ILPB3/423-448/08-4/HS - Nabycie od spółki specyfikacji handlowych jako know - how na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocników przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu 11 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów rozliczanych w czasie - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan.

Spółka jest podmiotem współpracującym z firmami z branży farmaceutycznej, który na międzynarodową skalę zajmuje się produkcją i sprzedażą opakowań, w tym opakowań dla przemysłu farmaceutycznego (zwanych dalej na potrzeby niniejszego wniosku: opakowaniami medycznymi). Dzięki wieloletniemu doświadczeniu Spółka jest jednym z największych producentów opakowań medycznych w Polsce.

W związku z faktem, iż branża, w której działa Spółka jest pod szczególnym nadzorem organów państwowych (szeroko rozumiany nadzór farmaceutyczny), stąd też wyroby produkowane przez Spółkę przed wprowadzeniem do obrotu poddawane są m.in. czasochłonnym testom stabilności, które sprowadzają się do kontroli interakcji pomiędzy produkowanymi przez Spółkę opakowaniami a lekami, które mają być w nich zawarte.

W ramach globalnej polityki redukcji kosztów przez spółki kapitałowe należące do tego samego holdingu, a także w uznaniu dużego doświadczenia posiadanego przez Podatnika w produkcji opakowań medycznych, grupa Y zdecydowała przenieść produkcję opakowań z tworzyw sztucznych z Niemiec do Polski. W związku z realizacją tej strategii, w dniu 26 listopada 2007 r. Spółka zawarła umowę z X GmbH (Spółka X), w ramach której nabyła maszyny, urządzenia, narzędzia i formy a także zapasy przyporządkowane do Działu Produkcji Wyrobów z Tworzyw Sztucznych (m.in. kroplomierzy, butelek, zakrętek). Dla Spółki zawarcie przedmiotowej umowy oznacza poprawę wyników ekonomicznych poprzez wzrost przychodów z tytułu nowo produkowanych opakowań medycznych, pozyskanie nowych strategicznych klientów, a także dywersyfikację produkowanych i sprzedawanych przez siebie wyrobów. Przeniesienie do Polski produkcji m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X spowoduje także wzrost inwestycji w Spółce, a tym samym zwiększenie liczby generowanych przez Spółkę miejsc pracy.

W ramach podpisanej umowy Spółka nabyła również specyfikacje handlowe, będące graficzno - technicznym przedstawieniem danych na temat oczekiwanych cech poszczególnych produktów nabywanych w przeszłości od Spółki X przez kontrahentów. Specyfikacje te powstały w oparciu o wzajemne kontakty i negocjacje z każdym z klientów na temat oczekiwanych parametrów technicznych produkowanych przez Spółkę X wyrobów i są w zasadzie - w sensie ekonomicznym, a nie formalnym - integralną częścią umów podpisanych przez Spółkę X z kontrahentami. Po sporządzeniu specyfikacji, produkty oferowane przez Spółkę X poddawane były testom stabilności przeprowadzanym przez właściwe organy nadzoru farmaceutycznego - testy stabilności zakończone wynikiem pozytywnym gwarantowały, iż między opakowaniami produkowanymi przez Spółkę X a lekami, które były w nich zawarte, nie dochodziło do niepożądanych interakcji.

Pomimo faktu, iż Spółka posiada bogate doświadczenie w produkcji opakowań medycznych - a zatem odtworzenie informacji zawartych w specyfikacjach byłoby możliwe w drodze indywidualnych kontaktów i negocjacji z każdym z byłych klientów Spółki X - Spółka uznała za celowe nabycie specyfikacji handlowych od Spółki X. Działanie takie umożliwiło szybkie podjęcie produkcji opakowań medycznych wytwarzanych dotąd przez Spółkę X, gdyż nie wiązało się z koniecznością poddania produkowanych przez Spółkę opakowań ponownym testom stabilności (co do zasady bowiem produkcja w oparciu o zatwierdzoną specyfikację nie wymaga potwierdzania wykonanych testów stabilności). Spółka wskazuje, że z uwagi na charakter procedur stosowanych przez organy nadzoru farmaceutycznego przeprowadzenie takich testów trwać może nawet kilka lat, dodatkowo sprzedaż opakowań medycznych wytwarzanych na podstawie samodzielnie uzgodnionych specyfikacji wymaga pozyskania pozwoleń wydawanych przez organy nadzoru każdego kraju, na terenie którego opakowania są sprzedawane. Dlatego też ewentualne uzgadnianie przez Spółkę własnych specyfikacji z klientami spowodowałoby konieczność poniesienia kosztów związanych z ich uzgodnieniem, niewątpliwie przesunęłyby także w czasie moment rozpoczęcia produkcji a zarazem moment osiągania przez Spółkę przychodów ze sprzedaży m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X.

