ILPB3/423-480/09-4/MC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 września 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-480/09-4/MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wyższej Szkoły przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2009 r. (data wpływu 30 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wystawienia dowodu wewnętrznego w celu zaksięgowania wydatku poniesionego na działalność statutową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 24 sierpnia 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wystawienia księgowego dowodu wewnętrznego, wobec braku oryginału faktury VAT, w celu zaksięgowania transakcji, jako wydatku poniesionego na działalność statutową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 11 grudnia 2006 r. złożył zamówienie do firmy na dostawę mebli - krzesła do sal dydaktycznych. Zamówienie zostało przyjęte i zrealizowane. Zamawiający uiścił należność w dniu 18 grudnia 2006 r. za towar na rachunek bankowy sprzedawcy. Płatności dokonano przelewem z rachunku w banku X w dniu 18.12. 2006 r. Przed dostawą towaru sprzedawca poinformował o wystawieniu faktury VAT z dnia 11 grudnia 2006 r. na kwotę 10.300,46 zł brutto. Faktura została przesłana kupującemu faksem.

Wnioskodawca do chwili obecnej nie otrzymał jednak oryginału faktury. Nie jest możliwy kontakt ze sprzedawcą. Firma opuściła zajmowane pomieszczenia a jej właściciel nie przebywa pod dotychczasowym adresem zamieszkania, w którym nadal jest zameldowany. Właściwy dla sprzedawcy Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawcę, że sprzedawca nadal jest czynnym podatnikiem w dniu 13. 02. 2009 r..

Natomiast w dniu 30 marca 2009 r. właściwy dla sprzedawcy Urząd Skarbowy poinformował, że sprzedawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Uzupełniając wniosek Zainteresowany wskazał, iż wielokrotnie próbował się kontaktować telefonicznie oraz mailowo z firmą sprzedawcy po ostatnim zamówieniu z grudnia 2006 r. Niestety bezskutecznie. Dlatego Wnioskodawca podjął inne kroki. Pracownik Uczelni był kilkakrotnie w siedzibie firmy, jednak od 2007 r. nie można było nikogo w firmie zastać. Firma była zamknięta. Uczelnia podjęła starania aby skontaktować się z pracownikiem, który podpisał się na fakturze, która przesłana została faksem. W rozmowie telefonicznej poinformowano Wnioskodawcę, że firma już nie funkcjonuje.

Następnie pracownik Uczelni kontaktował się telefonicznie z Urzędem Skarbowym, aby uzyskać informacje, czy jest możliwość pozyskania danych związanych z firmą sprzedawcy w celu pozyskania faktury. Pracownik Uczelni osobiście był w Urzędzie Skarbowym i otrzymał informacje, że należy zwrócić się z zapytaniem do ww. Urzędu czy firma jest czynnym podatnikiem. W lutym 2009 r. Uczelnia otrzymała zaświadczenie z ww. Urzędu, że firma jest czynnym podatnikiem, jednak jest zarejestrowana pod innym adresem. Wobec powyższego pracownik Uczelni udał się pod wskazany adres w powyższym zaświadczeniu. Niestety nie zastał tam kompetentnej osoby, tylko współmałżonkę, która poinformowała pracownika Uczelni, że właściciel firmy nie mieszka pod tym adresem. W związku z powyższym Uczelnia ponownie złożyła zapytanie do Urzędu Skarbowego i otrzymała w marcu 2009 r. odpowiedź z Urzędu, że ww. nie jest podatnikiem podatku VAT. Reasumując, nie było możliwym skontaktowanie się z wystawcą faktury pod adresami zgłoszonymi w Urzędzie Skarbowym oraz w Ewidencji Działalności Gospodarczej, a jednocześnie obecnie firma ta nie prowadzi działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest wobec braku oryginału faktury VAT dokumentującej nabycie towaru, wystawienie dowodu wewnętrznego w celu zaksięgowania transakcji, jako wydatku poniesionego na działalność statutową w rozumieniu artykułu 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołany wyżej przepis art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości uzasadnia wystawienie dowodu zastępczego dokumentującego nabycie towaru - krzesła do sal dydaktycznych o wartości 10.300,46 zł brutto. Zachodzi bowiem stan niemożności uzyskania zewnętrznego dowodu księgowego od sprzedawcy. Takiej interpretacji nie stoi na przeszkodzie unormowanie zawarte w art. 20 ust. 4 zdanie 2 ustawy o rachunkowości. Sprzedaż opodatkowana była podatkiem od towarów i usług, jednak Wnioskodawcy nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Wystawienie więc zastępczego dowodu księgowego ma na celu wyłącznie prawidłowe udokumentowanie i zaksięgowanie wydatku poniesionego na cel statutowy dla zachowania zwolnienia od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wnioskodawca prowadzi działalność dydaktyczną i niewątpliwie zakup wyposażenia sal dydaktycznych ma związek z prowadzoną przez Nią działalnością, wydatki takie nie są również wymienione jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w powołanej wyżej ustawie.

Osoby prawne, których działalnością statutową jest m.in. działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów są zwolnione na zasadach art. 25 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy, z obowiązku wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych.

Zwolnienie przedmiotowe od podatku dochodowego - art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zwolnienie wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest mimo wszystko równoznaczne ze zwolnieniem od prowadzenia ewidencji rachunkowej. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami w tym zakresie są przepisy z dnia 29 września 1994 r. ustawy o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. Nr 76, poz. 694) a w szczególności art. 2 ust. 1 pkt 1.

Natomiast przepis art. 20 powyższej ustawy stanowi, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

* zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

* zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

* wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

* zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które

muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,

* korygujące poprzednie zapisy,

* zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego,

* rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.

Jak wskazano we wniosku, Zainteresowana Wyższa Szkoła nie posiada oryginału faktury nie ma możliwości uzyskania dowodu źródłowego - zewnętrznego obcego - otrzymanego od kontrahenta. W takim przypadku zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności.

Zwrócić przy tym należy uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym. Stosownie do art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego wskazującego na poczynione starania w celu uzyskania faktury VAT od sprzedawcy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma możliwość udokumentować fakt dokonanej operacji gospodarczej zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 79/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl