ILPB3/423-46/13-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-46/13-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność polegającą na produkcji kalendarzy i książek. W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, dnia 30 listopada 2011 r. Spółka jako Pożyczkobiorca zawarła umowę pożyczki.

Zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki (dalej: Umowa): "Za każdy Okres Oprocentowania Pożyczkodawcy przysługiwać będą od Pożyczkobiorcy odsetki z tytułu niespłaconej, skapitalizowanej sumy Pożyczki przy zastosowaniu Stopy Oprocentowania stanowiącej sumę Stopy Bazowej i Marży. Odsetki będą naliczone za każdy dzień Okresu Oprocentowania oraz będą obliczone na podstawie rzeczywistej liczby dni w Okresie Oprocentowania. W ostatnim dniu Okresu Oprocentowania odsetki za ten Okres Oprocentowania będą kapitalizowane".

Zgodnie z definicjami zawartymi w Umowie: "Okres oprocentowania - oznacza w odniesieniu do Pożyczki:

a.

okres rozpoczynający się w dacie wypłaty Pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy oraz kończący się z upływem ostatniego dnia kwartału kalendarzowego, w którym nastąpiła wypłata Pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy,

b.

w odniesieniu do następnych Okresów Oprocentowania okres rozpoczynający się od pierwszego dnia kwartału kalendarzowego i kończący się z upływem ostatniego dnia tego kwartału.

Jeżeli koniec Okresu Oprocentowania przypadnie na dzień nie będący Dniem Roboczym, dany Okres Oprocentowania zakończy się w najbliższym Dniu Roboczym".

Wypłata pożyczki nastąpiła w listopadzie 2011 r.

Na dzień składania niniejszego wniosku kapitalizacja odsetek od pożyczki została już dokonana. W rezultacie wartość skapitalizowanych odsetek powiększyła kwotę główną pożyczki, podlegającej oprocentowaniu.

W przyszłości, zgodnie z zapisami Umowy dotyczącymi kolejnych okresów odsetkowych nastąpią kolejne kapitalizacje.

Istnieje także możliwość, że w przyszłości Spółka zawrze inne umowy pożyczek, które również będą stanowiły, że naliczone lecz niezapłacone odsetki po określonym czasie będą podlegały kapitalizacji, tj. że ich wartość powiększy kwotę główną pożyczki, podlegającej oprocentowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może zaliczyć skapitalizowane odsetki od pożyczek (kredytów) do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, skapitalizowane odsetki od pożyczki należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji (dopisania do kwoty głównej pożyczki).

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy określa, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zdaniem Spółki, kapitalizacja odsetek stanowi formę ich zapłaty. W związku z tym - w świetle art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - skapitalizowane odsetki należy uznać za koszt podatkowy w momencie ich kapitalizacji (o ile nie ma obowiązku zwiększenia wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych). Kapitalizacja odsetek polega na przekształceniu zobowiązania z tytułu spłaty odsetek w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej pożyczki, czyli zobowiązanie z tytułu odsetek dopisane zostaje do zobowiązania głównego. Po dokonaniu kapitalizacji oprocentowanie liczone jest od nowej, wyższej podstawy, na którą składa się pożyczony kapitał i doliczone do tego kapitału odsetki. W ten sposób, pomimo braku fizycznego przepływu naliczonych odsetek na rachunek pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje pozostawienie tych odsetek do jego dyspozycji. Tym samym, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - skapitalizowane odsetki należy uznać za koszt podatkowy w momencie ich kapitalizacji.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np.:

* Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 3 marca 2003 r. sygn. I SA/Łd 685/01 uznał, że: "ustawodawca w wypadku kapitalizacji nie uzależnił zaliczenia wydatku do kosztów od faktu spłaty odsetek, wystarczy ich skapitalizowanie";

* Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. II FSK 359/09 stwierdził, że: "swobodne przeniesienie prawa do dysponowania przychodem, to jest odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału, o które, zgodnie z wolą pożyczkodawcy pożyczkobiorca powiększa co pewien czas kwotę pożyczonych pieniędzy, należy traktować jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji";

* Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Bydgoszczy w wyroku z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. I SA/Bd 887/10 uznał, że: "pomimo braku przepływu naliczonych odsetek na rachunek pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje postawienie tych odsetek do jego dyspozycji. (...) Zdaniem Sądu, organ prawidłowo przyznał istotę problemu pozostawieniu odsetek do dyspozycji Pożyczkodawcy, jako kreującemu moment powstania kosztu po stronie Pożyczkobiorcy i wskazał na samą kapitalizację jako kreującą powstanie (moment) kosztu uzyskania przychodów";

* Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w Warszawie w wyroku z dnia 31 października 2012 r. sygn. II FSK 485/11 uznał, że: "swobodne przeniesienie prawa do dysponowania przychodem, to jest odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału należy traktować jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji. (...) Tym samym, w momencie kapitalizacji odsetek, dokonanych zgodnie z zawartą umową pożyczki, pożyczkodawca uzyskał przychód podatkowy o takiej wartości, natomiast pożyczkobiorca - prawo do zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów".