Umowa dotycząca nabycia Działu Produkcji Wyrobów z Tworzyw Sztucznych zawiera postanowienia dotyczące alokacji ceny nabycia składników majątkowych i specyfikacji - w tym wskazanie, jaka kwota należna Spółce X dotyczy nabycia przez Spółkę specyfikacji. Ze względu na charakter nabywanego majątku Spółka przyjęła, iż przedmiotem nabycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa lecz zespół odrębnych składników majątkowych. Za dzień zapłaty (wygaśnięcia zobowiązania) strony przyjęły dzień zaksięgowania wpływu środków na rachunek bankowy zbywcy prowadzony przez bank w Niemczech. Dniem tym był 28 listopada 2007 r. - dwa dni przed kończącym się w Spółce rokiem podatkowym. Kwota należna Spółce X z tytułu zbycia specyfikacji handlowych została wyliczona przez Spółkę X w oparciu o rachunek zdyskontowanej wartości przewidywanej sprzedaży wyrobów przez okres 5 lat od momentu osiągnięcia pełnej skali produkcji. Z wiedzy biznesowej Spółki X dotyczącej rotacji klientów nabywających opakowania medyczne wynika bowiem, iż sprzedaż wyrobu medycznego objętego daną specyfikacją trwa przez okres około 5 lat od osiągnięcia pełnej skali produkcji.

Spółka nadmienia, iż 28 stycznia 2008 r. złożyła wniosek do Ministra Finansów o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Przedmiotem zapytania były wątpliwości Spółki dotyczące prawno - podatkowej kwalifikacji transakcji nabycia specyfikacji handlowych (z uwagi na swe ekonomiczne znaczenie określanych we wniosku z 28 stycznia 2008 r. jako "baza klientów") na gruncie polsko - niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie ewentualnej konieczności pobrania podatku u źródła. W odpowiedzi wydanej dnia 28 kwietnia 2008 r. Minister Finansów stwierdził, iż przedmiotowa transakcja na gruncie polsko - niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie stanowi nabycia know - how, w rezultacie Spółka nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła.

Obecnie Spółka zwraca się o potwierdzenie stanowiska, iż w wyniku przeprowadzenia transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku nabyte przez Spółkę specyfikacje nie będą stanowiły know - how także na gruncie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Tym samym, wydatek poniesiony przez Spółkę na nabycie specyfikacji nie będzie rozpoznany jako dotyczący nabycia wartości niematerialnej i prawnej (know - how), lecz będzie stanowił koszt ogólny prowadzonej przez Spółkę działalności, ujęty w jej rachunku podatkowym na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powodem zajęcia takiego stanowiska przez Spółkę jest fakt, że podpisane przez Nią z byłymi klientami Spółki X kontrakty zostały zawarte na czas nieokreślony, przy czym produkcja zamawianych przez kontrahentów opakowań medycznych osiągnie pełną skalę w roku 2008 (następnym roku podatkowym w stosunku do roku podatkowego, w którym Spółka dokonała zapłaty za nabyte specyfikacje). Jednocześnie, jak wskazano powyżej, wiedza biznesowa Spółki X dotycząca analizy rotacji klientów nabywających opakowania medyczne, odzwierciedlona w przedstawionym Spółce modelu służącym do wyliczenia wartości nabytych specyfikacji wskazuje, że racjonalne jest przyjęcie, że sprzedaż opakowania medycznego objętego daną specyfikacją trwa przeciętnie 5 lat od osiągnięcia pełnej skali produkcji sprzedawanych opakowań. Wnioski te potwierdza doświadczenie biznesowe Spółki. Ponieważ poniesiony przez Spółkę wydatek dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego, stąd też Spółka zaliczy poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, w jakim zamierza uzyskiwać przychody z tytułu produkcji i sprzedaży opakowań.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy jest następujące.

Kwalifikacja know - how na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, nabyte od Spółki X specyfikacje dotyczące produktów nie stanowią know - how na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniżej Spółka przedstawiła argumentację prawną przemawiającą za przyjęciem tego stanowiska.

Definicja know - how.

