ILPB3/423-457/09-6/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2009 r. (data wpływu 22 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 31 sierpnia 2009 r.) oraz z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 4 czerwca 2007 r. Spółka podpisała umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Umowa zakończyła się 4 czerwca 2009 r. Po zakończeniu umowy Spółka wykupiła samochód osobowy na podstawie faktury wystawionej przez leasingodawcę.

Zarząd Spółki zamierza w niedalekiej przyszłości sprzedać ww. samochód. Spółka zamierza wprowadzić samochód do ewidencji środków trwałych w wartości brutto, rezygnując z odliczenia podatku VAT i naliczyć amortyzację w 100% w miesiącu przyjęcia samochodu. Cena netto samochodu wynosi 111,48 zł + podatek VAT 22% 24,53 zł. Cena z VAT wynosi 136,01 zł.

W piśmie z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 31 sierpnia 2009 r.) stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Spółka wskazała, iż chce Ona zrezygnować z odliczenia podatku należnego przy zakupie samochodu osobowego, mimo iż posiada takie prawo (samochód będzie służył czynnościom opodatkowanym), ponieważ zamierza dokonać jego sprzedaży jeszcze w 2009 r.

W momencie sprzedaży Spółka miałaby obowiązek dokonać korekty podatku odliczonego. Rezygnacja z odliczenia podatku przy jego zakupie spowoduje brak obowiązku korekty podatku naliczonego.

Spółka wyjaśniła, że ponieważ cena zakupu wynosi: netto 111,48 zł, brutto 136,01 zł zastosuje amortyzację jednorazową w momencie wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, iż w odniesieniu do przedmiotowego samochodu ma On prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka rezygnując z odliczenia podatku VAT nabytego samochodu osobowego może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów całą amortyzację liczoną od wartości środka trwałego wraz z podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług daje podatnikowi prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturze dokumentującej zakup samochodu osobowego. Z prawa tego podatnik może skorzystać lub z niego zrezygnować. Spółka zamierza z tego prawa nie korzystać i nie odliczać podatku naliczonego w fakturze zakupu samochodu osobowego, zatem wprowadzenie do ewidencji środków trwałych samochodu w cenie brutto (wraz z podatkiem VAT) spowoduje, że naliczona amortyzacja będzie kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, podatek od towarów i usług, co do zasady, nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek od tej zasady - dotyczący podatku naliczonego - jest zawarty w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Tak więc, powyższy przepis pozwala w ściśle określonych przypadkach na zaliczenie podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu, co skutkuje zmniejszeniem zobowiązania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, obciążając koszty uzyskania przychodów podatkiem naliczonym, w tej części w której stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy tego podatku.

Powyższe oznacza, iż uznanie za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, może nastąpić w każdym przypadku, gdy regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie dają podstawy do odliczenia od podatku należnego.

Cytowany przepis posługuje się zwrotem "nie przysługuje obniżenie kwoty (...) podatku od towarów i usług (...)", zatem nie można uznać, iż nieskorzystanie z prawa obniżenia podatku jest równoznaczne z nieprzysługiwaniem prawa do obniżenia podatku. Podatnik nie ma swobodnego wyboru między odliczeniem podatku, a zaliczeniem go do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 16g ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast ust. 3 art. 16g cyt. ustawy stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Jeżeli po zakończeniu umowy leasingu leasingobiorca zakupuje składnik majątkowy i uznaje na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za środek trwały i wprowadza do ewidencji środków trwałych, to dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego środka trwałego stanowiącej cenę nabycia określoną w fakturze zakupu, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Za cenę nabycia zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 4 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Umowa wygasła 4 czerwca 2009 r. i po jej zakończeniu Spółka wykupiła ww. samochód. Zarząd Spółki zamierza w niedalekiej przyszłości, tj. jeszcze w roku 2009, sprzedać przedmiotowy samochód. Zarówno w trakcie trwania umowy leasingu, jak i po wykupie, ww. samochód służył Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych. Zainteresowany wskazał, iż w odniesieniu do przedmiotowego samochodu Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, uwzględnienie jako elementu ceny nabycia - i w konsekwencji również wartości początkowej - podatku od towarów i usług może nastąpić wyłącznie wówczas, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi on podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku.

Rozstrzygniecie przedmiotowych kwestii zostało zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług, której art. 86 ust. 3 w przypadku nabycia samochodów osobowych wprowadza ogólną zasadę, iż tylko ograniczona kwotowo-procentowo część podatku wynikającego z faktury może być uznana za podatek naliczony. Jednakże, zgodnie m.in. z ust. 4 pkt 7 ww. artykułu zasada ta nie obowiązuje w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Jeżeli zatem Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia środka transportu, to cena nabycia tego samochodu - dla ustalenia wartości początkowej środka trwałego - nie będzie obejmowała tej części podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie pojazdu, w jakiej Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony interpretacją indywidualną w dniu 17 września 2009 r. nr ILPP1/443-733/09-6/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.