ILPB3/423-482/12-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Spółkę majątku w związku z przeprowadzonym procesem likwidacyjnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Spółkę majątku w związku z przeprowadzonym procesem likwidacyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka to podmiot działający w ramach grupy kapitałowej X, do którego przedmiotu działalności należy w szczególności wynajem nieruchomości dla celów wykonywania działalności handlowej. Podmiot będący udziałowcem Spółki (dalej: Udziałowiec) posiada 100% udziałów w kapitale Spółki. Zarówno Spółka jak i Udziałowiec są spółkami kapitałowymi podlegającymi w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów.

Obecnie w ramach restrukturyzacji grupy X, planowana jest likwidacja Spółki. W wyniku przeprowadzanej likwidacji, Udziałowiec w ramach podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, o którym mowa w art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. dalej: k.s.h.), otrzyma w naturze cały nieupłynniony majątek likwidacyjny, w szczególności nieruchomości posiadane przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie składników majątkowych Wnioskodawcy na Udziałowca w ramach podziału nieupłynnionego majątku w związku z likwidacją Spółki, spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem Udziałowcowi składników majątkowych w toku likwidacji Spółki, nie będzie Ona zobowiązana do rozpoznania jakiegokolwiek przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Poniżej Spółka wskazuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

i)

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma "pozytywnej" definicji przychodu. Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który odwołuje się do tego pojęcia, zawiera otwarty katalog zdarzeń, których wystąpienie powoduje, iż mamy do czynienia z przychodami podlegającymi opodatkowaniu. Na powyższe wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych, którego przykładem jest m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2007 r. (sygn. I SA/Wr 861/07), w którym wskazano, iż: "przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nie definiują terminu "przychód". W art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. ustawodawca podaje jedynie przykładowe kategorie pożytków, których otrzymanie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Wobec tego należy przyjąć, że przychodem jest każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym powodujące przyrost majątku podatnika, niezależnie od sposobu jego powstania, o ile przysporzenie to nie jest wyłączone z przychodów podatkowych na mocy art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.".

Równocześnie należy również w tym miejscu wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 1 września 2005 r. (sygn. FSK 2596/04), w którym Sąd wskazał, iż: "wszelkie inne przychody niż określone w art. 12 ust. 4, powodujące przysporzenie aktywów spółki należy uznać za przychód skutkujący powstaniem obowiązku podatkowego".

Biorąc pod uwagę powyższe orzecznictwo należy w pierwszym rzędzie zwrócić uwagę na fakt, iż w związku z przekazaniem, w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego składników majątkowych na rzecz Udziałowca w toku likwidacji Spółki, nie wystąpi po stronie Spółki jakiekolwiek przysporzenie majątkowe kwalifikowane jako przyrost aktywów. Jedynym efektem będzie faktyczne pozbycie się aktywów przez Spółkę w wyniku wydania majątku w związku z Jej likwidacją. W konsekwencji nie wystąpi, w ocenie Spółki, zdarzenie, które w świetle wspominanego orzecznictwa należałoby rozpatrywać jako zdarzenie powodujące powstanie przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca podkreśla, iż celem likwidacji jest pozbycie się przez Spółkę wszelkich składników majątkowych i niemajątkowych przekazywanych Udziałowcowi oraz zakończenie działalności.

ii)

Za prawidłowością takiego podejścia Spółki przemawia także fakt, że przekazanie składników majątkowych Spółki na rzecz Udziałowca w toku likwidacji stanowi przychód dla Udziałowca z udziału w zyskach osób prawnych (wynika to wprost z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Nie jest zatem prawidłowe, w ocenie Spółki, podejście, aby ta jedna czynność, jaką jest przekazanie majątku polikwidacyjnego na rzecz udziałowca, kreowała przychód podatkowy zarówno dla przekazującego, jak i dla otrzymującego składniki majątkowe, podczas gdy forma pieniężna tego "świadczenia" powodowałaby wyłącznie powstanie przychodu po stronie udziałowca.