Na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie stworzył definicji legalnej know - how, ograniczając się do sformułowania, iż know - how to równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W związku z powyższym, skoro na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stworzono definicji legalnej know - how, stąd też koniecznym jest poszukiwanie znaczenia tej kategorii podatkowej w poglądach przedstawicieli doktryny oraz wyrokach sądów administracyjnych.

Dla wyjaśnienia pojęcia know - how Spółka pragnie zatem przytoczyć definicję określoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 lipca 2003 r., sygn. III SA 1661/01, gdzie stwierdzono, iż "know - how to zespół informacji poufnych, istotnych i zidentyfikowanych we właściwej formie. Termin "poufny" oznacza, że przedmiot umowy nie jest powszechnie dostępny i znany. Termin "istotny" oznacza, że informacje są ważne i niebanalne co do sposobu wytwarzania, zaś termin "zidentyfikowany" oznacza, że know - how jest opisane lub utrwalone w taki sposób, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności". Analogicznie w tej kwestii wypowiadają się komentatorzy prawa podatkowego (m.in. G. Dźwigała w artykule "Opodatkowanie know - how", PP 2004/2/9), którzy identyfikują know - how jako:

Analizując powyższe należy stwierdzić, iż know - how na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza sumę wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, która łącznie spełnia następujące warunki:

W rezultacie, niespełnienie jednej z powyższych przesłanek wyklucza możliwość uznania transakcji jako dotyczącej nabycia know - how w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Charakter prawny dokonanej transakcji.

Odnosząc warunki uznania przedmiotu transakcji za know - how na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na grunt stanu faktycznego w niniejszej sprawie, Spółka pragnie podnieść, iż nabyte specyfikacje handlowe nie stanowią know - how w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Argumenty przemawiające za prawidłowością stanowiska Spółka przedstawia poniżej.

Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, od wielu lat prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań (w tym opakowań medycznych).

Spółka posiada zatem doświadczenie w zakresie sprzedaży i produkcji opakowań medycznych, co między innymi przesądziło o przeniesieniu produkcji m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X do Polski. Biorąc pod uwagę powyższe oraz walor poznawczy przekazywanych informacji (techniczne przedstawienie oczekiwanych przez kontrahentów cech poszczególnych produktów), w ocenie Spółki, w ramach umowy z 26 listopada 2007 r. nie doszło do przekazania know - how.

Informacje uzyskane w ramach specyfikacji nie mogą być określane mianem doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (z którym ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże pojęcie know - how), Spółka bowiem od wielu lat prowadzi produkcję wyrobów podobnych do tych wynikających ze specyfikacji, zatem posiada stosowne doświadczenie, wiedzę, zasoby oraz personel, aby skutecznie zastąpić Spółkę X w relacjach z dotychczasowymi klientami. W konsekwencji, Spółka podkreśla, iż nabyte od Spółki X specyfikacje nie były warunkiem koniecznym przejęcia produkcji, bowiem w sensie ekonomicznym Spółka zapłaciła Spółce X nie za "doświadczenie w dziedzinie przemysłowej i handlowej" - gdyż Spółka posiada takie doświadczenie zdobyte dzięki swojej wieloletniej działalności - lecz za możliwość ominięcia barier administracyjnych związanych z produkcją opakowań, czyli za przyspieszenie możliwości osiągania przychodów dzięki ominięciu długotrwałej procedury wynikającej z konieczności wykonania testów stabilności.

Ponadto Spółka wskazuje, iż nabyte przez Nią specyfikacje handlowe nie posiadają istotnych cech immanentnie związanych z definicją know - how. W szczególności, nie można uznać, iż doszło do przekazania informacji niejawnych (poufnych). Z charakteru przekazanych informacji wynika, że dane z nich wynikające są łatwo dostępne (nie są w żaden sposób utajnione), każdy bowiem z potencjalnych konkurentów Spółki bądź Spółki X może je poznać składając ofertę produkcji opakowań, a następnie podpisując kontrakt z jednym z klientów Spółki X bądź Spółki. Za uznaniem, iż nabyte przez Spółkę specyfikacje nie stanowią know - how przemawia również fakt, iż specyfikacje powstają w drodze kontaktów i negocjacji producenta z klientami. Spółka zatem, podobnie jak i inni możliwi oferenci działający w tym samym segmencie rynkowym, może samodzielnie wytworzyć takie same, ale własne specyfikacje i kontynuować współpracę z klientami obsługiwanymi wcześniej przez Spółkę X. W rezultacie, skoro każdy z potencjalnych dostawców, w tym Spółka, mógł bez przeszkód ustalić te same informacje (specyfikacje warunków zamówienia), stąd też nie można twierdzić, iż informacje zawarte w specyfikacjach miały przymiot poufności (niejawności).

