ILPB3/423-466/09-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 24 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie umowy zawartej w dniu 2 marca 2009 r. nabył znak towarowy należący do Sp. z o.o. Nabycie prawa do znaku towarowego zostało dokonane za cenę, która zgodnie z ustaleniami stron będzie wynikała z wyceny rynkowej tego znaku dokonanej przez Kancelarię Patentową.

Znak będący przedmiotem umowy zgłoszono w dniu 29 sierpnia 2005 r. pod numerem X w klasie 3 Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług (dalej: MKTiU). Ogłoszenie o dokonaniu zgłoszenia nastąpiło w Biuletynie Urzędu Patentowego wydanym nakładem Urzędu Patentowego. Urząd Patentowy RP wydał decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, nadając temu prawu numer rejestru. Publikacja o udzieleniu prawa miała miejsce w Wiadomościach Urzędu Patentowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z nabyciem prawa ochronnego do znaku towarowego oraz jego przejęciem do używania powstała wątpliwość, czy Wnioskodawca, który nabył znak towarowy może go amortyzować od momentu przyjęcia do używania, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta wartość niematerialna została wprowadzona do ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do znaków towarowych, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego przepisu wynika, że w pierwszej sytuacji uprawnienie do amortyzowania przysługuje podatnikowi wówczas, gdy spełnione są następujące przesłanki. Otóż prawo do znaku towarowego:

W każdej z tych sytuacji właściciel (współwłaściciel) będzie uprawniony do amortyzowania prawa ze znaku towarowego, o ile wykorzystuje to prawo w działalności gospodarczej.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Może nim być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dzwiękowy. Jeśli znak został utrwalony (w pozytywny sposób) w świadomości nabywcy towarów i zwraca uwagę na każdy towar nim opatrzony - znak pełni istotną funkcję reklamową (I. Wiszniewska, Znaki towarowe w prawie własności przemysłowej, PPH 12/2001, s.1).

Na znak towarowy, zgodnie z art. 121 może być udzielone prawo ochronne, które z kolei może być zbyte, co też nastąpiło w przedstawionym stanie faktycznym.

W orzecznictwie dotyczącym amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, wskazuje się, iż pojęcie "prawo do znaku towarowego" i "prawo ochronne na znak towarowy" (art. 153-163 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej - tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) nie są pojęciami tożsamymi, albowiem prawo do znaku towarowego (art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest pojęciem szerszym, gdyż oznacza nie tylko prawo ochronne do znaku towarowego, ale i prawo do znaku powszechnie znanego (art. 301 ustawy - Prawo własności przemysłowej). W szerszym ujęciu, odnosząc się do praw związanych ze znakami towarowymi, należy również zwrócić uwagę na prawo z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne (art. 162 ust. 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej). Tylko zatem te trzy prawa mogą być rozważane w kontekście praw niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, nie budzi wątpliwości (zob. wyrok WSA z 11 marca 2008 r. I SA/Rz 99/08; wyrok WSA z 30 października 2007 r. I SA/Bk 401/07), iż amortyzacji podlegają nie tylko nabyte prawa do znaków towarowych ale również prawa ochronne do znaków towarowych o ile spełnione zostały wskazane powyżej warunki, tj. zostało przez podatnika nabyte na własność (współwłasność), (a więc nie przez wytworzenie); nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania, przewidywany okres jego używania wynosi co najmniej rok, podatnik wykorzystuje je na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z nabyciem prawa ochronnego do znaku towarowego, zdaniem Wnioskodawcy, może On dokonywać odpisów amortyzacyjnych od chwili przyjęcia do używania od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały wprowadzone do ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższy przepis wskazuje, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji) umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wskazana w powyższym przepisie ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) normuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Stosownie do art. 120 ust. 1 ww. ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Ust. 2 tego artykułu wskazuje, iż znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 ustawy). Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2, decyzję o odmowie jego udzielenia (art. 145 ustawy).

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy (art. 147 ustawy). W myśl art. 149 tej ustawy, udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy). Stosownie do art. 162 ust. 1 ustawy, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (...). Ust. 6 tego przepisu stanowi, iż stosuje się go odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej - udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Po wpłynięciu zgłoszenia znaku towarowego, Urząd Patentowy ma dopiero podstawy do zbadania, czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa ochronnego. Jeśli nie zostały spełnione, Urząd może odmówić udzielenia prawa ochronnego. Natomiast jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy - wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego. Uzyskane przez podatnika prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Natomiast "prawo ze zgłoszenia znaku towarowego", które powstaje w dacie zgłoszenia wniosku o rejestrację znaku towarowego, nie jest wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. W dacie zgłoszenia nie powstaje podlegające amortyzacji prawo ochronne na znak towarowy. Zatem prawo ze zgłoszenia znaku towarowego nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, w stosunku do której możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Podatnicy, (...) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b (art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w marcu 2009 r. nabyła znak towarowy, którego zgłoszenie nastąpiło przez jego zbywcę w sierpniu 2005 r., a decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy została wydana przez Urząd Patentowy w 2007 r.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż w związku z nabyciem prawa ochronnego do znaku towarowego, które jako wartość niematerialna i prawna podlega amortyzacji, Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie nadmienić należy, iż Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że w kontekście art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę prawo do znaku towarowego, prawo ochronne na znak towarowy, jak również prawo z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

Jak wskazano powyżej "prawo ze zgłoszenia znaku towarowego", które powstaje w dacie zgłoszenia wniosku o rejestrację znaku towarowego, nie jest wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Amortyzacji podatkowej może podlegać tylko prawo ochronne na znak towarowy, tym samym, prawo z dokonanego zgłoszenia, na które nie udzielono prawa ochronnego nie może być uznane za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte, zapadły w indywidualnych sprawach konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.