Również organy podatkowe podzielają stanowisko Spółki, np.:

* interpretacja indywidualna z dnia 23 lipca 2012 r. sygn. IPPB3/423-258/12-2/DP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się w całości ze stanowiskiem pytającej Spółki, odstępując od uzasadnienia;

* interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2011 r. sygn. IPTPB3/423-213/11-2/IR Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że: "w przypadku odsetek skapitalizowanych, momentem zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów jest moment ich kapitalizacji";

* interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2011 r. sygn. ITPB3/423-125/11/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że: "skoro bowiem w wyniku kapitalizacji pożyczkobiorca reguluje odsetki poprzez zwiększenie wysokości pożyczki, to dzień kapitalizacji tych odsetek będzie dniem, w którym skapitalizowane odsetki staną się kosztem uzyskania przychodu";

* interpretacja indywidualna z dnia 24 sierpnia 2010 r. sygn. IBPBI/423-776/10/PP Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy stwierdził, że: "W konsekwencji, w wyniku kapitalizacji odsetek od pożyczki dojdzie do ich swoistego uregulowania, a co za tym idzie - kapitalizacja odsetek wywiera ten sam skutek co zapłata i umożliwia uznanie odsetek za koszt podatkowy w momencie ich kapitalizacji";

* interpretacja indywidualna z dnia 9 lipca 2010 r. sygn. IPPB3/423-255/10-2/EB Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy wskazał: "gdyby nie można było zaliczyć odsetek do kosztów podatkowych w momencie ich kapitalizacji, nie mogłyby one stanowić kosztów uzyskania przychodów w ogóle (gdyż po dokonaniu kapitalizacji zaczną one stanowić część kwoty głównej pożyczki, której spłata nie stanowi kosztów uzyskania przychodów)";

* interpretacja indywidualna z dnia 27 maja 2010 r. sygn. IPPB3/423-170/10-2/ER Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: "odsetki naliczone i kapitalizowane do kwoty głównej pożyczki podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie kapitalizacji";

* interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2010 r. sygn. ILPB3/423-1131/09-2/EK Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy wskazał, iż: "na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółce przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów skapitalizowanych odsetek od zaciągniętego kredytu, pod warunkiem, że został on przeznaczony na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą - w dacie ich kapitalizacji";

* interpretacja indywidualna z dnia 20 października 2009 r. sygn. IPPB1/415-608/09-2/EC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: "kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty. Na tej podstawie, w ocenie organu, skapitalizowane odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich kapitalizacji";

* interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2008 r. sygn. IP-PB3-423-544/07-2/GJ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, która twierdziła, iż: "kapitalizacja jest formą zapłaty zobowiązania z tytułu odsetek, co uzasadnia zaliczenie kwoty skapitalizowanych odsetek w koszty podatkowe już w momencie ich kapitalizacji".

Potwierdzenie tezy, iż kapitalizacja jest formą zapłaty stanowi również treść art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który dotyczy poboru tzw. podatku u źródła. Z przepisu tego wynika, że wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d tego artykułu (m.in. wypłata odsetek) oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek. W związku z koniecznością zachowania spójności norm prawnych należy przyjąć, iż w przepisach dotyczących kosztów podatkowych również należy traktować kapitalizację jako formę zapłaty.

Na tą kwestię w kontekście momentu zaliczenia skapitalizowanych odsetek do kosztów uzyskania przychodów wskazał również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 października 2009 r. sygn. III SA/Wa 960/09 uznając, że: "sama kapitalizacja odsetek powoduje u płatnika obowiązek odprowadzenia podatku u źródła od uzyskanego przez pożyczkodawcę przychodu. Zatem kapitalizacja odsetek powoduje powstanie przychodu, a po stronie pożyczkodawcy jest kosztem uzyskania przychodów. A zatem, sama kapitalizacja jest formą zapłaty odsetek. Nie można uznać, iż w przypadku kapitalizacji odsetek nie mamy do czynienia z zapłatą odsetek. W ocenie Sądu jest to rodzaj zapłaty, w przeciwnym razie płatnik nie byłby obowiązany na podstawie art. 26 ust. 7 do zapłaty podatku od skapitalizowanych odsetek, a przecież tak nie jest".

Taki pogląd podzielił WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. III SA/Wa 621/11.