Z tych samych powodów należy odmówić danym zawartym w specyfikacjach przymiotu istotności. Należy bowiem zauważyć, iż nabyte przez Spółkę specyfikacje nie zawierają informacji co do sposobu wytwarzania produktu. Sposób wytwarzania produktu - w tym kontekście znaczeniowym - należy rozumieć jako metodę, system, procedurę, algorytm lub tryb działania prowadzący do wytworzenia dobra finalnego, w analizowanym przypadku - opakowania medycznego.

W konsekwencji, zdaniem Spółki popartym dorobkiem doktryny know - how, nie należy rozumieć jako określenia parametrów technicznych dobra finalnego, ale jako opis szeregu, często złożonych, czynności prowadzących do jego wytworzenia. Odnosząc powyższe na grunt stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku, należy stwierdzić, że skoro nabyte przez Spółkę specyfikacje zawierają wyłącznie parametry techniczne, jakie powinny spełniać produkowane przez Spółkę opakowania, a nie przedstawiają metody ich wykonania (tj. nie prezentują opisu czynności, które należy podjąć, by wytworzyć produkt opisany w specyfikacji), stąd też należy uznać, iż nie doszło do spełnienia kolejnego warunku, jakim jest istotność przekazywanych informacji. W ocenie Spółki, przyjęcie odmiennego stanowiska (np. w przypadku transgranicznych przetargów, gdzie klient za odpłatnością przekazuje uczestnikom przetargu warunki techniczne, jakie powinien spełnić towar) prowadziłoby do wniosków, których nie da się zaakceptować w świetle definicji know - how wypracowanej przez przedstawicieli doktryny i akceptowanej przez dorobek judykatury.

Podsumowanie.

Ponieważ nabyte przez Spółkę specyfikacje nie stanowią wynikającej z doświadczenia wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, a przy tym nie spełniają łącznie przesłanek warunkujących uznania ich za know - how, w ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie doszło do nabycia wartości niematerialnej i prawnej będącej know - how. W rezultacie, skoro poniesione przez Spółkę wydatki nie dotyczą nabycia wartości niematerialnej i prawnej, poniesione zostały jednak przez Spółkę w celu powiększenia przewagi konkurencyjnej na rynku producentów opakowań medycznych, a tym samym zwiększenia przychodów poprzez zwiększenie asortymentu sprzedawanych wyrobów, zasadnym jest przyjęcie stanowiska, iż poniesione wydatki stanowią koszt ogólny prowadzonej działalności gospodarczej stanowiący koszt uzyskania przychodów. W ocenie Spółki, opartej na analizie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowy wydatek powinien być odnoszony w ciężar kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie przez okres 5 lat podatkowych - powody zajęcia takiego stanowiska Spółka przedstawia poniżej.

Moment zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Ponieważ, jak Spółka wykazała powyżej, poczyniony wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, stąd też bezsprzecznie stanowi on koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza jednak rozróżnienie na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz związane z nimi w sposób pośredni, ponadto reguluje zasady dotyczące rozliczania w czasie zarówno kosztów bezpośrednich, jak i pośrednich (w art. 15 ust. 4 - 4d tej ustawy).

W opinii Spółki, wydatek poniesiony na nabycie specyfikacji handlowych nie stanowi kosztu uzyskania przychodów bezpośrednio związanego z przychodami, gdyż nie jest możliwe wskazanie jednego - identyfikowanego co do momentu wystąpienia - przychodu, który wygenerowany zostanie dzięki poniesieniu przedmiotowego wydatku. Ewentualne jednorazowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, którego podatkowa kwalifikacja jest przedmiotem niniejszego wniosku mogłoby, w opinii Spółki, prowadzić do naruszenia zasady współmierności, tj. bezzasadnego zawyżenia kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego rozpoczętego 1 grudnia 2007 r. w stosunku do kolejnych lat podatkowych, w których osiągane będą przychody związane z poniesieniem przedmiotowego wydatku.

W konsekwencji, wydatek analizować należy w kontekście regulacji art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która dotyczy kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. kosztów pośrednich). Zgodnie z przywołanym wyżej przepisem, zasadniczo koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. W przypadku jednak, gdy koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a zarazem nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, wówczas stanowią one koszty proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z analizy powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż w przypadku gdy poniesiony przez Spółkę wydatek stanowi koszt pośredni prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy, a przy tym nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego, podatnik jest zobowiązany do ujęcia tego wydatku w rachunku podatkowym proporcjonalnie do długości okresu, którego wydatek dotyczy.

