ILPB3/423-46/11-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlegającej zwolnieniu, wspólnej dla trzech zezwoleń - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlegającej zwolnieniu, wspólnej dla trzech zezwoleń,

* możliwości objęcia zwolnieniem dochodu z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia z 28 czerwca 2006 r. zmienionego decyzją Ministra Gospodarki z 27 sierpnia 2007 r. oraz decyzją Ministra Gospodarki z 15 lipca 2010 r., a po jego wyczerpaniu limit wynikający z zezwolenia z 18 czerwca 2010 r., a po jego wyczerpaniu limit wynikający z zezwolenia z 29 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej ("Strefa" lub "SSE") na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE:

* wydanego w dniu 28 czerwca 2006 r. zmienionego decyzja Ministra Gospodarki z 27 sierpnia 2007 r. oraz decyzją Ministra Gospodarki z 15 lipca 2010 r.

Rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej wskazany w ww. zezwoleniach obejmuje działalność gospodarczą prowadzoną na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy szczegółowo wymienionych w załączonych zezwoleniach.

W związku z planowaną realizacją kolejnych projektów inwestycyjnych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka uzyskała kolejne zezwolenia:

* wydane w dniu 18 czerwca 2010 r.;

* wydanego w dniu 29 października 2010 r.

Tym samym, w chwili obecnej Spółka posiada trzy zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Mając na uwadze fakt uzyskania w ostatnim czasie trzeciego już zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE w związku z kolejną planowaną rozbudową zakładu, Spółka zwraca się z następującymi pytaniami:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 29 kwietnia 2011 r.: nr ILPB3/423-46/11-3/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, w treści przepisów ustalających zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego w Strefie brak jest zapisów, które nakładałyby obowiązek prowadzenia odrębnej księgowości podatkowej dla każdego z projektów, na które zostały wydane zezwolenia strefowe z osobna. W szczególności, brak jest takich zapisów (i) w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, (ii) w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych ("ustawa o SSE"), (iii) jak również w tzw. rozporządzeniach strefowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, stanowiącego zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawę do korzystania z pomocy publicznej, przy czym zgodnie z art. 17 ust. 4 zwolnienie to przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy.

Z kolei stosownie do art. 12 ustawy o SSE, ustalającej podstawowe zasady prowadzenia działalności w Strefie, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia strefowego, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwentnie, zwolnieniem podatkowym objęty jest dochód z działalności gospodarczej: (i) prowadzonej przez Spółkę na terenie Strefy, która równocześnie (ii) została wymieniona w posiadanym zezwoleniu / zezwoleniach strefowych.

Z kolei brak jest we wskazanych przepisach, regulacji nakazujących ustalanie odrębnego wyniku finansowego, w przypadku posiadania przez przedsiębiorcę więcej niż jednego zezwolenia strefowego, o ile działalność będzie prowadzona na terenie Strefy przez tego samego podatnika. Brak jest również regulacji zabraniających posiadania więcej niż jednego zezwolenia strefowego.

Warto także podkreślić, iż przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych ("rozporządzenie w sprawie pomocy"), w paragrafie 5 ust. 5 wskazują, iż w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie Strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie Strefy. Zgodnie ze wskazanym przepisem, obowiązek ustalania odrębnego wyniku odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy ten sam podatnik prowadzi jednocześnie działalność na terenie Strefy i poza nią.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku prowadzenia działalności w całości na terenie Strefy, będzie Ona zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w sposób zapewniający m.in. określenia kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. W przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorcy strefowego brak jest bowiem wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy dla projektów strefowych związanych z dwoma odrębnymi zezwoleniami.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, dla celów korzystania z trzech zezwoleń strefowych, Spółka nie jest obowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej i ustalania odrębnego wyniku podatkowego dla każdego z nich.

Równocześnie Spółka jest świadoma, iż powinna zapewnić możliwość wyodrębnienia środków trwałych oraz utworzonych nowych miejsc pracy związanych z każdym projektem. Powyższe umożliwi niezależne rozliczenie każdego z projektów pod kątem wypełnienia warunków określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją tych projektów dla celów kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej.

Prezentowane stanowisko spójne jest z wieloma interpretacjami podatkowymi wydawanymi w analogicznych sprawach przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2010 r. uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodne z którym: "w przypadku prowadzenia działalności w całości na terenie Strefy, będzie ona (przyp. Spółki) zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., czyli w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego z p.d.o.p. oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych".

Zasadność takiego podejścia zaprezentował również w szczególności Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w postanowieniu z 26 marca 2007 r., a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 1 października 2008 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11 maja 2009 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 12 listopada 2009 r.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnioskuje o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest pewnym wyjątkiem od zasady.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada trzy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Pierwsze z dnia 28 czerwca 2006 r. zmienionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2007 r. oraz decyzją Ministra Gospodarki z dnia 15 lipca 2010 r. Drugie z dnia 18 czerwca 2010 r. Trzecie z dnia 29 października 2010 r.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 218, poz. 2211 z późn. zm.), § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 236, poz. 1705 z późn. zm.) oraz § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.), w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Ustawodawca nie zdefiniował, o jak dalekie wyodrębnienie organizacyjne działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej chodzi. Organizacyjne wyodrębnienie z osoby prawnej - prowadzącej działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią - jednostki, której wypracowany dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, służy przede wszystkim prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym przedsiębiorca musi zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu. Zatem, wyodrębnienie organizacyjne służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym.

Co prawda cytowany wyżej § 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej nie znajdzie wprost zastosowania w sprawie przedstawionej we wniosku, dotyczy bowiem sytuacji, w której przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą również poza terenem strefy. Przepis ten potwierdza jednak stanowisko, iż przedsiębiorca zobowiązany jest do takiego prowadzenia ksiąg, aby możliwe było ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu; nie ma natomiast obowiązku prowadzenia ewidencji odrębnie dla każdego zezwolenia.

W konsekwencji, zdaniem tut. Organu, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie trzech zezwoleń, Spółka będzie zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla celów obliczenia dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy dla wszystkich posiadanych zezwoleń.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlegającej zwolnieniu, wspólnej dla trzech zezwoleń należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym w dniu 31 stycznia 2011 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.