Nie sposób także uznać, by wskutek przekazania majątku polikwidacyjnego na rzecz Udziałowca dochodziło do "odpłatnego zbycia" przez Spółkę na rzecz udziałowca przekazywanych w ten sposób składników majątku w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podkreślić bowiem należy, iż przepis ten bezsprzecznie dotyczy wyłącznie sytuacji, w której rzeczy lub prawa majątkowe są zbywane na podstawie umowy za określoną cenę, co w oczywisty sposób nie występuje w przypadku likwidacji. Ponadto, nie ma także jakiegokolwiek przepisu na podstawie którego przepis art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miałby być stosowany odpowiednio do przypadku likwidacji osoby prawnej. W ocenie Spółki, inna wykładnia tego przepisu, niż ta prezentowana przez Wnioskodawcę, jest stosowaniem wykładni rozszerzającej, którą w świetle stosowania prawa podatkowego należy uznać za niedopuszczalną, na co uwagę niejednokrotnie zwracał Trybunał Konstytucyjny.

Spółka nie znajduje także jakiegokolwiek innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynikałoby, że przekazanie na rzecz Jej Udziałowca majątku w toku likwidacji Spółki skutkuje powstaniem jakiegokolwiek przychodu podatkowego dla Niej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem Udziałowcowi w toku likwidacji składników majątkowych, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania jakiegokolwiek przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

iii)

Stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie m.in. w stanowiskach organów podatkowych. Dla przykładu w interpretacji indywidualnej Dyrektora IS w Warszawie z dnia 22 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB3/423-708/10-2/JG), organ - odstępując od uzasadnienia prawnego - uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, zgodnie z którym: "poza opisanymi powyżej konsekwencjami podatkowymi (polegającymi na obowiązku pobrania przez Spółkę podatku przy przekazaniu jej majątku na rzecz wspólnika oraz jego zapłaty do urzędu skarbowego, chyba że zostaną spełnione warunki dla zwolnienia z p.d.o.p. oraz obowiązku złożenia odpowiednich deklaracji podatkowych), nie wystąpią po jej stronie inne skutki podatkowe. W szczególności wydanie majątku Spółki w trakcie procedury jej likwidacji nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.p. po stronie Spółki jako podmiotu likwidowanego".

Podobne stanowisko zajął w interpretacji indywidualnej Dyrektor IS w Warszawie z dnia 25 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB3/423-229/10-4/JB), w której organ - odstępując od uzasadnienia prawnego - uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, w którym wskazano, iż: " (...) skoro przekazanie Nieruchomości (jako majątku pozostałego po planowanych czynnościach likwidacyjnych) następuje w wyniku wypełnienia obowiązku nałożonego przepisami prawa (bez żadnego przysporzenia majątkowego dla Spółki w procesie likwidacji), to tym samym dla Wnioskodawcy (będącego jednostką likwidowaną - przyp. Spółki) nie może powstać przychód do opodatkowania".

Również Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-275/09/AP) - odstępując od uzasadnienia prawnego - uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, zgodnie z którym: "czynność podziału majątku Spółki pomiędzy wspólników nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki".

iv)

Podkreślić również należy, iż bez znaczenia dla skutków podatkowych będzie okoliczność, iż przedmiotem przekazania udziałowcowi będą składniki aktywów, a nie środki pieniężne uzyskane w wyniku sprzedaży tychże aktywów na rzecz osób trzecich. Nie jest bowiem prawidłowe podejście, jakoby wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę, w związku z Jej likwidacją, składników majątku trwałego, pod warunkiem zgody na to Udziałowca, powodowałoby wygaśnięcie zobowiązania Spółki - czego efektem byłoby zwolnienie się likwidowanej Spółki z długu, a w konsekwencji powstania przychodu po Jej stronie. Jak bowiem zaznaczył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 kwietnia 2012 r. (sygn. II FSK 1950/10): "zawarty w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. katalog zdarzeń stanowiących na gruncie tej ustawy przychody, zawiera przykładowe ich wyliczenie i ma charakter otwarty, nie daje więc wprost odpowiedzi na postawione we wniosku o wydanie interpretacji pytanie. Decydujące znaczenie ma zatem ustalenie, czy przekazanie wspólnikowi składników majątkowych Spółki jako wynagrodzenia za nabyte od niego w celu umorzenia własne udziały prowadzi do powstania po stronie Spółki trwałego przysporzenia stanowiącego przychód. Jak słusznie zwrócono uwagę we wniosku o wydanie interpretacji, nabycie udziałów w celu ich umorzenia jest szczególnym rodzajem czynności prawnej uregulowanej przepisami k.s.h. Źródłem nabycia udziałów i tytułem do uzyskania wynagrodzenia przez wspólnika jest uchwała walnego zgromadzenia wspólników podejmowana w oparciu o postanowienia umowy spółki oraz przepisy k.s.h. Wydanie składników majątkowych tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały nie stanowi odrębnej transakcji, gdyż jest jedynie realizacją zobowiązania wynikającego z uchwały zgromadzenia wspólników o umorzeniu udziałów. Nabycie udziałów w celu umorzenia jest jedynie elementem składowym jednego zdarzenia cywilnoprawnego, które powinno być rozpatrywane jako całość, określanego mianem dobrowolnego umorzenia udziałów. W przypadku nabycia własnych udziałów przez spółkę, ma ona obowiązek ich umorzenia. Zasadnie stwierdził Sąd pierwszej instancji, akceptując tym samym stanowisko Spółki, iż w opisanej przez nią w jej wniosku sytuacji, Spółka nie otrzyma od wspólnika żadnego trwałego przysporzenia majątkowego, które powiększałby jej majątek i które mogłoby być potraktowane jako osiągnięcie przez Spółkę podlegającego opodatkowaniu przychodu podatkowego".

Pomimo, iż opisywany wyrok dotyczy w tym przypadku wydania składników majątku w związku z umorzeniem udziałów, to jednak mając na uwadze analogiczność tej czynności z wydaniem majątku w ramach likwidacji, w szczególności fakt, iż:

* zarówno w przypadku likwidacji jak i umorzenia tytułem do uzyskania wynagrodzenia przez udziałowca jest uchwała walnego zgromadzenia wspólników oraz przepisy k.s.h.;

* umorzenie oraz likwidacja są formami wycofania się wspólników ze spółki, przy czym umorzenie nie pociąga za sobą likwidacji spółki a jedynie swoiste "unicestwienie" części udziałów a w konsekwencji zwrot tylko części wniesionych wkładów;

- uzasadnione będzie stwierdzenie, że wspomniany powyżej wyrok NSA odnosi się również do procesu likwidacji spółki, w zakresie skutków na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wydaniem wspólnikom w ramach tej likwidacji składników majątku trwałego zamiast środków pieniężnych uzyskanych z ich sprzedaży. W konsekwencji, za prawidłową należy uznać konstatację, iż bez względu na formę wydania udziałowcom majątku w ramach likwidacji spółki kapitałowej (wypłata środków pieniężnych czy też przekazanie składników majątkowych), czynność ta nie będzie powodować powstania przychodu po stronie likwidowanej spółki na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe podejście jest uzasadnione m.in. faktem, iż wydanie składników majątkowych w ramach likwidacji to jednostronna, nieodpłatna, czynność prawna, która nie powoduje po stronie Wnioskodawcy powstania jakiegokolwiek przysporzenia, gdyż stanowi jedynie realizację obowiązku Spółki jako podmiotu likwidowanego. W konsekwencji, z uwagi na brak odpłatności zwiększającej w jakikolwiek sposób majątek likwidowanej spółki, nie może być ono utożsamiane z odpłatnym zbyciem, kreującym przychód do opodatkowania.

v)

Spółka pragnie również podkreślić, iż w swojej istocie jest to czynność prawna analogiczna do wydania tzw. "dywidendy rzeczowej" w postaci składników majątkowych spółki kapitałowej, która także jest czynnością mającą swoje źródło w fakcie realizacji przez spółkę kapitałową obowiązków nałożonych przez uchwałę walnego zgromadzenia wspólników oraz przepisy k.s.h., w wyniku czego dochodzi do faktycznego uszczuplenia majątku spółki wydającej te składniki swojemu udziałowcowi.

W tym zakresie, ukształtowało się jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, które jednoznacznie wskazuje, że dywidenda rzeczowa nie powoduje powstania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Tak stwierdził m.in. NSA w wyroku z dnia 13 marca 2012 r. (sygn. II FSK 1673/10), gdzie zostało podkreślone iż: " (...) przekazanie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością dywidendy w formie prawa własności do znaku towarowego jej wspólnikowi rodzi obowiązek opłacenia podatku wyłącznie u wspólnika. Za niedopuszczalne należy bowiem uznać opodatkowanie jednostronnej, nieodpłatnej czynności prawnej również po stronie spółki, a wiec podmiotu uszczuplającego swój majątek i nie otrzymującego z tego tytułu przysporzenia".

Podobne stanowisko zajął także NSA w wyroku z dnia 8 lutego 2012 r. (sygn. II FSK 1384/10), w którym jednoznacznie stwierdzono, że: " (...) wykładnia przepisów prawnych zawartych w art. 12 ust. 1-3 oraz art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do przyjęcia tezy, zgodnie z którą podjęcie uchwały przez Zgromadzenie Wspólników o wypłacie zysku w formie niepieniężnej, tzn. w postaci przysługującego spółce prawa własności do części nieruchomości skutkuje powstaniem przychodu po jej stronie". W powołanym orzeczeniu trafnie zwrócono również uwagę, że przeniesienie na wspólników prawa własności w drodze wypłaty z zysku nie jest zbyciem, w wyniku którego powstaje po stronie spółki przychód, gdyż wypłata z zysku w formie rzeczowej nie stanowi odpłatnego zbycia praw.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż przeniesienie składników majątkowych Wnioskodawcy na Udziałowca w ramach podziału nieupłynnionego majątku w związku z likwidacją Spółki, nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Artykuł 272 ww. ustawy stanowi, iż rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast w myśl art. 282 § 1 tej ustawy, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne) (...).

Podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa wyżej, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 1-3 ustawy - Kodeks spółek handlowych).

W związku z powyższym, dopuszczalne jest zatem - w przypadku likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - przeniesienie prawa własności do składników majątkowych likwidowanej spółki na jej udziałowców, przy uwzględnieniu wskazanych przepisów.

W przedmiotowej sprawie rozważenia wymaga kwestia, czy dokonanie opisanej czynności przeniesienia na Udziałowca składników majątku w ramach jego podziału w związku z likwidacją Spółki, spowoduje powstanie po Jej stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przepisy prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny czynności polegającej na przeniesieniu na dotychczasowego wspólnika własności składników nieupłynnionego majątku spółki kapitałowej, która podlega likwidacji. Nie oznacza to jednak, że obowiązek podatkowy po stronie Spółki nie powstanie.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), określa zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką, której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że w wyniku planowanego podziału majątku Spółki dojdzie do przeniesienia własności określonych składników majątkowych - w analizowanej sytuacji będą to w szczególności nieruchomości posiadane przez Spółkę.

Zdaniem tut. Organu, opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Sam fakt, że ustawodawca nie wskazał w przepisie art. 12 tej ustawy, przeniesienia majątku w związku z likwidacją Spółki, jako źródła przychodu, nie przesądza o nieistnieniu obowiązku podatkowego po stronie spółki likwidowanej. Nadmienić należy, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie stanowi bowiem numerus clausus, a więc nie ma charakteru wyczerpującego (o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności").

Nie jest zatem tak, że przepis powyższy (art. 12 ust. 1 ww. ustawy) wskutek niespełnienia wymogu dostatecznej określoności pozwala na uniknięcie obowiązku podatkowego.

Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 przedmiotowej ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie "zbycie" nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny, tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

O odpłatnym zbyciu można mówić nie tylko wtedy, gdy umowa nakłada na zbywcę obowiązek wydania swojego majątku na rzecz udziałowca i zobowiązuje udziałowca do zapłaty ceny. Likwidacja Spółki i przekazanie Jej składników majątkowych (w szczególności nieruchomości) Udziałowcowi, któremu przysługuje takie uprawnienie, skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń tego Udziałowca o przekazanie tych składników. Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę prawa własności składników majątkowych prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób Spółka, jako dłużnik, zwolni się z długu, a ww. prawa własności będą przysługiwały Udziałowcowi. Przekazanie majątku Jej jedynemu Udziałowcowi stanowi w istocie przeniesienie prawa własności nieruchomości, które dotąd przysługuje Spółce. Zatem na gruncie prawa cywilnego będzie to przeniesienie prawa własności ze Spółki na Jej udziałowca.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przeniesienie własności tych składników majątku jako "wypłata" pokrywająca roszczenie wspólników wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa jest o "odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych". Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W przedmiocie sprawy zbycie to ma charakter odpłatny. Podstawą zbycia prawa własności nieruchomości jest zamiar zaspokojenia przez Spółkę wierzytelności, jaką ma wobec Niej Udziałowiec. Zgodnie z art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych, wspólnicy stają się wierzycielami spółki z tytułu kwoty likwidacyjnej. Wspólnikowi przysługuje roszczenie o wypłatę pozostałej po zaspokojeniu wierzycieli kwoty w stosunku do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki określa inne zasady podziału majątku. Zaspokojenie wierzytelności przez spółkę może nastąpić w gotówce lub poprzez przekazanie wspólnikom składników majątku spółki. Skutki podatkowe wyboru sposobu zaspokojenia wierzytelności wspólnika wobec spółki nie są jednakowe. W przypadku wypłaty kwoty pieniężnej po stronie spółki nie powstaje przychód w znaczeniu podatkowym. Przychód taki powstanie jednak, gdy spółka dokona zaspokojenia roszczeń wspólnika dokonując zbycia na jego rzecz własności nieruchomości, z uwagi na dokonanie odpłatnego zbycia prawa własności nieruchomości, co stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeniesienie praw własności w drodze likwidacji Spółki należy więc rozpatrywać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tych praw.

Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta, w której Spółka dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania, a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionemu Udziałowcowi. Uznanie, że przeniesienie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży nieruchomości, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Spółki, iż za prawidłowością Jej stanowiska "przemawia także fakt, że przekazanie składników majątkowych Spółki na rzecz Udziałowca w toku likwidacji stanowi przychód dla Udziałowca z udziału w zyskach osób prawnych" należy podkreślić, iż art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej nie sprzeciwia się opodatkowaniu Spółki z tytułu zbycia składnika majątku na rzecz Jej udziałowca. Wynika to z faktu, że z powodu opodatkowania wspólnika z tytułu określonej czynności nie można jeszcze wywieść wniosku - jak uczyniła to Spółka - że czynność ta nie będzie rodziła określonych konsekwencji podatkowych po stronie Spółki. Ponadto, dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej będzie podlegał opodatkowaniu bez względu na formę, w jakiej majątek zostanie udziałowcowi wydany.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przekazanie składników majątkowych (w szczególności nieruchomości) likwidowanej Spółki w drodze przeniesienia na Jej Udziałowca praw własności do tych składników, spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu z opłatnego zbycia praw rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Reasumując, przeniesienie składników majątkowych Wnioskodawcy na Udziałowca w ramach podziału nieupłynnionego majątku w związku z likwidacją Spółki, spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Nadmienić należy, że powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą mieć wpływu na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Spółki, np. prawomocny wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 367/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 września 2012 r. sygn. akt I SA/Po 381/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 31 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 368/12.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.