Należy przy tym zauważyć, iż art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyjaśnia, jakimi kryteriami należy się kierować określając proporcję w jakiej pozostaje wydatek do okresu jego uwzględnienia w rachunku podatkowym. W ocenie Spółki, skoro ustawodawca nie sformułował dyrektyw w określaniu przedmiotowej proporcji, ani nie wprowadził żadnych ograniczeń w tym zakresie, stąd też należy uznać, iż każdy sprawdzalny i racjonalny sposób określenia związku czasowego, w jakim pozostaje wydatek ze związanymi z nim przychodami opodatkowanymi podatkiem dochodowym od osób prawnych, powinien być akceptowany przez ustawodawcę, a co za tym idzie także przez organy podatkowe stosujące prawo.

W przedmiotowym stanie faktycznym, jak wykazano w części pierwszej niniejszego wniosku, kwota należna Spółce X z tytułu zbycia specyfikacji handlowych została wyliczona przez Spółkę X w oparciu o rachunek zdyskontowanej wartości przewidywanej sprzedaży wyrobów przez okres 5 lat od momentu osiągnięcia pełnej skali produkcji. Przyjęcie takiego okresu wynikło z wiedzy biznesowej Spółki X dotyczącej rotacji klientów nabywających opakowania medyczne, przewidywanie co do okresu ekonomicznego zwrotu wydatku potwierdza także doświadczenie rynkowe Spółki. W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym należy uznać, iż Spółka posiada niezbędną wiedzę, z której wynika w jakim okresie może się spodziewać przychodów związanych z poniesionym wydatkiem, tym samym za prawidłowe należy uznać przyporządkowanie poniesionego kosztu pośredniego do lat podatkowych, w których Spółka oczekuje przychodów ze sprzedaży produkowanych w pełnej skali m.in. kroplomierzy, butelek i zakrętek wytwarzanych dotąd przez Spółkę X.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie, że w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem realizuje Ona dyspozycję art. 15 ust. 4d poprzez przyjęcie, że wydatek dotyczący nabycia specyfikacji handlowych od Spółki X stanowi koszt pośredni, który powinien być przez Podatnika zaliczany do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie przez okres 5 lat podatkowych, począwszy od roku podatkowego Spółki, który rozpoczął się 1 grudnia 2007 r.

Stanowisko takie Spółka opiera na wykładni zarówno gramatycznej, jak i celowościowej art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która przesądza o względnej dowolności w wyborze okresu, w jakim koszt pośredni uwzględniany jest w rachunku podatkowym. W ocenie Spółki, granice owej dowolności zakreślone są kryteriami racjonalności i sprawdzalności, które w przedmiotowym stanie faktycznym oraz w kontekście stanowiska Spółki zaprezentowanego w niniejszym wniosku są, w Jej opinii, spełnione. Jak wykazano bowiem powyżej, Spółka - zarówno na podstawie własnego doświadczenia biznesowego, jak i doświadczenia Spółki X jako zbywcy specyfikacji handlowych - ma racjonalne podstawy by oczekiwać, że poniesiony wydatek będzie się przekładał na przychody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych przez kolejnych 5 lat podatkowych, ponadto owo wspólne dla obu stron transakcji oczekiwanie potwierdzone jest wypracowanym przez Spółkę X modelem wyliczenia wartości specyfikacji handlowych.

W opinii Spółki, ponieważ wydatek na nabycie specyfikacji handlowych bezsprzecznie stanowi koszt uzyskania przychodu i jednocześnie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy, a przy tym nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego, stąd wydatek powinien stanowić koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, w jakim Spółka zamierza uzyskiwać przychody z tytułu prowadzonej w pełnej skali produkcji opakowań na podstawie nabytych specyfikacji handlowych.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, wydatek powinien być - na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - odniesiony w ciężar kosztów uzyskania przychodów w 5 równych częściach, po jednej części w każdym roku podatkowym Spółki począwszy od roku rozpoczętego 1 grudnia 2007 r.

Podsumowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego kosztów uzyskania przychodów rozliczanych w czasie uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego kwalifikacji nabytych przez Spółkę specyfikacji handlowych jako know - how, wydana została odrębna interpretacja w dniu 10 października 2008 r. Nr ILPB3/423-448/08-3/HS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.