjnej (art. 126 Kodeksu spółek handlowych). Wobec powyższego, skoro w spółce komandytowej nie występuje pojęcie kapitału, należy stwierdzić, iż cytowany powyżej art. 12 ust. 1 pkt 7 w związku z ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto z treści powołanego art. 12 ust. 1 pkt 7 jednoznacznie wynika, że dotyczy on jedynie określenia przychodu stanowiącego nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że wniesienie przez czwartego wspólnika - spółkę akcyjną z siedzibą w Polsce zabudowanej nieruchomości i praw autorskich do projektu budowlanego na tej nieruchomości do spółki komandytowej tytułem wkładu niepieniężnego nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego zarówno po stronie Spółki, jak również po stronie pozostałych wspólników spółki komandytowej. Dodatkowo wskazać należy, iż o przychodzie można mówić wtedy, gdy następuje trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe. Tymczasem w przypadku wkładu wnoszonego przez wspólnika do spółki komandytowej nie występuje definitywny przyrost majątku, ponieważ zgodnie z Kodeksem spółek handlowych wkład taki może być zwrócony w całości lub części.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nią dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Z tego też względu skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika art. 5 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art.5 ust. 2 ww. ustawy).

W świetle przepisów ustawy - Kodeks spółek handlowych, w części dotyczącej spółek osobowych, rzeczy i prawa wniesione tytułem wkładu, a także nabyte lub uzyskane dla spółki w inny sposób, stanowią jej majątek. Majątek spółki osobowej przez czas jej trwania jest traktowany jako majątek odrębny od majątku osobistego każdego z jej wspólników. Wspólnik ma w nim tylko nieoznaczony żadnym ułamkiem udział. Dla stosunków własności oznacza to współwłasność łączną.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości i praw autorskich przez czwartego wspólnika do spółki komandytowej nie spowoduje przysporzenia po stronie Spółki, a co za tym idzie - nie powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

Odnośnie kwestii ustalenia wartości początkowej nieruchomości zabudowanej i praw autorskich do projektu budowlanego na tej nieruchomości wniesionej przez czwartego wspólnika do spółki komandytowej tytułem wkładu, stwierdza się, jak już wskazano powyżej, że skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na brak unormowań dotyczących sposobu określenia wartości początkowej składników majątkowych wnoszonych przez osoby prawne będące wspólnikami spółki komandytowej, zastosowanie znajdzie odpowiednio metoda określona w art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm). Przepis ten stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 8 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Art. 5 ust. 1 ustawy stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym, dla potrzeb ewidencji środków trwałych należy zatem przyjąć, jako wartość początkową, wartość nieruchomości i praw autorskich określoną przez wspólników w umowie spółki komandytowej, pod warunkiem, że wartość określona w umowie odpowiada kryteriom wartości rynkowej w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, zwolnień i ulg oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej (zarówno będącymi osobami prawnymi jak i osobami fizycznymi) powinien być dokonany jednolicie, tj. w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki. Zatem proporcję, o której mowa w ww. przepisie, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zatem zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodu powinny być rozliczane przez wspólników spółki komandytowej, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, iż przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla poszczególnych wspólników (w tym również dla Spółki) zastosowanie będzie miała proporcja udziałów w zyskach spółki komandytowej posiadanych przez poszczególnych wspólników (w tym także Spółki).

Ad. 3

Jak już wskazano powyżej, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Kierując się zatem brzmieniem powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że dla Spółki, jako jednej ze wspólników spółki komandytowej, w razie zbycia wniesionej aportem nieruchomości, kosztem uzyskania przychodów z tego tytułu (proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach spółki komandytowej) będzie wartość początkowa tej nieruchomości, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, która obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ad. 4

Spółki osobowe, do których zalicza się również spółka komandytowa, są traktowane w zakresie podatku dochodowego transparentnie (art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem majątek spółki komandytowej traktuje się jako majątek wspólników tej spółki.

Z art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wynika, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, zwolnień i ulg oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej (zarówno będącymi osobami prawnymi jak i osobami fizycznymi) powinien być dokonany jednolicie, tj. w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki. Zatem proporcję, o której mowa w ww. przepisie, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zatem zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodu powinny być rozliczane przez wspólników spółki komandytowej, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Wobec powyższego, koszt uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej aportem winien zostać rozliczony proporcją udziałów, jakie poszczególni wspólnicy (w tym również Spółka) posiadają w zyskach spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a także zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.