Zestawiając przepisy art. 16 ust. 1 pkt 11 i pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że ustawodawca wskazuje dwie odrębne kategorie odsetek: naliczone i zapłacone oraz skapitalizowane. W przypadku kapitalizacji odsetek ustawodawca nie wprowadza dodatkowego wymogu, że skapitalizowane odsetki można uznać za koszt dopiero w momencie, gdy zobowiązanie główne jest zapłacone. Tym samym należy uznać, że sama kapitalizacja odsetek przesądza o możliwości uznania ich za koszt podatkowy.

Takie stanowisko potwierdza wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. I SA/Wr 1605/09 w którym Sąd uznał, że: "literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a i pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwala na stwierdzenie, że aby uznać odsetki za koszt uzyskania przychodów powinny one spełniać obydwie przesłanki łącznie, tj. zostać skapitalizowane oraz zapłacone". Takie stanowisko potwierdzają również interpretacje urzędowe, np.: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 3 grudnia 2008 r. sygn. ILPB3/423-554/08-2/DS stwierdził, że: "należy uznać, że odsetki stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty. Natomiast skapitalizowane odsetki od kredytu (pożyczki) będą stanowiły dla kredytobiorcy (pożyczkobiorcy) koszt uzyskania przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a, w dacie ich kapitalizacji".

Dodatkowo należy wskazać na wykładnię historyczną art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która potwierdza, że dla ustalenia momentu zaliczenia odsetek do kosztów nie jest konieczna zapłata skapitalizowanych odsetek, ale już sama kapitalizacja odsetek. Obecne brzmienie tego przepisu zostało bowiem wprowadzone na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1993 r. Nr 134, poz. 646). Na mocy art. 2 tej ustawy, z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a wykreślony został wyraz "zapłaconych" - przed nowelizacją art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a brzmiał: "Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych zapłaconych odsetek od tych pożyczek (kredytów)".

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, motywem ustawodawcy określającego zasady opodatkowania skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów) było to, iż poprzez wykreślenie wyrazu "zapłaconych" w sposób jednoznaczny wskazano moment powstania kosztów uzyskania przychodów po stronie dłużnika, którym jest moment każdorazowej kapitalizacji odsetek, a nie zapłaty skapitalizowanych odsetek. Taką argumentację przytoczył również przykładowo WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. III SA/Wa 621/11. W przedstawionym stanie faktycznym, w myśl postanowień Umowy, naliczenie i kapitalizacja odsetek następuje raz na kwartał przez doliczenie do kwoty głównej pożyczki, od której naliczane są odsetki za kolejny okres odsetkowy.

W związku z tym, zdaniem Spółki, przedmiotowe odsetki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji (doliczenia odsetek do kwoty głównej pożyczki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Artykuł 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W zakresie wskazanych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy wydatków (kosztów), których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona przez ustawodawcę wskazać należy, że z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) tej ustawy wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy określa, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od pożyczki.

W konsekwencji, zapłacone lub skapitalizowane odsetki od kredytu (pożyczki), który został zaciągnięty w celu określonym w art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Pojęcie "kapitalizacja odsetek" nie jest zdefiniowane na gruncie przepisów prawa. W praktyce wskazuje się, że kapitalizacja odsetek to operacja doliczenia naliczonych i nie zapłaconych odsetek do kwoty głównej pożyczki (kredytu). Z datą kapitalizacji odsetki tracą odrębny od kwoty głównej byt prawny (tekst jedn.: stają się częścią kwoty głównej ze wszelkimi tego konsekwencjami). W rezultacie, zobowiązanie z tytułu spłaty odsetek "przekształca się" w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej pożyczki (kredytu). Po dokonaniu kapitalizacji oprocentowanie liczone jest od nowej, wyższej podstawy, na którą składa się pożyczony kapitał oraz doliczone do tego kapitału odsetki. Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

Jak wskazano powyżej, warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów) jest istnienie związku przyczynowo - skutkowego między pożyczką (kredytem), a przychodem z działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wskazał, jaki jest cel pożyczki, zatem należy podkreślić, że decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów) ma faktyczne ich przeznaczenie.

Wskazać należy również, że ustawodawca przewidział szczególny sposób rozliczania odsetek od pożyczek (kredytów) w sytuacji, gdy pożyczka została zaciągnięta w związku z nabyciem lub wytworzeniem środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, natomiast w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Na mocy art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ww. ustawy).

Ponadto, z treści art. 16 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Reasumując powyższe, skapitalizowane odsetki (jako niezwiązane z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych) od pożyczek (kredytów), pod warunkiem, że zostały one zaciągnięte w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, mogą być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich kapitalizacji.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl